Η Όλυ......

Με την Όλυ….
γεννηθήκαμε την ίδια μέρα…
με 5 λεπτά διαφορά…
στο ίδιο μαιευτήριο....
Οι μάνες μας ήταν φίλες…
και συμμαθήτριες…
μεγαλώσαμε πηγαίνοντας στα ίδια πάρτι…
ανήκαμε στον ίδιο κύκλο…
ήμασταν φίλες…
Από μικρά παιδιά…
είχαμε και οι δύο μικρότερους αδερφούς…
είχαμε παρόμοια παιχνίδια…
τις ίδιες κούκλες…
με μία μόνο διαφορά…
Στην δικιά μου οικογένεια…
εγώ ήμουν μία μικρή πριγκίπισσα…
η Όλυ… ήταν απλά η άσχημη κόρη…
( η μάνα της ήταν η κούκλα…)
Μεγαλώνοντας… εγώ ήμουν αγοροκόριτσο…
η Όλυ… ήταν πιο «γυναίκα»
Εγώ είχα κολλητό τον πατέρα μου….
και έπαιζα με την παρέα του αδερφού μου…
Η Όλυ... είχε ίνδαλμα... την μάνα της…
η οποία καμάρωνε πως σε τόσα χρόνια γάμου…
ο άντρας της που την λάτρευε…
δεν την είχε δει ποτέ αμακιγιάριστη…
Κάναμε πατίνια μαζί στην παραλία…
Παίζαμε κρυφτό μαζί στις πιλοτές…
Είχαμε τις ίδιες σχεδόν παρέες…
Ακούγαμε την ίδια μουσική…
και προσπαθούσαμε να την χορέψουμε…
Μαθαίναμε να βαφόμαστε μαζί….
αγοράζαμε παρόμοια ρούχα…
Γραφτήκαμε στο ίδιο ιδιωτικό γυμνάσιο…
και πήγαμε μαζί την πρώτη μέρα…
ενωμένες.... να μην μας φάνε λάχανο…
οι ψηλομύτες…
ήμασταν αχώριστες…
μέχρι εκείνο το καλοκαίρι…

Εγώ πήγα κατασκήνωση…
και αυτή δεν ήρθε….
Το πρώτο πράγμα που έκανα… μόλις γύρισα…
ήταν να την πάρω τηλέφωνο…
«Όλυ… μου την έπεσε ο αρχηγός…της κατασκήνωσης…
χαχαχαχαχαχα…να βγω μαζί του???»
και η Όλυ… με μίσησε….
ξαφνικά… έγινε… μία άλλη….
«Όλοι σου την πέφτουνε…
Δεν μπορώ άλλο να το βλέπω αυτό…
Άσε με…Κουράστηκα να σε ακούω»
και μου έκλεισε το τηλέφωνο…
Ειλικρινά.... δεν κατάλαβα... γιατί μιλούσε…
εγώ ήμουν στον κόσμο μου…
στα πατίνια μου… στα φυσοκάλαμα της παρέας μου…
στην αγαρμποσύνη της εφηβείας…
Αυτή… είχε μεγαλώσει…

την θεωρούσα πάντα πιο έξυπνη…
πιο καπάτσα… πιο ώριμη…
Τι έγινε τώρα??? Γιατί μου μίλησε έτσι…
Έκλαψα….
Έκανα πολλές μέρες να συνέλθω…
και την συνάντησα τελικά στο σχολείο…
όπου δεν μου μιλούσε…
Η βόλτα με τον αρχηγό της κατασκήνωσης…
μου έφερε «νέες φίλες» που ήθελαν να τον γνωρίσουν…
Ήταν από τα ομορφότερα αγόρια της Θεσσαλονίκης…
αλλά εμένα δεν μου άρεζε…
Γούσταρα μόνο που ερχότανε μαζί μου στην παραλία...
να με βλέπει να κάνω πατίνια…
και κολακευόμουν που όλες ήταν ερωτευμένες μαζί του…
αλλά αυτός ήθελε μόνο εμένα…

Έκανα λοιπόν νέες παρέες…
Έγινα κοσμική… μία δεσποινίδα…
Μεγάλωσα….
Με την Όλυ… ήμασταν σε διαφορετικά τμήματα…
αυτό βοήθησε…
ήταν μία πολύ καλή δικαιολογία…
Μιλούσαμε…. αλλά όχι όπως παλιά…
Τυπικά…
Ξανακάναμε λίγη παρέα… στο Λύκειο…
Βγήκαμε 4-5 φορές…
Η μάνα της την έστειλε να κάνει ιππασία…
Να γίνει αριστοκράτισσα…
Πήγα σε 2-3 αγώνες…
Την θαύμαζα επάνω στο άλογο…
με την υπέροχη στολή ιππασίας…
Είχε κάνει πολλές παρέες….
με «καλούς γαμπρούς» και καλά….
Ήταν χαρούμενη… ευτυχισμένη…
Της αγόρασαν και άλογο…
που δικαιολογούσε τα στραβά της πόδια…
Μέσα στην αριστοκρατία… μέσα στην χλιδή…
η Όλυ έλαμπε…
εγώ την καμάρωνα…
Μέχρι που εξαφανίστηκε…

Δεν ήρθε στην πενθήμερη εκδρομή του σχολείου…
Όλες απορήσαμε…
Εγώ… φοβήθηκα πως έπαθε κάτι…
μέχρι…που την συνάντησα.. τυχαία…
σε ένα κεντρικό GOODY’S…
Την πλησίασα… με απορία…
«Τι έπαθες?? Γιατί εξαφανίστηκες?? Γιατί δεν ήρθες???»
Γυρνάει το προσωπάκι της χαρούμενη… καμαρωτή…
και μου λέει…
«δεν παρατηρείς καμία αλλαγή???»
εγώ τα χάνω για λίγο…και ζορίζομαι να βρω την αλλαγή…
Η Όλυ μωρέ είναι μπροστά μου…Τι αλλαγή πρέπει να βρω???
Σκέφτομαι... ζορίζομαι…. και απαντώ…
«Είσαι πιο φωτεινή…αυτό βλέπω»
«Ναι… αλλά γιατί????»
«Γιατί??? Είσαι ερωτευμένη??? Χαχαχαχαχαχαχα»
«Κοίτα με βρε Μαρία… κοίτα με καλά....»
Την κοίταξα… αλλά δεν το είδα…
μέχρι… που μου το είπε περήφανη…
«Έκανα πλαστική στην μύτη μου…. δεν βλέπεις την διαφορά???»
Ειλικρινά… δεν ήξερα τι να απαντήσω… και προσπάθησα πολύ…
να της πω ό,τι ήθελε να ακούσει….
Και μετά την έχασα ξανά….

Μέχρι… που έμαθα….
Το μεγάλο σκάνδαλο….
Βούιξε ο τόπος…
«Η Όλυ… κλέφτηκε… με έναν υπάλληλο των στάβλων»
Ζούσε μέσα σε έναν στάβλο…
Με τον αγαπημένο της… πάνω στα άχυρα…
Και όλοι… την κράζανε…
Εγώ την καμάρωσα…
Την φαντάστηκα ευτυχισμένη…
Ερωτευμένη… τρελαμένη… με στάχια στα μαλλιά…
καλογαμημένη…

Την αποκληρώσανε…
Ζούσε μέσα στην φτώχια…
Η μάνα της δεν ήθελε να ακούει για την κόρη της…
Ο πατέρας της γυρνούσε τύφλα σε όλα τα μπαράκια…
και έκλαιγε.... την κόρη που έχασε…
Όλοι τους κουτσομπόλευαν…
Πέρασε καιρός… ο πατέρας της αρρώστησε…
ράγισε η καρδιά του….
και την συγχώρεσαν…
Την κάλεσαν με τα τρία παιδιά της… ξανά στην οικογένεια...
Δούλευε στο μαγαζί τους…
Ένιωθε ξανά καλά….
Μέχρι που πέθανε ο πατέρας της…
Τότε… άρχισαν τα κληρονομικά…
Διεκδίκησε κάτι για τα παιδιά της…
και ξαναέγινε το μαύρο πρόβατο… της οικογενείας…
Την έπιασαν να κλέβει από το ταμείο…
και το ρίξανε στον άντρα της… τον αλήτη…
Όχι…
εγώ που την ήξερα... που την αγαπούσα…
ξέρω… μόνη της το έκανε…
Το έκανε για τα παιδιά της…
Εξαφανίστηκε ξανά….

Έμαθα... πως... ο άντρας της την απατούσε…
την είχε βάλει να υπογράψει γραμμάτια....
Δεν την είχε συγχωρήσει ότι την διώξανε…
Την τιμωρούσε…

γιατί δεν κατάφερε να του εξασφαλίσει όσα υποσχότανε…
και η Όλυ… το πάλευε…
Είχαν φτιάξει μία μονάδα να εκτρέφουν άλογα…
Δούλευε μέρα νύκτα…
Την φαντάστηκα μέσα στις κοπριές…
με τις υπέροχες πανάκριβες μπότες ιππασίας…
με την γαλλική μύτη που τόσο πόνο κόστισε…
να δουλεύει…και να μην μιλάει…
να ξεπληρώνει… την αγάπη που εξέλαβε…
από τον άντρα της…
Την καμάρωνα… γαμώ το μυαλό μου…
μέχρι…
που το έμαθα…

Την ημέρα που εγώ ήμουν πανευτυχής…
στην κοσμάρα μου …στην Αθήνα…
Η Όλυ… αυτοκτόνησε…
Αυτοπυροβολήθηκε….
με μία καραμπίνα… στο κεφάλι…
Δεν έμεινε τίποτα από το πρόσωπο της…
Την θάψανε με κλειστό φέρετρο…να μην την δει κανείς…
Η μάνα της δεν πήγε στην κηδεία…
μιλούσε για δολοφονία…
Της είχε τηλεφωνήσει μία μέρα πριν…
ήταν απελπισμένη…

ζήτησε βοήθεια… για να μην πάει φυλακή…
Της είπε η μάνα της… να τον αφήσει…
Να πάρει τα παιδιά… και να γυρίσει σε αυτήν…
Όχι… δεν θα τον άφηνε…
Ποτέ…

Εγώ πήγα μόνο στο μνημόσυνο…
μαζί με όλο το σκυλολόι…
που κουτσομπόλευε…
που έφτυνε….
την καημένη την φίλη μου…
Σε κάποια στιγμή… με βλέπει η μάνα της…
και με αγκαλιάζει…
και κλαίμε μαζί….
«εσύ Μαρία την ήξερες… την αγαπούσες…

μαζί μεγαλώσατε... πως το έκανε αυτό???»
Δεν απάντησα…
Κοίταξα την φωτογραφία που είχαν βάλει στο τάφο της…
Η Όλυ… με το τέλειο μακιγιάζ… με την τέλεια μύτη….
απαστράπτουσα… μία κούκλα…
μία κούκλα… στα άκρα…
μία κούκλα με μία καραμπίνα…
στραμμένη στο πρόσωπο της…