Αναντιστοιχίες…

Χτες άρχισε να βρέχει ξαφνικά….
μέσα στη ζέστα του απογεύματος…
άκουσα την βροχή να κτυπάει ρυθμικά…
τη διψασμένη γη…
και βγήκα…. έτρεξα… στο μπαλκόνι…
να θαυμάσω…
Λατρεύω την βροχή…και την μυρωδιά της…
απλώνω τα χέρια μου…να βραχούν…
μου αρέσει να την νιώθω…
Και τότε…είδα κάτι περίεργο…
Το μικρό μας χελιδόνι….
βγήκε από την φωλιά του…
στη βροχή…
και άρχισε να χορεύει…
μαζί με άλλα χελιδόνια….
και όπως κοιτούσα… απορημένη…
τον τρελό χορό τους…
και δεν καταλάβαινα… τι έκαναν…
Είδα ένα ουράνιο τόξο να εμφανίζεται…
αχ και ήταν τόσο ωραίο…
Και έκανα την παράλογη σκέψη…
πως για αυτό χορεύανε…
για να φέρουν το ουράνιο τόξο…

Προτιμώ να ζω…

σε έναν κόσμο παραμυθιού…
παράλογων εξηγήσεων…
παρά στη μιζέρια που κατανοώ…
και που υποχρεωτικά εισπράττω…

Όπως αυτή που διάβασα…
σε ένα γαμω-email….
ανακοίνωση… σοβαρότατη….
από άτομα που υποτίθεται…
αγωνίζονται… για μία δίκαη κοινωνία…
«η αποτίμηση δεν μπορεί παρά να γίνει με συλλογικό τρόπο
και οι ευθύνες δεν μπορούν επίσης παρά να είναι συλλογικές»
Τι λες ρε παλιοπαπάρα????
Συλλογική ευθύνη????
Εμείς φταίμε που τα γαμήσατε???
Ρε άντε γαμηθείτε…

Προσπαθούσα όλη μέρα να μην το σκέφτομαι…
αλλά… έτυχε… και πέρασα το απόγευμα…
σε ένα ημιυπόγειο….
με μία γυναίκα που δουλεύει…
14 ώρες την ημέρα…
για να θρέψει τις οικογένειες των 2 άνεργων γιών της…
και το γαμω-κείμενο κτυπούσε...

σαν καμπάνα στο μυαλό μου…
με πόνεσε…
μαζί με τα χελιδόνια…
και ειλικρινά ντρεπόμουνα…
που ορισμένοι…ζούνε στην καρακοσμάρα τους…
στις εξουσιολάγνες γραφειάρες τους...
με τους κινηματικούς προβληματισμούς τους...
και την θαμμένη αυτοκριτική….

Δεν θάβεται αυτό, γαμώ τη ανακοίνωση μου…
με τίποτα…
Αν είναι «αναντίστοιχη» η εικόνα καταστροφής…
ας τραβήξετε … να εξηγήσετε…
γιατί ενώ κλείνουν τα πάντα στη βόρεια ελλάδα…
ενώ τόσος κόσμος ζορίζεται…
μένει άνεργος…δεν έχει να φάει…
εσείς βρίσκεστε εκεί….
με «κλι(σ)μα-τικές» ανησυχίες….

Εγώ προτιμώ τα χελιδόνια μου…
τα αθώα παραμύθια…
και να ακούω στα ημιυπόγεια…
αληθινές αντρίκιες κουβέντες….
από μια γυναίκα που μοχθεί…
περισσότερο…από όσο έχετε μοχθήσει όλοι εσείς…
στην "αποτι-μημένη" ζωή σας…

Και αν δεν καταφέρετε… να έρθει ένα τέτοιο άτομο…
στα γαμω-συλλογικά που ετοιμάζετε…
το χάσατε το κορμί…"ελπιδοφόροι" πατριώτες…