The Stolen Child…

Ανεξήγητοι συνειρμοί….
ανεξέλεγκτες αναμνήσεις…
ξεχασμένα τραύματα….
διαβολικές συμπτώσεις…..
ή αέναοι κύκλοι....

Διάβασα μία υπέροχη ανάρτηση…
του Green Revenger…

Διάβασα το ποίημα που αναφέρεται….
και γέμισε το μυαλό μου εντελβάις…

Γιατί εντελβάις ???
Για την πρώτη άδικη «τιμωρία» …

Οκτώ ετών… στο Δημοτικό….
αποφασίζει η διευθύντρια…
κάθε Σάββατο τα κορίτσια…
να πηγαίνουμε στο κατηχητικό…
αντί να κάνουμε μάθημα….

Πήγα και εγώ….
Εκεί μας δείχνουν τη φωτογραφία...
από ένα εντελβάις…
και να μας λένε…
ότι η ψυχή και το σώμα μας…
πρέπει να μένει αγνό….
σαν τα λουλούδια των άλπεων…
Τα εντελβάις… μας είπαν…
δεν τα πιάνει κανείς….
γιατί είναι στις κορυφές….
Τα άλλα κοριτσάκια…
εντυπωσιάστηκαν….
εγώ…διαφώνησα…
Είπα πως στις Άλπεις…
έχει πολλούς ορειβάτες…
και μαζεύουν τα Εντελβάις…

Με είπανε ψεύτρα…..
και με διώξανε….
Δεν ξαναπήγα κατηχητικό
με τα κορίτσια….

Έμεινα να παίζω ποδόσφαιρο
με τα αγόρια…
και έγινα ο καλύτερος τερματοφύλακας …
του σχολείου….
Φυσικά ήταν πιο διασκεδαστικό….
αλλά… δεν έπαψε να είναι άδικο….

While the world is full of troubles

And is anxious in its sleep.

Come away, O human child!

To the waters and the wild

With a faery, hand in hand,

For the world's more full of weeping

than you can understand.
....

...

...

...

...

...

....

....