Ζαγοροπαραμύθι.....

Μια φορά και έναν καιρό….
ο άρχοντας…
του πέτρινου χωριού….

είχε μια κόρη ….
πανέμορφη….αλλά… τρελή….
και όλοι το συζητούσαν….

.....
Έφευγε από το κάστρο τους…
και εξαφανίζονταν….

Μιλούσε την γλώσσα των νερών…
και ακολουθούσε τα ποτάμια….

Μαγευότανε από τα χιόνια….
και από το ύψος των βουνών….
Έτρεχε γυμνή στις βουνοπλαγιές…
και κοιμόταν μέσα στο χιόνι….


Έφευγε από το παλάτι της….
και χανόταν μέσα στο δάσος…

.........
Έκανε μπάνιο γυμνή…
σε παγωμένες λίμνες…
και μετά έλιωνε από τον πυρετό…

Πολλές φορές δοκίμασε να πέσει….
σε βαθειά φαράγγια…
γιατί το νερό… τάχα την κάλεσε…
αλλά την προλάβαιναν πάντα τελευταία στιγμή…
και την τρέχαν στην εκκλησιά…

μέχρι που αποφάσισαν να την κλειδώσουν….

.....
Έφτιαξαν ένα σπίτι απόμερο…
μακριά από τα ποτάμια….

Μέχρι που έγινε 18 ετών….
και την πήγαν σε μία εκκλησία….
Εκεί θα την ευλογούσανε….
μήπως και συνέλθει….

Μα τελευταία στιγμή…
της μίλησε ο πλάτανος….
και όλα γκρεμιστήκαν….

Καθώς την οδηγούσαν…
πίσω στο σπίτι φυλακή….
την είδε ένας μάγος….
και… την ερωτεύτηκε….
Βάλθηκε να την κερδίσει…..

Τα βράδια ενώ κοιμότανε….
περνούσε μέσα από την βαριά πόρτα…
και της τραγουδούσε στο αυτί της….
τραγούδια για την χιονισμένη κορφή…
όπου θα τον συναντούσε….

.......
Αυτή ξυπνούσε… κάθε πρωί….
με την λαχτάρα… να φύγει…

Να φύγει !!!!

Να φύγει για να τον βρεί….

.....

Αχ να τον βρεί!!!!

Τίποτα άλλο δεν λαχταρούσε....

Αλλά… την σταματούσε…
η βαθειά χαράδρα….
μετά το χωριό….
και απογοητευμένη πίσω γυρνούσε…

Μέχρι… που ο μάγος….
το κατάλαβε….
και άρχισε να φτιάχνει γεφύρια…

Γεφύρια περίτεχνα….

που γεφυρώνανε….
την πεντάμορφη….με τον έρωτα του….

Τα γεφύρια ξεφυτρώνανε….
αλλά κανείς δεν ήξερε…ποιος τα φτιάχνει….
όμως όλοι χαιρότανε…
και τα χρησιμοποιούσαν….

δίνοντας τις ευχές τους....

Σαν γέμισε… η πλάση ολόκληρη….
με τα πέτρινα γεφύρια….


ο μάγος… πήγε στην πεντάμορφη….
και την πήρε από το χέρι….

....
Εκείνη τον ακολούθησε…..
εκστασιασμένη…..

Μέχρι… που… στην μέση ενός γεφυριού…
κοντοστάθηκε….

και κοίταξε τριγύρω….

Είδε τότε… το νερό….

τον πρώτο έρωτα της.....
να ερωτοτροπεί…..
με ένα γέρικο δέντρο….

Λύθηκαν τα μάγια.....
και θυμηθηκε.....

και ζήλεψε….

ζήλεψε σαν τρελή…..
αυτή την παράφορη σχέση….

«Αχ να’ μουν… όπως παλιά...

σαν το κλαρί…. σκυμμένη….
πάνω από τον αγαπημένο μου….
να τον προσέχω….και να τον φιλάω…
Και εκείνος… να μου ψιθυρίζει στο αυτί...
γλυκόλογα…. που κανείς δεν καταλαβαίνει…»

Είπε και αναστέναξε δακρυσμένη....
και ο μάγος….

τότε θόλωσε....
κιτρίνισε από ζήλεια ….
και την καταράστηκε…

με όλη του την κακία....

.....
«Να γίνεις πέτρα….
πέτρα ψυχρή….
σαν την σκληρή καρδιά σου!!!
Κανένας να μην σου μιλάει….
και όλοι να σε προσπερνάν….

οι πιο κακοί να σε κλωτσάνε....»
Και την μεταμόρφωσε….
σε πέτρα….

.....

Ομως την τελευταία στιγμή μετάνιωσε....

και την έβαλε σε μία σκεπή....

να μην την βλέπει άλλος κανείς....

μόνο αυτός...

από το βουνό του....
....
Τα πρόβατα εκεί δίπλα… τον ακούσανε.….
αλλά δεν ξέρανε πως να το πούνε….
και στην στέγη αυτή δεν φτάνανε….
οπότε έμεινε επτασφράγιστο....

το μυστικό τους…..

.......

Και αυτή κάθε μέρα έκλαιγε….
γιατί με τίποτα δεν ξεδιψούσε….

....
Μέχρι… που ένα άλογο…
την άκουσε… ένα ζεστό μεσημέρι να κλαίει…
και τότε την ερώτησε….
τι βάσανο έχει…..

Μόλις το άλογο έμαθε….

άφησε το αλόνι....
πήδηξε στην στέγη της….
και την πήρε… στο στόμα του…
να την ρίξει… στο πιο κοντινό ποτάμι….

Ανέβηκε τρέχοντας ....

σε ένα από τα γνωστά γιοφύρια…
και την έριξε χαρούμενο…

με όση δύναμη είχε, μέσα….

Το νερό που πετάχτηκε….
στις πλαγιές δίπλα…
έβαψε… τα αγριολουλούδια…
με την ομορφιά της….

και αυτή έζησε ευτυχισμένη…

και σιωπηλή.....
μέσα στο δροσερό ποτάμι….

μέσα στην αγάπη της....

που τόσο λαχταρούσε....

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι παλιές...

από μια εκδρομή στα Ζαγοροχώρια....

Ενα από τα πιο όμορφα μέρη στον κόσμο....

(το παραμυθάκι... ίσως να μην είναι τόσο καλό...αλλά...τουλάχιστον έχει καλό τέλος...)

.....

.....

....

.....

.....