Τώρα χτύπα το πόδι σου… Κάνε κάτι…

Είμαι… κάπως….
Ξέρω… η πολλή χαρά… φταίει…
πάντα με γαμάει….

(Ρούλα… δεν φταίμε μανάρα μου εμείς…
ούτε η ενοχική σχέση με την χαρά μας….
Είναι νόμος άγραφος… ακούς???
Τον έχω μάθει….απ’έξω…)

Και... πετυχαίνω μία εκπομπή….
και όλα γίνονται απλά…
όπως ήταν κάποτε…
τότε που εμείς… δεν υπήρχαμε….
αλλά οι γαμω-μνήμες…
τυπώθηκαν στα ένδοξα γονίδια μας….
και δεν θα αφήσουμε κανέναν παπάρα καρμίρη…
να τις σβήσει….




Γιατί είμαστε απτάλιδες….
και μερακλήδες…..
και «μας φαίνεται… μας φαίνεται…
μα δεν μας κακοφαίνεται….»

«και οι μερακλήδες το’ χουνε….
να’ ναι μετά θλιμμένοι…
να’ ναι στα χείλη γελαστοί…
και στο μυαλό… καμένοι…»

«Πάντα άμα έχει η γάτα τα νύχια…
θα γενεί η ζημιά….»
λέει ο μάγκας παππούς…
ο απτάλης….
και εγώ…
χειροκροτώ…
.
Όχι γιατί… είμαι γάτα…
αλλά γιατί γουστάρω…
την γρατζουνιά….

Την θέλω…
την χρειάζομαι…
και ας μην την δώσω τελικά….

Ο απτάλης παππούς…. μου την χάρισε…
φαντασιακά…
τηλεοπτικά....

.

γαμώ την γαμω-εποχή μου…
γαμώ την γαμω-κουλτούρα μου…
γαμώ τους γαμω-νόμους μου…
γαμώ τις γαμω-αδυναμίες μου….

Πως καταντήσαμε έτσι???
..

...

...
Υ.Γ. Με είπες σήμερα παρωδία του Μαντ Μαξ…
Πόσα κιλά αρχίδια…
θέλει να το βιώσω?
Να χορέψω με τους νεκρούς μου….
Μόνο με αυτούς… και για αυτούς???

...

...

....

....

....