Ορισμένες μέρες…νιώθεις χάλια….
ορισμένες μέρες…
αιμορραγείς…
ό,τι και να δοκιμάσεις…
αυτή η θλίψη δεν αλλάζει….
την αισθάνεσαι σαν ένα μούδιασμα…
που σε κυριαρχεί…
και ελπίζεις…
ότι θα σε παραλύσει…
και κάποια στιγμή....
θα ξαπλώσεις…
θα ακουμπήσεις το κεφάλι…
θα κλείσεις τα κουρασμένα βλέφαρα....
και θα σταματήσεις να σκέφτεσαι...
θα παραδοθείς….
θα ξεκουραστείς...
θα ονειρευτείς…
Και όλα τα φωτιστούν ξανά...
15 σχόλια:
Όταν φτάνουν αυτές οι μέρες -γιατί κάποτε φτάνουν κι' αυτές- καμιά φορά είναι λυτρωτικές.
Είναι σαν να ακουμπάς στο μηδέν και να ξαναρχίζεις.
Τότε το φως που θα ξαναδείς είναι παραδεισένειο.
Δεν καίει.
Δεν τυφλώνει.
Σε ανακουφίζει η διαύγειά του.
Εύχομαι να το δεις σύντομα.
Υ.Σ.κάτι έχω για σένα. Πού να το φέρω?
βγαίνεις έξω με μια καλή παρέα, πίνεις μερικά ποτά και τα ξεχνάς όλα :-)
@akanonisti
Η τοξοτίνα κολητή μου έχει συχνά πυκνά την ανάγκη, όπως ακριβώς την περιγράφεις...
Τα πάντα είναι γύρω μαύρα και το μόνο που έχει άρωμα ελπίδας είναι η κούραση, η εξάντληση, που θα οδηγήσει στον ύπνο... Κάπως έτσι θα ξυπνήσεις και μια καινούρια, τελείως φιαφορετική μέρα θα έχει αρχίσει...
Έχω βρεθεί κι εγώ σε τέτοιες μέρες, αλλά όχι τόσο συχνά.
Δεν πιστεύω να είσαι αυτοκτονική προσωπικότητα...;!!
@dimitris
Μπα... Μερικές φορές προτιμάς να μην το θάψεις κάνοντας κάτι άλλο που θα σε κάνει να το ξεχάσεις... Να το στριμώξεις κάπου στις αναμνήσεις. Θα ξαναβγεί αυτό όταν έρθει η ώρα του. Προτιμάς να κάτσεις μέσα και να σκεφτείς όλα τα πιθανά σενάρια... όλες τις εκδοχές... να το εξαντλήσεις... να το μπουχτίσεις... και να λιώσεις...
Tζίσους Kράϊστ!
Tι πάθατε τώρα κι εσείς;
Ποιός σας πείραξε καλή μου;
Θα οργανώσω εκδρομή στη συμπρωτεύουσα και θα τον κρεμάσουμε από τα άντερά του. (ώπα το παράχεσα)
Mήπως θέλετε κι εσείς τα γλυκουλίνια σας; Aυτά που τόσο απλόχερα προσφέρετε στους άλλους;
E; E;
Nα σας φτιάξω ένα καφεδάκι να συνέλθετε;
Ένα ποτάκι;
Mια μπόμπα;
Ένα τοστάκι;
Ένα postάκι;
;)
Και νόμιζα πως μόνο εγώ αισθάνομαι τόσο χάλια αυτές τις μέρες...
Του θανατά λέμε!
Λεπτές στιγμές που ξεχνάτε και τις χωρίζετε απ' τη χαρά και έτσι δεν την αφήνετε να εκταθεί, να τις σκεπάσει.Είναι πάντα προτιμότερα τα αδύνατα που φαίνονται δυνατά από μια "αξία" φθοράς. Μην την συλλογίζεσθε. Διατηρήστε αυτή την εσωτερική αισθητικότητα του χαμογέλου σας και σκεφθείτε ότι όποια θλίψη είναι μόνο θλίψη είναι περιττή,δείτε τη διασπορά της ελπίδας μέσα της.Δεχθείτε και ένα καφεδάκι,ποτάκι,όπως προτείνει ο spy.
Ευχαριστω για το ενδιαφέρον..είσαστε πολύ καλοί..
αλλά δεν έχω καν το κουράγιο να πω κάτι έξυπνο ή ενδιαφέρον...
Σιωπή και μαύρο...
Είμαι σίγουρη πως θα περάσει..
Απλά ακόμα αργεί...
Κανείς δεν με πείραξε, πέρα από τον εαυτό μου, καλέ μου κύριε spy...
Ο Γιώργος Βασιλείου (Γνωστός ως Γκεόργκε Μπακόβια), ήταν ένας πεσιμιστής ποιητής (από φιλοσοφική του επιλογή), μέ θέματά του την μοναξιά, την αδιάπτωτη ζωτικότητα, την παρακμή, την υλική φθορά, την αποσύνθεση, τον θάνατο και πολλές από τις μαύρεις όψεις μιας κοινωνίας, ανίκανης να παρηγορήσει και ν' ανακουφίσει τον πάσχοντα άνθρωπο.
Παρ' όλη την μελαγχολία του, έυρισκε την γεναιότητα ένός λεπτού και διαπεραστικού σαρκασμού, κρύβοντας το φως μιας αμυδρής ελπίδας.
Και μια κι όταν μελαγχολώ η ποίηση είναι το καταφύγιό μου, μ' ένα ποίημα του θα σας απαντήσω μεταφορικά, μια και "συμπάσχουμε" με την ακανόνιστη κι εκείνη δεν έχει το κουράγιο να πει κάτι.
Νυχτερινό
Φεύγω περιπλανόμενος μες στη νυχτιά της πολιτείας /
Το μεσονύχτι μες στον πύργο, αργά χτυπά/
Ώρα που ο στοχασμός γέρνει πικρά/
Σιωπή - ώρα ανανδρίας/
Χάνεσαι στο κενό της ερημίας/
Ώ, πάντα εξόριστη στον κόσμο αυτό ψυχή/
Ώρα που ο Πέτρος θλιβερά θρηνεί/
-Ακούς;- ώρα ανανδρίας.
(Μετάφραση Γ. Ρίτσος)
Θα έρθει και η ώρα της μάχης, αλλά καμιά φορά μας χρειάζεται να βυθιζόμαστε σε μια "άνανδρη" παραίτηση θλίψης.
Καλή μας μέρα!
Πωπωπωπω απότι βλέπω ο Spy σε κόλλησε την κατάθλιψη!!! ;Ρ
Βασικά χρειάζεσαι μια καλή παρέα και όλα θα περάσουν. Σκάσε μας και ένα χαμόγελο να δεις για πότε θα στρώσεις!!!!
Καλό καλοκαίρι και σου εύχομαι πολλές χαρές!!!!
brainwaves
σωστό αλλά δε θέλει να το εξαντλήσεις και πολύ γιατί μετά χάνεις τη μπάλλα. Είναι αποδεδειγμένο ότι το μυαλό λειτουργεί καλύτερα όταν κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς.
Θα σεβαστώ απολύτως την επιθυμία σας για σιωπή και μαύρο.
Η σιωπή είναι μεγαλειώδης αρετή.
Το μαύρο πάλι, κάνει το καλύτερο κοντράστ.
Καλημέρα
ωχ ελπίζω η μαυρίλα που έδιωξα από εμένα να μην ήρθε κατα εκεί μεριά! λες να φυσούσε;
επειδή σας μιλάει ένας που τον τελευταίο καιρό είναι σε μια τέτοια κατάσταση πολύ συχνά, το θέμα είναι η συνειδητοποίηση. να συνειδητοποιείς και να αποδέχεσαι τα συναισθήματά σου και να μην προσπαθείς να τα διώξεις με το ζόρι με σκέψεις του τύπου "΄πρέπει να είμαι αισιόδοξος, πρέπει να είμαι καλά κτλ". όχι. η στάση ζωής "πάντα αισιόδοξος" δεν βοηθάει. η αποδοχή του ψυχικού μας κόσμου είναι αυτή που μας οδηγεί στην κάθαρση.
κύριε αποτετοιε....
σήμερα βρηκα κινέζο μάγο...
ο οποίος λέει ειναι ειδικός σε παρόμοιες καταστάσεις...
Ο Κινέζος Λούι με το όνομα..
και σκοπεύω να τον επισκευτώ άμεσα..
Αμα δω αποτέλεσμα... θα σας στείλω το τηλεφωνο του....
Άμα δείτε αποτέλεσμα,
εμένα να μου στείλετε τον Κινέζο!
Μάγος ο Κινέζος!!!!!!
Γιούπι!!!!!!!!!
Πέθανα στο γέλιο...και συνήλθα...
Περισσότερες λεπτομέρειες... θα σας πώ στο επόμενο ποστ...
Για την ώρα...λέω να την κάνω για Χαλκιδική.... μια και ο κινέζος είπε... πως έχω υγεία 25χρονης...
και σε 1,5 χρόνο θα γυρίσει η τύχη μου... και όλα θα γίνουν ζάχαρη...
Καλο σαββατοκύριακο!!!!!
Δημοσίευση σχολίου