Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Esthetics of Eerieness...

Μία έκθεση : Esthetics of Eerieness... (κλικ!)
Ενός Μαγου : Henry Flynt (κλικ!)



Αφορμή για ταξίδι...
 στο γοητευτικό σύμπαν του παράδοξου...







 

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

No!

No sunno moon!
No morn—no noon—  
No dawnno duskno proper time of day 
No skyn
o earthly view
No distance looking blue— 
No roadno streetno "t'other side the way"
No end to any Row

No indications where the Crescents go

No top to any steeple
No recognitions of familiar people
No courtesies for showing 'em

No knowing 'em!
No traveling at all
no locomotion
No inkling of the wayno notion
"No go"
by land or ocean
No mailn
o post
No news
from any foreign coast 
No parkno ringno afternoon gentility
No company
no nobility 
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease, 
No comfortable feel in any member 
No shade, no shine, no butterflies, no bees,  
No fruits, no flowers, no leaves, no birds, 
November! 

by Thomas Hood (κλικ!)

No!

No sun--no moon!
No morn--no noon!
No dawn--no dusk--no proper time of day--
No sky--no earthly view--
No distance looking blue--
No road--no street--no "t'other side this way"--
No end to any Row--
No indications where the Crescents go--
No top to any steeple--
No recognitions of familiar people--
No courtesies for showing 'em--
No knowing 'em!
No traveling at all--no locomotion--
No inkling of the way--no notion--
"No go" by land or ocean--
No mail--no post--
No news from any foreign coast--
No Park, no Ring, no afternoon gentility--
No company--no nobility--
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,
No comfortable feel in any member--
No shade, no shine, no butterflies, no bees,
No fruits, no flowers, no leaves, no birds--
November!
- See more at: http://allpoetry.com/poem/8472903-No--by-Thomas-Hood#sthash.UHfRYwtQ.dpuf

No!

No sun--no moon!
No morn--no noon!
No dawn--no dusk--no proper time of day--
No sky--no earthly view--
No distance looking blue--
No road--no street--no "t'other side this way"--
No end to any Row--
No indications where the Crescents go--
No top to any steeple--
No recognitions of familiar people--
No courtesies for showing 'em--
No knowing 'em!
No traveling at all--no locomotion--
No inkling of the way--no notion--
"No go" by land or ocean--
No mail--no post--
No news from any foreign coast--
No Park, no Ring, no afternoon gentility--
No company--no nobility--
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,
No comfortable feel in any member--
No shade, no shine, no butterflies, no bees,
No fruits, no flowers, no leaves, no birds--
November!
- See more at: http://allpoetry.com/poem/8472903-No--by-Thomas-Hood#sthash.UHfRYwtQ.dpuf

No!

No sun--no moon!
No morn--no noon!
No dawn--no dusk--no proper time of day--
No sky--no earthly view--
No distance looking blue--
No road--no street--no "t'other side this way"--
No end to any Row--
No indications where the Crescents go--
No top to any steeple--
No recognitions of familiar people--
No courtesies for showing 'em--
No knowing 'em!
No traveling at all--no locomotion--
No inkling of the way--no notion--
"No go" by land or ocean--
No mail--no post--
No news from any foreign coast--
No Park, no Ring, no afternoon gentility--
No company--no nobility--
No warmth, no cheerfulness, no healthful ease,
No comfortable feel in any member--
No shade, no shine, no butterflies, no bees,
No fruits, no flowers, no leaves, no birds--
November!
- See more at: http://allpoetry.com/poem/8472903-No--by-Thomas-Hood#sthash.UHfRYwtQ.dpuf

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Τα τοπία των δακρύων….



Στην απόγνωση το μυαλό δραπετεύει...
Παίζει ριψοκίνδυνο κρυφτό με τη θλίψη...
Ψάχνοντας ικανή  κρυψώνα  να ξαποστάσει...



Αυτό συνέβη και στην Rose-Lynn Fisher(κλικ!!!) 



Λίγο πριν την τρέλα ...
Θέλησε να βρει τι απομένει από την οδύνη...



Και αν υπάρχει περίπτωση...
 να δια-σωθεί...



Μάζεψε λοιπόν τα δάκρυα της
Τα στέγνωσε κάτω από ένα  μικροσκόπιο
Και ανακάλυψε έναν  νέο κόσμο



Το τοπίο των δακρύων




Κάθε δάκρυ είναι διαφορετικό
Περιέχει  πληροφορίες και υλικά
Από τον λόγο που το δημιουργεί




Έχουμε δάκρυα χαράς
Λύπης
Συγκίνησης
Ή και Μαγειρικής


 Έχουμε ένα ολόκληρο κόσμο

 Έναν ωκεανό Στην ψυχή μας



Και  απελευθερώνεται με μια μικρή σταγόνα
Που μας οδηγεί
σε νέους ανεξερεύνητους  τόπους
Που παραμένουν όμως  πάντα





Ο ίδιος , ο ένας




Η σκοτεινή  γόνιμη γη
 




Υ.Γ. Φτιάχνοντας αυτή την ανάρτηση… 
έμαθα για το ατύχημα στην Τουρκία(κλικ!)
Και το μυαλό μου κόλλησε
 σε αυτό το τοπίο των δακρύων
στα έγκατα της γης της  πόλης Σομά
Θα είχε μορφή ορυχείου?
Ασφυξίας?

 Κάρβουνα και απληστία???
Θα είχε ένα μέλλον απελπισμένο
 μέσα στη μουτζούρα και την καπνιά???
Αποτυπώνεται τόση αναλγησία
Αποτυπώνεται τόση ντροπή???