Firenze….

Είχαν γνωριστεί τυχαία…
Αυτός από την Σικελία…
Αυτή από την Ελλάδα…
Αυτός έκανε εξάσκηση στα Αγγλικά…
Αυτή στα Ιταλικά της…
Μιλούσανε καθημερινά στο ιντερνέτ…
και είχαν γίνει καλοί φίλοι …
χωρίς ποτέ να γίνει ερωτική η συζήτηση…
χωρίς ποτέ να γίνει το παραμικρό καμάκι…
Μόλις τον είχε παρατήσει η γυναίκα του,
με τα δύο παιδιά τους …
και αισθανόταν ολομόναχος….
μελαγχολικός και κουρασμένος….
Το βράδυ πριν κοιμηθεί.... την έβρισκε…
στο γραφείο της… να δουλεύει….
και μιλούσανε…
Της περιέγραφε τους πελάτες του…
τις εγχειρήσεις που έκανε…
τι βιβλία διάβασε…..
ιστορίες με τα παιδιά του…
Και εκείνη πάντα τον άκουγε…
και μετά του έλεγε τα δικά της…
Ακούγανε μουσική….
και μιλούσανε…
στο τέλος φτάσανε να μιλάνε με τις ώρες…
Μετά από οκτώ μήνες σχεδόν….
γλυκιάς βραδινής συνήθειας…
της ζήτησε την διεύθυνση της…
για να της στείλει την αγαπημένη του μουσική ….
Μαζί με το cd …
έλαβε και ένα πολυσέλιδο γράμμα…
Έγραφε πως την αγάπησε…
και της ζητούσε να βρεθούνε…
Εκείνο το βράδυ …
η μουσική του συνόδεψε...
την γλυκιά τους φλυαρία…
αλλά δεν αναφέρθηκε καθόλου το γράμμα…
ούτε η απάντηση που του έγραψε….
με τον αγαπημένο κόκκινο μαρκαδόρο….
Η βραδινή κουβέντα τους συνεχιζότανε….
αλλά ποτέ δεν την ρωτούσε…
αν θα απαντούσε…
Μετά από 9 μέρες, πήρε το γράμμα με την αγάπη της…
αλλά πάλι έμεινε ασχολίαστο….
Αρχίσανε μία αλληλογραφία…
τρυφερή και ερωτική….
παράλληλα με τη βραδινή συζήτηση…
Το βράδυ…μιλούσανε για τα καθημερινά….
στα γράμματα για τον έρωτα τους…
Αυτή πάντα ζωγράφιζε… με κόκκινο…
τον φάκελο εξωτερικά…
Ο ταχυδρόμος...της είπε... τον δούλευε.…
και αυτή τρελαινόταν…
να τον φαντάζεται να κοκκινίζει …
σε κάθε επιστολή της..….

Το ραντεβού κάποτε κλείστηκε…
Για 4 μέρες στην Φλωρεντία….
Αυτή θα πήγαινε με την δουλειά της…
είκοσι πέντε μέρες νωρίτερα….
Αυτός θα ερχότανε στο τέλος…
Κάθε μέρα αυτή έψαχνε….
τι θα μοιραστούνε….
Όλα έπρεπε να είναι τέλεια…
μοναδικά… ανάλογα…
του περίεργου έρωτα τους…

Ξαφνικά της εμφανίστηκε το απόλυτο…
Αυτό που έπρεπε να μοιραστούνε…
Αυτό που περιέγραφε όλα όσα…
ήταν αυτός ο χρόνος στην ζωή τους…

Αυτή η σκέψη καρφώθηκε…
βαθειά μέσα στο μυαλό της…

Ήταν μία έκθεση χαρακτικών του Νταλί…
με θέμα τον Γκαργκαντούα…
Την είχε δει έξι φορές…
και της άρεζε να φαντάζεται …
τα σχόλια που θα ανταλλάζανε…

Εκείνη την ημέρα που ήρθε…
τον πήρε από το αεροδρόμιο…
άφησαν την βαλίτσα του στο ξενοδοχείο…
και τον έτρεξε με λαχτάρα στην έκθεση…
για να την μοιραστεί επιτέλους μαζί του….

Περίμενε σαν τρελή τις αντιδράσεις του…
όμως εκείνος δεν αντέδρασε…
και αποχαιρετίστηκαν…

Αυτή πήγε να εργαστεί…
και αυτός να ξεκουραστεί ….
Μέχρι να τελειώσει τη δουλειά…
είχε αποφασίσει να μην τον ξαναδεί…
η αντίδραση του την είχε πληγώσει …
Αν δεν του «μιλούσε» η ζωγραφική…
είχε ξεγελαστεί….
Ήταν ένας ολότελα ξένος…
Του τηλεφώνησε γκρεμισμένη, να του το πει….
όμως την πρόλαβε….
λέγοντας της χαρούμενος πως είναι δίπλα ….
στην έκθεση….
« Δεν πήγες στο ξενοδοχείο? »
«Πήγα αλλά γύρισα…Ήθελα να την δω μόνος μου….
ήθελα να δω μέσα στο μυαλό σου… »

Αυτό μόνο… της έφτασε….
Έτρεξε να τον συναντήσει….
και πήγανε μαζί στο κυνηγητικό περίπτερο
στο Giardino di Boboli…
να πιούνε μία ευτυχισμένη μπύρα…
με θέα την πανέμορφη πόλη….
Απομακρύνθηκε για μια στιγμή…
και την φώναξε να πάει δίπλα του….
λύγισε ένα κλαδάκι…
και της πρότεινε ένα λουλούδι…
«σου αρέσει η μυρωδιά του???
αυτό έχω στον κήπο μου, έξω από το δωμάτιο μου»
Με εκείνη την κίνηση την κέρδισε…
Δεν είχε κόψει το λουλούδι….
Δανείστηκε για λίγο την ομορφιά και την μυρωδιά του…
για να την πάει στο κρεβάτι του….
Οι τέσσερις μέρες περάσανε…
σαν να ήταν παραμύθι….
και μετά… της βρήκε δουλειά…
στην πόλη του στην Σικελία…

Όλα θα πήγαιναν καλά…
και εμείς θα ζούσαμε καλύτερα….
αν δεν κέρδιζε στο τέλος η κακιά μάγισσα…
και δεν του πρόσφερε το μήλο….
Πριν το δαγκώσει… την ρώτησε…
και αυτή του είπε να το πάρει…..
«Εσύ το λες αυτό????... Εσύ, μπορείς να με χαρίσεις?»
είπε λυπημένος , σχεδόν θυμωμένος….
«Άμα δεν ήξερα τι είναι τα μήλα…για σένανε,

δεν θα σε είχα πραγματικά αγαπήσει….»



Υ.Γ. Η ανάρτηση αυτή εμπνεύστηκε από ένα παιχνίδι μεταξύ εικόνας και κειμένου … στον κακό μαθητή….
Για μένα η εικόνα είναι εξίσου σημαντική με το κείμενο και μπορεί να περιέχει και όλη την ουσία….