Αγωνίιια!!!!

Σήμερα δίνω ένα μάθημα….
Δεν διάβασα καλά….
Δεν… αχ βαχ….
Από προχθές με έπιασε πανικός….
αλλά.. τον απωθούσα….
Σε κάποιο τηλεφώνημα…
μου λέει μια συμφοιτήτρια….
«όλοι έχουμε αγωνία…»
και τρώω μία φλασιά….
του πιο ηλίθιου περιστατικού…
που μου συμβεί ποτέ…
και… ευτυχώς έτσι χαλάρωσα….
Τότε ήμουν καθηγήτρια…
σε ένα ΙΕΚ….
και δίδασκα AUTOCAD…
μαζί με έναν νεαρό πολιτικό μηχανικό….
τον Μάκη….
Όμορφος ο Μάκης….
ελεύθερος…με πανεπιστημιακή καριέρα….
όλες οι μαθήτριες…ερωτευμένες μαζί του….
Εμείς ήμασταν πολύ καλοί φίλοι…
γιατί… πέρα από το σοβαρό LooK…
ήταν κατά βάση ολότρελος…
Ο Μάκης λοιπόν…
είχε και ένα κουσούρι….
Είχε ένρινη φωνή…
και δεν έλεγε..νι… αλλά Νιιι
Αυτοσαρκαζόταν με αυτό…
και βρίσκαμε.. διάφορες λέξεις να μου λέει…
να γελάμε….
Μέχρι… που ανακαλύψαμε…
το ΑΠΟΛΥΤΟ τραγούδι….
Το «αγωνία» του Βοσκόπουλου….
Κάθε βράδυ…μετά το μάθημα…
καθόμασταν έξω στο αυτοκίνητο του…
και χαλαρώναμε… τραγουδώντας …
το «αγωνιιιίαααα»
Καμιά φορά ξεχνιόμασταν….
και μας προλάβαιναν τα παιδιά που σχολούσανε…
και για να μην μας παρεξηγήσουν…
διότι δεν θα γινόταν μάθημα…
με 15 ζηλιάρες μαθήτριες…
να μου την λένε…
κρυβόμασταν….
κάτω στα καθίσματα…
Μία φορά όμως….
μία μαθήτρια…..
είχε παρκάρει δίπλα μας…
Είδε το αυτοκίνητο…του Μάκη…
και ήρθε να δει…τι συμβαίνει…
και μας τσάκωσε!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
-Τι κάνετε εκεί???
-Κάτι μας έπεσε και το ψάχνουμε…
απαντάω εγώ ως πιο ψύχραιμη…
-Και γιατί είσαστε τόση ώρα εδώ???
-Κάτι μου έλεγε ο Μάκης….
-Τι? (εντελώς ανάγωγη!!!)
Τότε… κωλώσαμε….
Τι να πούμε???
Πως περασαμε μια ώρα…
να κάνουμε πλάκα και να τραγουδάμε…
την «αγωννίιια»???
Πήρα την κατάσταση επάνω μου…
και γυρίζω και της λέω…
-Ο Μάκης… μου έλεγε τις αγωνίες του…
Με το που το λέω αυτό…
μας πιάνει ένα υστερικό γέλιο….
και γυρίζει η μικρή αχώνευτη…και λέει…
-Μπα…κύριε Μάκη….. Χαρούμενες αγωνίες θα έχετε…
(στριμμένη πόντια!!!!)

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Μετά από αυτό…
πάπαλα μάθημα έκανα σε εκείνη την τάξη….
Μόνο τα αγόρια αν μάθανε κάτι….

Ιδού λοιπόν το άσμα…..
Είναι υπέροχο…και δεν μπορώ να το ακούσω

χωρίς να μείνω με χαμόγελο…

πάνω από κανένα μισάωρο…..

Περιττό φυσικά να πω…
πως το τηλέφωνο του Μάκη στο κινητό…
είναι καταχωρημένο εδώ και τόσα χρόνια…
ως «αγωνία»….
και δεν υπάρχει περίπτωση…να κλείσουμε το τηλέφωνο…
χωρίς να μου το τραγουδήσει… δύο τρεις φορές….
όπου και αν βρίσκεται….

Χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα