Ο πατέρας μου μου’ δώσε ένα σύζυγο,Θεέ μου, τι άντρας, τι αντρούλης,
Θεέ μου , τι άντρας , τόσο μικρούλης!
Τον έχασα μες στο μεγάλο μου κρεβάτι,
Θεέ μου, τι άντρας, τι αντρούλης,
Τον έχασα μες στο μεγάλο μου κρεβάτι,
Θεέ μου, τι άντρας, τόσο μικρούλης…
Γαλλικό τραγούδι του 17ου αιώνα
Αυτή είναι η εισαγωγή του νέου βιβλίου του Πασκάλ Μπρυκνέρ.
Ο Μπρυκνέρ είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, φιλόσοφους..
Και με απίστευτη χαρά είδα το νέο του βιβλίο στην προθήκη του Ελευθερουδάκη…
Ασφαλώς και όρμισα μέσα να το αγοράσω.. και τις πρώτες σελίδες τις διάβασα έξω από το βιβλιοπωλείο καθισμένη σε ένα τοιχάκι….
Το βιβλίο αυτό… όπως λέει και η περιγραφή του στο οπισθόφυλλο του.. περιγράφει το τέλος της εποχής του κυρίαρχου αρσενικού…
Είναι η ιστορία μίας Νταρντάνας (Σολάνζ) που ερωτεύεται και παντρεύεται έναν πολύ κοντό άντρα(Λεόν)…
Οι περιγραφές έχουν απίστευτες λεπτομέρειες.. και όποιος είχε ποτέ σχέση με ένα άτομο διαφορετικής σωματικής διάπλασης είναι αδύνατον να μην γελάσει με την καρδιά του…
Σας μεταφέρω ορισμένες… να γελάσετε και εσείς… αλλά σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να αγοράσετε το βιβλίο γιατί θα το απολαύσετε ….δεν υπάρχει περίπτωση….
Ο Λεόν έπρεπε να κάνει τρία βήματα όταν εκείνη έκανε δύο, πράγμα που, στο τέλος της ημέρας, σήμαινε πολλές εκατοντάδες επιπλέον βήματα. Εκείνη δεν βράδυνε ποτέ το περπάτημα της κι αυτός είχε συνηθίσει να τρέχει πλάι της ελαφρά λαχανιασμένος. …..
Κάποια βράδια, όταν είχε πιεί λιγάκι, η Σολανζ έπαιρνε τον Λεόν στα γόνατα της, τον αποκαλούσε Λιοντάρι μου, Υπέροχε Επιβήτορα μου, του έκανε μυριάδες γαργαλητά και αυτός εγκαταλειπόταν σαν κανα πιτσιρίκι , με τα πόδια διπλωμένα, να συστρέφεται τάχα ενοχλημένος……..
Τον είχε διαλέξει ανάμεσα σε όλους σύμφωνα με την ρήση: το μικρό είναι όμορφο. Βασίλισσα του ευφημισμού, είχε εξοστρακίσει από το λεξιλόγιο της τις λέξεις «κατσαμπρόκος» , «λιλιπούτειος», «νάνος» και παρακαλούσε από τους καλεσμένους της να σεβαστούν αυτόν τον κανόνα. Ακόμα και η έκφραση «καλό ανθρωπάκι» δεν ήταν επιθυμητή στο σπίτι της….
Από τότε που γνώρισε την Σολάνζ δεν εγκατέλειπε ποτέ τα παπούτσια του, μήτε καν στην πλαζ όπου φορούσε ενισχυμένες σαγιονάρες, χοντρές σαν αργεντίνικα στέικ. Οι παντόφλες του ήταν εσωτερικά εξοπλισμένες με πάτους από φελλό. Σε αντιστάθμισμα , η Σολάνζ είχε επιβάλει έναν απαράγραπτο κανόνα: ποτέ πρόσθετους πάτους κατά την διάρκεια του έρωτα! Είχε δικαίωμα να τους βάζει μετά………
Μέσα σε ένα μήνα, ο Λεόν είχε κοντύνει 39 εκατοστά, κι έτσι έφτανε μέχρι το στήθος της Σολάνζ, συγκεκριμένα μέχρι την μέση των μαστών της.Εφεξής τον περνούσαν για τον μικρό της αδερφό, ή ακόμα καλύτερα, για τον μεγάλο της γιο. Αυτό δεν μείωσε καθόλου την αγάπη της για τον άντρα της, αντιθέτως: τώρα δεν τον αποκαλούσε παρά Μικρούλη Άντρακλα, για να υποδηλώνει της αρρενωπότητα του δίχως να αποκρύπτει την βραχυσωμία του. Όταν χόρευαν ροκ, λόγου χάρη, τον σήκωνε ψηλά, του μουρμούριζε τρελά λόγια στο αυτί, τον στριφογύριζε ανάμεσα στα χέρια της, τον ανύψωνε στους αστερισμούς. Ο Λεόν, εκστατικός , εγκαταλειπόταν, με τα μάτια κλειστά, ως τα όρια της λυποθυμίας……..
Η πλοκή του βιβλίου … συνεχίζεται με εντελώς σουρεαλιστικό και ανατρεπτικό τρόπο…
Είναι Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! ! ! ! !
Να το πάρετε… να το διαβάσετε… να το απολαύσετε…
Γίνομαι λίγο πιεστική… αλλά… χαλάλι…….
ο Μπρυκνέρ είναι ένα από τα πάθη μου……..
χαχαχαχαχαχαχχαχαχα
22 σχόλια:
Ω ναι! Μ'αρέσει ο Μπρυκνέρ! Έχω διαβάσει "Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα" και την "Τυραννία της μεταμέλειας". Μόλις τελειώσω το "Ψάχνοντας για κοχύλια" θα κοιτάξω για την πρότασή σου. Φαίνεται τουλάχιστον απολαυστικό!
...με τα αποσπάσματά σου έκανες καλό promo. Έπεισες μέχρι κι εμένα που δε διαβάζω ούτε εφημερίδα...
Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και διασκεδαστικό όντως... Ό,τι πρέπει για τις καλοκαιρινές μας διακοπές!!
Mα έχετε και τόσο "αθώα" πάθη;
Πόσο χαιρομαι να σας μυώ... σας "αθώα" πάθη μου....
Ειμαι αθώο πλάσμα... βρε κύριε spy.... άλλο τι φαίνεται....
Α ρε pascal που κατάντησες...να σε φέρνουν βόλτα όλοι όσοι προσπαθούν να δουν μέσα σου δικές τους απρόσφορες απόπειρες.
Χίλια συγγνώμη που σας χάλασα την κουλτούρα
Κύριε green. δεν είσαστε πια καλοδεχούμενος σε αυτό το Blog και το ξέρετε.
Σας παρακαλώ να μη με αναγκάσετε να αντιγράψω τις φασιστικές μεθόδους που ακολουθείτε στο δικό σας Blog.
Το μόνο που κινδυνεύει να χαλάσει απο τα σχόλια σας είναι η ανοχή μας....
Ψυχραιμίααααα...
(σιγά μην κοιμόμουνα...)
Xμ.... δεν κοιμάστε ε????
Εισασταν σε επιφυλακή να μαζέψετε τα αίματα, μετά τα τασάκια, ως γνήσιο νοικοκυρόπαιδο???
Το πάρτυ τελείωσε.. πάτε να ξεκουραστείτε.. ήσασταν άψογος σήμερα όπως κάθε μέρα..
Και μην ανησυχειτε καλέ μου...
απέχω πολύ ακόμα....από το να διαγράψω σχόλιο...
Υπάρχουν και άτομα που πιστεύουν στην ελευθερία του λόγου...
και ότι λένε ισχύει....
Καλημέρα μπήκα να πω.Καλή εβδομάδα.
Ασφαλώς και θα διαβάσω και αυτόν τον πασκαλ.
Με λυπεί όμως το συμπέρασμα, από όσα διαβάζω στα σχόλια.
Καλή δύναμη Αρχιτεκτόνισσα.
ενδιαφέρον φαίνεται, θα του δώσω μια ευκαιρία. Προς το παρόν διαβάζω την γενιά των 1000 ευρώ και με έχει άφησει άφωνο με τον ρεαλισμό των καταστάσεων του, γραμμένο από Ισπανούς αλλά αφορά τους περισσότερους λάους της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένων και ημών βεβαίως, που ξεκινάμε ακόμα πιο χαμηλά από το αστρονομικό ποσό των 700 ευρώ.....
Καλημέρα
Πικρόχολα ή μη...τα σχόλιά σας αγαπητή κυρία ακανόνιστη ξέρω και ξέρετε ότι βγάζουν μια ανείπωτη πίκρα. Διέγραφα συστηματικά τα σχόλιά σας γιατί ο σνομπισμός σας και η κεκαλλυμένη ζήλεια σας ξεπέρασε τα όρια της πλάκας.
Δεν θα ξαναμπώ στο blog σας. Δεν ξέρω όμως αν αυτό θα πειράξει περισσότερο εμένα ή εσάς.
Καλήμέρα σας
:)
Καλημέρα epikuros!
Μη στεναχωριέσαι ωρε...
Πάντα βρίσκεται ένα άτομο να νομίζει οτι η γη περιστρέφεται γύρω του...
Συνηθίσαμε πια να μας βρίζει, να μας παρεξηγεί και να διαστρεβλώνει όσα βλέπει...
Ο,τι και να κάνουμε το εκλαμβάνει αρνητικά...
Αμα πάρουμε ποτέ πτυχίο ψυχιατρικής θα ασχοληθούμε με την περίπτωση του...
Ως τότε παραμένουμε στα διαβάσματα μας και αυτός στα μαλάκια του...
Εξαιρετικός δεινός αφηγητής, μαέστρος του λόγου,ευφυής, ευρυματικός με φαντασία ,δεν μου αρέσει καθόλου ως σκέψη,γνώμη βέβαια προσωπική είναι, χιλιοειπωμένα πράγματα αναφέρονται που μπορεί να τα σκεφθεί και ένας μαθητής λυκείου και τα οποία λέγονται, με απίστευτο στόμφο. Ο Roland Barthes (έκανε το διδακτορικό του σ’ αυτόν ο Μπρυκνέρ) είχε πεί μια αλήθεια γενική «Η νόθα μορφή της μαζικής κουλτούρας είναι η ταπεινωτική επανάληψη... Πάντα νέα βιβλία, νέα προγράμματα, νέα φιλμ, νέα αντικείμενα, αλλά πάντα το ίδιο νόημα». Είναι ένας συγγραφέας που εκδικείται όποιον είναι πάνω από το όριο με μανία θα έλεγα.Τάχα σε στυλ αστειότητας λέει: «Το να γράψω εναντίον της ομορφιάς είναι ένας τρόπος να στραφώ ενάντια στον ίδιο μου τον εαυτό γιατί είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος απέναντι στις ωραίες γυναίκες».Τώρα ένας απλός άνθρωπος θάλεγε: Τώρα τι του λες του ... . Όπως αναφέρετε σωρηδόν, και για τις πωλήσεις βέβαια ,πριν δέκα χρόνια καθόταν μαζί μ’ ένα φίλο του σ’ ένα καφέ και έβλεπαν τις γυναίκες που πέρναγαν. Λέει ο φίλος του «είναι ανυπόφορο το ότι υπάρχουν τόσα όμορφα κορίτσια που δεν θα αποκτήσουμε ποτέ» και απαντάει ο ίδιος με χαμόγελο :«θα έπρεπε να τις κλείσουμε όλες μέσα». Ηταν η αρχική ιδέα για το βιβλίο του οι κλέφτες της ομορφιάς. Ουσιαστικά ανάλυση των στίχων του Ρεμπώ που έχει και προμετωπίδα στο βιβλίο του:«Ενα βράδυ κάθισα την ομορφιά/στα γόνατά μου. / Και τη βρήκα πικρή. Και την έβρισα» Ο Ρεμπώ δυό σειρές ο Μπρυκνέρ βιβλίο χρησιμοποιώντας τη δεινότητά του. Μια κριτική που πιθανόν κάποιος να την χαρακτήριζε εμπαθή για το βιβλίο του Μιζέρια του πλούτου έγραψε η Λωρη Κέζα στο Βήμα: «Το τελευταίο κείμενο του βιβλίου έχει τίτλο Η σοφία της μη-άνεσης και ξεκινά με τη «δυσφορία του πολιτισμού». Σε αυτό το τελευταίο μαγείρεμα αποφθεγμάτων ο Μπρυκνέρ ρίχνει στο κατσαρολάκι του μισή οκά ψυχανάλυσης (Φρόιντ), δύο οκάδες θεολογίας (Ιησούς) και μια πρέζα Διαφωτισμού (Ντιντερό). Τα ανακατεύει και μας παραδίδει μια αλλόκοτη σε γεύση ομελέτα.» . Δεν μου αρέσει να μαραίνουν τους ανθρώπους και να τους βλέπουν σαν αντίθεση γιατί και σ΄αυτό που λέτε, ο άνδρας αρχίζει να μικραίνει όταν αποκτούν παιδί. Δεν είναι κατά τη γνώμη μου κυρίαρχη αιτία που υπάρχουμε, ένας ανηλεής πόλεμος αρσενικού θηλυκού και τώρα νικάει το θηλυκό που όντως είναι αλήθεια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα διαβάσω με περισσότερη υπομονή το βιβλίο εφόσον το συστήσατε και μάλιστα με επιμονή.
Διαβάστε όμως και τί γράφει για την Αμερική:«Στις πιο ακραίες μορφές του ο αντιαμερικανισμός είναι μια αρχή ολιστικής ερμηνείας που προσφέρει τριπλή τόνωση, θεωρητική, πρακτική, υπαρξιακή. Ενσαρκώνει τέλεια τη θεωρία της μοναδικής αιτιότητας, συνιστά την τελευταία καταφυγή όταν το λογικό έχει εξαντλήσει όλα του τα επιχειρήματα. Αν η Αμερική δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την επινοήσουμε: σε ποιον άλλον τόσο βολικό αποδιοπομπαίο τράγο θα μπορούσαμε να φορτώσουμε τις αμαρτίες μας, τις βρωμιές μας;» Δεν θα ήθελα να το σχολιάσω ξέρετε, είμαι και λίγο εμπαθής καμιά φορά είναι και ο χωρος.
green,
μόνο μία λέξη:
ΟΥΣΤ!!!!!
@albus genius
Σχετικά με τον Μπρυκνερ μπορούμε να μιλάμε ώρες...
Στο πρωτο σχόλιο που έκανες..
Θα σου πω μία απορια που είχα και την έλυσα τον περασμένο Σεπτεμβριο.
Πάντα απορούσα πως ένας τόσο ερωτικός συγγραφέας έβγαινε φωτογραφίες με σβησμένο βλεμα..
Και αποφάσισα να πάω να τον βρω.. να τον δω από κοντα...
Τελικά όλα μου έκατσαν και δεν πήγα στο Παρίσι όπως ήταν το αρχικό πλάνο.. αλλά τον βρήκα στην Αθήνα σε μία διάλεξη που έδωσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο για το τελευταίο βιβλιο που αναφέρετε..
Τον γνώρισα προσωπικά...
και τότε είδα το βλέμα που περίμενα να έχει... μάλιστα με άφησε να τον φωτογραφίσω γιατί του είπα τον λόγο της επίσκεψης μου...
(Εχει από τα πιο έξυπνα και πρόστυχα βλέματα που υπάρχουν)
Μπορεί όπως λέτε να είναι πολύ περιγραφικός, αλλά οι περιγραφές του έχουν πολλές αναγνώσεις..
Συνήθως διαβάζω 2-3 φορές κάθε προταση του που με εντυπωσιάζει και βρίσκω νέες εικόνες κάθε φορά...εντελώς αντιφατικές και αντισυμβατικές..
Στο νέο του βιβλίο, δεν κερδίζει το θηλυκο...
Κερδίζει η αξιοπρέπεια του άνδρα..
Διαβάστε το ως το τέλος και θα δείτε..
Και είναι υπερβολικά επίκαιρο διότι οι περισσότεροι άντρες αυτήν χάνουν όταν ερωτεύονται...
Για το τελευταίο σχόλιο σας που αφορά την αμερική... νομίζω πως πρέπει να το δούμε σε σχέση με τις ιδέες ολόκληρου του βιβλίου... που αν και ακραίες τις βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες και πρωτοπόρες..
Αυτα για την ώρα...
Πρέπει να επιστρέψω στην πεζή καθημερινότητα μου...
λοιπόν αγαπητή μου φαίνεται πως έχουμε συντονίσει τα ενδιαφέροντά μας. Σκεφτόμουν πριν φύγω για διακοπές να ανεβάσω ένα Post για ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα και το συνιστώ ανεπίφυλακτα. Και φυσικά ήθελα να ζητήσω Input από εσάς. εσύ έκανες την αρχή. ενδιαφέρον θέμα, άραγε δικαιολογεί πειστικά και επαρκώς την επιλογή της Σολάνζ? Διότι μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολη η ισορροπία σε ένα κατα αυτόν τον τρόπο ασύμμετρο ζευγάρι.
@wilma:-))))
Στο βιβλίο αυτό... το μέγεθος δεν έχει να κάνει με αυτο καθαυτό το ύψος και το σώμα αλλά με την προσωπικότητα... των ηρώων του...
Αμα σου πω τι γίνεται μετά...θα χάσει τον ενδιαφέρον του..και είναι κριμα να μην το απολαύσεις..
Στην πραγματική ζωή τωρα...
Εγω δεν νομίζω πως παίζει κανένα ρόλο το ύψος ανάμεσα σε ένα ζευγάρι...
Εγώ είμαι σχετικά ψιλή.. (1.75) και ποτέ δεν με πείραξε που περνούσα στο ύψος, κάποια εκατοστά τον πρώτο μου άντρα...
Αυτόν τον πείραζε λιγάκι και μου απαγόρευε να φοράω ψιλά τακούνια.. αλλά θεωρώ πως ηταν απο τις μικρότερες διαφορές που είχαμε..
Η αγάπη και ο σεβασμός είναι που μετράει και όχι η αρμονία σωματότυπων...
Μωρέ το ξέρω, αλλά έλα που τελικά μερικές φορές ξυπνά το θεριό της στουμποσύνης! καταλαβαίνεις τι θέλω να πω? ότι το σωστο είναι αυτό που λες, αλλά η πραγματικότητα έχει δυστυχώς κι αρκετά παραδείγματα από αυτή την περίεργη μαχη των σωματότυπων. Για αυτό και ρωτάω αν το αντιμετωπίζει με ρεαλιστική ματιά. φυσικά και δεν θα μου πεις τι γίνεται! θα το αγοράσω, θα είναι η δική σου πρόταση -παρέα για τις διακοπές μου!
Αχ βρε wilma μου καταλαβαίνω... αλλά... προσπαθώ να κρατήσω ενα γαμω-επίπεδο... (με κοντά νύχια και δόντια)
Απο καλοκαιρινές βιβλιοπροτάσεις έχω πολλες... όρεξηα και χρόνο να έχεις...
(κουσούρι που έμεινε από προην σύζυγο βιβλιοπώλη...χαχαχαχα)
πω πω... βλέπω είχε τζέρτζελο εδώ όσο έλειπα...
...akanonisti πολύ μου άρεσε αυτό το "το μόνο που μπορεί να χαλάσει είναι η ανοχή μας".
...έχεις ένα τρόπο να τα λες, πώς να τον πω... ζηλευτό!!!
Ανταποκρίθηκα στο αίτημά σου να μη λουφάρω και πόσταρα για την παράσταση του φεστιβάλ που είδα χθες, το κουκλόσπιτο... Πήγες; Θα πας;
Κόνων δίπηχυς, η γυνή δε τεσσάρων·
εν τη κλίνη δε των ποδών ισουμένων,
σκόπει Κόνωνος πού το χείλος έρχεται.
(άγνωστος, Παλατινή Ανθολογία, ΧΙ 108)
μετάφραση :
Ο Κόνων δυο πήχες, η γυναίκα του τέσσερις.
Στο κρεβάτι τα πόδια αν τους σιάσουν,
του Κόνωνα βρες τα χείλη πού φτάνουν.
Για μένα πάντως που είχα μια σχετική εμπειρία μου φαίνεται πολύ πικρό το βιβλίο. Δε θα έπαιρνα.
Κυκλοδίωκτον,
δεν είναι καθόλου πικρό...
και όπως είπα και πριν..
είναι μεταφορική η διαφορά μεγέθους....
:-))))
Δημοσίευση σχολίου