Γαμω-επιστροφή….

Η επιστροφή….
είναι πάντα γαμημένη….
και αρχίζει με έναν παπαροταξιτζή…
στο γαμω-αεροδρόμιο…
που δεν ξέρω πια πως το λένε….
αλλά βρίσκεται…
5 μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι μου…
και όλοι οι γαμω-ταξιτζίδες βρίζουν….
γιατί… τους τυχαίνω ως αγώγι….

Πρώτα προσγειώνεσαι…
όταν βλέπεις την γαμω-αφίσα…
του γαμω-νομάρχη…
στα ρούσικα….

(ή βουλγάρικα είναι???)

Και φαντάζεσαι τι γαμω-αρπαχτή έχει γίνει…
όταν μετέφρασε η γαμω-νομαρχία…
την επίσημη αφίσα του υπουργείου….
και στα αγγλικά....
(κοσμοπολίτης ο Αβραμό....)

(αλλά του χώθηκε ο Ζορρό!!!)

Χαχαχαχαχαχαχα
....

.....

Και μετά… ανάβεις τσιγάρο…
και περιμένεις….
ένα ταξί οκτάβια…
να χωράει τις γκουμουτσοβαλίτσες…
Μόλις πεις γαμω-Καλαμαριά…
αρχίζει ο καυγάς….

Ο έρως μου… ως ευγενής…
γαλλοαναθρεμμένος δικηγόρος…
προσπαθούσε να βρει άκρη….
με τον ταρίφα….
Εγώ… ως πτώμα κακοαναθρεμμένο….
(που οδηγούσε όλο το πρωί…

σε αυτοκινητοδρόμους….
με ξένες ταμπέλες…

και με το φόβο να χάσει το γαμω-αεροπλάνο....

από το απόλυτα άκυρο γαμω-GPS)
επενέβη στο τέλος…

«Αμα σου έπαιξε πουστιά ο συνάδελφος σου….
γιατί πρήζεις εμάς, ρε μεγάλε????»
« Μα οι βαλίτσες σας χωρούσαν και στον προηγούμενο!»
«Αυτές οι γαμω-βαλίτσες… μόνο σε οκτάβια χωράνε!»
«Μα….»
«Μα έπαιξες και έχασες….
ή πρέπει να το κόβουμε με τα πόδια…

όσοι μένουμε Καλαμαριά?»
«Μα ήταν η σειρά του άλλου»
«Μην την ψάχνεις, σου την έκανε…
άμα σπάστηκες τόσο….
πάμε να κάνουμε καταγγελία….
μόνο μην μας σπας τα αρχίδια…
οδηγούσα όλο το πρωί…
και είμαι πτώμα….»
είπα… και σταμάτησε η γκρίνια…
γιατί με είδε πως θόλωσα…
ο γαμω-ταξιτζής…

της γαμω-χώρας…
της γαμω-νομαρχίας….
της γαμω-πόλης…

Υ.Γ. Είδα τόσα υπέροχα πράγματα….
τόσες ομορφιές… τόσες δυνατότητες…
που γύριζα απόλυτα καυλωμένη…
Να σας τα δείξω… να τα σχεδιάσω…
να τα μεταφέρω στην καθημερινότητα μας…
Αλλά… η γαμω-πραγματικότητα…
μου έκοψε την φόρα….
Ίσως αργότερα….
τώρα… το πιο κόσμιο που μου βγαίνει…
είναι….

Quelle γαμω-decadence!!!!!

Cup driver……

Η πιο σταθερή και απρόβλεπτη σχέση,

που έχω με το άλλο φύλο…
είναι η σχέση με τους ταξιτζήδες….
Χτες βράδυ…. που γύρισα στην Ψωμιαδούπολη….
έπρεπε πάλι να περάσω το νευρολογικό τεστ…
του ταξί αεροδρομίου….

Περίμενα χαλαρά στην ουρά των ταξί….
καπνίζοντας για να ξεχαρμανιάσω από την πτήση…
αποφασισμένη να μην καυγαδίσω αυτή τη φόρα….
με τον παπαροταξιτζή…
όταν θα του έλεγα να με πάει στην «Καλαμαρίαν» …
και θα άρχιζε κλασσικά να ρίχνει καντήλια…
(για τους άσχετους… είναι η πιο κοντινή διαδρομή στο αεροδρόμιο…)

Έρχεται λοιπόν μία μερσέντα….
βγαίνει ένας χοντρούλης, φαλακρούλης,
συμπαθητικούλης….
και… μου ανοίγει την πόρτα χαμογελαστός…
Εγώ .. σκεφτόμουν χαιρέκακα…
«θα σου φύγει το χαμόγελο… μόλις πω Καλαμαριά…χαχαχαχαχαχαχαχαχα»

Έλα όμως…. που τελικά δεν τα έχω δει όλα….

Του λέω Καλαμαριά….και δεν βρίζει….
Γυρίζει… και μου λέει….
«Αν θες μπορείς να καπνίσεις….γιατί εγώ θα καπνίσω… »
απαντάω εγώ χαμογελαστά….
«σε γκρέμισα με την Καλαμαριά?»
«όχι βρε κοπελιά… έχω συνηθίσει….»
«την πίκρα ή την Καλαμαριά?»
συνεχίζω εγώ την καζούρα….
«κοίτα… θα σε πάω από μία άλλη διαδρομή…. λίγο πιο μακρινή….
και έτσι… θα πάμε μεν γρήγορα… αλλά θα πάρω μεγαλύτερο αγώγι….
σε πειράζει ??? »
«όσο καπνίζω… και οδηγάς… όχι….
τουλάχιστον μου ξηγήθηκες… χωρίς καυγά… »

Ανοίγει την ένταση του ραδιοφώνου….
ακούω να παίζει το money for nothing…
και με πιάνουν τα γέλια….
Μου δίνει ένα υπέροχο μεγάλο τασάκι με καπάκι…..
ανοίγω το παράθυρο…..
και….τρέχουμε….με 150 χλμ την ώρα….
θάβοντας τους άλλους μίζερους ταξιτζήδες….

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Υ.Γ. Κόστος χαμογελαστής διαδρομής = 5 ευρόπουλα

..

...

.....