Ακανονιστα προβοκατόρικη συνέντευξη με έναν έλληνα tanguero…

Ρε Γκαρντελάκο…για πες…. τι παίζει και οι Έλληνες εκφράζονται μέσω του tango?
Είναι μία ιστορία χιλίων ατόμων σε όλη την Ελλάδα…
Ξεκίνησε σαν αντίκτυπος ανάλογων φαινομένων στην υπόλοιπη Ευρώπη….και όπου οι μεσαίες τάξεις σε ηλικίες 35 εως 50 (περίπου), βλέπουν ένα χορό με βαριά την μυθολογία του από το άλλοτε σαν διέξοδο από τους λαβύρινθους του σήμερα…..
Όταν δεν σε γεμίζει τίποτα από το σήμερα και φοβάσαι το αύριο γυρνάς στο χθες, είναι απόλυτα φυσικό και κυκλικό φαινόμενο….
Ως εδώ είναι η λειτουργική εξήγηση….
Στην ερώτηση αν εκφράζονται…πιστεύω ότι τους βγαίνει κάπως άτσαλα άρα δεν τους βγαίνει με την έννοια της αρμονικής «εκπλήρωσης»

Τελικά… και εδώ εκπλήρωση ζητάμε???
Απόλυτα ναι! Η διάσταση της αποδοχής από μία στενή και οικειοθελώς επιλεγμένη ομήγυρη, είναι ταυτόσημη από τους προσκόπους έως τις πολιτικές οργανώσεις και ως τα κυκλώματα του tango….Εκτός από την αποδοχή των υπόλοιπων αν είσαι ειλικρινής σε ενδιαφέρει να σου «αρέσει» και ο εαυτός σου…
Άρα είναι εκπλήρωση σε συνδυασμό με νομιμοποίηση ναρκισσισμού, υπερβαίνοντας εμπόδια που θέτουν οι άλλοι αλλά κυρίως εσύ ο ίδιος…

Δηλαδή… δεν πάει κανείς για καμάκι ?

(άγριο ανακριτικό βλέμμα)
Η ενοχοποιητική παιδεία της μεσαίας τάξης σε συνδυασμό με την υποτιθέμενη ποιοτική κουλτούρα της, φρικάρει στην ιδέα να βιώσει το καμάκι σε επίπεδο βασικού ένστικτου. Σαφώς και γίνεται στο tango, αλλά πάντα περιτυλιγμένο με δήθεν αισθηματισμούς, νοσταλγίες, μελαγχολίες και αισθητικές αναζητήσεις…
Η φαινομενολογία του καμακιού στο tango περιστρέφεται γύρω από αυτή την απλή και θεμελιώδη αλήθεια…..

Σιγά μην σου κάτσει καμία/κανένας άμα δεν ξέρεις να χορεύεις….
Αυτά είναι τα εμπόδια για τα οποία μίλαγα πριν….
(χαμόγελο)
Όμορφη ή άσχημη…πανικόβλητη σαραντάρα… ή θεληματικό νυμφίδιο.... η γυναίκα στο tango θα ακουμπήσει τουλάχιστον 1000 ευρώ και έναν χρόνο εντατικής εκμάθησης για να ξεμυτίσει με μία στοιχειώδη αυτοπεποίθηση στην πίστα…..
Για τους καβαλιέρους η επένδυση μπορεί να είναι και μεγαλύτερη…
σε διάρκεια και σε χρήμα γιατί παρόλο που it takes two to tango, το μοτέρ της κίνησης λειτουργικά είναι ο άντρας….


Δεν είναι πιο εύκολο απλά να πας σε ένα μπαρ… σε ένα τσατ… σε ένα γραφείο συνοικεσίων???
Και που είναι το «βραβείο» που σου έλεγα πριν?
Κάνοντας το μία περίπλοκη διαδρομή… η έννοια της επιβράβευσης καθιστά την συνάντηση άντρα-γυναίκας ένα αγωνοθέτημα με έγκυρους ελλανοδίκες, άπειρες ώρες υπέρβασης του σταδίου του καθρέφτη (θυμήσου τους καθρέπτες στις σχολές χορού) και τελικά αν το πρόβλημα σου είναι να πηδήξεις, το κάνεις να συμβαίνει σαν να κέρδισες ολυμπιακό μετάλλιο.


Οσο πιο στερημένος, τόσο καλύτερο το tango?
Ναι, αυτό το πρωτοδιάβασα στο βιβλίο της Μαρίνας Πάλμερ, Kiss and tango. Η τύπισσα, μία ζουρλή ελληνοαμερικανίδα, τίναξε στον αέρα καριέρα και ανούσια ζωή στην Νέα Υόρκη, προκειμένου να ζήσει το όνειρο στο Μπουένος Άιρες. Περιγράφοντας εκεί τα κρεβάτια της και τους χορούς της, κατέληξε να λέει ότι όταν ήταν δυστυχισμένη χόρευε καλύτερα….

Εσύ τι λες???
Είμαστε φίλοι και θες να με βγάλεις λάδι και σωστό στις απόψεις μου.... και τον καλύτερο άνθρωπο…

Ωστόσο εγώ πρέπει να σου πω ότι όταν προσέγγισα αυτό το φαινόμενο ήθελα να συνεχίσω την μοναξιά μου μέσα από μία ψευδαίσθηση επαφής με το άλλο φύλο. Όχι ότι δεν υπήρξαν και ότι δεν έζησα συγκινήσεις που χωρίς να είναι σεξ είναι ανάλογες με το σεξ. Όμως σήμερα, μετά από τέσσερα χρόνια έχω πάρει την απόφαση ή να συνεχίσω να χορεύω με μία γυναίκα που θα έχω πραγματική σχέση ή να τα παρατήσω…

Οκ… πάμε να βρούμε τώρα την ιδανική ποντιούκλα χαμηλοκώλα tanguera στην αποψινή μιλόνγκα????
Η άγνωστη αυτή ντάμα, είναι παιδί μου…. και ηλικιακά και σε επίπεδο στοργής που μου προκαλούν πάντα οι ενδιαφέρουσες υποψήφιες. Το πρόβλημα δεν είναι να την βρούμε εμείς… Είναι να βρει η ίδια τον εαυτό της είτε χορεύει , είτε συνουσιάζεται….
Όσους λιγότερους τεχνητούς κόσμους έχεις στο κεφάλι σου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να βιώσεις με ψήγματα πιθανοτήτων ευτυχίας την αβάσταχτη σκληρή επιθετική αμείλικτη πραγματικότητα ακόμα και της ελληνικής μεγαλούπολης σήμερα…

Πάλι… δεν θα γαμήσουμε….

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχα