Μαργαρίτης.....

Κάποτε….
αιώνες πριν…
ερωτεύτηκα έναν μάγκα…
ένα παιδί του λαού…
έναν Άντρα….
αλλά… η ζωή… ως γνωστόν…
είναι πουτάνα….
και.... γαμήθηκε….
η σχέση…
το καλόπαιδο…
και η ζωή μας…
Από όλη την φάση….
που κράτησε 12 χρόνια…
δύο πράγματα ….
λάθος, τρία....

μου μείνανε….
έντονα τυπωμένα στο μυαλό μου...

το πρώτο… δεν θα σας το πω….
το ζω καθημερινά… και με πληγώνει…
το δεύτερο ήταν ένα καλό γαμήσι…
και το τρίτο… ήταν ο Μαργαρίτης…
Έλεγε ο φοβερός Μάγκας μου τότε…
πως μόνο ο Μαργαρίτης…
μπορεί να πει άψογα καψουροτράγουδο…
και αυτό… γιατί είναι η απόλυτη σκατόφατσα…
και έχει βιώσει την απόρριψη…
στο πετσί του….
Εγώ… ως εκστασιασμένη καψούρα…
συμφωνούσα….
σε αυτό… και σε άλλα πιο παράλογα….
Μέχρι… που ένα βράδυ…
λίγο πριν χωρίσουμε….οριστικά…
με πήγε…
στον "Θεό"….
στον απόλυτο "Θεό της απόρριψης"….
και τον ακούσαμε μαζί…
μπας και αλλάξω γνώμη…..
Τότε ένιωσα… όσα θεωρητικά…
άκουγα τόσα χρόνια…
από τον φοβερό «άντρα» μου…
Χόρεψε ένα άσμα ζειμπεκιά….
Χτύπησα παλαμάκια….
Το απόλυτο respect…
όλων των θαμώνων …
ήταν το κατηγορητήριο μου…
Δεν μάσησα…
Ήξερα… πως είχα δίκαιο….

Χτες….
αφού διάβασα το ποστ της Κατερίνας…
την σοφή φράση της γιαγιάς της….
«Ή θα είσαι ευτυχισμένη… ή θα έχεις δίκαιο»
Έκανα ένα καυτό μπάνιο…
ήπια ένα μπουκάλι κρασί…
έκανα ένα ζάπινγκ…
και έπεσα στον Μαργαρίτη….
Σε μία εκπομπή απόλυτο ξενέρωμα…
αλλά… η φωνάρα…φωνάρα…
και οι αμφιβολίες εκεί…
Αμφιβολίες… όχι ως προς τον πρώην μου….
αμφιβολίες για εμένα…
Τελικά… είναι τόσο δύσκολο????
Τελικά… δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένη???
Πρέπει να κυνηγάς το γαμω-δίκαιο????
Το γαμω-τέλειο???
Πρέπει να τα θες όλα????
Το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού….
Ποια είσαι εσύ ωρέ υπερφίαλη μαλάκω…
που δεν θα συμβιβαστείς???
(με ρώτησε ένας αγαπημένος φίλος…
πιο ευγενικά, πρόσφατα…
πάνω σε μία υπαρξιακή μου γκρίνια)
Δεν είναι που δεν θέλω…
είναι που δεν μπορώ…..
Είναι ένα είδος αναπηρίας…
ένα είδος ανεπάρκειας για επιβίωση…
Και δεν ξέρω αν θα την βγάλω…
Δεν με νοιάζει καν…
Αν δεν έχω αυτό που θέλω…
ο θάνατος.... δεν με τρομάζει…
Η καθημερινή μιζέρια… με τρομάζει…
και ότι επιβιώνω….
Ξυπνάω κάθε πρωί…
και πάω στην γαμω-δουλειά…
κοιμάμαι κάθε βράδυ και ζω στα όνειρα μου…
Λειτουργώ και επιβιώνω με το φαντασιακό…
Όλη μέρα το σκέφτομαι.. όλη μέρα του μιλάω…
Και είναι πάντα εκεί… καυλωμένο...
Άλλοτε… με πιάνει το παράπονο…
άλλοτε γίνομαι πτώμα…
αλλά ποτέ… δεν βρίσκω το θάρρος να το τελειώνω….
Σαν τον Μαργαρίτη… που τραγουδά…
που έκανε την απόρριψη επάγγελμα…
τον πόνο χρυσορυχείο….

Να ζήσουν οι Μάγκες…οι Άντρες….. και οι κρασάρες….
Να ζήσει και το καψουροτράγουδο….
που μας μερακλώνει….

Εσύ μου μιλάς στην καρδιά μου

εσύ μονάχα εσύ

και θέλω να γίνεις δικιά μου

σύ μονάχα εσύ

Δεν ξέρω τι νιώθεις για μένα

τι είμαι για σένα εγώ

δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω

μα όμως εγώ σ' αγαπώ

Δεν ξέρω τι νιώθεις για μένα

κι η σκέψη σου με τυραννά

και τόσες θυσίες που κάνω

χαλάλι για σένανε πια

ΧαΛΛΛάλι…..