Όλοι οι μύθοι καταρρέουν κάποτε….
Όσο κρατάνε έχουν μια μαγική αστερόσκονη που σε μεθάει...
Και μετά…
έρχεται μία καταραμένη στιγμή που όλα γκρεμίζονται…
Όλα γίνονται μίζερα και συνηθισμένα…
στενάχωρα και προβλέψιμα…
Οι “έξυπνοι” σου λένε υπερήφανοι … «στα έλεγα!!!»
Οι “χαιρέκακοι” βρίσκουν ευκαιρία να φτύσουν την χολή τους…
Και όλοι προσπαθούν να σκυλεύσουν το πτώμα..
το πτώμα του μύθου που είχες πλάσει στο δικό σου μυαλό…
Γιατί ο μύθος είναι καθαρά πνευματική ιδιοκτησία
του ανθρώπου που τον πίστεψε και τον καλλιέργησε…
Κανενός άλλου…
ούτε ακόμα του ατόμου που αφορά…
Ουδέποτε επεδίωξα να ξεμπροστιάσω, να διαψεύσω ένα μύθο...
Υπάρχουν άνθρωποι που ηδονίζονται να το κάνουν αυτό....
Εγώ τους λατρεύω…
Με τρελαίνει η πλάνη..
Νιώθω άνετα μέσα σε αυτήν…
Την αποζητώ, την καλλιεργώ…
Και στο τέλος την φέρνω στα δικά μου μέτρα…
Και δεν με νοιάζει να με χαρακτηρίζουν χαζή…
Ελπίζω να μην γίνω "έξυπνη" ποτέ…
Ρίχνοντας μια ματιά στις ειδήσεις…
Διάβασα για μία δημοπρασία…
Κανονικά θα προσπερνούσα την είδηση…
Γιατί έχω ένα άλυτο πρόβλημα με τις δημοπρασίες...
Τις φοβάμαι από μικρή ...
και τις αποφεύγω σαν τρελή…
Είτε σου υποδεικνύουν τα όρια σου….
Είτε σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως ξεπερνάς τα όρια των άλλων...
Εμένα μου θυμίζουν τους γείτονες που έχασαν το σπίτι τους…
Και τις δύο καλές φίλες που έχασα.…
Όταν μετακόμισαν σε άλλη γειτονιά…
Θυμάμαι τις τελευταίες μέρες τους στο σπίτι ,
Πόσο ήσυχα και φρόνημα παίζαμε…
Την βουβή εγκατάλειψη…
Η αδυναμία να κρατήσουν το σπίτι τους…
Να πλειοδοτήσουν ήταν που τους πήρε μακριά...
Όχι η απόσταση αυτή καθαυτή…
Αλλά.. αυτή η δημοπρασία κάτι μου έκανε στο μυαλό
Και είπα να πάω να την χαζέψω…
Ίσως να φταίει που ξεσάλωσα στα νιάτα μου χορεύοντας το sex machine,
ενώ τα άλλα κορίτσια το σνόμπαραν…
Ίσως είναι οι ατελείωτες ώρες χαβαλέ με τον αδερφό μου,
να μιμούμαστε τα πόδια του και τον χορό του…
Ίσως επειδή τον είδα live μικρή πληρώνοντας ενός μηνός χατζηλίκι,
Ίσως γιατί αρνήθηκα να τον δω γερασμένο την τελευταία φορά….
και βρέθηκα μπροστά στα προσωπικά του αντικείμενα…
παιδικές φωτογραφίες… προσωπικά γράμματα…..
λαμπερές στολές…δεκάδες αστεία καπέλα… μπέρτες…
δακτυλίδια ….κοσμήματα….
βραβεία… κλειδιά πόλης….
και…
ένα έκθεμα που με σόκαρε….
ένα μπρασελέ ασθενείας…
Για μένα… εκείνη την στιγμή πέθανε ο James Brown…
Όχι στις 25 Δεκεμβρίου του 2006….
Δεν έχει ζάχαρο ή αλλεργίες ένας μύθος…
Δεν το ξέρανε οι αχόρταγοι κληρονόμοι???
Έπρεπε να τα βγάλουν όλα στο σφυρί???
Ακόμα και την ανθρώπινη υπόσταση του???
Γιατί????
Εμείς τι τους φταίμε???
24 σχόλια:
Γιατί είναι κοράκια. Aιμοδιψή.
Όπως οι δημοσιογράφοι. Tο ίδιο και το αυτό.
Bέβαια δεν φταίνε μόνο αυτοί. Φταίμε και "όλοι εμείς" που διψάμε για αίμα, για άπλυτα στη φορά, για οτιδήποτε μπορεί να γκρεμίσει έναν μύθο και να τον προσγειώσει στον δικό μας επίπεδο μικρόκοσμο.
Όλο το post από την αρχή μου έβγαλε μια περίεργη μελαγχολία (όχι θυμό) από αυτέ ς που μου αρέσουν (χε, χε...) και ήταν πάρα πολύ όμορφο.
Mια φράση όμως μου χαράχτηκε στο μυαλό, γιατί δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι και νομίζω ότι τελικά έχετε απόλυτο δίκιο:
Γιατί ο μύθος είναι καθαρά πνευματική ιδιοκτησία
του ανθρώπου που τον πίστεψε και τον καλλιέργησε…
Κανενός άλλου…
ούτε ακόμα του ατόμου που αφορά…
Kαλησπέρα, μελαγχολική, δεσποινίς μου.
Κυρίως η ανθρώπινη υπόσταση βγαίνει στο σφυρί.Το πιο σημαντικό σημείο ενός μύθου,για να τον γκρεμίσουν,είναι να αγγίξουν την ανθρωπινότητα του.΄Αλλοι για να οικειοποιηθούν ένα μύθο του στήνουν αγάλματα,άλλοι πουλάν την αδυναμία του.Η προκρούστεια κλίνη δουλεύει έτσι κι αλλιώς.Εξάλλου μην σας ξεγελάν όλοι έχουν το μύθο τους. Ο μύθος του νοήματος ζωής μπορεί να κρύβεται, σε ένα σπίτι, ένα εξοχικό, ένα αυτοκίνητο.Μύθος για μας μπορεί να είναι η γυναίκα μας ή η σύντροφός μας.΄Η σε ανίατες περιπτώσεις ο ηγέτης ή το κόμμα.Σε ποιό βαρειές περιπτώσεις ο εαυτός μας.Οι άλλοι μύθοι δεν μας αρέσουν εξάλλου πάντα είναι κατώτεροι από μας. Ρωτήστε τους ομοτέχνους του, χίλια καλά θα βρούν να πουν ,αλλά και δυο χιλιάδες άσχημα.΄Ετσι δουλεύει ο κόσμος για να ισορροπεί με τις εξαιρέσεις του. Αλλά αυτό που έχουμε στο μυαλό μας κανείς δεν μας το παίρνει εκτός αν το δώσουμε. Αν το εξευτελίσουμε μες την πολλή συνάφεια του κόσμου μες τις πολλές κινήσεις και ομιλίες που έλεγε και π Αλεξανδρινός συγκάτοικος του κόσμου. Και γι' αυτόν είπαν πολλά και τί έπαθε? Το έργο του μένει όπως και του Μπράουν. Τους δημιουργούς δεν τους πιάνει η μιζερίαση.
@κύριε spy....
χαίρομαι που συμφωνήσατε μαζί μου...
Δεν υποστηρίζω πως είναι η απόλυτη αλήθεια.. απλά τυχαίνει να είναι η δική μου υποκειμενική θεώρηση των Μύθων...
Μπορούμε τώρα άνετα.. να πλάσουμε ένα μύθο δικό μας για το πόσο πολύ συμφωνούμε.... και σας διαβεβαιώ ότι θα τον υποστηρίξω με νύχια και με δόντια...
Υ.Γ. Δεν είμαι μελαγχολική... είμαι πολύ κουρασμένη... από την αποκαθήλωση των Μύθων μου...
@albus genius
"΄Ετσι δουλεύει ο κόσμος για να ισορροπεί με τις εξαιρέσεις του"
Που βλέπετε καλέ μου την ισορροπία???
Εγω δεν την βλέπω πουθενά....
Παντού επικρατεί η απόλυτη μετριότητα κενότητα..και αυτό είναι εντελώς ανισόρροπο...και στείρο...
Το έργο μένει...ναι... αλλά κουτσουρεμένο... ενίοτε και ευνουχισμένο...
sex machine με ζάχαρο???
αχ...δεν γίνεται....
πρώτα εκεί επιδρά το ζάχαρο...:-)
Μου αρέσει που μου μιλάτε σαν μικρό παιδάκι...οπως συμφωνώ και με όσα λέτε.. είναι πάντα ευστοχα..
αλλά όταν προσγειώνομαι, προσγειώνομαι για τα καλα...και συνήθως με το κεφάλι...
Το sex machine είναι πλέον μία ηλεκτρική μηχανή.. siemens...που μετράει το ζάχαρο. Το πολύ πολύ να δονείται... :-)
Mε τιμά η μυθοπλαστική σας ικανότητα, όταν αναφέρεστε στο πρόσωπό μου.
Y.Γ. Tο φαντάστηκα, απλώς δε γελάσατε καθόλου σήμερα...
Και όμως γέλασα... Θα σας πω πως.. να γελάσετε και εσεις...
Ειχαμε ένα αλισβερίσι.. με έναν κύριο που τον λέγανε Τουρουτουτούδη...
Και τον προσφωνησε μία συνάδελφος.. κύριο Τουρουτούδη... και θυμωσε...
-Τουρουτουτούδη με λένε κυρία μου!!!είπε θυμωμένος...
Και εγώ από δίπλα.. αρχισα να γελάω δυνατα...
Με κοίταξε άγρια... αλλά χαλάλι του...κοτζαμ Τουρουτουτούδης...
E, όχι ρε πούστη μου!
Όνομα είναι αυτό;
(μπαρδόν, παρασύρθηκα)
Mα που πάτε κύριε με τέτοιο όνομα και παρεξηγιέστε κιόλας;
Nα 'στε καλά δεσποινίς μου, χαμογέλασα (και δεν μου συμβαίνει συχνά όταν δουλεύω τέτοια ώρα...)
στα έλεγα εγώ... :P
καλημέρα! πολύ ωραίο Post. Κι εμένα μ'αρεσε η φράση που ξεχωρισε ο spy περί της ιδιοκτησίας του μύθου. Πέραν τούτου όμως (όχι από τον κύριο Τουτουρ...το ξέχασα) θα μπορούσες να δεις και με μια άλλη οπτική το θέμα του διαβητικού μπρασελέ. Για μένα γίνεται πιο ανθρώπινος, πιο γήινος ο μύθος και άρα με βοηθά στο να συνεχίσω να ονειρεύομαι. Αν δεις δηλαδή ότι και οι μύθοι έχουν ζάχαρο, καταλαβαίνεις ότι ξεπηδούν μέσα από εμάς τους απλούς κοινούς ανθρώπους. άρα μπορείς κι εσύ να γίνεις ένας μύθος, ή ακόμη, μπορείς να γνωρίσεις ένα μύθο και να είναι ανθρώπινος σαν κι εσένα, με προτιμήσεις και αδυναμίες σαν κι εσένα. Θέλω να πω ότι τελικά είναι ωραίο ότι οι μύθοι είναι σαν κι εμάς.
Οταν θέλω να ανέβω σ'ένα αστέρι στον ουρανό,δεν είναι το ίδιο με το αν θα πέσει αυτό στην γη.
Αν με εννοείτε...
Ακανόνιστη , σήμερα με κανόνισες.
Epikuros: σας εννοώ, αλλά για να ανέβετε πρέπει να ξέρετε ότι έχετε τη δυνατότητα να το κάνετε. αλλιώς πως θα απογειωθείτε? θα το κοιτάτε πάντα από κάτω.
@dimitris....
Χάθηκες ωρέ και δεν μπορούμε να μοιραστούμε τις γνώσεις σου...
Το βουνά κρατά γερα???
Δροσια??? κτλ????
@wilma
Καταλαβαίνω τι λες... αλλά... μου χρειάζεται η μαγική υπόσταση τους..
(Δεν είμαστε ολοι ισορροπημένοι σαν εσένα καλή μου...)
@epikuros
Χαίρομαι... να σε κανονίζω ακανόνιστα όμως...
:-)
δροσιά έφερα και στην πόλη σου τις τελευταίες μέρες με τους αέρηδες...
μην παραπονιέσαι :)
@dimitris....
Μπορώ χαιδευτικά να σε φωνάζω Ρουλη??? (απο το Βαρδαρούλη???)
Χαχαχαχαχαχαχχαα
ε όχι κι ισορροπημένη! θα πεσ (με παχύ σσσ) η ελιά να μας πλακώσ (παλι παχύ σ) (η ατάκα είναι από προϊστορική διαφήμιση για το λάδι "το χωριό"-νομίζω).
σεβαστή η μαγική υπόσταση!
@wilma
Οχιιι ΜΗΗΗΗΗΗΗΗ !!!!
Είμαστε και οικολόγοι!!!!!
Χαχαχαχαχαχα
KAΛHMEPAAAAAAA!!!!!!!
(πω, πω, κέφια σήμερα... τί μου συμβαίνει; να το κοιτάξω;)
Κύριε spy!!!!
Οχιιιιιιιιι!!!!!
Μην τυχόν γίνει κανα λάθος.. και φύγουν!!!!!!
"Του χαρίζανε κέφια...και τα κοίταζε στα δόντια" δεν λεεί ο λαός για τους μουτζούφλιδες???
Υ.Γ.Χαιρετισμούς απο τον κύριο Τουρουτουτούδη....
δεν ήταν Βαρδάρης, νοτιάς ήταν!
ο άνεμος ερχόταν από τη θάλασσα... γι αυτό μύριζε όλη η πόλη βοθρίλα και σκατίλα!
@dimitris...
Μαλλον συχνάζεις σε ακαταλληλα μέρη...
Εγω μένω διπλα στην θάλασσα και σε διαβεβαιώ πως δεν μύριζε καθόλου.. και πως ήταν βοριας...
Δεν ξέρω τί συγγενείς είχε ο James Brown, πάντως επειδή το έχω ξανασκεφτεί το θέμα, σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, τα μεγαλύτερα κοράκια και οι πλέον ασεβείς είναι οι δικοί τους άνθρωποι. Γυναίκες, παιδιά και όσοι δικοί μένουν πίσω, που συνεχίζουν να ζουν 7 ζωές στο όνομα του νεκρού ξεπουλώντας τα πάντα. Τώρα οι εταιρείες δημοπρασίας και οι δισκογραφικές κλπ. κλπ. έμποροι είναι, τη δουλειά τους κάνουν - άν το δεις με τη λογική.
Α, ξεχάστηκα. Nice post :)
Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος....
ως γνωστόν.....
Στο ερώτημα που διατυπώνετε στο τέλος του όμορφου post σας, querida, έδωσε την απάντηση ο Σπύρος Καλογήρου: 'είναι πολλά τα λεφτά, Αρη'.
@apos...
Οχι... το συγκεκριμένο θέμα άρχιζει απο 500$....
Δεν είναι μάλλον για τα λεφτά...
Η απληστία είναι και η έλειψη σεβασμού...
Δημοσίευση σχολίου