Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Ο μίτος των Κολασμένων Φωτογραφιών….

Πάντα με γοήτευαν τα ερείπια
Μέσα στην σιωπή και την εγκατάλειψη
ταξιδεύεις πιο ελεύθερα,
στη ζωή που εγκλωβίζουν

Είδα από μακριά την πολυθρόνα
και πλησίασα
Είχε παρακμιακή πολυτέλεια
και μία χαμένη άνεση
που με μαγνήτισε
Ήθελα να την φωτογραφήσω

Ένας τεράστιος σκύλος ,
βγήκε από μία πόρτα
Κάτι μασουλούσε….
Αναρωτήθηκα
που βρήκε τροφή μες στην ερημιά
αλλά είχα το μυαλό στην πολυθρόνα
Καθώς πέρασα το άνοιγμα
προσεχτικά, μέσα στο ημίφως
το μάτι μου ταξίδεψε στον χώρο
και έπεσε σε ένα κουφάρι….
.
.
Σε προχωρημένη αποσύνθεση….
ένας τεράστιος ασπρόμαυρος σκύλος

.

Η καρδιά μου σφίχτηκε….
απομακρύνθηκα….
Δεν τόλμησα να ξανακοιτάξω….
Η μακάβρια εικόνα όμως έμεινε
ακόμα μέσα στη ψυχή μου….
όπως και ο φόβος


Άραγε το ζωντανό σκυλί έτρωγε
μέρος της σάρκας
του ασπρόμαυρου σκύλου?
Όχιπαρηγορήθηκα….
Κανιβαλισμούς δεν κάνουν τα σκυλιά.…

Ο σκύλος συνέχισε να με ακολουθεί….
και να με κοιτά με αθώο βλέμμα
αθώο βλέμμα κανίβαλου
Να που το ξανασκέφτηκα….
αλλά αμέσως θέλησα να το απωθήσω...


Θυμήθηκα την πολυθρόνα
την ήθελα
ειδικά τώρα ….
Ήρθε στο μυαλό μου ο στίχος με τα γόνατα
Φαντάστηκα αυτόν που κάθισε….
Έπρεπε να την πλησιάσω….

Έκανα τον γύρω του κτιρίου
και ο σκύλος εκεί
να με κοιτάζεινα τον κοιτάζω….
μέχρι που έφτασα στο πίσω άνοιγμα
και φάνηκε….
η κολασμένη πολυθρόνα...

.

.
Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη
την έφερνε το απαλό αεράκι….
Παραδόξως όμως ταίριαζε
απόλυτα με την σκηνή
με την ψυχή
και με το αθώο βλέμμα του σκύλου
Την ρούφηξα με αποστροφή
ήθελα να τον νιώσω
έντονα, μέσα μου….
Aμεση επαφή
με όλα όσα φοβάμαι
.


Και τότε φωτογράφησα
μέρος της εικόνας….

....

...

....

16 σχόλια:

aerostatik είπε...

δε σε προλαβαίνω πλέον...

aKanonisti είπε...

Γιατί???...
Με κυνηγάς?

aerostatik είπε...

εκεί που σχολίαζα την προηγούμενη ανάρτηση, τσουκ, ανέβηκε καινούργια !!!

aKanonisti είπε...

Είναι οι μέρες, οι πιο ζόρικες....
Που δεν μιλάς... παραμόνο γράφεις...
:-))

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα. Παρά τις αντίθετες ενδείξεις. Άργησα λίγο αλλά χάρηκα με την μικρή περιπλάνηση, στις σελίδες σου. Θα περνώ συχνότερα. Γεια χαρά

b|a|s|n\i/a είπε...

οι φωτογραφίες σου πάντα είναι απίστευτα ζωντανές. ίσως γιατί πάντα έχεις άμεση επαφή τελικά. με όλα όσα φοβάσαι. και μη.
καλό μήνα και πάλι! :))

mahler76 είπε...

κι εγώ τα γουστάρω τα επήρεια. έχουν μια μαγεία τα σημάδια του χρόνου τελικά.

gregory είπε...

τωρα κατι καταλαβα...οταν βλεπω ερειπια...σκεφτομε ποσο ΛΙΓΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ..πολες φορες εχω κατση σε μερη και βλεπω την εγκαταληψη....

Green_revenger είπε...

ο μίτος είναι το αρσενικό της μύτης;
g r

aKanonisti είπε...

@Ελισσαίε...
Καλώς ήρθες...
:-)


@b|a|s|n\i/a ...
πάντα με τον καλό λόγο...
:-))


@mahler76...
αρχιτεκτονικες διαστροφές..
:-)))


@gregory....
διάβασες ωρέ την μετάφραση?
(για να μην κοιτάς λοξά το ΣΥΡΙΖΑ)
:-)))


@greenάκο μου...
είναι το παιδάκι της μυτόνγκας...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα

kostaslogh είπε...

Να το ξαναγράψω;

anna είπε...

Με δυο τουλίπες και ένα άσπρο καπέλο,
έτσι ήρθα.
Η καρέκλα ήταν παλιά,
δεν μας άντεχε.

Πήγα να σταυρώσω δυό λόγια και σε σταύρωσα.
Νύχτωσε,
και σ' αγαπούσα ακόμα.

Η καρέκλα έφταιγε..
Ήταν παλιά και από ξύλο.

Χριστιάνα Αβρααμίδου

aKanonisti είπε...

Kώστα....
τσουκ....


Αννα....
Μακράν....
:-))))

kostaslogh είπε...

σόρυ

Χρύσα Πανταζή είπε...

και ημουν στο σκοτάδι
και ήμουν το σκοτάδι
και με είδε μια αχτίδα...

έγραφε ο Καρυωτάκης. Το σχόλιο πάει μάλλον στο από πάνω post αλλά εκεί δεν υπάρχει λίνκ για σχόλια. Αλλά και εδώ σκοτάδι έχει

Ανώνυμος είπε...

Χαλάσματα... Ερείπια... Ερημιά...
Οι αναμνήσεις μιας άλλης ζωής...
...να αιωρούνται...
...να αποσιωπούνται...
...να αφήνουν αρώματα...
...να αποσυντίθονται...
...να φτιάχνονται ξανά απ' την αρχή.
Τώρα τα αντικείμενα έχουν την τύχη...
...που τους αρμόζει.
Μια καλύτερη τύχη...
...απ' το φθαρτό.

Ο σκύλος κανιβαλίζει...
απόρεια της έλλειψης "λογικής".
Ο άνθρωπος κανιβαλίζει...
...με τον πιο στυγνό τρόπο...
απόρεια της υπερβολικής "λογικής".
Ο κανιβαλισμός δεν είναι θέμα λογικής...
...είναι στάση ζωής...
απέναντι στο θάνατο.
Ενός μίζερου θανάτου...
...και μιας μίζερης ζωής.