Η Τεχνική....

Όταν δεν είμαι καλά…
που δυστυχώς συμβαίνει συχνότερα…
όσο μεγαλώνω….
και γερνάω…
εφαρμόζω μία απλή τεχνική…
την οποία ανακάλυψα μικρή…
αλλά διανθίζεται πολύπλοκα….
η εφαρμογή της με τα χρόνια…

Η Τεχνική αυτή έχει διάφορα στάδια…
Το πρώτο στάδιο…
είναι να ψάχνω γύρω μου…
ευχάριστα ερεθίσματα…
και να αφαιρώ σιγά σιγά οτιδήποτε
γύρω από αυτά....
ώστε να τα απομονώσω
για να τα απολαύσω….
στο έπακρο…
Αυτά μπορεί να είναι οπτικά…
ηχητικά… γευστικά…
όλων των ειδών ερεθίσματα...
Στην πιο απλή εκδοχή…
βάζω στο στόμα ένα κομμάτι σοκολάτας…
και προσπαθώ να απομυζήσω
όση περισσότερη ηδονή μπορώ…
στην πιο πολύπλοκη….
μπορώ να επικεντρωθώ σε ένα αστείο μουστάκι…
σε ένα όμορφο πρόσωπο…
στην αφή μιας μεταξωτής μαντίλας…
στην τρυφεράδα ενός νεαρού φύτού...
στο αγαθό βλέμμα ενός σκύλου…
στους τέλειους αρμούς των πλακιδίων…
ή all time classic στην θέα της θάλασσας…

Όταν δεν πιάνει αυτό…..
καταφεύγω στο Plan B….

προσπαθώ να ξεφύγω συνειδητά…

Καταργώ τον χωροχρόνο…
και μεταφέρομαι φανταστικά…
σε μία ακανόνιστη χώρα,
δικού μου σουρεαλισμού …
όπου γίνονται όλα ακραία…
άλλοτε κωμικά…
άλλοτε δραματικά…
φτιάχνω σενάρια…
δημιουργώ ιστορίες…
και τις «ζω» έντονα….
ώστε να με λυτρώσουν…
Ορισμένες από αυτές τις έχετε

διαβάσει....

Όταν δεν πιάνει αυτό…
καταφεύγω στο Plan C…
που είναι και το πιο αποτελεσματικό….
αλλά για καλύτερα αποτελέσματα….
απαιτείται υλικοτεχνική υποδομή…

Σε αυτό λοιπόν….έχω ένα καταφύγιο…
όπου πάω και κουλουριάζομαι…
ενώ προσπαθώ να εφαρμόσω πλήρως….
στην ανάμνηση της θαυματουργής αγκαλιάς…
της λέω τα παράπονα μου…
και συνήθως μου απαντά…
καμιά φορά κλαίω…
και σκουπίζει τα δάκρυα μου…
και πάνω στην συζήτηση με παίρνει ο ύπνος…

Όταν δεν πιάνει και αυτό…
ξεπέφτω στο Plan D……
και το ρίχνω στην «κουλτούρα»…..

Έχω πάντα καβάτζα…
διάφορων ειδών βιβλία…
κυρίως ποίηση…
όσο γίνεται πιο σύνθετα…
και διαλέγω ανάλογα με την κατάσταση…

Ιδού λοιπόν… τι βρήκα σήμερα …
και μου άρεσε…
εφαρμόζοντας το Plan D…

Περικυκλώνοντας μέχρι εσχάτων τη σωτηρία του
-τέχνασμα για να απολεσθεί, ει δυνατόν-
δεν έδρασε απλώς δια της εις άτοπον
αλλά κουράστηκε μέσα
-καθώς το έκθετο ατσάλι στον εαυτό του-
κι έπεσε πάνω στο χόρτο ο νους του
Αύριο θα επαναλάβει
εστιάζοντας στο δέρμα των πελμάτων της
Λίγα εκατοστά δέρατος
και ώ του θαύματος:
Παλιοζωή ξανά, διαρκώς καλύτερη

Γιώργος Βέλτσος
Πρέπει, άκων, να χαρώ!
Ινδικτος, Αθηναι 2004

Είναι υπέροχο….
να βλέπεις τόσο όμορφα γραμμένη….
την Τεχνική….
κρίμα που δεν έχει πολυτονικό ο υπολογιστής…
να απολαύσετε και εσείς τις δασείες και τις περισπωμένες…

Όταν δεν πιάσει και το Plan D…
το γυρνάμε στην αποδόμηση…
ρίχνουμε ένα κλάμα…
τηλεφωνούμε κανέναν φίλο…
γράφουμε ένα blog…
και γυρνάμε στο Plan C….
ενίοτε και στα προηγούμενα…

Σας εύχομαι να μην την χρειαστείτε...

Αν η ευχή δεν πιάσει.....

Εφαρμόστε την άφοβα!!!

Καλή επιτυχία!!!!