Σταυροί και Αυθεντίες….

Εδώ και καιρό έχω ζόρια….
Ζόρια που οι περισσότεροι δεν θα νιώσουν ποτέ,
ούτε θα τα καταλάβουν…
Δεν νιώθω κακία ή ζήλεια για την τύχη τους….
Πότε δεν λειτούργησα λογιστικά
ή σε αντιπαράθεση με τους άλλους…
Ο καθένας με τον σταυρό του….

λέει ο κόσμος….
και ισχύει….

Πολλοί «σταυροί»… με συγκινούσαν….
και έσκυβα να τους καταλάβω….
και αν μπορούσα να βοηθήσω….
Ορισμένοι άφησαν ουλές στην ψυχή μου…
και χάραξαν την συμπεριφορά μου…
ίσως να προδίκασαν και το μέλλον μου….

Ξέρω πως στα μάτια του περισσότερου κόσμου…
μοιάζω με UFO….
άλλοι με κατατάσσουν στους αντιδραστικούς…
στους ανάγωγους…. στους αγάμητους….
στους τουρίστες….

Ίσως να έχουν δίκαιο….
Δεν ξέρω πια και εγώ τι είμαι….

Προσπάθησα σε αυτό το μπλογκ…
να μοιραστώ ορισμένα πράγματα με τρίτους…
γνωστούς και αγνώστους….
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα….
και στην τελική… δεν με νοιάζει….

Ό,τι με πλημμύριζε… βγήκε….
άλλοτε καλά…. άλλοτε άσχημα….
Στ’αρχίδια μου η βαθμολογία….

Ίσως αυτή η στάση να είναι εγωιστική…
μπορεί να χαρακτηριστεί περιφρονητική…
αλλά…
ποιος πούστης…

είναι η αυθεντία που θα με κρίνει?

Όλα είναι υποκειμενικά…
Όλα είναι πλαστά…
και ο σταυρός... εκεί… να σε περιμένει….

και καμιά φορά…
μία κουβέντα… ένα χαμόγελο…
ένας καφές… σε γλυκαίνει….
σε κάνει να τον ξεχάσεις…
τον κάνει πιο ελαφρύ….
για πολύ λίγο….
ίσα ίσα να πάρεις μία ανάσα…
και να συνεχίσεις…

Δεν είμαι τόσο χαζή…
που να πιστεύω πως κάποτε όλα θα στρώσουν…
ξέρω πως μια ζωή… όλα θα είναι έτσι….
ζόρικα… άδικα… σκληρά….
και πως μια ζωή θα το παλεύουμε….
με ότι μέσο έχουμε….

Πιστεύω πως το ιντερνέτ ….
είναι ένα ακόμα μέσο….

Ίσως το μέσο να με καταβρόχθισε….
ίσως και να με παρέσυρε….
σε μονοπάτια άγνωστα…
ανάγωγα… παρεκκλίνοντα…
διαστρεβλωμένα…

Δεν ξέρω ειλικρινά τίποτα….
δεν νιώθω ικανή για τίποτα….

Σήμερα είμαι ένα ράκος…

Ένα ράκος όμως που μιλά…
ίσως λάθος… ίσως αισχρά…
αλλά πάντα με την ειλικρίνεια…
του προδομένου αισιόδοξου…
που ήθελε να βρει στους άλλους ένα χαμόγελο…
που ήθελε να μοιραστεί έναν καφέ μαζί τους…

Ο καφές είναι πικρός….
και δεν έχει σοκολατένιες ελίτσες….
Για το κονιάκ επιφυλάσσομαι….
ίσως κάποτε να το πιούμε…

Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι στα διαδικτυακά…
Το διαδίκτυο είναι μια ακόμα προβολή της κοινωνίας…
Της γαμω-κοινωνίας που μας πρόδωσε….
Της γαμω-κοινωνίας που μας πληγώνει….