Καθαρίζοντας ….

Στη δεύτερη τάξη του Δημοτικού,
είχα μια πολύ όμορφη συμμαθήτρια…
την Έλενα….

Μικροκαμωμένη, με μακριά ίσια μαλλιά….
τεράστια γαλάζια μάτια…
και πανέμορφα ευγενικά χαρακτηριστικά….
Μία μικρή κούκλα… με όμορφες χοντρές κοτσίδες…
και πολύχρωμα χαρούμενα ρούχα…
Κανένας δεν της μιλούσε….
κανένας δεν την έπαιζε…..
Δεν ήξερα τότε το γιατί…

Ξαφνικά βρεθήκαμε να πηγαίνουμε,
στην ίδια σχολή χορού….
για κλασσικό μπαλέτο…
Αμέσως γίναμε φίλες….
Ας μας απέφευγαν τα άλλα παιδιά…
είχαμε τα δικά μας παιχνίδια…

Γίναμε αχώριστες…
και πολλές φορές την φιλοξενούσαμε στο σπίτι…

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα στο δικό της….
Ένα σκοτεινό ημιυπόγειο….
γεμάτο σκουπίδια…
και με εκατοντάδες γατιά…

Η μάνα της… η κυρία Γκόλντη…
ήταν ρακοσυλλέκτρια….
Με υποδέχτηκε με μια αγκαλιά….
και μου χάρισε ένα μικρό γκρίζο γατάκι….
Θυμάμαι πως μας κέρασε μερέντα…
σε ένα μισοσπασμένο πιάτο….
και μας τραγούδησε όπερα….
Ήταν σαν παραμύθι…..
Αφού ξεκαρδιστήκαμε…
πήγαμε να παίξουμε στην αυλή…
δίπλα από τα σκουπίδια….

Κάναμε φανταστική παρέα….
και περνούσαμε μαγικά….
Μέχρι… που αρρώστησε σοβαρά η μητέρα μου…
Τότε… η κυρία Γκόλντη….
εμφανίστηκε στο νοσοκομείο….
Δεν ξέρω πως το έμαθε…..
ίσως από την γειτονιά….
πάντως πήγε από την πρώτη μέρα…
Ο πατέρας μου δεν την ήξερε προσωπικά…
αν και την είχε προσέξει….
έξω από το δωμάτιο της μάνας μου να ξενυχτά….
Ήταν πολύ περίεργη φιγούρα….
Φορούσε πάντα ένα τουρμπάν…
και δεν είχε πολλά δόντια….

Την τρίτη μέρα του μίλησε….
«κύριε Κ. είμαι η μητέρα της Έλενας….
θα ήθελα να σας βοηθήσω….»
Ο πατέρας μου παραξενεμένος αλλά και απελπισμένος…
δέχτηκε την προσφορά…
και η κυρία Γκόλντη, ήρθε….

Ήρθε στο σπίτι μας…
μας μαγείρευε…. μας συμμάζευε…
και μας φρόντιζε….
για μήνες….
ταυτόχρονα…
πήγαινε και στο νοσοκομείο…
στην μητέρα μου….

Έγινε μέλος της οικογένεια μας…
Αυτή και η Έλενα….
Μέχρι που έγινε καλά… η μαμά μας….
Μετά… απλά… εμφανιζότανε συχνά…
και μας βοηθούσε …

Όταν μεγάλωσα κάπως….
μου είπε την ιστορία της….
και επιτέλους κατάλαβα,
γιατί δεν μας έπαιζαν τα άλλα παιδάκια.….

Ήταν από καλή οικογένεια της Σύρου…
και λάτρευε την όπερα...
ώσπου ερωτεύτηκε έναν Ιταλό τενόρο….
Όταν την άφησε έγκυο και εξαφανίστηκε…
η οικογένεια την έδιωξε από το σπίτι και το νησί…
έτσι τώρα αυτή μεγάλωνε μόνη το παιδί της…

Αυτά ίσως να μοιάζουν εύκολα…
τότε όμως ήταν άλλα χρόνια…
Πολύ σκληρά και παράλογα…

Η κυρία Γκόλντη… μας αγαπούσε…
και μας φρόντιζε…
γιατί απλά της μιλούσαμε…
και ήμουν το μόνο παιδί που έκανε παρέα
με την μονάκριβη της κόρη…
Αυτό είπε στον πατέρα μου…
το βράδυ εκείνο που έπεσε…
στα γόνατα του…
για να την αφήσει να μας βοηθήσει…

Με την Έλενα χαθήκαμε…
όταν πήγα στο Γυμνάσιο….
Ψήλωσα και απότομα….
και κόπηκε και το μπαλέτο….

Η κυρία Γκόλντη…
που και που ερχότανε….
πάλι και μας βοηθούσε….
Μέχρι που εξαφανίστηκε…
χωρίς λόγο και αιτία….

Εμφανίστηκε πάλι ξαφνικά….
όταν η Έλενα… είχε μπλέξει….….
είχε μπλέξει άσχημα…..

Ήμασταν τότε 14 ετών…..
και… ήρθε η κυρία Γκόλντη σπίτι ,
Χαμένη και κλαμένη….
με παρακάλεσε να ξανακάνω παρέα με την Έλενα…
μήπως και μάθω… τι της συμβαίνει…..

Εγώ προθυμοποιήθηκα…
γιατί μου λείπανε….
με τον ιδιαίτερο μαγικό τους τρόπο….
Όμως αντίκρισα το απόλυτο κακό…….
και αντέδρασα ενστικτωδώς…
Η Έλενα έμπλεξε με έναν αληταρά….
που της έλεγε πως πουλάει εσώρουχα….
και την φωτογράφιζε με αυτά…
για να κάνει καλύτερες «πωλήσεις» ….
Έτσι μου είπε….
και μου έδειξε ημίγυμνες φωτογραφίες…
ρώτησε μάλιστα αν ήθελα να κάνω και εγώ το μοντέλο….
Εγώ παρόλη την παιδική μου αφέλεια γέλασα….
και της είπα… ξεκάθαρα την γνώμη μου….
Τότε αυτή θύμωσε… και εξαφανίστηκε…
ήταν πολύ ερωτευμένη….

Την ξαναείδα δύο χρόνια μετά….
σε μία πολύχρωμη αφίσα….

Φορούσε μία στολή με φτερά….
και ήτανε μέλος…
ενός «γαλλικού» μπαλέτου….
Στην αρχή γελάσαμε….
μετά… με έπιασε η θλίψη….
Τόσα χρόνια θυσίες η μάνα της…
τόσα χρόνια κλασσικό μπαλέτο…
για ένα καλύτερο αύριο…
και να καταλήξει γυμνόστηθη….
σε μία κωλοαφίσα…..

Η Έλενα και η μητέρα της….
ξαναχαθήκανε από το σπίτι και την γειτονιά μας….

Άρχισαν πάλι να κρύβονται …..

Μέχρι… που την πέτυχα….
εντελώς ξαφνικά….
στο Πανεπιστήμιο….

Καθόμουν στο τρίγωνο της Αρχιτεκτονικής….
και άκουσα κάτι παιδιά να γελάνε….
με μία παράξενη γριά…
που μάζευε τα σκουπίδια….
Γύρισα και την αντίκρισα….
και έτρεξα να την αγκαλιάσω….

-Κυρία Γκόλντη!!! Τι γυρεύεις εδώ????
-Μαράκι μου μην μου μιλάς…. θα σε κοροϊδεύουν …
Κάνε πως δεν με ξέρεις….

Αυτό ήταν αδύνατον…
αυτή την γυναίκα την αγαπούσα….
και έτσι τότε τα έμαθα….

Ήταν καθαρίστρια….
και μοντέλο της σχολής καλών τεχνών….
Στον ενδιάμεσο χρόνο μάζευε…..
τα χαρτιά που πετούσαμε…
γιατί η μανία της παρέμεινε…
να μαζεύει πάντα τα σκουπίδια…

Έμαθα τότε γιατί εξαφανίστηκε….
πριν από τόσα χρόνια…..
Το ενοχικό της μυαλό…. παρεξήγησε…
που έχασε η μάνα μου ένα δαχτυλίδι…
και φοβήθηκε μην την κατηγορήσουμε…
γιατί ήταν πολύ φτωχιά….
η πιο φτωχιά που γνωρίζαμε…
Πόσο έξω είχε πέσει….

Έμαθα όμως και για την Έλενα….
πως είχε πολύ άσχημη μοίρα….
Είχε κάνει και αυτή ένα νόθο παιδί…
και δούλευε μόνιμα πλέον στην νύχτα…

Δεν μιλούσε πια με την μάνα της….
αλλά την κυρία Γκόλντη την έκαιγε….
Έκλαψε, κλάψαμε αγκαλιά….
και μου ζήτησε…για μία ακόμη φορά…
να πάω να την βρω….
μήπως και ξανακάνουμε παρέα….
μήπως της βάλω μυαλό……
μήπως της ξαναμιλήσει…..

Την βρήκα….αλλά… δεν τα κατάφερα….
Ορισμένα πράγματα δυστυχώς δεν μπορούν να γίνουν….
Η παιδική φιλία υπήρχε…..όπως και η αγάπη….
αλλά…..ζούσαμε πια σε διαφορετικούς κόσμους…
Μου είπε τα παράπονα της…και άκουσα….
τις πίκρες της….και την κατάλαβα….
αλλά… δεν μπόρεσα να υποκριθώ…
πως την νιώθω….

Βγήκαμε 2-3 φορές….
μαζί με το μωρό της….

Είχε ένα πανέμορφο κοριτσάκι….
ξανθό…όπως ήταν και αυτή….
πριν από χιλιάδες χρόνια….

Λυπάμαι που δεν ξέρω να σας πω το μικρό όνομα της κυρίας Γκόλντη…
αλλά πάντα όλοι έτσι την φωνάζαμε …
γιατί ήταν πραγματική Κυρία…..
και ας την καταδικάσανε στο περιθώριο….
της «αγγελικά» πλασμένης γκλαμουροκοινωνίας….
αυτοί που πετούσανε… τα χαρτιά τους…..
και γελούσανε….με αυτούς που τα μαζεύουν….

Αυτή με την ψυχή της… και με την αξία της….
τα μετέπλασε σε αγώνα….και αξιοπρέπεια….
Αγώνα που έχασε….αλλά τον έδωσε….
σαν πραγματική ΚΥΡΙΑ…..

Υ.Γ.1 Εγώ στις καθαρίστριες από μικρή….μιλάω πάντα στον πληθυντικό…..
όχι για να κρατήσω απόσταση…. αλλά γιατί τις σέβομαι….
κάνουν από τις πιο δύσκολες… και χρήσιμες δουλειές στον κόσμο….

Υ.Γ.2. Το επίθετο τα παρέφρασα… διότι ζει η Έλενα μαζί με το όμορφο παιδί της… Η κυρία Γκόλντη πέθανε…μόνη… στο σπίτι της…. από πυρκαγιά που προκαλέσανε τα σκουπίδια που μάζευε …..

Υ.Γ.3.Η φωτογραφία είναι από την απογευματινή βόλτα μου…..
Γιατί ο ουρανός…γίνεται αποκτά ενδιαφέρον από τα σύννεφα….
και τις απερχόμενες καταιγίδες…