Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Ένας απόλυτος εφιάλτης….

Πριν από αρκετά χρόνια….
το ’91ήταν θαρρώ….
έζησα έναν απόλυτο εφιάλτη μου….
Είχα πάει Erasmus….
στην Ισπανία….
ανέμελη χαρούμενη….
περικυκλωμένηαπό υπέροχους ανθρώπους
λατρεμένους Ισπανούς αναρχικούς….
περνούσα υπέροχα
μέχρι που η βουλιμία
με έβαλε να ζητήσω και άλλο
Πήγα λοιπόν ένα ταξίδι στην Πορτογαλία
Είχα βγάλει αεροπορικό εισιτήριο για 15 ημέρες
έκλεισα ραντεβού
με δύο συμφοιτήτριες
που έκαναν το ίδιο πρόγραμμα εκεί
και πήγα….
Όσοι με ξέρετε από το μπλογκ
δεν μπορείτε να φανταστείτε
πόσο κοινωνική και προσαρμοστική είμαι
αν κάποιος μπορεί να εναρμονιστεί κάπου
θεωρώ πως είμαι εγώ
Από την πρώτη μέρααπέκτησα κύκλο4 ατόμων
να με βοηθούν να με κατευθύνουν
να με κάνουν να αισθάνομαι καλά οικεία
Αρχίζω λοιπόν να γυρνάω ανέμελη
σαν τυπική τουρίστρια αρχιτεκτόνισσα
σε μία χώραπου υπέφερε….
υπέφερε κανονικά….
Χρειάστηκα 2-3 μέρες
για να το καταλάβω
Είμαι αρρωστημένη καπνίστρια
καπνίζω σχεδόν παντού
περπατούσα στον δρόμοκαι κάπνιζα
και μου έκανε στην αρχή εντύπωση
που μου κάνανε τράκα στον δρόμο
γέροι κυρίως….
και νέοι ενίοτε….
Την τρίτη μέρα
είχαν τελειώσει οι 2 κούτες που είχα πάρει από τα αφορολόγητα..
Άρχισα να ανησυχώ
δεν θα μου φτάνανε τα λεφτά για τσιγάρα
Αποφάσισα με μισή καρδιά
να επιλέγωπου θα ενδίδω στην τράκα
Η μεγάλη αδυναμία μου είναι οι γέροι
έτσι προέκυψε ο πρώτος κανόνας
όσοι μου ζητούσαν τσιγάροάνω των 60….
θα έδινα τσιγάρο
Συνέχισα έτσι….
Γύρισαγύρισα πολύ
Ένας βραζιλιάνος μετανάστης
μου έλεγε που να πάω
Ένας Ιρλανδός σερβιτόρος
τον συμπλήρωνε
Ο πορτογάλος ρεσεψιονίστ της εστίας
με έστελνε στα καλύτερα
και μου εξηγούσε τους κινδύνους
Οι Πορτογάλοιφοβισμένοι μεν
βοηθούσαν….
και οι δύο συμφοιτήτριες από την Ελλάδα
είχαν πάρει σαφέστατες οδηγίες
από τους καθηγητές τους
τι δεν έπρεπε να χάσουμε
Είμαι πολύ φιλήδονη….
και έψαχνα το απόλυτο
Το απόλυτο φαγητό
το απόλυτο φάντο
το τέλειο ηλιοβασίλεμα
την απόλυτη πανοραμική θέα
και πάει λέγοντας
Μέχρι που πήγα
να φάω το απόλυτο ρυζόγαλο….
με φρέσκο πορτοκάλι
στο καλύτερο κατάστημα.. της Λισαβόνας…
Δεν θυμάμαι το όνομα
θυμάμαιμόνο…. την γεύση του...

και μία μούρη
κολλημένη στη τζαμαρία του εστιατορίου
να με βλέπει να το απολαμβάνω....

και να ξερογλείφεται
και το στομάχι μου να σφίγγει
την μπουκιά να μην κατεβαίνει
να αισθάνομαι τύψεις
να αισθάνομαι άσχημα
αλλά να προσπαθώ να στρέψω το βλέμμα αλλού
και αυτό να μην ξεκολλάει….
Τύψειςγιατί εγώ να τρώω το γαμημένο ρυζόγαλο
και αυτός να είναι από έξω
πεινασμένος... λιγωμένος....
Βγαίνονταςτον έψαξα
δεν τον βρήκανα του δώσω
λίγα εσκούδος να φάει και αυτός
Στην επιστροφή ένας με σταμάτησε
ήθελε τσιγάρο
είπα όχιδεν ήταν γέρος
και σήκωσε το χέρι του να μου στράψει μπάτσο
Χλόμιασαδεν φοβήθηκα την μπάτσα
τρόμαξα με την απελπισία
να φτάνεις εκείαπό το χαρμάνιασμα
Του έδωσα τσιγάρο
του έδωσα το γαμημένο πακέτο
Ένιωσα... τα όρια του
Τον συμπόνεσα

Το απόγευμα πήγα μία βόλτα….
στην Αλφάμα….
Με την φωτογραφική μου μηχανή
με την χαρά του τουρίστα….
καιγκρεμίστηκα
Η διάσημη Αλφάμα
δεν είχε αποχετευτικό δίκτυο….
Ρίχνανε.. τα απορρίμματα τους στον δρόμο
Σε μαγευτικά σοκάκιαπου μύριζαν κάτουρο
αλλά που ένας παπαροαρχιτέκτονας
μπορεί να βρίσκει μαγικά….
μου την πέσανε….
Με στρίμωξαν σε ένα απόμερο σοκάκι
τέσσερις απελπισμένοι
Πλησιάζανε και ο ένας μου μίλησε
ο άλλος άφησε διακριτικά να φανεί ο σουγιάς του
Εγώ χρήματα δεν είχα
είχα την μηχανή
που έκανα οικονομίες ένα εξάμηνο να πάρω
Ένιωσα απειλή
Είδαένα γκρουπ από αμερικάνους τουρίστες μακριά
άρχισα να φωνάζω
τους καλούσα σαν να ήταν φίλοι μου
αυτοί ενέδωσαν
με χαιρετούσανκαι άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μου
οι «κακοί» έφυγαν….
Πτώμα εγώ ακολούθησα.... το γκρουπ
Πήγα στην εστία
και ξάπλωσα….
Η απόφαση είχε παρθεί
θα έφευγα
Δεν άντεχα….
Δεν την έβγαζα….
Όχι γιατί δεν επιβίωνα
αλλά γιατί δεν μπορούσα να αντιστέκομαι στην αδικία
Όταν ό άλλος ξερογλείφονταν
τον ένιωθα
Όταν ο άλλος ήθελε να με δείρει
τον καταλάβαινα
Οι κλέφτες ήταν δικαιολογημένοι
και καλά κάνανε
Δεν με αδικούσαν
Όχιδεν ξέρανε

απλά επιβιώνανε....
όπως μπορούσαν....

Το βράδυ πήγα σε μία ταβέρνα με φάντο
Ήταν ένα καταγώγιο
με πολλούς γέρους
χωρίς δόντιααλκοολικούς
έπαιρναν την κιθάρακαι τραγουδούσαν
για ένα κερασμένο ποτήρι κρασί...
μπροστά από ένα επαγγελματικό ψυγείο
άκουσα το φάντοτης καρδιάς τους
το φάντο της αδικίας
της γαμω-κοινωνίας
και σε κάθε τραγούδι κερνούσα
κερνούσα κόκκινο κρασί
που έμοιαζε με αίμα
αίμα παραίσθηση
αίμα δίκαιο
αίμα δικαιοσύνης
αίμα κοινωνίας
αίμα δάκρυ....

αίμα με ιδρώτα...
Ήταν φτηνό
ήταν αληθινό
και με έκανε να νιώθω καλά
όπως και τα γεροντάκια
Έφυγαέφυγα ήρεμη….
με κοίμησαν τα φάντο
το κρασί-κοινωνία
Την άλλη μέρα
πήρα τηλέφωνο στην αεροπορική εταιρεία
ήθελα να αλλάξω το εισιτήριο
ήθελα να φύγω
να φύγω μακριά
Δεν είχε εισιτήριο για την ίδια μέρα
θα έφευγα την επομένη
το βράδυ βγήκα
πήγα με τις συμφοιτήτριες
σε ένα υπέροχο μαγαζί στο λιμάνι
Απόλυτη καραχλιδή….
και εγώ αφού σχολίασα το γαμώ-ντεκόρ
να πρέπει να τις εξηγήσω γιατί φεύγω
δέκα μέρες νωρίτερα
Έφευγα.. γιατί ενώ το ντεκόρ ήταν υπέροχο
υπήρχαν 20 ζητιάνοι στην πόρτα
Ο πορτιέρηςήρθε και μας πήρε από το αμάξι
μαζί με τρεις άλλους και μας συνόδεψαν στο μαγαζί
για να μην μας κλέψουν οι κακομοίρηδες
Πάρκαρε το αμάξι σε ένα μέρος με ασφάλεια
και μας έβαλε μέσα στην απόλυτη καραχλιδή
αλλά εμένα το μυαλό μου έμεινε
έξωμαζί με τους απελπισμένους
μαζί με τους καημένουςπου είχαν φτάσει στα όρια τους
και όσα Luis Vuitonαυθεντικά και αν έβλεπα μπροστά μου
όσα ντισαΐνάτα ρούχα τέλεια μακιγιάζ.... και συμπεριφορές
η καρδιά μου πονούσε
μαζί με αυτούς που δεν μπορούσαν να κλέψουνε
να βιάσουνε να πατσίσουνε
το απόλυτο ανάλγητο έγκλημα
που γινότανε στις πλάτες τους
στο μέλλον τους στο δίκιο τους
Έφευγα
ντροπιασμένη….
απελπισμένη….
απογοητευμένη….
Χρειαζόμουν την αγάπη την ασφάλεια
την βεβαιότητα
μιας κοινωνίας που νοιάζεται
μιας κοινωνίας που ενδιαφέρεται
μιας κοινωνίας που λειτουργεί
σε μία γειτονιά αναρχικών στην Βαρκελώνη
σε μία γειτονιάκαλών ανθρώπων
δίκαιων
ανθρώπων γαμώ το σκέτο

Πήρα 10 μπουκάλια ακριβό καλό πορτό...
και το βράδυ καλέσαμε τους γείτονες να το πιούμε....

Αυτή που με φιλοξενούσε με ρώτησε...
αν με πειράζει να το μοιραστούμε...

Χαμογέλασα... και την φίλησα...
"Μακάρι όλα να τα μοιραστούμε..."
της είπα με σπαστά ισπανικά....

Το είχα απόλυτη ανάγκη......

Υ.Γ. όλα αυτά έρχονται…
όλα αυτά είναι δίπλα μας…
για αυτό φοβάμαι…
για αυτό ανησυχώ…
Κάντε κάτι…
ας κάνουμε κάτι…
Δεν ξέρω ακόμα τι…
απλά… ελπίζω πως υπάρχει…
Αν νοιαστούμε… αν συνειδητοποιήσουμε.. θα το βρούμε…


Ζωή μισή… δεν γίνεται να ζούμε….






Estranha forma de vida ........

44 σχόλια:

Masterpcm είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Masterpcm είπε...

Πόσο καταλαβαίνω όλα αυτά που περιγράψατε στις τελευταίες σας γραμμές, την ανησυχία για το επερχόμενο κακό που ο θόρυβος που κάνει αρχίζει και ταΐζει ήχους τα ευαίσθητα αυτιά.
Το κείμενο ήταν απίστευτο, καλογραμμένο και χυμώδες, αλλά δεν μου κάνετε πιά εντύπωση, θεωρώ δεδομένο πως θα είναι κάθε καινούριο ένα καλύτερο από τα προηγούμενα. Εύγε.
Δεν σας γλύφω, γιατί άλλωστε. Αλήθεια λέω.

b|a|s|n\i/a είπε...

και ζωή που δεν μοιράζεται μοιάζει ζωή κλεμμένη

Green_revenger είπε...

Μια φορά ένα μικρό πουλάκι έπεσε από την φωλιά του. Ένας περαστικός το έπιασε, το ζέστανε, το ηρέμησε και το τοποθέτησε πάνω σ'έναν θάμνο.
Εκεί, πέρασε μια αλεπού και το έκανε μια χαψιά.
Συμπέρασμα : όταν κάποιος σε βγάζει απ τα σκατά δεν σου παρέχει απαραίτητα σημαντική υπηρεσία.
Άλλως ειπείν, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η πείνα δεν γιατρεύονται με ελεημοσύνες. Λεπτομέρειες προσεχώς.
Καλώς σε βρήκα τίτσερ μου.

Ελεωνόρα Χασιώτη είπε...

Ακανόνιστη, έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. Φοβερά πράγματα μας γράφεις, μα με τρόπο που το υπέροχο γράψιμό σου δεν με άφηνε να ξεκολήσω παρότι το επιχείρησα. Παρότι οι σκηνές που περιγράφεις είναι η πλήρης αθλιότητα.
Και τόσο δίπλα μας...

Με έβαλες σε σκέψεις... δεν θέλω να φοβάμαι... Είμαι μικρή.

Δήμητρα είπε...

Ουφ ρε Μαράκι...έτσι πάει πάντα,ελάχιστα άτομα έχουν μάτια να δουν την κατάσταση πίσω από την πράξη,πίσω απ τον φόβο και την τρομοκρατία,αλλά έχω την μικρή υποψία οτι τα χειρότερα ερχονται....
Φιλί φιλί φιλί φιλί φιλί
Καλημέρα είπα;;;

aKanonisti είπε...

Καλημέρα!!!!!!!!!


@masterpcm....
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... αλλά έπρεπε να τα περιμένω... αφού είσαι στον 7ο ουρανό ερωτευμένος...
Ξέρω πως δεν γλύφεις.. γιατί... δε θα είχε νόημα...
Δεν είναι θέμα ευαισθησίας.. είναι θέμα επιβίωσης...
Αυτό πρέπει να εμπεδώσουμε...


@b|a|s|n\i/a
Ακριβώς!!!!!!
:-))))))


@greenάκο μου!!!!!!
Καλώς ήρθες!!!!!!!
Τώρα δεν μασάμε να μας την πούνε αντιδραστικοί ανωνυμούλιδες... και καλά "γενοβίτες"...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Οπως και να έχει... σαν πρώτη αυτόματη κίνηση.. είναι να τα περιθάλψουμε... γιατί.. τώρα πια.. οι περισσότεροι.. ούτε αυτό κάνουν...
Το ξέρω πως δεν γιατρεύονται... και περιμένω εναγωνίως τις λεπτομέρειες.....που θα μας προτείνει το δημιουργικό μυαλό σου...
Τι καλά που γύρισες!!!!
Σματςςςςςςςςςςςςςςςςςς


@ελεωνόρα....
Καλώς ήλθες!!!!
Είναι θετικό να αρχίσεις να σκέφτεσαι... πάνω σε αυτό το θέμα.. γιατί αφορά κυρίως εσάς τους νέους....
Μόνο εσείς μπορείτε να το αποτρέψετε... κυρίως εσείς μπορείτε να αγωνιστείτε...
Εμείς επικουρικό ρόλο έχουμε... και είμαστε εδώ να βοηθήσουμε...

aKanonisti είπε...

ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ μου....
Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!
Σματςςςςςς Σματςςςςςςςς Σματςςςςςςς
Μην μου κάνεις ουφ.... είπαμε.. θα βρεθούμε μετά την πορεία...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

tantoguanto είπε...

Καλημέρα γλυκειά, ευαίσθητη,ψυχούλα akanoniston επειδή δεν θέλω να χαλάσω αυτή την μαγεία του post κατέφυγα στην ποίηση ενός πορτογάλλου ποιητή
του Φερνάντο Πεσσόα (Fernando Pessoa)
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΚΟΠΑΔΙΩΝ
Είμ' ένας φύλακας κοπαδιών.
Το κοπάδι είν' οι σκέψεις μου
κι οι σκέψεις μου είν' όλες αισθήσεις.
Σκέφτομαι με τα μάτια και τ' αυτιά
και με τα χέρια και τα πόδια
και με τη μύτη και το στόμα.
Να σκέφτεσαι ένα λουλούδι σημαίνει να το βλέπεις και να το μυρίζεις.
Να τρως ένα φρούτο σημαίνει να γνωρίζεις την αίσθησή του.
Γι' αυτό, σαν μια μέρα όλο ζέστη,
νιώθω θλιμμένος και την απολαμβάνω τόσο κι απλώνομαι παράμερα και πάνω στα χορτάρια και κλείνω τα μάτια ολόζεστα, νιώθω το κορμί μου ολάκερο να' χει αναποδογυρίσει στην πραγματικότητα, ξέρω την αλήθεια κι είμ' ευτυχισμένος.

aKanonisti είπε...

@tantoguanto...
Λατρεμένος ο Πεσόα...
Με όλα τα προσωπά του...
Κρίμα που δεν τον ήξερα όταν πήγα στην Λισαβόνα...
Καλημέρα!!!!

ethanandthecity είπε...

Οκ αναγκάζομαι και εγώ να αφήσω αποθεωτικό σχόλιο, απίστευτο κείμενο και ειλικρινά δεν είχα ιδέα του μεγέθους των οικονομικών δυσχερειών που βίωναν οι άνθρωποι εκεί. Καλημέρα

aKanonisti είπε...

@ethanandthecity....
Ευχαριστώ για το σχόλιο...
Καλώς ήρθες...
Δυστυχώς όσα γράφω..είναι όλα αληθεια... και είναι ο εφιάλτης που μας περιμένει...

roula karamitrou είπε...

δεν φοβήθηκα τη μπάτσα, την απελπισία φοβήθηκα

να πατσίσουνε...μόποιον βρεθεί μπροστά τους...κι εγώ το ίδιο θα κανα

Καλημέρααααααα :(

mamma είπε...

Εγώ ξύπνησα και κατάλαβα σε τι κόσμο ζούμε όταν έγινα μόνιμη κάτοικος πλατείας Εξαρχείων.

aKanonisti είπε...

@roula μου....
δεν μπορείς να το φανταστείς...
ειλικρινά...

@mamma....
Στα Εξάρχεια ποτέ δεν φοβήθηκα...
καμία απολυτως σχέση....
Μην σου πω πως τα αγαπάω.. κιόλας...
(άμα έμενα Αθήνα.. εκεί θα ήθελα να βρω σπίτι...χαχαχαχαχαχαχα)

thamnos είπε...

Απλά ζουν αναμεσά μας...Τι μπορείς να κάνεις άραγε?
Ευχομαι ο δικός μας αγώνας για επιβίωση να μην φτάσει σε τέτοια επίπεδα.
Να, κάτι τέτοιες σκέψεις με σταυρώνουν αφού έχω 2 παιδία, και το μέλλον τους είναι σίγουρα αβέβαιο.
...

manetarius είπε...

... τωρα να το ξαναπώ αυτό για τον καπιταλισμό ..;
ΣΚΑΤΑ!

mamma είπε...

Δεν υποστηρίζω πως τα Εξάρχεια είναι ο απόλυτος εφιάλτης, καμμία σχέση μάλιστα. Απλά όταν ζεις καθημερινά σε έναν μικρόκοσμο που ξεχειλίζει απελπισία και θάνατο, υπάρχουν φορές που θα φοβηθείς. Γι' αυτό παρόλο που ήμουν αρκετά προσεκτική, δεν ήταν λίγες οι φορές που αισθάνθηκα την οργή των απελπισμένων να με πλησιάζει.


Όσο για το πως νοιώθω για τα Εξάρχεια, μόνο όσοι τα έχουν ζήσει μπορούν να καταλάβουν τον έρωτα που εμπνέει αυτή η περιοχή. Μακάρι να μην χρειαζόταν να φύγω.

Όμως, για να είμαστε ρεαλιστές, ένα μικρό παιδί καλό είναι [και εφόσον φυσικά υπάρχει η δυνατότητα] να μεγαλώνει σε περιοχή που δεν διαλύει τα όνειρά του.

Τι θα μπορούσα να πω που δεν θα πλήγωνε την παιδική του ψυχή όταν θα βρίσκαμε έναν χρήστη σωριασμένο στην εξώπορτα της πολυκατοικίας μας. Και που δεν θα μπορούσα να καταλάβω αν είναι νεκρός ή σε κώμα.
Το παραπάνω παράδειγμα δεν είναι άσκηση, μου έχει συμβεί πολλάκις.

aKanonisti είπε...

@thamnos....
Ειδικά όταν έχεις παιδιά... πρέπει να είσαι ευαισθητοποιημένος.. και σε επαγρύπνηση... να μην τα αλλοτριώσει το γαμω-σύστημα...


@μανιταράκι....
ΠΕΣΤΟ!!!! ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ!!!!
ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΜΟΥ,ΓΑΜΩ!!!
XAXAXAXAXAXAXAXAXA


@mamma....
Εχεις δίκαιο... με παιδί...
πάω πάσσο......
:-)))))
Εγώ έλεγα πως η κατάσταση στην Λισαβόνα... ήταν 10 κλάσεις πιο άγρια από Εξάρχεια.. από Μεταξουργείο... από Χιλης....
και δεν είχα πάει σε κακόφημες συνοικίες.....
Φαντάσου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τα 'λεγα γω.... Παπαροανάρχες....
Ω η δυστυχία μας πλησιάζει!
Ω τι θα κάνουμε....
Ω να μοιραστούμε τα τσιγάρα μας...
Μπράβο ρε. Κάτσε να σε ληστέψουνε από λύπηση. Τα Αμερικανάκια σε σώσανε ρεεεεεε! Όπως βλέπεις η πείνα δεν γνωρίζει ταξικότητα. Αλλά εσύ έφυγες απο την Λισαβόνα. Η Αλφάμα σου πεσε βαριά. Η Αλφα Ρομεο ήταν καλύτερη... Και μετά μου μιλας για την Γένοβα.
Αντε ρε να αγοράσεις καμια μίνι φούστα να παρελάσεις μπροστά στους φτωχούς να λυπηθείς και να ακούσεις Ασιμο μετά να σου περάσει...
Φτου σου ρε ψευτούμπα. Και στείλε και τίποτα πορτο αν σού μεινε. Μοιράσου το μαζί μου....

aKanonisti είπε...

Ρε παπαροανώνυμε....
Ακόμα εδω???
Εγώ ρε μίλησα για Γένοβα?? Ή εσύ ο παπαροεπαναστάτης???
Μαζί σου δεν μοιράζομαι τίποτα...
παπαροπροβοκάτορα....
(αν πάλι νομίζεις πως εντυπωσίασες.. είσαι πολύ ηλίθιο παπάρι...)
Την επόμενη φορά... θα σου σβήσω το παπαρο-σχόλιο...

Ανώνυμος είπε...

θα μου παπαροκλασεις τα αρχιδια....
Σβήστο τωρα.

Μαϊμουδάκι της επαναστασης.

Δεν θα χαθούμε...

aKanonisti είπε...

Ποιά αρχίδια ρε???
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Τα ανώνυμα????
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Παλιοπαπάρα....

Dimitris είπε...

ε εντάξει ίσως υπερβάλλουμε λίγο...

aKanonisti είπε...

@dimitris....
Ποιός ρε υπερβάλει???

Dimitris είπε...

όλοι με την οικον. κρίση

aKanonisti είπε...

@dimitris...
Μακάρι... αλλα... ποτέ δεν ξέρεις.. και πρέπει να προσέξουμε..

Dimitris είπε...

γι αυτό σου λέω έλα στο βουνό!!
να με βοηθήσεις και με την ανακαίνιση του μαντριού

κοκκινη κισσα είπε...

ακανόνιστη
προσχώρησα στήν εμπειρία σου,απνευστί!
Ανθρωπιά και ευαισθησία.....και συγκινούμαι πάντα όπου τα συναντώ.

νάσαι καλά.,καί καλή αντοχή !!!!
βλέπω καλόβουλες επισκέψεις!!!!

aKanonisti είπε...

@dimitris....
δεν έρχομαι στο βουνό... μη με ζαλίσει ο καθαρός αέρας και σε βιάσω...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα


@κίσσα μου....
να 'σαι καλα....
οι επισκέψεις έρχονται και παρέρχονται...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα

Dimitris είπε...

ακανόνιστη, μη φοβάσαι... δε βλέπομαι :Ρ
άσε που με το κρύο που έχει εδώ πάνω τέτοια εποχή σιγά μην καθόμαστε έξω.

Ανώνυμος είπε...

«Η μεγάλη αδυναμία μου… είναι οι γέροι… έτσι προέκυψε ο πρώτος κανόνας… όσοι μου ζητούσαν τσιγάρο… άνω των 60….θα έδινα τσιγάρο…»

Νατο, το είπες είναι η αδυναμία σου!
Εμένα γιατί με απορρίπτεις και με βρίζεις;

Ευχαριστώ δεν καπνίζω...

«Το βράδυ… πήγα σε μία ταβέρνα με φάντο… Ήταν ένα καταγώγιο… με πολλούς γέρους…»

Αυτή είναι η μοίρα σου... Κοντά μου!

aKanonisti είπε...

@ανώνυμε.....
τους νορμαλ γέρους συμπαθώ...
όχι τους βλαμμένους.....
από το πολύ ιντερνετ μπερδεύεσαι...

Ανώνυμος είπε...

Δεν είχα ιδέα για το τι συνέβαινε. Και ήταν δίπλα μας.
Ντρέπομαι...

aKanonisti είπε...

@houlk....
Μη ντρέπεσαι...και εγώ δεν το ήξερα... Κανείς δεν το ήξερε τότε..
Τώρα λένε πως τα πράγματα έστρωσαν... Ισως... Εγώ δεν ξαναπάω.. με τίποτα....
Τόσο τραυματικό ήταν....

Mara Lisha είπε...

Η τελευταία φράση είναι το αποκορύφωμα ενός καταπληκτικού άρθρου. Μισή ζωή ζούμε πλέον αλλά δεν την αντέχουμε. Όλα όσα έγραψες, όλα όσα μοιράστηκες, ένα μπουκάλι κρασί κάθε βράδυ. Νομίζω πως τέτοιου είδους άρθρα πρέπει να μας εμπνέουν αν θα θελήσουμε κάποια στιγμή να κάνουμε την διαφορά.

wert01gf είπε...

Να που βρήκα κάτι καταπληκτικό, πάλι, σήμερα.
Σαν αυτό να έψαχνα εδώ και τόσες ώρες που γυροφέρνω..

Ανώνυμος είπε...

Μ' αρέσεις όλο και περισσότερο...
Όοοοχι... δεν πρόκειται να περάσω στο άλλο άκρο και να διεκδικήσω εσένα από τη Δήμητρα... χα χα χα...
Αλλά αφού μ' αρέσεις να μη το πω;

stella είπε...

Συγνωμη,εγω δεν ξερω τι να γραψω !
Δεν εχω ενοχες για την φτωχια,πλουσια υπηρξα -ελευθερη οχι!

TeddyBoy είπε...

Να γιατί ο καημένος ο Σάββας ζούσε τόσο καιρό στη σκηνή πίνοντας μόνο καφέ..

Τον είχανε ληστέψει και δεν είχε λεφτά να γυρίσει στην πατρίδα!!

aKanonisti είπε...

@mara lisha.....
άμα δεν την αντέχεις και εσύ... νιώσε... δώσε... πάλεψε....


@wert....
χαίρομαι....
άραξε λοιπόν...
και ξεκινάμε....


@blogouli....
ευχαριστώ... και ευτυχώς....
γιατι θα με έφερνες σε δύσκολη θέση....
Είναι τεράστιο το πάθος με την ΦΦΦ μου... και καταλαβαίνεις...
Θα ζήλευε η λατρεμένη...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα


@stella μου....
I know....
γράψε ωρέ μια ντολμαδοιστορία....
Θα τα εμπεριέχει όλα....
trust me....

aKanonisti είπε...

@teddyboy.....
πόσα ξέρεις....
αλλά... βιενουά και άφραγκος... δεν λέει babe....
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(τρελέ!!!!)

Δήμητρα είπε...

Τί είπε αυτός;;Θα σε διεκδικήσει από μένα;;;
Θα θυμηθω τη δουλειά του μπαμπάκα μου μου φαίνεται....Θα πάρω τον Μπαλτάααα

Kwlogria είπε...

Προσκυνώ! Κα-τα-πλη-κτι-κό!!!