Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Σταυροί και Αυθεντίες….


Εδώ και καιρό έχω ζόρια….
Ζόρια που οι περισσότεροι δεν θα νιώσουν ποτέ,
ούτε θα τα καταλάβουν
Δεν νιώθω κακία ή ζήλεια για την τύχη τους….
Πότε δεν λειτούργησα λογιστικά
ή σε αντιπαράθεση με τους άλλους
Ο καθένας με τον σταυρό του….

λέει ο κόσμος….
και ισχύει….

Πολλοί «σταυροί» με συγκινούσαν….
και έσκυβα να τους καταλάβω….
και αν μπορούσα να βοηθήσω….
Ορισμένοι άφησαν ουλές στην ψυχή μου
και χάραξαν την συμπεριφορά μου
ίσως να προδίκασαν και το μέλλον μου….

Ξέρω πως στα μάτια του περισσότερου κόσμου
μοιάζω με UFO….
άλλοι με κατατάσσουν στους αντιδραστικούς
στους ανάγωγους…. στους αγάμητους….
στους τουρίστες….

Ίσως να έχουν δίκαιο….
Δεν ξέρω πια και εγώ τι είμαι….

Προσπάθησα σε αυτό το μπλογκ
να μοιραστώ ορισμένα πράγματα με τρίτους
γνωστούς και αγνώστους….
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα….
και στην τελικήδεν με νοιάζει….

Ό,τι με πλημμύριζε βγήκε….
άλλοτε καλά…. άλλοτε άσχημα….
Στ’αρχίδια μου η βαθμολογία….

Ίσως αυτή η στάση να είναι εγωιστική
μπορεί να χαρακτηριστεί περιφρονητική
αλλά
ποιος πούστης…

είναι η αυθεντία που θα με κρίνει?

Όλα είναι υποκειμενικά
Όλα είναι πλαστά
και ο σταυρός... εκεί να σε περιμένει….

και καμιά φορά
μία κουβέντα ένα χαμόγελο
ένας καφές σε γλυκαίνει….
σε κάνει να τον ξεχάσεις
τον κάνει πιο ελαφρύ….
για πολύ λίγο….
ίσα ίσα να πάρεις μία ανάσα
και να συνεχίσεις

Δεν είμαι τόσο χαζή
που να πιστεύω πως κάποτε όλα θα στρώσουν
ξέρω πως μια ζωή όλα θα είναι έτσι….
ζόρικαάδικα σκληρά….
και πως μια ζωή θα το παλεύουμε….
με ότι μέσο έχουμε….

Πιστεύω πως το ιντερνέτ ….
είναι ένα ακόμα μέσο….

Ίσως το μέσο να με καταβρόχθισε….
ίσως και να με παρέσυρε….
σε μονοπάτια άγνωστα
ανάγωγα παρεκκλίνοντα
διαστρεβλωμένα

Δεν ξέρω ειλικρινά τίποτα….
δεν νιώθω ικανή για τίποτα….

Σήμερα είμαι ένα ράκος

Ένα ράκος όμως που μιλά
ίσως λάθοςίσως αισχρά
αλλά πάντα με την ειλικρίνεια
του προδομένου αισιόδοξου
που ήθελε να βρει στους άλλους ένα χαμόγελο
που ήθελε να μοιραστεί έναν καφέ μαζί τους

Ο καφές είναι πικρός….
και δεν έχει σοκολατένιες ελίτσες….
Για το κονιάκ επιφυλάσσομαι….
ίσως κάποτε να το πιούμε

Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι στα διαδικτυακά…
Το διαδίκτυο είναι μια ακόμα προβολή της κοινωνίας…
Της γαμω-κοινωνίας που μας πρόδωσε….
Της γαμω-κοινωνίας που μας πληγώνει….









21 σχόλια:

tantoguanto είπε...

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύόμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;'Ο,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή,εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν σε βαθιά πηγάδιακαι μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ…Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Να είσαι καλά για να το παλεύεις.

ATHENA είπε...

TO ΒΑΣΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ!

ΑΛΛΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΑΛΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΦΕ
[ΓΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ]

Albus Genius είπε...

Πρώτα-πρώτα μην στεναχωριέσαι και δεύτερον μη γελιέσαι.Δεν είναι τα αξιοπερίεργα της ζωής που έχουν σημασία αλλά η κατανόησή τους.Ακόμα και αν στο ιντερνέτ συναντάς άλλο από αυτό που θα συναντήσεις στον καφέ (όπως σου λέει η ATHENA) ο ταξιδιώτης που περνάει τις στιγμές του στο άγνωστο επιστρέφοντας ακόμα και στα ίδια δεν πρέπει να ξεχνάει ότι έχει ανοίξει δρόμους.΄Ολα μπορεί να μην στρώνουν αλλά τουλάχιστον έχει πλάκα να ξετυλίγεις το κουβάρι και να βρίσκεις τον "μίτο" ή να φτάνεις κάπου εκεί κοντά.
Το ότι δεν νοιώθεις ικανή για τίποτα ακόμα και αν είναι έτσι, που δεν είναι, το ότι μέσα στην ατέλειωτη μάζα των κειμένων και της καθημερινότητας μπορείς να το διακρίνεις είναι ένα μεγάλο κέρδος. Γιατί αυτό το "τίποτα" είναι και αρχή και τέλος της γνώσης. Μπορείς λοιπόν να συνδυάζεις μια αρχή και ένα τέλος που σημαίνει αέναη αρχή, την αιτία του είναι, των μορφών, του νοήματος και των λέξεων. Οπότε μπορείς να αναγνωρίσεις μέσα από τη φαινομενική μορφή, την πραγματική φύση. Για αυτό το λόγο αν δεν το ξέρεις φτιάχνεις και υπέροχα σουτζουκάκια. ΄Οσο για την βαθμολογία κακώς την κατέταξες όπου την κατέταξες διότι ως γνωστόν η βαθμολογία ανακαλύφτηκε από έναν καθηγητή του Καιμπριτζ (το αναφέρει ο Πόστμαν) ο οποίος έψαχνε ένα σχέδιο για την αύξηση της παραγωγής ενός εργοστασίου παπουτσιών οπότε εις τα παλαιότερα των υποδημάτων θα έπρεπε να την γράψεις και όχι εις το μέσον περίπου του σώματος. Δεν ξέρω για την ζωή πόσο μπορεί να είναι άδικη ή σκληρή πάντως για τα πλούτη ο Επίκουρος έλεγε: "Δεν χάλασε το ποτό αλλά το δοχείο". Οπότε τί να τα κάνεις τα πλούτη όταν το μυαλό είναι πειραματική κατάσταση γελοιότητας.Δεν χρειάζεται να εξετάζεις τη φύση του εδάφους που πατάς αν πατάς γερά. Καλό απόγευμα και άσε τα ήθη και τα έθιμα να περπατάνε.

b|a|s|n\i/a είπε...

είναι σαν να αποφασίζεις να χτυπάς τα κουδούνια στην πολυκατοικία σου, να πιεις καφέ με τους γείτονες. και να μιλάς για σένα. για αυτά που σε απασχολούν. αυτά που σε πληγώνουν. αυτά που σε κάνουν να γελάς. και μετά να πηγαίνεις στην διπλανή πολυκατοικία. στην διπλανή πόλη.
θα αγγίξεις και θα αγγιχτείς.
θα αδιαφορήσεις και θα μείνουν αδιάφοροι.
ίσως ποτέ να μην στρώσουν όλα.
μα αυτή η ανάσα ενός βλέμματος, ενός χαμόγελου αξίζει.
και ο αγώνας είναι να στρώσει το μέσα μας. και το έξω μας. σε μια ζωή που τόσο μόνοι και τόσο μαζί είμαστε όλοι.
αυτό που ίσως δεν καταλαβαίνουν πολλοί είναι ότι ένα αληθινό χαμόγελο θα σε συντροφεύει πάντα.
ανεξαρτήτου μέσου.

Unknown είπε...

Η προδομένη αισιοδοξία είναι πολλών...και δική μου...και ξέρω πως όποιος θέλει να περάσει μέσα από τους άλλους σαν ανοιγμένο ξυράφι, πολύ πιθανόν την ανθρώπινη έλλειψη να εκφράζει κι αυτός...Αλλά για λόγους ομοιοστασίας οι άλλοι διαλέγουν την καθετότητα, και δεν είναι μπατσάδικο όταν ενστικτώδικα κάνουν κάπως για να προστατευθούν...Σε ότι με αφορά, δεν κάνω δικούς μου σταυρούς άλλων γιατί έμαθα πως δεν μπορώ να ξεγελαστώ όντας καλός "για το κοινό" και τεμπελόσκυλο και φορτωτής στον κόκκορα για τα δικά μου...Φυλάω την υπερβολή ως ενδεχόμενο μόνο για όποιον/α πραγματικά νιώσω υπερβολικά(άν υπάρξει, κάποτε να ξέρεις πως υπήρξε), υπερβολή σαν τρόπος να ανασαίνω εμένα με σκοτώνει, με ξεστρατίζει, με κάνει να νιώθω κουβάρι και κουρέλι..."Αυτά είναι των άλλων" έλεγε ένα προ εικσαετίας τραγούδι, νομίζω του Μικρούτσικου, σίγουρα με τον Παπακωνσταντίνου, δεν θέλω να απολογηθώ για την αισθητική τους αλλά να μείνω στην ξερή τους αλήθεια...Μαζεύομαι και δεν κρίνω, είμαι ένας του δημοτικού που ίσως καποτε γίνει σοφός...με άπειρο κόπο, ιδρώτα, και δάκρυα εσώκλειστα...

anna είπε...

Δε θέλω και ίσως δε μπορώ να δώσω και να πάρω "συμβουλές" αυτή την εποχή. Τα ζόρια περνάνε με ζόρια έλεγε η γιαγιά μου. Πόσα όμως μπορεί κάποιος να αντέξει??? Οι μαύρες πάνε κι' έρχονται πια με τέτοια συχνότητα που δεν προλαβαίνεις να κρατήσεις λογαριασμό!!!Όλα γύρο μας είναι τόσο μαύρα και αδιέξοδα που τρελαίνεσαι!!!Διαπροσωπικά η γενικά!!Όσο και αν σου φανεί περίεργο σε κάποια αδιέξοδα είμαι αυτό το καιρό και προσπαθώ να το παλέψω???Έτσι βρέθηκα να κάνω blog!!!Παρακολουθώντας τις σκέψεις τους,αληθινές η όχι κάτι προχωράει και με τη γ...νη τη ζωή μας!!!Καλό μήνα? Λέμε τώρα!

manetarius είπε...

Χα! Εγώ σε γουστάρω που είσαι έτσι! Με τα γαμωσταυρίδια σου και τον αυθορμητισμό σου, με τη γλυκιά σου (αν και λαβωμένη) ψυχή και το γάργαρο φανταστικό σου γέλιο που μπορεί να παρασύρει και τον πιο κατσούφη .... !
Άλλωστε η ζωή δεν θα ήταν τόσο ενδιαφέρουσα αν δεν άνοιγε ούτε ρουθούνι (γειά σου ρε Τρότσι αγοράρα μου)!!
Φιλιά τρελλόπαιδο!

aKanonisti είπε...

@tantoguanto....
ο κύριος Ντίνος.. είναι από τους αγαπημένους μου...
Ειναι ο ορισμός της αξιοπρέπειας... στη Θεσσαλονίκη...
Ευχαριστώ για το ποίημα.... ταιριαζει απόλυτα στην αναξιοπρέπεια..



@ATHENA...
παραδόξως σπάνια έχω απογοητευτεί από καφέ...
αλλά... δε βαριέσαι....
Με χαλάει γενικά η ασυνέχεια.. και η υποκρισία... και όσα χρόνια και αν περάσουν... όσους καφέδες και αν πιω... νομίζω πως πάντα θα με χαλάει...



@αγαπητότατε....
άσε τις ζαβολιές και τα κουλτουριάρικα ...
και έλα εδώ να σε πάω να φάμε σουτζουκάκια. Να πιούμε και τις ρετσινάρες μας....και να χαζέψουμε κάγκελα...
Τα περι αυθεντίας.. ξέρεις πως εσύ μου τα ενέπνευσες.. και τώρα κάθεσαι και γελάς πονηρά στην οθόνη...
Δυστυχώς.. ο κόσμος δεν είναι σαν εμάς... και εμένα που είμαι πιο χαζή... καμιά φορά με πληγώνει...
Αλλά μόλις μιλήσουμε στο τηλ... όλα δια μαγείας στρώνουν...
Σματςςςςςς αυθεντιακέ τσομπάνηηηηη



@b|a|s|n\i/a...
ένα μόνο θα σου πω....
Κανόνισε... να μην με διαψεύσεις και εσύ... γιατί θα σε σκοτώσω...
Ειλικρινά...
Αν δεν είσαι τόσο ευαίσθητος και τόσο καλός όσο σε φαντάζομαι... θα σε τουφεκίσω....
(είσαι από τα λίγα άτομα.. που νομίζω πως δεν μπορεί να έχω πέσει έξω...)



@Ωμε...
άσε τα χαζά....
και τις υπερβολές....
Ουδέποτε ξεγέλασες... και ουδέποτε έκρινες κακόπιστα...
Οσο στριμμένος βγαίνεις στο νετ.. τόσο στριμμένος είσαι και live...
Χωρια που βοήθησες κάποτε.. όσο μπορούσες...
Οπότε... μην απολογείσαι... όχι εσύ...σε μένα....
Οταν κάποιος είναι ξεκάθαρος... πιστεύω πως είναι μάγκας..


Τα υποκριτικά δεν μπορώ... και τα κρυφά e-mails...
Από την μια δημόσια σε κράζουνε.... και ιδιωτικά σου το παίζουν φίλοι...και πως ενδιαφέρονται...
Τέλος...


@anna......
Καλό μήνα... γμω τον μπελά μας...
Η διπλοπροσωπία... δυστυχώς φαίνεται... πολύ πιο εύκολα στον γραπτό λόγο και στις ιντερνετικές πρακτικές...αν ξέρεις να διαβάζεις...
Πρόσεχε... γιατί όπως λες είσαι καινούρια...και φαίνεσαι καλό παιδί...

Ισως πάλι να κάνω λάθος...
αλλά... δεν μπορώ να ξεκινάω αρνητικά...
Επιμένω στην αισιόδοξη εισαγωγή και ας είναι πλάνη...
ακόμα και αν πονά σε ορισμένες περιπτώσεις...


@Μανιταράκι....
έχεις επαναστατικό επίπεδο...
Σε παραδέχομαι... με έφτιαξες με το ρουθούνι....
(εσύ λιγότερο γάργαρο γέλιο έχεις??? την επόμενη φορά να πάμε μία κόντρα.....)
Φιλιά ωρε επαναστατική φακή....
είσαι ένα αληθινό μανιταράκι...

anna είπε...

Σκατόπαιδο είμαι και κωλόπαιδο επίσης,αλλά μερικές φορές το παίζω καλή!!!!

kostaslogh είπε...

Κάτι τέτοια ακούω και θα το σπάσω το γαμημένο το πισί,
να καθόμαστε πίσω από μιά οθόνη και να ανταλλάσσουμε τη μαυρίλα μας λές και ζούμε σε άλλες χάρες ο καθένας!
Εγώ ξαναπροσφέρω το κορμί μου προς πάσαν χρήσιν εξαιρουμένου του σεξ (να το πω κι αυτό μη με πάρεις για τίποτα....ξέρω γώ;)γιατί κι εγώ μέσα στα ίδια σκατά κολυμπάω,και γυαλίζει το μάτι μου όταν ακούω για καφεδάκι ,κρασάκι ,παρεούλα
ΕΠΑΦΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΡΕ ΤΟΥ ΠΟΥΣΤΗ!!
τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε!

kostaslogh είπε...

.....α και καλό μήνα

aKanonisti είπε...

Σιγά βρε anna....
Χαχαχαχαχα θα μας πείσεις....
:-))))


@kostaslogh!!!!!!!!!
wowwwwwwww δεν μπορούσα να σε φανταστώ άγριο!!!!!!
Σιγά μην σε πάρω για καμακι ρε μουρλέ... αφού σε γνώρισα... απόλυτος χαβαλετζής είσαι...
Άιντε πάρε και τον άλλο τον κρυφομουρλό να πάμε να το κάψουμε... (όχι σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά.. πάμε σε καμία αναρχική κατάληψη.. πχ ΥΦΑΝΕΤ.. γιατί σε βλέπω πολύ άγριο)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

aKanonisti είπε...

α... ναι....
ΚΑΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΜΗΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
(μην γράψει κανείς καλάθια...ε?)

Unknown είπε...

Πάντα δίκο θέλεις νάχεις και πάντα από πάνω νάσαι...τεσπα...εγω κουράστηκα...αποχωρώ από το πάρτυ και δεν απαντώ σε τίποτε και σε κανένα πλέον...καλή διασκέδαση!

Ανώνυμος είπε...

Rien n'est jamais acquis à l'homme. Ni sa force
Ni sa faiblesse ni son coeur.
Et quand il croit
Ouvrir ses bras son ombre est celle d'une croix.

Σκιά μας θά ναι πάντα ο Σταυρός.
Μα στη σκιά του, ένας καφές ή ένα ουζάκι, θα κάνει πάντα το μαρτύριο πιο υποφερτό.

Χρύσα Πανταζή είπε...

Και αν όλα φαίνονται μαύρα, εγώ βλέπω ότι οι μέρες ξαναμεγάλωσαν. Ωραίο να φεύγω από τη δουλειά και στον ορίζοντα να κρατάει ακόμα λίγο φως. Κάθε μέρα και περισσότερο. Ενας κουτσοφλέβαρος είναι. θα περάσει. Τι σε έπιασε βρε θεριό ανήμερο?

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ένα ράκος μπορεί να σχολιάσει άλλο ράκος?
Ευχαριστώ.
Είμαι τυχερός που έδωσες στην ζωή μου λίγη από την αφτιασίδοτη ευαισθησία σου.
Έτσι κι εγώ με την σειρά μου την κουβαλώ και την ακουμπώ όπου είναι καλοδεχούμενη.
Σε φιλώ.

marios είπε...

Μακαρι βρε Μαρια οσοι περνανε ζορια να βγαζαν τετοια ευαισθητη* και καλαισθητη οργη οπως η δικη σου.
Σε εμπνεουν τα ζορια σου και τελικα σε βοηθανε και εσενα και εμας να βλεπουμε καλυτερα και μακρυτερα απο τα καλουοια μας.

wert01gf είπε...

Οι αυθεντίες κι αν δεν σε κρίνουν, σε ενοχλούν με την ύπαρξή τους.
Ή μήπως είναι περισσότερο η ανυπαρξία τους που μας τη δίνει;
Ο σταυρός σου διαφέρει τόσο πολύ από τον δικό μου/μας;

Ανώνυμος είπε...

Τι είπες τώρα ρε κοπελιά;

Στάζει τρυφερότητα ο θυμός σου...

Καλό ξημέρωμα

mamma είπε...

1ο) Κι άλλοι τα έχουμε φάει τα μουτράκια μας, μη θαρρείς πως είσαι η μόνη που έπεσες σε ντουβάρια.

2ο) Μη μετράς τον εαυτό σου με τα μέτρα των άλλων. Λειψή θα βγεις.

3ο) Το καλύτερο μου είναι καρέκλα πάνινη στο Θησείο, σκέτος καφές, σουφλέ σοκολάτα και κονιάκ Ναπολεών.