Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Ένα πολύτιμο κουτί…..

Ήτανε πάντα έντονη, δυναμική
η πιο άξια και η πιο σκληρή….
με απόλυτες μονομανίες
Εμένα πάντα με λάτρευε….
αλλά συνέχεια με ξεγελούσε….
Όταν διαφωνούσαμε
έκανα πάντα πίσω…..
γιατί ήξερα πως μοιάζαμε
και δεν θα υποχωρούσε….
Μικρή ποτέ δεν ήθελα
να με αφήνουνε μαζί της
Ήταν πολύ αυστηρή
και κακοπερνούσα
Όταν μετά μεγάλωσα
άρχισα να την θαυμάζω….
Μου μάθαινε επιμελώς και αυστηρά
όλα τα μαγικά της
Είχε για τα πάντα έναν πολύ ιδιαίτερο
απόλυτα αιρετικό αλλά ψαγμένο τρόπο
Άχρηστα μικροπράγματα
όπως πώς να μαντάρω κάλτσες
πώς να κάνω τις βαλίτσες μου
πώς να διπλώνω πουκάμισα….
γινόταν ευχάριστη διατριβή….
και έπρεπε να τα τελειοποιήσω
Πέθανε απότομα
σε μεγάλη ηλικία…..
Ο θάνατος της δεν με ξάφνιασε
αν και μου λείπει πάντα….
Για χρόνια βρίσκαμε σημάδια της
στα πιο απίθανα σημεία μέσα στο σπίτι….
Είχε μανία και μάζευε….
όλες τις κορδέλες….
τα πολύχρωμα χαρτιά
και τα κουτιά συσκευασίας
Και πάντα τα χαντάκωνε κρυφά….
στα πιο απίθανα σημεία….
Ήξερε όμωςπου να τα βρει….
και μας τα αποκάλυπτε σαν θησαυρούς
με ένα χαμόγελο έκπληξης και ικανοποίησης
το χαμόγελο της Βανίλιας….
σαν να μην το περιμέναμε….
σαν την έκπληξη πως θα μας έσωνε….
ενώ ήταν το απόλυτο στήριγμα μας
Φέτος λοιπόν σε ένα κουτί
που βρισκόταν σε ένα σκοτεινό πατάρι
βρήκανε ένα μικρότερο κουτί και δύο κόκκινες κορδέλες
Αμέσως καταλάβανε πως ήταν της γιαγιάς μου
Σε ένα μικρό χαρτάκι είχε γράψει το όνομα μου…
και όλοι υποθέσανε πως το κουτί ήταν για μένα….
«Θα έχει λίρες» αποφάσισε η θεία μου….
«όχι θα έχει κανένα κόσμημα» είπε η μαμά μου
και το φέρανε να το ανοίξω στα φετινά γενέθλια μου
και τι βρήκα μέσα???
Η απίστευτη Βανίλια μου
η ξεροκέφαλη γιαγιά μου….
που τα πάντα μου τα μάζευε
και τα πάντα μου φυλούσε
είχε κρατήσειτο πρώτο δόντι που έχασα….
Το τύλιξε σε ένα χαρτί
το έβαλε μέσα σε βαμβάκι
και μετά το έκλεισε σε ένα κουτί….
από ένα χρυσοχοείο
Το τύλιξε με ένα χρωματιστό χαρτί
και το στόλισε με ροζ κορδέλα….
και το έβαλε μαζί με τις κορδέλες της
σε μια γωνιά σε ένα πατάρι….
για να το βρω εγώ κάποτε
Ένα περίεργο δωράκι….
από το πουθενά….
από το πιο γλυκό παρελθόν
χωρίς ίχνος πια, πόνου ή θλίψης….
μόνο τρυφεράδας και παραξενιάς
μόνο με άρωμα Βανίλιας….
Ήμασταν όλοι μας προβλέψιμοι
όλοι, εκτός από εκείνη….

Υ.Γ. Είναι μία ιστορία αληθινή… προσωπική…
και εμπνευσμένη…από τον στριμμένο Aerostatik….
Που η γκρίνια του αποτελεί….για μένα πάντα έμπνευση…..
όπως αλαζονικά δηλώνει….

Χαχαχαχαχαχαχαχααχααχαχαχαχαχαχα

Την γιαγιά μου την φώναζα Βανίλια…
γιατί ήταν απόλαυση να την βλέπεις να την τρώει…
Και της καθιέρωσα… να φοράει μόνο το άρωμα της….







23 σχόλια:

korinoskilo είπε...

μεχρι εδω μοιρισε η βανιλια :)))))


καλημερες :)

tantoguanto είπε...

Τα αγαπημένα πρόσωπα δεν πεθαίνουν ποτέ στην μνήμη μας...Να είσαι καλά και να μοσχομυρίζεις βανίλια!Αααα και δε με λες τα έχεις αλλάξει όλα τα δοντάκια μικρούλα;χαχαχαχαχαχαχα.
Τις καλημέρες μου από την Νιό!

ασημωνης είπε...

Βανιλια ε;;; Η δικια μου ετρωγε....σκορδο!! Αλλα την αγαπουσα το ιδιο πολυ. Καλημερα

ecobubble είπε...

Σπουδαία η Βανίλια σου!! Και αυτό που μου άρεσε πιο πολύ, είναι ότι σας έκλεισε το μάτι με ένα παιγνίδι, ακόμα κι όταν έκλεισε τα μάτια της...Το παιγνίδι του κρυμένου θησαυρού...Και τί θησαυρός! Το πρώτο δόντι!
Καλημέραααααααααααααααα

anna είπε...

Καλημερα κουκλάρα!!!!
Πολυ με σορόπιασε η ιστορια!!!
Τα πρωτα παπουτσια μου μου βρηκα εγω και πεθανα στο κλαμα!!!!Φιλιάααααα!!!

aKanonisti είπε...

Καλημέρα!!!!

@korinoskilo....
εμένα μου ερχεται αυτόματα η μυρωδιά.. όποτε την θυμάμαι...
:-)))


@tanto....
Χαχαχαχαχαχαχαχα τώρα πάμε για εμφυτεύματα....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(έτσι είναι...οποιος γυρνάει στα νησιά.. έρχεται ανανεωμένος...)


@ασημωνη....
Το φαντάζομαι...
ειναι υπέροχες οι γιαγιάδες...
(και με σκόρδο...)
Χαχαχαχχαχαχαχαχαχαχα


@ecobubble...
Ηταν πολύ περίεργη...και παιχνιδιάρα....
Κυρίως ήταν άξια...
και λατρεμένη....
:-)))

aKanonisti είπε...

@anna....
Τα πρώτα παπούτσια... τα είχα βρε...
Χαχαχαχαχαχαχα όπως και τα ρούχα της βάφτισης.... την πρώτη κούκλα...
Εχω και εγώ την μανία να μαζεύω αντικείμενα φορτισμένα με αναμνήσεις...
Είπαμε της μοιάζω....

:-)))
(γύρισες?????)

Ανώνυμος είπε...

έχεις ποτέ αξιολογήσει τον παιδαγωικό ρόλο της γιαγιάς και του παππού? τι ρωτάω! περιμένω ανάρτησή σου επ΄αυτού το αξίζουν.
πρωινές ευχές
filos ton Maasai

aKanonisti είπε...

@φιλε των Μασάι...
Μάλλον μπερδεύεσαι...
Εγώ δεν αξιολογώ...εγώ απλά νιώθω...
και δεν έχει νόημα να κάνω ανάρτηση για τα αυτονόητα... μία περίεργη ιστορία περιγράφω...
Κατά τα άλλα, καλημέρα....

b|a|s|n\i/a είπε...

δεν μπορώ να πω κάτι. φοβάμαι ότι θα χαλάσω την γεύση του υποβρύχιου. (έτσι μου το πρόσφερε η γιαγιά μου. μία κουταλιά σούπας με βανίλια σε ένα ποτήρι νερό)

aKanonisti είπε...

@b|a|s|n\i/a ..
και μένα...
για αυτό την έβγαλα βανίλια...
:-))))

Green_revenger είπε...

μου θύμισες και μένα την ανεζουλίτσα μου...
που όταν πέθανε δεν μπόρεσα να πάω στην κηδεία της.
καθόμουν πάνω από 20 ώρες στα σκαλιά και κοίταζα ένα άπειρο που υποτίθεται πως την πήρε...
g r

aKanonisti είπε...

@Greenάκο....
ήταν άραγε διαφορετικές εκείνες οι γυναίκες???
πως είχαν ταυτόχρονα, τόση δύναμη... τέτοια ικανότητα..και τόση πολλή γλύκα?

Albus Genius είπε...

Απρόβλεπτη και εξαιρετική γιαγιά αλλά και η εγγονή κρυμμένη σε κουτάκι χροσοχοείου, χρυσαφένια δηλαδή.Για να μην ξεχνάς να δαγκώνεις τα άσχημα του κόσμου.

aKanonisti είπε...

@Αγαπητότατε...
πάλι κουλτουροσχόλιο αφήσατε...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

(μου αρέσει όμως....)

κόκκινο μπαλόνι είπε...

μία εσύ, μια ο Πρόβατος, μια η θεία Λένα με βάλατε να σκέφτομαι τη γιαγιά μου σήμερα...και έχω άλλα να σκεφτώ βρε παιδί μου!!!!
(σνιιφφφφφφφ, γαμώτη σας)

aerostatik είπε...

ο στριμμένος που σε εμπνέει είμαι...

kostaslogh είπε...

με τί να το αλλάξεις αυτό,πές μου!!!

aKanonisti είπε...

@μπαλονάκι....
καλύτερα βρε να σκέφτεσαι την γιαγια σου....
Είναι τουλάχιστον... γλυκειά σκέψη...


@aerostatik...
επιτέλους το παραδέχεσαι!!!!
Χαχαχχαχαχαχχαχα


@kostalogh....
ισως με μία ώρα ακόμα μαζί της....
:-))))

Κράμα είπε...

Καλησπέρα,
ωραία ιστορία.
Πιο σημαντική η πράξη της γιαγιάς από την ύπαρξη ακόμη και λίρας.

Τωρα μόλις αναλογίστηκα πόσο καιρό έχω να πάω να δω τη γιαγιά μου...

Φιλιά

demetrat είπε...

το πιό πολύτιμο κουτί , είναι το κεφάλι σου που έχει μέσα τη γιαγιά μαζί με το άρωμα της βανίλιας.
δ

manetarius είπε...

Τώρα φταίω εγώ που μου άνοιξε η όρεξη για υποβρύχιο βανίλια;;;

aKanonisti είπε...

@Εβενος...
ευχαριστώ πολύ...
Να πας όσο γίνεται πιο γρήγορα...
:-)))



@δ....
Μπα... άδειο είναι....
Δεν της έμοιασα εκεί που έπρεπε...
Δυστυχώς....




@Μανιταράκι μου...
Οχιιιιιιι
και εμένα μου άνοιξε...
και θα πάω να πάρω... την Δευτέρααααα!!!!!
Φιλιααααααααααα αναρχολιχούδω μου..