Σκυλοκατάσταση….

Είχα βγάλει σήμερα…
τον κύριο Κανισίδη
για την βραδινή του βόλτα….
και… προχωρούσαμε σε ένα σκοτεινό πεζοδρόμιο…
Από ένα παρκαρισμένο αμάξι…
βγαίνει μία όμορφη κοπέλα…
έγκυος… σχεδόν ετοιμόγεννη…
πολύ καλοβαλμένη….
όμορφα ντυμένη και βαμμένη….
Παρατηρούσα αφηρημένη
την όμορφη ολοστρόγγυλη κοιλιά της…
ενώ ο Κανισίδης μου μύριζε ένα δέντρο…
Ξαφνικά….
η κοπέλα αρχίζει να τσιρίζει….
προς το αμάξι….
με άγρια εξαγριωμένη φωνή….
«Κάτσε ακίνητος, σου είπα!!! Μην κουνιέσαι!!!!»
Βλέπω κάτι να κουνιέται μέσα στο αμάξι…
αλλά ήταν σκοτεινά….
το μυαλό μου λόγω του ύφους της…
φαντάστηκε έναν πελώριο άγριο σκύλο…
σκέφτηκα βλακωδώς πως η κοπέλα φοβότανε…
μην δει ο τεράστιος σκύλος της,
τον δικό μου…τον φλώρο….
και θελήσει να τον κυνηγήσει…
Φοβήθηκε μην την παρασύρει…
με τη δύναμη του….στην κατάσταση που είναι…
Γυρνάω και της λέω χαμογελαστά…
«Mην ανησυχείτε… θα πάρω τον δικό μου…
και θα φύγουμε αμέσως»
και τραβάω τον σκυλάκο μου από το δέντρο…
Αυτή με κοιτάει με ένα απροσδιόριστο βλέμμα απορίας….
οπότε… εγώ διευκρινίζω…
«Για τον σκύλο μιλάω…. Θα πάρω τον δικό μου.....

και θα είναι είναι φρόνημος ο δικός σας....

Σε σκύλο…. δεν φωνάζατε???»
και με κοιτάει… με ύφος ακόμα πιο χαμένο….
ίσως και λίγο αγριεμένο….
και δεν απαντά….
Πλησιάζοντας… το αμάξι…. και το φως…
είδα… πως «μιλούσε» σε ένα μικρό παιδάκι….
τριών τεσσάρων ετών….