Έφτιαχνε σιγά σιγά το κάστρο του….
Κάνοντας κρυφά οικονομία, στη ζωή του…
Ώρες ατελείωτες δουλειάς…
μέρες ατέλειωτες υπομονής….
αιώνες τα χρόνια της αναμονής….
Και τώρα… κόντευε να ολοκληρωθεί…
Μία μικρή λεπτομέρεια έμενε …
για να τον χωρίσει οριστικά….
από τον έξω κόσμο…
Η Πόρτα….
θα ήταν ξύλινη…
σίγουρα διπλή….
ώστε να ανοίγει διάπλατα…
για να την περνάνε …
αγκαλιασμένα τα ζευγάρια …
Θα είχε σχέδιο περίτεχνο …
με ξύλινους ταμπλάδες…
όσοι και οι μπελάδες…
που επέμεναν να τον κυνηγούν τόσα χρόνια…
δύο μικρά παραθυράκια….
ένα σε κάθε θυρόφυλλο…
για να βλέπει ποιος επιμένει να του κτυπά…
χωρίς ποτέ να του ανοίγει…
πλαισιωμένα από κομψά κολωνάκια….
ώστε να διασκεδάζει…με τη χάρη της….
τον άχαρο ρόλο που έπρεπε να παίζει…
Χρόνια την φανταζότανε…
και την σχεδίαζε….
καμιά φορά την συναντούσε….
Σε σπίτια υπερήφανα…
νεοκλασσικά… διατηρητέα…
ή ξεπεσμένα φτωχικά…
με μόνο τρόπαιο το μεράκι…
Η μορφή της όμως πάντα άλλαζε….
κάθε πρωί που ξυπνούσε…
Μέχρι που μία μέρα…
ενώ προχωρούσε ανέμελος….
μία πόρτα του φώναξε…
και έμεινε σύξυλος στην θωριά της…
Ήτανε Η Πόρτα του….
και είχε από μόνη της εμφανιστεί μπροστά του…
Έκανε γρήγορα το σχέδιο…
στο χαρτί των λογαριασμών που κρατούσε…
και έτρεξε να βρει τον μάστορα….
που θα την υλοποιούσε….
Ο μάστορας ενθουσιάστηκε….
και έστειλε παραγγελία…
να του φέρουν ξύλα πολύτιμα…
από τα δάση της Σουηδίας…
Κάθισε και την μελέτησε…
μέχρι να του μιλήσουν τα ξύλα…
τότε μόνο έπιασε τα εργαλεία του…
και γέμισε η γειτονιά
με άρωμα από ροκανίδι….
Η μέρα παράδοσης…άργησε ...
και όλοι περίμεναν με αγωνία…
την τοποθέτηση της Πόρτας Φρούριο…
που ζούσε χρόνια μέσα στην Φαντασία…
Ο μάστορας…την καμάρωνε….
καπνίζοντας ιδρωμένος …
οι γείτονες μαζευτήκαν….
και όλοι περιμένανε με αγωνία…
τον ιδιοκτήτη του «κάστρου»
-Όλα γίνανε τέλεια….
παρά…. μια μικρή λεπτομέρεια…
Αυτές οι τουλίπες… τι είναι????
-Δεν φταίω εγώ άρχοντα….
είπε τρομαγμένος ο μάστορας….
Τα ξύλα μου της είπανε….
Επέμεναν να τις χαράξω….
-Ορίστε? μα τι λες? Τρελάθηκες?
-Όχι…σου το ορκίζομαι….
είναι φόρος τιμής σε ένα ζευγάρι που πρωτοφιλήθηκε…
κάτω από τα κλαδιά τους….
-Και γιατί τουλίπες…
και όχι μαργαρίτες ή τριαντάφυλλα???
είπε αγριεμένος….
-Γιατί η κοπέλα ήταν Ολλανδέζα….
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟΤΑΤΟ ΚΥΡΙΟ ALBUS GENIUS
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΡΑΚΛΗ ΜΑΣΤΟΡΑ ΤΟΥ …..
Κάνοντας κρυφά οικονομία, στη ζωή του…
Ώρες ατελείωτες δουλειάς…
μέρες ατέλειωτες υπομονής….
αιώνες τα χρόνια της αναμονής….
Και τώρα… κόντευε να ολοκληρωθεί…
Μία μικρή λεπτομέρεια έμενε …
για να τον χωρίσει οριστικά….
από τον έξω κόσμο…
Η Πόρτα….
θα ήταν ξύλινη…
σίγουρα διπλή….
ώστε να ανοίγει διάπλατα…
για να την περνάνε …
αγκαλιασμένα τα ζευγάρια …
Θα είχε σχέδιο περίτεχνο …
με ξύλινους ταμπλάδες…
όσοι και οι μπελάδες…
που επέμεναν να τον κυνηγούν τόσα χρόνια…
δύο μικρά παραθυράκια….
ένα σε κάθε θυρόφυλλο…
για να βλέπει ποιος επιμένει να του κτυπά…
χωρίς ποτέ να του ανοίγει…
πλαισιωμένα από κομψά κολωνάκια….
ώστε να διασκεδάζει…με τη χάρη της….
τον άχαρο ρόλο που έπρεπε να παίζει…
Χρόνια την φανταζότανε…
και την σχεδίαζε….
καμιά φορά την συναντούσε….
Σε σπίτια υπερήφανα…
νεοκλασσικά… διατηρητέα…
ή ξεπεσμένα φτωχικά…
με μόνο τρόπαιο το μεράκι…
Η μορφή της όμως πάντα άλλαζε….
κάθε πρωί που ξυπνούσε…
Μέχρι που μία μέρα…
ενώ προχωρούσε ανέμελος….
μία πόρτα του φώναξε…
και έμεινε σύξυλος στην θωριά της…
Ήτανε Η Πόρτα του….
και είχε από μόνη της εμφανιστεί μπροστά του…
Έκανε γρήγορα το σχέδιο…
στο χαρτί των λογαριασμών που κρατούσε…
και έτρεξε να βρει τον μάστορα….
που θα την υλοποιούσε….
Ο μάστορας ενθουσιάστηκε….
και έστειλε παραγγελία…
να του φέρουν ξύλα πολύτιμα…
από τα δάση της Σουηδίας…
Κάθισε και την μελέτησε…
μέχρι να του μιλήσουν τα ξύλα…
τότε μόνο έπιασε τα εργαλεία του…
και γέμισε η γειτονιά
με άρωμα από ροκανίδι….
Η μέρα παράδοσης…άργησε ...
και όλοι περίμεναν με αγωνία…
την τοποθέτηση της Πόρτας Φρούριο…
που ζούσε χρόνια μέσα στην Φαντασία…
Ο μάστορας…την καμάρωνε….
καπνίζοντας ιδρωμένος …
οι γείτονες μαζευτήκαν….
και όλοι περιμένανε με αγωνία…
τον ιδιοκτήτη του «κάστρου»
-Όλα γίνανε τέλεια….
παρά…. μια μικρή λεπτομέρεια…
Αυτές οι τουλίπες… τι είναι????
-Δεν φταίω εγώ άρχοντα….
είπε τρομαγμένος ο μάστορας….
Τα ξύλα μου της είπανε….
Επέμεναν να τις χαράξω….
-Ορίστε? μα τι λες? Τρελάθηκες?
-Όχι…σου το ορκίζομαι….
είναι φόρος τιμής σε ένα ζευγάρι που πρωτοφιλήθηκε…
κάτω από τα κλαδιά τους….
-Και γιατί τουλίπες…
και όχι μαργαρίτες ή τριαντάφυλλα???
είπε αγριεμένος….
-Γιατί η κοπέλα ήταν Ολλανδέζα….
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟΤΑΤΟ ΚΥΡΙΟ ALBUS GENIUS
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΡΑΚΛΗ ΜΑΣΤΟΡΑ ΤΟΥ …..
35 σχόλια:
Καλά ε, εσύ μιλάμε δεν παίζεσαι. Ήσουν για 12 χρόνια με το απόλυτο αρσενικό (τόσα ξέρεις, τόσα λες, αφού δεν έχεις γνωρίσει εμένα!!!), διασκεδάζατε με τα κρασάκια σας, κάνατε καλό κρεβάτι και μια ωραία πρωΐα bye, άντε γεια? Μας δουλεύεις?
Ντάξει να τάχεις με κάποιον 3-4 χρόνια (βάλε κι αρραβώνα μέσα) και να χωρίζεις, πάει σε καλό, κάποιος υποχωρούσε, δεν άντεξε άλλο και τέλος. Αλλά 12 χρόνια? Ή εσύ ξύπνησες ένα πρωί και είπες "τι κάνω εδώ πέρα με αυτόν" ή αυτός σε ήπιε σαν το κρασάκι γουλιά-γουλιά, που λέει και το τραγούδι, και μετά είπε "μάγκα μου, αυτή εδώ ανοίγει τα πόδια κάθε πενταετία με δημοψήφισμα, ας την κάνουμε λοιπόν".
Καλό το clipάκι, αλλά προτείνω γι'αποθεραπεία Doors: "Love her madly", "Love me twice" και "Hello". Πάντως αν σου αρέσει ο Rory Gallagher και δε λες όχι στη μπύρα (όλο Μαλαματίνα, αμάν πια!!!) είμαι ήδη γονυπετής μπροστά σου και σου φιλώ τα πόδια. Ξεκινάμε με μαύρη ιρλανδέζικη, Guiness κατά προτίμηση (το πρώτο κιλό πάει μονορούφι), υπό τους ήχους των "Secret Agent", "Slumming Angel" και "Off The Handle" κι έπεται συνέχεια. Μετά κανά ρεμπέτικο, χασάπικο και βλέπουμε.
Ο Μαργαρίτης, δε λέω, καλός για ορισμένες ώρες και καταστάσεις, αλλά δεν αποκλείω να τον δεις στα παράθυρα των καναλιών κάποια μέρα σαν τη Θώδη. Μοιάζει με ταινία τρόμου, τώρα που το σκέφτομαι.
Ελπίζω να μη φάω καμιά ΠΟΡΤΑ για τα παραπάνω σχόλια, ε?
Χαχα!!!
@αλεξηνωρ...
Οχι βρε... μην ανησυχεις για πόρτα...
Κοκκινη κάρτα έφαγες...
και γυρνας στον πάγκο....
Παρακαλώ να μην συνεχίσεις με τις εξυπνάδες σου... δεν σε γουστάρω...
Καλές βόλτες αλλά ΑΛΛΟΥ, please!
Δεν σε ξέρω... και ούτε θέλω να σε μάθω...
:-))))))
Sorry, αλλά εσύ μόνο δεν γκαστρώθηκες με τον τύπο
ΟΚ χαιρετάωωωωωω
Έφυγαααααα
Άλλωστε πάντα με τράβαγε το κόκκινο
O mondo difficille
Αυτά τα χαράγματα πάνω στις πόρτες της ψυχής μας είναι που θα μείνουν για πάντα μικρό μου....Φιλί μεγάλο....Πιο μεγάλο.....
Τίτσερ,
αυτόν τον σουρουκλεμέ που τον ψώνισες πάλι;
Για το ποστ θα κάνω εμβαθή ανάλυση σε λίγο.
Τώρα διασκεδάζω με τον παπάρα που ξεφτιλίζει τον Rory.
ΑΔΩΝΗΣ:Ο ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΑΒΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟY-الشاعر الثوريه للعالم العربي:أدونيس
Η πόρτα
Εδώ και εβδομάδες, την πόρτα
παραμονεύουν τα βλέφαρα του,
το σώμα μες στην κλίνη του χαμένο,
η καρδιά του ψάχνει,στην πόρτα κρεμασμένη,
κανείς δε χτύπησε την πόρτα
ποθεί να δακρύσει-
πόσο ευγενικό το κλάμα και πολύτιμο,
στο ποτάμι του ένα καράβι
τους αγαπημένους μου κουβαλάει.
p.s.Η πόρτα είναι σιωπηλή και στέκει άπραγη,όπως το σώμα.Αντίθετα,τα βλέφαρα,αγωνιούν,όπως η καρδιά,που παραμονεύει ‘‘κρεμασμένη στη πόρτα‘‘
τοκ τοκ (διακριτικό κτύπημα πόρτας)
Η ανάρτηση αυτή... βασίστηκε... στην πραγματική ιστορία...
απλα... ολίγον παρασύρθηκα....και τα παραείπα.....
ΦΦΦΦΦμου....
τελευταία μου είσαι στεναχωρεμένη... μάλλον με απατάς.. και νιώθεις τύψεις....
Μην νιώθεις τύψεις καλή μου... εγω δεν θα σε χαρακώσω.. αρκεί να μην με απατάς με κανέναν από το ΛΑΟΣ...
:-)))))
@greenάκο...
δεν τον ψωνισα εγώ βρε...
κάνουν google το "γυναικα καυλωμένη" και με βρίσκουν...
Δεν διευκρινίζει όμως το μηχάνημα .. πως είμαι καυλωμένη για καυγα....
Εκεί την πατάν....
Περιμένω την εμβαθύ ανάλυση....
Αχχχχχχχ και είσαι τόσο κουλτουριάρης....
@tantoguando....
υπέροχο βρε το ποίημα...
μόνο που δεν ταιριάζει...
σιγά μην αφήσω ήσυχο, τον κύριο Genius...
του έχω τρελή αδυναμία...
και μόνο να τον σκεφτώ στεναχωρεμένο... δεν το έχω τίποτα να πάω να τον βρω.. με το ζόρι ή με μπινελίκια να τον κάνω να γελάσει...
O porca miseria!!!
O porca putana!!!!
@doctoraaaaaaaaaaaaa μου!!!!!!!!!
Γυρίσατε!!!!!!!!!!
Περάστε... μην κάθεστε στη πόρτα!!!!!!!
Γλυκο??? Ποτό??? Μεζεδάκι????
Μας λείψατε ωρεεεεεεεεεεεεεε
(θέλω να μάθω οτιδήποτε πρόστυχο κάνατε.. με όλες τις λεπτομέρειες σε email!!!!!!)
όχι καρδιά μου δεν σ απατάω...ούτε έχω σκοπό....
Τους χειμώνες μου έχω απλά...Πού θα πάει θα ρθει κ η άνοιξη...
Θα κατέβω κάποτε Αθηνα...
και Θαααααααα ναιιιιιι σαν να μπαίιιινειιιιιιι η ανοιξηηηηηηηηηηη
Θα ναιιιιιιιιιι ουρανουυυυυυ κατανυξηηηηηηηηηηη
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(ήρθε ο σκυλούμπας μου σπίτι... και είμαισ τα τσακίριααααααααα)
καλησπερα! Γειτόνισσα!
Υπέροχη ανάρτηση...υπέροχη φωτό.
Μια τέτοια πόρτα θέλω να χτυπήσω κάποτε για να μπω στους Ουρανούς.
(Αλλο, που δε θα μου ανοίξει κανείς..
χαχαχαχαχαχα)
Προκαταβολικά ζητάω συγνώμη γιατί αυθαίρετα σε σχόλιο στο post μου απο αλεξίνωρ που σχολίαζε εσένα χωρίς να σε ρωτήσω πήρα θέση.
Την καλημέρα μου και πάλι συγνώμη.
Λοιπόν,
Χαράζω, σχεδιάζω, ζωγραφίζω πάνω σε άψυχα αντικείμενα μάλλον πρέπει να σημαίνει δίνω ζωή, κίνηση, ψυχή, ή, έστω, προσπαθώ.
Απ'αυτή την άποψη, η πόρτα, το δικαίωμα δηλαδή στην είσοδο, χρειάζεται ζωντανές απόπειρες ή αποτυπώσεις πάνω στο σώμα της.
Μου άρεσε η ανάρτηση, μου άρεσε πάρα πολύ. Εκεί που τα χάλασε λίγο ήταν αυτοί που μπαλαμουτιάζοταν κάτω από τα κλαδιά. Όχι πως με πειράζει η εικόνα, αλλά θα προτιμούσα να τους είχε απεικονίσει με κόκκινες αστραπές ή έστω μαύρα τριαντάφυλλα.
Και τα δυο υπάρχουν στην Ολλανδία διάολε!! Άσε που το σήμα καταταθέν μιας χώρας δεν είναι κατ'ανάγκη πανάκεια.
Κατά τα λοιπά, ψηφίζω τίτσερ.
:)
Και εκεί που προσπαθώ να νοιώσω τον εκνευρισμό του ιδιοκτήτη και την υπεριφάνεια του μάστορα που εξελίχθηκε σε τρομάρα και κυνικότητα, διαβάζω τα σχόλια και πεθαίνω στο γέλιο!
Καλά τα "κάστρα" αρκεί να μην είναι ...κτισμένα στην άμμο.
Καλημέρα!!!
Καλημέρααααααααααα σας!!!!!!!!!
Γειά σου γειτόνισσααααααα!!!!
@houlk....
θα σου ανοίξει βρε... αφού είσαι καλός άνθρωπος....
(άλλο αν έχεις σχέση με τράπεζες..)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
@tantoguando...
είδα το σχόλιο...και ειλικρινα... δεν πρέπει να ζητάς συγνώμη....
ακόμα και να μην έγραφες τόσο καλά πράγματα.. για μένα...(ευχαριστώ ε?)
Οταν είσαι τόσο έντονος όπως εγω.. επόμενο είναι να σου την πουν 2-3 (εως και 1013) παπάρες....
Το αν απολαμβάνω ή όχι την ζωή μου... και αν έχω φάει πίκρες... το ξέρουν μόνο οι φίλοι μου και εγώ..
Οχι άτομα πιγμένα στην αγαμία και την αγένεια...
@greenάκο μου...
ευχαριστώ που΄μου έκανες μία τόσο όμορφη και εμπεριστατωμένη κριτική...
Συμφωνώ μαζί σου...
μόνο που...
η ανάρτηση γράφτηκε... διότι... ο μάστορας πήρε από μόνος του την πρωτοβουλία να χαράξει τουλίπες.. πάνω στην "τέλεια" πόρτα...
και ήθελα να δουλέψω λίγο τον κύριο Genius...
Με τίποτα δεν θα συμβόλιζα ένα μπαλαμούτιασμα στο δάσος.. με τουλίπες...
αλλά άλλη εξήγηση δεν βρήκα...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
@radio marconi...
ναι βρε...
έχουμε φοβερά σχόλια...
γιατί ξυπνάμε άγρια πάθη...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(ή γιατί... πολύ απλά... κυκλοφορούν πολλοί παπάριδες ανάμεσα μας...)
Καλημέρααααααααααα ξανάαααααααααα
άσε τη μπόρτα ανοιχτήηηηη η η η η (=αντίλαλος)
Συγγνώμη... το κουδούνι δε δουλεύει; Μια ώρα χτυπάω...δεν ακούει κανείς;;; Εεεεεεεεεεεεεε...θα ανοίξεις καμιά ώρα; Θα λιώσουν και τα γλυκά...
(καλά, ένα σοβαρό σχόλιο δεν μπορείς να αφήσεις μια φορά; σε βαρέθηκε η ψυχή μου!)
Υ.Γ. Αγνοήστε την παρένθεση...είναι που συνοδεύομαι πάντα από τον άλλο μου εαυτό και δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο!
@dimitris....
Μπόρτα??? Αραβας είσαι ωρε???
Αυτοί δεν λένε το Πι... και το προφέρουν Μπι...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Τρελέεεεεεεεε βουκόλε....
@μανιταράκι μου...
δεν βάλαμε ακόμα κουδούνι....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
ο διακόπτης είναι διακοσμητικος!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχα
Τι γλυκά έφερες????
Σοκολάτα????
Μιαμ μιαμ μιαμ μιαμ
(εσύ τα έφερες ή ο αλλος σου εαυτός??να ξέρω ποιον να ευχαριστήσω....)
Γκουγκλισα "πόρτα καυλωμένη" και με εβγαλε εδώ.
Με συγχωρείτε, αλλά τα βίτσια μου με οδήγησαν λαθος.
:ΡΡΡ
(ομορφο κείμενο)
@nomad....
χαχαχαχαχαχαχαχα καλά που δεν γκούγκλισες "παραθυρακι καυλωμένο" να σε πάνε μέσα για παιδεραστή...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(ευχαριστώωωω!!!!)
Να σου πω ευχαριστώ είναι λίγο, και για τις συμβουλές για την κατασκευή της πόρτας μόνο που ο μάστορας έκανε του κεφαλιού του. Και έφτιαξε και τουλίπες πως τούρθε τουλίπες στο Πήλιο δεν ξέρω αλλά τούρθε. Και το σχέδιο το πήγε με την μιλιά των ξύλων.΄Οσο και να φαίνεται παράξενο δουλεύει όποτε του αρέσει και πράγματι δεν δουλεύει αν δεν του μιλήσουν τα ξύλα και δεν έχει κέφια για βόλτες η κορούλα του.Γιατί τότε σταματάνε όλα,τα παρατάει και πάει βόλτα. Εξαιρετικός μάστορας αλλά μέχρι να φτιάξει κάτι με τις τόσες κουβέντες περνάνε χρόνια.΄Ολοι το λένε στο χωριό, αν τον περιμένεις θα τα φτιάξει κάποτε. Με τη λαική έκφραση : "Αμα θέλει φτιάχνει παπάδες".Τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες έκανε ένα χρόνο να τα φτιάξει και την πόρτα 2 χρόνια και... Και στο τέλος δεν ήθελε να την φέρει γιατί δεν ήθελε να την αποχωριστεί. Την έφερε μόνο και μόνο επειδή το σπίτι του είναι λίγο παραπάνω και θα περνάει να την βλέπει. ΄Οτι έχει φτιάξει είναι με τ' όνομά του και όχι παραγωγή ,"δεν παράγει" όπως λέει. Αλλά ζεί λιτά ανάμεσα στα τσίπουρα και στις ομιλίες των ξύλων και όντως προτού αρχίσει να τα δουλεύει, τα διαλέγει, τα βάνει στο μαγαζί του "να τραβήξουν" και ακούει τους ήχους. Και δεν ξεχνάει να λέει ότι το ξύλο είναι ζωντανό πράμμα, και μιλάει και όποιος δεν το ακούει, δεν αξίζει να τόχει. Η γυναίκα του από τους πιο καλούς ανθρώπους παραδέχεται τη φτιασιά του και δεν τον ντουβρουντίζει. ΄Οσο για μένα μακάρι νάχα πάρει λίγα από τον "άρχοντα" του αφηγήματος και πολύ θάθελα νάταν κάπως έτσι αλλά δεν είναι όμως σ' ευχαριστώ για τον μάστορα και την πόρτα.Το αξίζει με το παραπάνω. Και είναι αλήθεια ότι σκέφτεται πως θάναι όταν περνάει κάποιος, όταν την βλέπει, όταν την αισθάνεται, όπως λέει.
Ξέχασα και με δυό δάχτυλα κομμένα απ' τα κοπτικά ένας από τους τελευταίους μαστόρους.
το λένε και οι βορειοελλαδίτες κάγκουρες :Ρ
@κύριε Genius!!!!
Είσαστεεεεεεε Αρχονταςςς!!!!!!!!!
Μην το αρνείστε!!!!!!!!!!
Εγώ ευχαριστώ... για την πολύτιμη φιλία σας... για τις σοφές συμβουλές σας... για την χαρά που μου δίνετε....και για την έμπνευση!!!!!!!!!!
Σας αγαπώ πολυ πολυ πολυ!!!!!!!!!
Είσαστε από τους καλύτερους ανθρωπους στον κόσμο!!!!!!!!
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν έχει τουλίπες στο Πήλιο... εγώ θα σας κάνω δώρο 100βολβούς... να βάλετε στο κήπο σας...να είναι ασορτί με την Πόρτα...
:-))))))))
Αν ήμουν ο πελάτης και μου αιτιολογούσε έτσι την αυθαιρεσία ο μαραγκός, θα του 'λεγα 'χαλάλι σου μάστορα' και θα του άφηνα και μπουρμπουάρ!
Πραγματικά η καλύτερη ανάρτηση σου (που έχω διαβάσει).
Να δω εκεί που έβαλες τον πήχη, πως θα τον καταφέρεις να τον ..πηδήξεις
(στο 'καυλωμένη αρχιτεκτόνισσα' βγαίνεις πρώτο αποτέλεσμα)!!
@teddyboy....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα ρε μουρλε... δίκαιο έχεις...
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Πρωτο και δευτερο αποτέλεσμαααααααα
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
(εχω ξεραθεί στο γέλιο λέμε...)
Καυλωμένη πόρτα.
Καυλωμένο ραβανί.
Καυλωμένη τουλίπα.
Καυλωμένο αντιμάμαλο.
Καυλωμένη τελεολογική συνάρτηση F(x)
Βάστα πόρτα θα ζμπρώγκζω τουλίπες
(Mη δίνετε σημασία, συμβάλω στον περαιτέρω επιτυχή γκουγκλισμό σας)
:)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχα
εχεις ξεφύγειιιιιιιιιιιιιιιι
λεμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Υπερβάλλεις πολύ, εγώ ευχαριστώ. Το αφήγημα είναι εξαιρετικό και καλά λέει ο TeddyBoy εκεί που έβαλες τον πήχυ... νάσαι καλά και να γράφεις για πολλούς πολλούς χρόνους. Υπάρχουν πολύ καλά κείμενα στα μπλογκ και ξεχωριστά τα δικά σου είναι απ' τα ξεχωριστικότερα (νεολογισμός είναι αλλά αληθής).
Με λίγωσες βρε... και ειδικά η τελευταία σου φράση "Γιατί η κοπέλα ήταν Ολλανδέζα…"
@mamma....
μικρή ολλανδέζα.....
χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Aαααααα ρε Ακανόνιστη...πως τα καταφέρνεις να εμπνέεις τέτοια πάθη; Μέχρι και από το google τους ανάβεις; Νισάφι!!!! Εμένα πάλι από το google μόνο με κάτι λέξεις τύπου "ιπτάμενος", "μαγειρική" και "κρεμ μπρουλέ" με βρίσκουν. Που να βγάλω κάτι σεξουαλικό...!!!! Χαχαχαχαχα!!!!
Ωραίο κείμενο και μου άρεσε η ατάκα του μάστορα στο τέλος!!!
@Vk....
αφού ρε συ... το έχεις ρίξει στον προβληματισμό... τι σου φταίω εγώ??
Γράψε κανένα ποστ με γαμήσια.. να δεις για πότε σε βρισκουν τα λιγούρια στο google...
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχααχα
Δημοσίευση σχολίου