Μία δίκαιη φαντασίωση….

Ήταν Δευτέρα βράδυ όταν τον καλέσανε…
να βγάλει λόγο…
σε μία ομάδα γιατρών που δεν θα απεργούσαν….
Η συγκέντρωση ήταν μακριά….
αλλά τα κανάλια τον διαβεβαίωσαν…
ότι θα τον ακολουθούσαν…
Πήρε την υπουργική μερσεντές….
και ξεκίνησε χαράματα την επόμενη μέρα…..
Έπρεπε να φτάσει σε ένα μικρό χωριό…
κάπου στα Ζαγοροχώρια….
όπου είχαν μάζωξη κρυφή…
οι απεργοσπάστες του νοσοκομείου Ιωαννίνων…
Καθώς περνούσε δίπλα από ένα γιοφύρι…
τον έπιασε λάστιχο….
βγήκε ο οδηγός….
και του είπε πως θα το τακτοποιήσει….
Αυτός τότε σκέφτηκε….
να επισκεφτεί το γιοφύρι….
Προχώρησε….
μαγεμένος από την φύση….
μέχρι που άκουσε….
ένα περίεργο θόρυβο…
σαν ανθρώπινο κλάμα….
να έρχεται… από τους θάμνους….
Πλησίασε…. σίγουρος….
έτοιμος… να βοηθήσει….
και είδε… έναν γέροντα….
πεσμένο… και μελανιασμένο….

........
-Τι έχετε κύριε??? Μπορώ να σας βοηθήσω????
-Έχετε κινητό τηλέφωνο???? Πρέπει να τηλεφωνήσω….

.....
Του έδωσε το τηλέφωνο…. χωρίς δεύτερη σκέψη….
και τότε ο γέρος… το πέταξε…. μέσα στο ποτάμι….

......
-Τι κάνεις ωρέ γέροντα??? Το χάλασες… παναθεμά σε….
-Σκάσε υφυπουργέ και μην μιλάς….πέντε σε σημαδεύουν….
-Μα….
-Δεν έχει μα… ωρέ… κάθαρμα…..
ήρθε η ώρα… να πληρώσεις…

........
Ο υφυπουργός… χλόμιασε…. δεν ήξερε τι να κάνει….

.........
-Σκέπτεσαι… αν μπορείς να ξεφύγεις???
Δεν μπορείς….
Θα σε σκοτώσουμε επιτόπου…..
-Σκοτώσετε??? Πόσοι είσαστε??? Μα δεν καταλαβαίνω…
-Θα καταλάβεις…. μην αγχώνεσαι… λίγο πριν το τέλος….
Βγάλε όλα τα ρούχα σου…. αλλά μην βγάλεις άχνα….
-Τι λες ωρέ τρελόγερε…. Εγώ τώρα θα φύγω….
είπε… και έκανε να φύγει…
αλλά άκουσε… ένα όπλο να οπλίζει…
τότε… ξαφνικά πάγωσε…. και το ξανασκέφτηκε….
Άρχισε να γδύνεται…. σιγά… και προσεχτικά…
Πρώτα έβγαλε το σακάκι… Hugo Boss…..
και το ακούμπησε στο γρασίδι διπλωμένο….

..........
-Είσαι και νοικοκυρόπαιδο….είπε γελώντας ο γέρος…
Γιωργάκη… κάτσε φρόνημα… να γίνεις νοικοκύρης….
θα σου έλεγε η κόρη μου…και θα χαμογελούσε….
-Αρκετά κράτησε η φάρσα….
Φεύγω…. και ας με σκοτώσετε….
δεν σε πιστεύω γέροντα….με κοροϊδεύεις…
Μόλις έκανε ένα βήμα…
μία σφαίρα τον πέτυχε….
στον αριστερό αστράγαλο….
Σωριάστηκε… κάτω…
και φώναζε….βλέποντας το αίμα να ρέει…..
-Εγώ στα έλεγα… τώρα…
θα πονέσεις όταν θα βγάλεις το παντελόνι σου…
ανόητε νεοδημοκράτη….
Τρομοκρατήθηκε…. ένιωσε το αίμα να παγώνει….
-Γδύσου…. γρήγορα…. δεν έχουμε καιρό για χάσιμο….
είπε θυμωμένος ο γέρος….
και αυτός… τον υπάκουσε… κλαίγοντας…
και βλαστημώντας…
Μόλις γδύθηκε…. εμφανίστηκε…ένα κουβάρι…..
από σκουριασμένο συρματόπλεγμα….
και ο γέρος άρχισε να τον τυλίγει…..
-Αν δεν κουνιέσαι… δεν θα πληγώνεσαι…..
αλλά πάλι…. κάνε ότι νομίζεις…
εγώ εδώ… τελείωσα… τώρα θα έρθουν οι άλλοι….
του είπε και τον άφησε… σφικτά δεμένο…..
αφού τον στερέωσε… σε ένα κρίκο…
που βρισκότανε στο γιοφύρι σφηνωμένος....
-Πριν φύγεις… πες μου γιατί….
-Στο τέλος είπαμε θα μάθεις…..είπε… και έφυγε….
και τότε ήρθαν οι άλλοι…..
-Γεια σου ωρέ υφυπουργέ… καμάρι της Άρτας….
είπαν 3 λεβεντονιοί… που τον πλησιάσαν….
Το γέλιο τους… δεν του άρεσε….
και άρχισε πάλι να ιδρώνει….
τότε άκουσε ένα χλιμίντρισμα….
και σκέφτηκε πως θα τον μεταφέρουν….
Όμως… έκανε λάθος…..
.......
Με μία βίτσα από τριανταφυλλιά….
τον χτύπησαν στα μπούτια και στο πρόσωπο….
και του είπαν να τους υπακούει….
Η ανάσα του κόπηκε…
ενώ ένιωσε τα σκληρά χέρια τους….
να τον αλείφουνε….
με ένα κίτρινο υγρό που τσούζει….
και μετά όλο γελούσανε…..
πίνανε και τραγουδούσαν….
-Θα καλοπεράσεις υφυπουργέ….
με τον Μεγάλο Γκρίζο….
Γελούσανε και ξαναγελούσανε…
αλλά αυτός φοβόταν….
......
Δεν καταλάβαινε…τι έγινε…
ξέχασε και ποιος ήταν….
Πονούσε… κρύωνε… μούδιαζε….
αιμορραγούσε… και κατουριόταν….
Τότε… τον στήσανε…
σκυμμένο….
με ανοικτά τα πόδια σε έναν μεγάλο βράχο…..
και τον "κολονοσποπίσουνε"…
με ένα μακρύ παλούκι….
......
Άρχισε να φωνάζει …να ουρλιάζει….
να απειλεί… και να καταριέται….
το αίμα έρεε άφθονο....

ενώ αυτοί γελούσανε….
πίνανε και τον βρίζανε…
αχ πόσο το γλεντούσαν!
.....
Με την άκρη του ματιού του…
είδε τον οδηγό του…. να κοιτά….
σοβαρός και απόλυτα συγκεντρωμένος….
Σκέφτηκε να του ζητήσει βοήθεια….
αλλά… οι σκέψεις του γκρεμιστήκαν…
όταν αυτός πλησίασε….
με τον Μεγάλο Γκρίζο….
.....
Ο Μεγάλος τον πλησίασε….
σχεδόν τρελαμένος….
Μύρισε το κίτρινο υγρό…
από την έγκαυλη αλόγα….
Μόλις τον αμολύσανε….
όρμισε…..
πάνω στον υφυπουργό….
να εκφράσει τον ζωώδη έρωτα του…..
Μπήκε μέσα του… βίαια…. απότομα….
και άρχισε…..
να του εξηγεί…..
όλο το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας….
Θα λιποθυμούσε….
αν δεν του δίνανε…
να μυρίσει αμμωνία….
Παρακαλούσε… για έλεος….
αλλά…. κανείς δεν τον λυπόταν…..
Λίγο πριν πεθάνει…. ρώτησε γιατί…..
και του τότε του απαντήσαν….

......
-Γιατί ρε κουφάλα τόλμησες…
να πεις πως είσαι υπερήφανος…
στην εκπομπή του Χατζηνικολάου….
και εμείς ακόμα δεν θάψαμε….
την μικρή αδερφή μας….
που τρεις μήνες περίμενε…
να κλείσει ραντεβού…
στο νοσοκομείο….
Πέθανε προχθές…
από καλπάζουσα λευχαιμία….
και εσύ δηλώνεις υπερήφανος….
χωρίς καμία απολύτως τύψη….
Ο μεγάλος Γκρίζος… είναι το άλογο….
που μεγάλωσε….
και θα την μεταφέρει στον τάφο της….
αύριο… που το πνεύμα της…
θα έχει πια ηρεμήσει…..
και ο οδηγός σου είναι ο αρραβωνιαστικός
που θα μοιράζει τις μαύρες μπομπονιέρες…

Υ.Γ. Η ιστορία ξεκίνησε… από την πλάκα με τον green revenger….

στο προηγούμενο ποστ....
η πλάκα όμως άλλαξε όταν είδα την χθεσινή εκπομπή του Χατζηνικολάου…
Πέρασα τρεις καρκίνους… με άτομα που υπεραγαπούσα….
και δεν άντεξα… το φιλάρεσκο βλέμμα του παπάρα…
να λέει πως είναι υπερήφανος….την ίδια στιγμή που εγώ έκλαιγα…
ακούγοντας τους ασθενείς… να περνάνε όλα όσα πέρασα….
Το βράδυ αυτό, ίσως και αύριο... θα έχω εφιάλτες… που ίσως τους ξορκίσω…
γράφοντας αυτό το ποστ….. και φαντασιώνοντας…
μία δίκαιη τιμωρία….

Γιατί η Κρήτη ρέει μέσα μου....

κυρίως μέσω την αυτοδικίας...