Αλλά…..

Απόψε…μαζεύεται η παρέα μου….
στα Εξάρχεια….
Σε μία συγκέντρωση…
που θα πήγαινα και εγώ….
που λαχταρούσα να πάω…
που την χρειαζόμουν…
αλλά…..
πάντα μου τα γαμάει ένας σύνδεσμος…

Θα πήγαινα καθυστερημένη….
Θα είχα κρατήσει σημειώσεις πώς να βρω τον δρόμο…
θα είχα τυπώσει τον γαμω-χάρτη…
αλλά πάλι… για ένα μισάωρο τουλάχιστον…
θα έψαχνα τον δρόμο….
Ίσως γιατί ποτέ δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ στον χάρτη…
πάντα πήγαινα με την λαχτάρα να χαθώ…
Και αφού χόρταινα χάζι…
θα τους τηλεφωνούσα….
-Που είσαι????
-Δεν ξέρω….
-Τι βλέπεις ????
-Ένα γκαράζ….
-Πάλι στο γκαράζ… είσαι ???
-Ναι… στο γνωστό γκαράζ…
-Ωραία… χαχαχαχαχχαχα
-Ίσια επάνω… και μετά δεξιά….
-Δεν πάω δεξιά !!!
-Ασε τα χαζά… άντε έλα…
Θα έκλεινα το τηλέφωνο….
θα προχωρούσα καμαρωτά….
και… θα τους έβρισκα στου Χασάν….
Χαμόγελα… κράξιμο…. και χαρά….
Έξτρα παραγγελία….
1 κιλό λευκό κρασί….
και… μετά… κουβέντα….
κουβέντα… για την αριστερά…
βρισίδια με τους ΑΚίτες…
χαβαλέ με τους Κνίτες…

αναφορά στον Καστοριάδη....

μία ξεπέτα στον Φουκό....

έκτακτη εμφάνιση του Στάλιν....

και… πολύ… μα πάρα πολύ γέλιο…
γέλιο και χαρά….
Ο Φίλιππος σοβαρός....

να γελάει πονηρά....

«Θα σου "την πω"... μετά.....

για να το συζητήσουμε σοβαρά... »

Γύρω στις μία….
Θα παίρναμε κεμπάπ….
Το τελευταίο κρασί….
και… αφού θα μας κοιτούσαν τρομαγμένοι
από την δικαστίνα που μένει στον τρίτο…
θα ερχόταν οι Πακιστανοί…
να μας ζητήσουν να κλείσουν…
Και όλη η παρέα….
Θα έβριζε την δικαστίνα….
κλασσικά….
και θα σηκωνόταν….
να πάει στο τυπικόν πλέον bar….
Στον δρόμο… οι μισοί… θα λάκιζαν….
και θα μέναμε… οι πιο σκληροπυρηνικοί…
Θα φτάναμε στο bar…
που ποτέ δεν θυμάμαι το όνομα…
(ίσια κάτω… τρίτος δρόμος δεξιά….)
και θα μας χαιρετούσαν χαμογελαστοί….
σαν να μας περίμεναν πάντα…
ο μπάρμαν…η γκαρσόνα… και οι θαμώνες…
και ο καυγάς θα συνεχιζόταν….
θα έμπαιναν σε αυτόν… και οι θαμώνες…
οι οποίοι συνήθως είναι παλιοσειρά….
εξωκοινοβουλευτική αριστερά….
Θα ερχόταν και νέοι πιτσιρικάδες ΑΚίτες…
που θα είχαν ξεμείνει από άλλα bar….
και… θα πίναμε 5-6 ακόμα ουίσκια….
καπάκι στο κρασί….
που θα ανέβαζαν τους τόνους….
Ο Λεωνίδας… θα με σκουντούσε….
ευγενικά… και τρυφερά…
«μην φωνάζεις ωρέ τρελή….
θα έρθει αστυνομία….»
εγώ… χαμπάρι δεν θα έπαιρνα….
και θα συνέχιζα… εκεί…
να μαλώνω με τον Νομπάνθρωπο*….
και να κράζω την προβοκάτσια του ΧαζοΤεκνού*…
και να βρίζω τα αναρχοτεκνά…
Θα παρέμβαινε ο Σύννεφος*….
με κάποιο σοβαρό επιχείρημα….
Θα τον κράζανε….
και θα μαλώναμε….
ώσπου… να διαπιστώναμε…
πως πήγε 8.00 η ώρα το πρωί….
Τότε… θα σηκωνόμασταν….
να μου βρούνε ταξί….
Τα πιο ευγενικά πλάσματα….
με την πιο άγρια όψη….
με μπότες με μέταλλα…
για να δίνουν κλωτσιές…
Αφού μου έβρισκαν ταξί…
Θα μου άνοιγαν την πόρτα να μπω…
θα έπαιρνα μαζί τον μικρό της παρέας…
και αφού τον άφηνα σπίτι του….
θα αποκοιμιόμουν στο ταξί….
Θα έφτανα στο σπίτι….
και θα έβρισκα τον Γιαννιώ…
έτοιμο να πάει στην δουλειά…
χαρούμενο… να με περιμένει…
«να χαρώ το ρεμαλάκι μου….
πάλι οργίασες αδερφούλα μου???»
γρήγορη περίληψη της βραδιάς….
γέλια… γέλια πολλά….
και θα έπεφτα πτώμα….
στον φοβερό καναπέ που με φιλοξενεί….

Αχ… θα ήθελα να είμαι εκεί….
αλλά….
(πάλι ο γαμω-σύνδεσμος)
είμαι εδώ….
και στις 12.30… που θα μαζευτούν όλοι….
θα με πάρουν τηλέφωνο….
να μου κάνουν ένα σύντομο update…
και να με ενημερώσουν…
για τον τρέχοντα καυγά…
θα ρίξω δύο τρία μπινελίκια…
και θα πιώ….
μία ουισκάρα….
για τα παιδιά….

Μου λείπει η Αθήνα….
μου λείπουν τα κοπρόσκυλα….
μου λείπει πια… μέχρι και ο Χασάν….
Γαμημένη βιοπάλη… σε μισώ….


Υ.Γ.Να περάσετε καλά κοπρόσκυλα….
ρίχτε δύο τρία μπινελίκια από μένα….
και ένα φιλί στον Χασάν….
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχα


*Δεν συγκρατώ ονόματα… οπότε… πάντα χρησιμοποιώ… παρατσούκλια…