Μη βαράτε στη μύτη, please!!!!

Πολλές μπουνιές στοχεύουν στην μύτη…
και την σπάνε….

με όλες τις γνωστές σταλονικές συνέπειες…
Είναι όμως μία ανεπίτρεπτη και απάνθρωπη συνήθεια…
Γιατί???

Όχι γιατί είμαστε κατά της βίας….
αλλά… γιατί έτσι… χαλάμε το σημαντικότερο εργαλείο…
μαντείας της οικονομικής κατάστασης… του αντιπάλου μας…
και μετά είναι δύσκολο… αν όχι ακατόρθωτο…

να πείσουμε τον εισαγγελέα…
που ούτως ή άλλως θα κάνει τον κινέζο ….
να ανοίξει τους μυστικούς λογαριασμούς … στην Ελβετία…
Διότι…. αγαπητοί μου….. η μύτη… δείχνει όλα τα λεφτά!!!!

Ιδού το σκίτσο… που έκανε ο κινέζος…..

Ναι… αυτή είμαι εγώ….
(όχι δεν είμαι τέρας…αυτός είναι ατζαμής ζωγράφος)
Προσέξτε... την περιοχή της μύτης…

χωρίζεται σε 3 μέρη….
1) το κεντρικό….
2) τα ρουθούνια…
3) σε αυτά τα κυκλάκια πάνω από τα ρουθούνια…

Το κεντρικό μέρος δείχνει…τι λεφτά βγάζουμε από την εργασία μας….
(δεν παίζει ρόλο ευτυχώς…αν τα δηλώνουμε στην εφορία ή όχι)
Τα ρουθούνια δείχνουν… τι λεφτά θα κληρονομήσουμε…. αν καταφέρουμε να τους θάψουμε όλους….(δεν θα πεθάνουμε ποτέ…. κουφάλα νεκροθάφτη!!!)
Και τα μυστήρια κυκλάκια… πάνω από τα ρουθούνια δείχνουν αν θα κερδίσουμε χρήματα… από τύχη… (μπαρμπούτι-black jack- πορτοφόλι στο πεζοδρόμιο- πλούσια γκόμενα/ος που το έπαιζε πτωχή σαν στις ελληνικές ταινίες)

Ιδού λοιπόν… και το απόλυτο live παράδειγμα… της ιδανικής μύτης… για παχυλές καταθέσεις… και πολύ χρήμα!!!!!
Η μυτόγκα μου!!!!

(τα έπαιξε ο κινέζος από το πολύ χρήμα)

Το χρήμα ακόμα δεν το είδαμε…
αλλά…. είμαστε 1000% σίγουροι… πως θε να ‘ρθεί….
(είναι γνώστες οι προσπάθειες των συναδέλφων συνδικαλιστών μηχανικών… για αύξηση αποδοχών… θα αποδώσουν…και δεν έχουμε παρά να περιμένουμε την κατάλληλη ΔΕΘ που θα ανακοινωθούν οι αυξήσεις)
Έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι θα βρεθεί χαμένος θείος, άτεκνος, με αδαμαντορυχεία στην Νότια Αφρική….που θα μου αφήσει την περιουσία του... γιατί πάντα ονειρευόταν μία κόρη με το σπάνιο όνομα Μάρια…..

Και από αύριο…

αρχίζω να παίζω μπαρμπούτι…

να καμακώνω ρακένδυτους ζητιάνους στο πεζοδρόμιο κάτω από το γραφείο…..
και να κοιτάζω χαμηλά μπας και βρω το χαμένο πορτοφόλι του Κόκκαλη

Η μύτη μίλησε… και…

οφείλω να επαληθεύσω τον κινέζο…..

και την αρχαία τέχνη της μυτολογίας….

Αν δεν δικαιωθεί… κινδυνεύει σίγουρα.....η δικιά του μύτη…..

ΧαΧαΧαΧαΧαΧαΧαΧαΧα!!!!!!!!!!

Ο Κινέζος και η ελιά…

Όταν είσαι στα down σου…
κάνεις πολλές μαλακίες….
άλλες βγαίνουν σε καλό….
άλλες όχι…..
αυτή με έκανε να γελάσω αφάνταστα…
Μία συνάδελφος λοιπόν…μίλησε στο γραφείο…
για έναν φοβερό κινέζο…. μάγο…
κάτι μεταξύ αστρολόγου… γιατρού… βελονιστή…
έβρισκε και καλά… οτιδήποτε έχεις…
με την ανάλυση του προσώπου σου..
και των χεριών σου…
και … αφού έκανε διάγνωση..
σου έδινε οδηγίες….
και πληροφορίες για το μέλλον σου…
και τον εαυτό σου….
Ολοι ενδιαφερθήκαμε…
άλλοι τρόμαξαν… άλλοι γοητεύτηκαν…
αλλά… εγώ…η πιο μουρλή…
έκλεισα άμεσα ραντεβού…
-Γειά σας… ο κινέζος Λούι???
(αν δεν ήταν ο Λούι.. θα ζητούσα τον Χιούι….)
-Ναι…
-Θα ήθελα να κλείσουμε ένα ραντεβού…
-ΟΚ… πότε θέλεις?? Σήμερα?? Τώρα????
(ψόφιος για κοροΐδα ο Λούι….)
-Τώρα δουλεύω… στις 5.00μμ???
-Οκ… στις 5.00μμ… έλα…στην τάδε διεύθυνση…
Μιλάς αγγλικά???
-yes! (άμεση απόσβεση του British Council)
Η επίσκεψη στον κινέζο θα κρατούσε 2 ώρες….
οπότε… συμφώνησα …με την συνάδελφο…
άμα δεν την πάρω τηλέφωνο μέχρι τις 7.15….
να πάρει την αστυνομία…
γιατί θα με έχει φάει λάχανο ο κινέζος…
Γέλασε η συνάδελφος… και εγώ ξεκίνησα..
με υπερδιπλάσια χρήματα… για παν ενδεχόμενο…
Φτάνω στην ώρα μου….
σε ένα υπόγειο στο κέντρο…
με μία κακοφτιαγμένη στενή σκάλα..
πολύ απότομη….και με εμπόδια…
Φορούσα κάτι σαγιονάρες με ψηλά πλατφόρμες τακούνια…
Τις βλέπει ο Λούι… τρόμαξε πως θα γκρεμοτσακιστώ…
-Προσοχή στην σκάλα!!! Φόρεσες και τακούνια!!!
-Συγνώμη κύριε Λούι, αλλά ήρθα από την δουλειά….
(σέβας στον κινέζο μάγο!!! αμέσως μάσησα..)
Κατεβαίνω και με βάζει να καθήσω απέναντι του…
σε ένα μικρό τραπεζάκι με έναν μεγενθυτικό φακό…
και μία λάμπα ανακρίσεων.….
Δίπλα… είχε ένα ιατρικό κρεβάτι…
και πολλούς πίνακες και γλυπτά….
Κάθομαι λοιπόν…
Και αρχίζει το show….
Πρώτα… μου ζήτησε να γράψω την ημερομηνία γέννησης…
4 December 19** , 00.15a.m.(στα αγγλικά μην γίνει κανά λάθος)
Μετά… άρχισε να κοιτάζει κάτι καταλόγους…
να γράφει κάτι στα κινέζικα.. και να κάνει κάτι πράξεις…
Μετά από το πρώτο δεκάλεπτο…βαρέθηκα…
και τον ρώτησα.... τι κάνει εκεί….
μου είπε πως κοιτάζει τα άστρα μου στα κινέζικα…
Το ωροσκόπιο μου, ρώτησα βλακωδώς…
Κάτι σαν αυτό….μου απάντησε…
Δεν πιστεύω σε αυτά… αν θες… άστο…να πάμε παρακάτω…
Τι ήθελα και το είπα???
Θύμωσε ο κινέζος…
-Κάπνισε και μην μιλάς… μου είπε με άγριο ύφος…
Κάπνισα και εγώ… και χάζευα.. τριγύρω…
Ενδιάμεσα μου έριχνε άγριες ματιές…
και εγώ χαμογελούσα για να τον καλοπιάσω…
Τελειώνει με τις πράξεις…
και… αρχίζει να με κοιτάζει….
στο πρόσωπο…και κάτι να σημειώνει…
Ανταπόδωσα και εγώ το βλέμμα…
και μείναμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον
κανά πεντάλεπτο…
Τότε πήρε τον μεγενθυτικό φακό…
με τράβηξε προς το μέρος του…
και συνέχισε να κοιτάζει το πρόσωπο μου…
Ήταν αστείο ως αίσθηση…
και εγώ συνέχιζα να χαμογελάω αμήχανα σαν χαζή
Μετά σημειώνει πάλι κάτι…
και παίρνει το αριστερό μου χέρι…
το κοιτάζει εξονυχιστικά…
το ζουπάει…το τσιμπάει….
(από μέσα μου άρχισα να σκέφτομαι σε τι μαλακία έμπλεξα πάλι…)
Το κοιτάζει καλά….και ξανασημειώνει….
Μετά μου ζητάει το άλλο χέρι…
Το εξετάζει κάτω από τον φακό..
και τον παρατηρώ να χαζεύει τα δακτυλίδια μου…
τα κοιτάζει στο φως… σαν κοσμηματοπώλης…
(από μέσα μου, αρχίζω να ανησυχώ πως θα μου φάει τα μονόπετρα,
και σκέφτομαι πως θα φύγω…
που έμπλεξα η μουρλή????)
Μετά… αρχίζει ευτυχώς να μιλά….
Αρχίζει από την ανάλυση του χαρακτήρα μου….
Γενικές παρατηρήσεις που όλοι χαίρονται να τις ακούν…
Χαρούμενος, δημιουργικός, κοινωνικός άνθρωπος του πνεύματος…
(θα έλεγε ποτέ αυτά σε κάποιον και θα τον διάψευδε??
-Όχι.. είμαι θλιμμένος στούρνος εντελώς ακοινώνητος και τεμπέλης)
Μετά….
Αρχίζει να σκιτσάρει το πρόσωπο μου…
και να μου εξηγεί πως κάθε περιοχή φανερώνει μία χρονική περίοδο…
Στην περιοχή των 30 με 40 ετών… έχω… 2 μικρές… ελιές!!!!!
Αυτό… είναι δραματικό!!!!!
Όχι μία…που θα παλευότανε… με κάποιον τρόπο…
αλλά δύο!!!! Φρίκαρε ο κινέζος….
Έχω και μαύρους κύκλους…. κάτω από τα μάτια και…
…και φακίδες…..!!!! Ντροπή μου!!!!
Καταστράφηκε η χρυσή δεκαετία 30 με 40 ετών….
Ατυχία στους άντρες… ανεργία…. πίκρα….
Μετά .όμως….
Στα 45….το δέρμα είναι λαμπίκο!!!
Ούτε μία ελιά, ούτε φακίδα, ούτε ρυτίδα….
Στα 45 μου λέει… θα έχω grand succes!!!
Ουφ… ησύχασα…. Υπάρχει ελπίς….
Ζόρια τώρα… αλλά….
αν καταφέρω να μην εμφανιστεί καμία φακίδα…
ή καμία νέα ελιά… θα έχω καλά γεράματα….
Θα βρω τον έρωτα της ζωής μου….
Θα κληρονομήσω μία τεράστια περιουσία…
και παίζει να κερδίσω το τζόκερ….
αρκεί… να βρω μία καλή αντιγηραντική κρέμα…
και μία λευκαντική… για το δέρμα….
Τόσο απλά… τόσο καλά…..
Και άμα αυτά δεν πιάσουν…
μπορώ πάντα να πάω στην κυρία Πρίνου…
να μου κάνει δέρμα από πορσελάνη….
Γιατί… τώρα που έμαθα την αιτία του κακού..…
σκοπεύω να το παλέψω θανάτου ….

*Περισσότερα tips για κινέζικη ευτυχία και μακροημέρευση… στο επόμενο post…..
εκεί θα σας αναλύσω και τα μυστικά της μύτης… και του χεριού…. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ο καλός μας γείτονας....

Ενώ έπινα τον πικρό πρωινό καφέ στην δουλειά…
Άκουσα μία ιστορία και……ΦΟΥΝΤΩΣΑ!!!!!!!
Οπότε διακόπτω την σιωπή μου….

Αφορούσε μία παλιά ιστορία, ενδεικτική της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ, και της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ, των καλών νομιμοφανών πολιτών…
Θα σας πω την ιστορία… για να φρικάρετε και εσείς…

και που ξέρεις ίσως πέσει στο μάτι ή στο αφτί κάποιου που μπορεί να κάνει κάτι… και αποκατασταθεί κάποτε η δικαιοσύνη… σε αυτό το μπουρδέλο…
Στις παλιές πολυκατοικίες συνήθως δεν έχει ανελκυστήρες…
Όσο είναι «γεροί» οι κάτοικοι, όλα πάνε καλά….
Ανεβαίνουν από τις σκάλες…

κάνουν και λίγη γυμναστική…

συναντάνε και κανέναν γείτονα.. στις σκάλες….
Όλα στραβώνουν όμως…

όταν μαζί με το κτίριο… γεράσουν και οι κάτοικοι…
και όπως είναι ανθρώπινο και αναμενόμενο αρρωστήσουν…
Τότε δεν γίνεται να ανέβουν στον 3ο όροφο από τις σκάλες..
Ούτε καν στον 2ο…
Και άμα έχουν την οικονομική δυνατότητα προσπαθούν να βάλουν ανελκυστήρα..
Εκεί αρχίζει το πρόβλημα.…
Που να τον βάλουν ???

Για τους παραπληγικούς υπάρχει μία ρύθμιση που τους επιτρέπει να το εγκαταστήσουν εξωτερικά, κατά παρέκκλιση των όρων δόμησης, αφού βέβαια πάρουν άδεια από την Περιφέρεια…
Για όλους τους άλλους όμως.. δεν υπάρχει καμία απολύτως ρύθμιση…
Οι καρκινοπαθείς, οι καρδιοπαθείς ή έστω οι πολύ γέροι…

πρέπει απλά… να αλλάξουν σπίτι… ή να μην βγαίνουν ποτέ από αυτό…
Για την πολιτεία αυτό δεν είναι αδικία, ούτε πρόβλημα,

ούτε καταπάτηση των δικαιωμάτων του ατόμου, δεν είναι τίποτα!!!!!!
Δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη!!!!!
Προφανώς διότι οι γονείς των πολιτικών μας, ζούσαν πάντα σε πολυκατοικίες ή σε βίλλες πολυτελείας…με ανελκυστήρες και οικιακές βοηθούς…
Δεν ένιωσαν ποτέ αδύναμοι ή αποκλεισμένοι….

Ας πάμε στο συγκεκριμένο πρόβλημα…

Ένας παππούς αρρώστησε… έκανε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς…μετά υποτροπίασε.. και γενικά περνάει έναν Γολγοθά με τα προβλήματα υγείας του…
Μάζεψαν τα παιδιά του τις οικονομίες τους και βάλανε έναν ανελκυστήρα στον φωταγωγό της παλιάς οικοδομής που ζούσε ο παππούς…..
Η θέση θα ήταν ιδανική, είχε πρόσβαση στον κοινόχρηστο διάδρομο και εξυπηρετούσε όλα τα διαμερίσματα και στους τέσσερις ορόφους, αν δεν ερχόταν σε αντίθεση με τον κτηριολογικό κανονισμό… πράγμα που καθιστούσε τον ανελκυστήρα αυθαίρετο… και με καμία δυνατότητα κάποτε να νομιμοποιηθεί…
Ο «καλός» γείτονας που μένει στο ισόγειο, ρώτησε μηχανικό, έμαθε την σχετική νομοθεσία ,θίχτηκε από την αυθαιρεσία και έκανε καταγγελία στην Πολεοδομία.
Στα τόσα αυθαίρετα που έχει η Ελλάδα… αυτό του φάνηκε πιο βαρύ…. και έτρεξε να αποκαταστήσει την τάξη και την νομιμότητα..
Η πολεοδομία πήγε.. και αφού μάτωσε η ψυχή της στην θέα του φρεσκοεγχειρισμένου (είχε ακόμα τις γάζες στο στήθος), συνέταξε έκθεση αυθαιρέτου διότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς…
Ο παππούς και η οικογένεια του, αισθάνθηκαν άσχημα, ένιωσαν ένοχοι, αλλά δέχτηκαν να πληρώνουν με ευχαρίστηση το πρόστιμο διότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς…
Η αφαίρεση του ανελκυστήρα ήταν απαγορευτική λόγω της υγείας του αυθαίρετου εγκληματία παππού…
Ως εδώ έχουμε μία συνηθισμένη ιστορία ελληνικής κακίας και κατινιάς…
Αρχίζουν όμως οι υπερβολές…
Ο νομιμόφρων γείτονας προσλαμβάνει τον θηλυκό Λυκουρέζο, για να κυνηγήσει την υπόθεση…..και η φοβερή δικηγορίνα παίρνει συνέχεια και απειλεί το τμήμα αυθαιρέτων να βάλει μεγάλο πρόστιμο και να εξαναγκάσει τον παππού να αφαιρέσει τον ανελκυστήρα…
Αφού της εξηγήθηκε ότι τα πρόστιμα είναι φιξ… και δεν καθορίζονται από τους υπαλλήλους… ζήτησε από την υπηρεσία να πάει να αφαιρέσει η ίδια το αυθαίρετο…
Και απόρησε που αυτό δεν είναι εφικτό….
Πώς να αντέξει κανείς το κρίμα…το πολεοδομικό έγκλημα ενός αυθαίρετου ανελκυστήρα??? Πως κοιμάται το βράδυ???
Αφού σικτιρίθηκε από την αρμόδια υπάλληλο για την κοινωνική αναλγησία της και την επιμονή της… αφού την απείλησε πως θα φέρει εισαγγελέα… πήρε αντίγραφα του φακέλου για να συντάξει την φοβερή δικογραφία….
Την δικογραφία σταθμό στα πολεοδομικά εγκλήματα και στην ιστορία καλής γειτονίας…..
Πέρασε ένας χρόνος…σχεδόν…
Και χρειάστηκε επισκευή ο ανελκυστήρας….
Και τότε… ήρθε πάλι μαινόμενος.. ο νομοταγής πολίτης…
και έκανε εκ νέου καταγγελία για το φοβερό έγκλημα…
Αντί να ζητήσει συγνώμη για την ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ, ΓΑΙΔΟΥΡΙΝΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ, ζητάει και τα ρέστα γιατί δεν αφαιρέθηκε από την Πολεοδομία ο ανελκυστήρας….και θέλει να εμποδίσει την συντήρηση του…

Δεν συνέταξα εγώ την απάντηση… αλλά…πολύ θα ήθελα να το κάνω…
και η οποία θα ήταν η παρακάτω….

Σε απάντηση της παραπάνω σχετικής αιτήσεως - καταγγελίας σας, σας ενημερώνουμε ότι μετά από αυτοψία της Υπηρεσίας στην οικοδομή επί της οδού Καλής Γειτονίας 69, στις 6-6-06,συντάχτηκε έκθεση αυτοψίας αυθαιρέτου και κοινωνικής αναλγησίας, απόλυτης γαϊδουριάς και απύθμενης κακίας. Ακολουθήθηκε κάθε νόμιμη διαδικασία, σε ότι αφορά το αυθαίρετο, όπως σας έχουμε ήδη ενημερώσει με το υπ’αριθμ.666 /6-6-06 έγγραφο της υπηρεσίας μας, εκτός από αυτή που υπαγορεύει ο κοινός νους και το αίσθημα δικαίου. Δυστυχώς είμαστε αναρμόδιοι να εκτελέσουμε κάτι κακιασμένα καθάρματα σαν εσάς, διαδικασία απαραίτητη για να δούμε ουσιαστική βελτίωση στην κοινωνία μας. Ευελπιστούμε όμως ότι κάποτε θα βρεθείτε στην ίδια θέση με τον αυθαίρετο παππούλη και θα χαρούμε ιδιαιτέρως να συντάξουμε εκ νέου έκθεση αυτοψίας κοινωνικής ευαισθησίας, διότι τότε είμαστε σίγουροι ότι επιτέλους θα την αποκτήσετε.

Ορισμένες μέρες....

Ορισμένες μέρες…
νιώθεις χάλια….
ορισμένες μέρες…
αιμορραγείς…
ό,τι και να δοκιμάσεις…
αυτή η θλίψη δεν αλλάζει….
την αισθάνεσαι σαν ένα μούδιασμα…
που σε κυριαρχεί…
και ελπίζεις…
ότι θα σε παραλύσει…
και κάποια στιγμή....
θα ξαπλώσεις…
θα ακουμπήσεις το κεφάλι…
θα κλείσεις τα κουρασμένα βλέφαρα....
και θα σταματήσεις να σκέφτεσαι...
θα παραδοθείς….
θα ξεκουραστείς...
θα ονειρευτείς…
Και όλα τα φωτιστούν ξανά...

Η άγνωστη νήσος....

Ένας άντρας πήγε και χτύπησε την πόρτα του βασιλιά και του είπε, Δώσε μου ένα καράβι….
………………………………………….
…………………………………………..
Μεσολαβεί ένας μαγευτικός διάλογος…
Ανάμεσα στον άνθρωπο που ήθελε το καράβι για να βρει
την άγνωστο νήσο και τον βασιλιά….
Μεσολαβεί και ο κόσμος και ο βασιλιάς δίνει το καράβι…
Και φτάνουμε στο λιμάνι ….
όπου ένας καπετάνιος θα του δώσει το καράβι…

Ο καπετάνιος ήρθε, διάβασε την κάρτα ( του βασιλιά), κοίταξε τον άντρα από πάνω ως κάτω κι έκανε την ερώτηση που ο βασιλιάς είχε ξεχάσει να ρωτήσει, Ξέρεις ν’αρμενίζεις, έχεις χάρτη πλεύσης, στο οποίο ο άντρας απάντησε, Θα μάθω στη θάλασσα. Ο καπετάνιος είπε, Δεν θα στο συμβούλευα, εγώ που είμαι και καπετάνιος δεν το ρισκάρω με οποιοδήποτε καράβι, Δώστε τότε ένα που μαζί του να μπορώ να ρισκάρω εγώ, ή μάλλον όχι, όχι τέτοιο, δώσε καλύτερα ένα καράβι που να το σέβομαι και που να μπορεί κι εκείνο να με σεβαστεί, Αυτή είναι γλώσσα ναυτικού, αλλά δεν είσαι ναυτικός, Αφού έχω την γλώσσα, είναι το ίδιο σαν να είμαι.

Ο καπετάνιος διάβασε ξανά την κάρτα του βασιλιά, κατόπιν ρώτησε, Μπορείς να πεις τι θέλεις το καράβι, Για να πάω να ψάξω την άγνωστη νήσο, Δεν υπάρχουν άγνωστοι πια άγνωστες νήσοι, Το ίδιο μου είπε και ο βασιλιάς, Ό,τι ξέρει αυτός από νησιά κοντά μου το έμαθε, Είναι περίεργο που εσύ, ένας άνθρωπος της θάλασσας, μου λες πως δεν υπάρχουν άγνωστες νήσοι, κι εγώ που είμαι άνθρωπος της στεριάς κατέχω πως όλες οι νήσοι, ακόμα και οι γνωστές, είναι άγνωστες μέχρι να ξεμπαρκάρουμε πάνω τους, Δηλαδή εσύ, αν κατάλαβα καλά, αναζητάς μία νήσο όπου κανείς ποτέ δεν ξεμπάρκαρε, Θα το μάθω όταν φτάσω εκεί, Αν φτάσεις, Ναι, μερικές φορές ναυαγεί κανείς στο δρόμο, αλλά αν μου συμβεί τέτοιο πράγμα, θα πρέπει εσύ να γράψεις στα χρονικά του λιμανιού πως έφτασα μέχρι το σημείο αυτό, Θέλεις να πεις ότι τελικά κάπου φτάνουμε, Δεν θα ήσουν αυτός που είσαι αν δεν το ήξερες ήδη.

Η συνέχεια είναι το ίδιο μαγευτική….
Και θα την βρείτε στο βιβλίο των εκδόσεων Καστανιώτη,
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΝΗΣΟΥ
του ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ
μετάφραση ΑΘΗΝΑ ΨΥΛΛΙΑ

Για όλους μας υπάρχει μία άγνωστη νήσος….

Και ο μόνος τρόπος να νιώσουμε ζωντανοί είναι να θελήσουμε να την βρούμε…

και να μην πάψουμε ποτέ να την αναζητούμε...

Το αποτέλεσμα και η λογική δεν μετράει…

Μόνο η επιθυμία…

Αυτή μας δίνει ζωή… μέσα σε αυτή ζει η ψυχή μας…

*σε αγαπώ άγνωστη νήσο μου και ας πνίγομαι στον ωκεανό σου... μια ζωή θα σε αποζητώ.. και ας είναι μάταιο... με ταξιδευει μόνο η ύπαρξη σου...

Ο μικρός μου αντρούλης....

Ο πατέρας μου μου’ δώσε ένα σύζυγο,
Θεέ μου, τι άντρας, τι αντρούλης,
Θεέ μου , τι άντρας , τόσο μικρούλης!
Τον έχασα μες στο μεγάλο μου κρεβάτι,
Θεέ μου, τι άντρας, τι αντρούλης,
Τον έχασα μες στο μεγάλο μου κρεβάτι,
Θεέ μου, τι άντρας, τόσο μικρούλης…

Γαλλικό τραγούδι του 17^ου αιώνα

Αυτή είναι η εισαγωγή του νέου βιβλίου του Πασκάλ Μπρυκνέρ.

Ο Μπρυκνέρ είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, φιλόσοφους..

Και με απίστευτη χαρά είδα το νέο του βιβλίο στην προθήκη του Ελευθερουδάκη…

Ασφαλώς και όρμισα μέσα να το αγοράσω.. και τις πρώτες σελίδες τις διάβασα έξω από το βιβλιοπωλείο καθισμένη σε ένα τοιχάκι….

Το βιβλίο αυτό… όπως λέει και η περιγραφή του στο οπισθόφυλλο του.. περιγράφει το τέλος της εποχής του κυρίαρχου αρσενικού…

Είναι η ιστορία μίας Νταρντάνας (Σολάνζ) που ερωτεύεται και παντρεύεται έναν πολύ κοντό άντρα(Λεόν)…

Οι περιγραφές έχουν απίστευτες λεπτομέρειες.. και όποιος είχε ποτέ σχέση με ένα άτομο διαφορετικής σωματικής διάπλασης είναι αδύνατον να μην γελάσει με την καρδιά του…

Σας μεταφέρω ορισμένες… να γελάσετε και εσείς… αλλά σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να αγοράσετε το βιβλίο γιατί θα το απολαύσετε ….δεν υπάρχει περίπτωση….

Ο Λεόν έπρεπε να κάνει τρία βήματα όταν εκείνη έκανε δύο, πράγμα που, στο τέλος της ημέρας, σήμαινε πολλές εκατοντάδες επιπλέον βήματα. Εκείνη δεν βράδυνε ποτέ το περπάτημα της κι αυτός είχε συνηθίσει να τρέχει πλάι της ελαφρά λαχανιασμένος. …..

Κάποια βράδια, όταν είχε πιεί λιγάκι, η Σολανζ έπαιρνε τον Λεόν στα γόνατα της, τον αποκαλούσε Λιοντάρι μου, Υπέροχε Επιβήτορα μου, του έκανε μυριάδες γαργαλητά και αυτός εγκαταλειπόταν σαν κανα πιτσιρίκι , με τα πόδια διπλωμένα, να συστρέφεται τάχα ενοχλημένος……..

Τον είχε διαλέξει ανάμεσα σε όλους σύμφωνα με την ρήση: το μικρό είναι όμορφο. Βασίλισσα του ευφημισμού, είχε εξοστρακίσει από το λεξιλόγιο της τις λέξεις «κατσαμπρόκος» , «λιλιπούτειος», «νάνος» και παρακαλούσε από τους καλεσμένους της να σεβαστούν αυτόν τον κανόνα. Ακόμα και η έκφραση «καλό ανθρωπάκι» δεν ήταν επιθυμητή στο σπίτι της….

Από τότε που γνώρισε την Σολάνζ δεν εγκατέλειπε ποτέ τα παπούτσια του, μήτε καν στην πλαζ όπου φορούσε ενισχυμένες σαγιονάρες, χοντρές σαν αργεντίνικα στέικ. Οι παντόφλες του ήταν εσωτερικά εξοπλισμένες με πάτους από φελλό. Σε αντιστάθμισμα , η Σολάνζ είχε επιβάλει έναν απαράγραπτο κανόνα: ποτέ πρόσθετους πάτους κατά την διάρκεια του έρωτα! Είχε δικαίωμα να τους βάζει μετά………

Μέσα σε ένα μήνα, ο Λεόν είχε κοντύνει 39 εκατοστά, κι έτσι έφτανε μέχρι το στήθος της Σολάνζ, συγκεκριμένα μέχρι την μέση των μαστών της.Εφεξής τον περνούσαν για τον μικρό της αδερφό, ή ακόμα καλύτερα, για τον μεγάλο της γιο. Αυτό δεν μείωσε καθόλου την αγάπη της για τον άντρα της, αντιθέτως: τώρα δεν τον αποκαλούσε παρά Μικρούλη Άντρακλα, για να υποδηλώνει της αρρενωπότητα του δίχως να αποκρύπτει την βραχυσωμία του. Όταν χόρευαν ροκ, λόγου χάρη, τον σήκωνε ψηλά, του μουρμούριζε τρελά λόγια στο αυτί, τον στριφογύριζε ανάμεσα στα χέρια της, τον ανύψωνε στους αστερισμούς. Ο Λεόν, εκστατικός , εγκαταλειπόταν, με τα μάτια κλειστά, ως τα όρια της λυποθυμίας……..

Η πλοκή του βιβλίου … συνεχίζεται με εντελώς σουρεαλιστικό και ανατρεπτικό τρόπο…

Είναι Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! ! ! ! !

Να το πάρετε… να το διαβάσετε… να το απολαύσετε…

Γίνομαι λίγο πιεστική… αλλά… χαλάλι…….

ο Μπρυκνέρ είναι ένα από τα πάθη μου……..

χαχαχαχαχαχαχχαχαχα

Διεθνής Ξεφτίλα Θεσσαλονίκης...

Έχω ξαναπεί πως ζούμε σε μία άθλια πόλη….

χωρίς αισθητική…

χωρίς πολιτισμό…

χωρίς πράσινο…
Με σοβαρά προβλήματα ατμοσφαιρικής ρύπανσης…

προβλήματα ανεργίας… προβλήματα υγείας…

κυκλοφοριακά προβλήματα…προβληματικές υποδομές…
Μεγάλα προβλήματα… και τεράστια βλήματα….
Σε μία πόλη χωρίς καθόλου τσίπα …
Απέναντί μας έχουμε επαγγελματίες καταστροφείς…
Τομάρια αχόρταγα για χρήμα…. και εξουσία…
Δεν τους νοιάζει τι θα απογίνουμε εμείς....
γιατί με τα δισεκατομμύρια ευρώ που θα κερδίσουν κτίζοντας τον τάφο μας…
θα πάνε να ζήσουν αλλού…
να αναπνεύσουν αλλού…
να μεγαλώσουν τα παιδιά τους αλλού…
και τέλος να θαφτούν αλλού…
Οι τύποι είναι αλλού… γενικότερα…
Και όλη μέρα σκέφτονται τρόπους να μας αποτελειώσουν χρυσώνοντας μας το χάπι…

είτε κάνοντας πολιτικές κωλοτούμπες στην τιβι…

είτε τραγουδώντας στις γιορτές …

είτε σφυρίζοντας κλέφτικα…

είτε κάνοντας «σοβαρότατες» δημοσκοπήσεις που θα τις χρησιμοποιήσει αργότερα η επίτιμη κάστα των λαμογιοδημοσιογράφων…

Σε ένα τέτοιο στημένο κόλπο λοιπόν…έπεσα τυχαία και εγώ…
Με πήραν τηλέφωνο…σήμερα το απόγευμα…
να δώσω συγχωροχάρτι εν αγνοία μου....
στο επόμενο διεστραμμένο τους έγκλημα…

Μία ευγενικότατη κοπελίτσα…με ρώτησε αν ήθελα να συμμετάσχω σε μία δημοσκόπηση για την Πόλη της Θεσσαλονίκης…
Εγώ χάρηκα που επιτέλους θα ενταχθεί η γνώμη μου,
σε αυτό που λέμε «κοινή γνώμη»…
Έλα όμως που μου βγήκε ξινό…

Οι πρώτες ερωτήσεις ήταν χλιαρές ως βαρετές…
Τις απαντούσε κανείς… αυτόματα σχεδόν…
Τι γνώμη έχετε για τα δρώμενα στην πόλη…
Εάν έχετε πάει ποτέ στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης….
Πότε πήγατε τελευταία φορά…
Είσαστε υπέρ ή κατά… του θεσμού…
Και άλλα τέτοια γλυκανάλατα…
Μέχρι… που φτάσαμε στο ζουμί….
-Σε ποιες ενέργειες πιστεύετε ότι θα μπορούσε να προχωρήσει η ΔΕΘ προκειμένου να αυξήσει τα οφέλη της πόλης από την διοργάνωση της.
(απαντήστε θετικά ή αρνητικά στις παρακάτω προτάσεις)
1) Βελτίωση υποδομών…. ΝΑΙ!
2) Ενθάρρυνση συνεργασίας Επαγγελματιών –Φορέων….ΝΑΙ!
3) Περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις……ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΝΑΙ!
4) Κλαδικές εκθέσεις….ΜΑ ΝΑΙ!
5) Παραχώρηση εγκαταστάσεων και αξιοποίηση τους….ΝΑΙ…Επ!…
Παραχώρηση που??? Σε ποιόν??? Με τι χρήση????
-Δεν το διευκρινίζει αυτό κυρία μου…. Γενικά ρωτάει….
-Με δουλεύετε???? Πως θα απαντήσω???
-Το ξέρω… είναι αόριστο…αλλά διαλέξτε ένα ναι ή ένα όχι…
-Εγώ λέω να διαλέξω ένα μπινελίκι για το λαμόγιο που συνέταξε το ερωτηματολόγιο…
-Τι εννοείτε???
-Ότι η ερώτηση είναι στημένη… για να απαντήσω ναι.... και να δώσετε την έκταση της ΔΕΘ στους εργολάβους….
-Δεν ξέρω κυρία μου, εγώ φοιτήτρια είμαι….Άμα θέλετε μπορώ να το γράψω ως παρατήρηση στο τέλος…
-Θέλω να το γράψετε…όπως θέλω να μάθω και ποιος συνέταξε το ερωτηματολόγιο…ποιος παρήγγειλε και ποιος κάνει την δημοσκόπηση…
-Θα τα σημειώσω και θα επικοινωνήσουν μαζί σας…
-Ναι πως… σίγουρα…Τέλος πάντων.... γράψε ΟΧΙ… και πάμε παρακάτω…
Έχω αγωνία να δω που το πάει το λαμόγιο…

Επόμενη ερώτηση:
-Θεσμοί που λειτουργούν σε μία μεγάλη πόλη
(παρακαλώ δηλώστε πόσο σημαντικό θεωρείτε τον καθένα από αυτούς )
1)Πανεπιστήμιο…..ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
2)Μέσα μαζικής μεταφοράς….. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
3) Πολιτιστικά Δρώμενα…. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
4) Διακρατικές συνεργασίες και εκθέσεις…… ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
5) Εμπορικά κέντρα……ΤΙ????
- Από πότε είναι θεσμός το εμπορικό κέντρο??? Ρε κοπελιά με δουλεύεις???
-Εγώ κυρία μου ή το ερωτηματολόγιο???
-Όχι εσύ… αλλά σίγουρα όποιος το έγραψε… συγνώμη αν σου μιλάω άγρια....
-Καταλαβαίνω… και εγώ στην θέση σας έτσι θα έκανα.... Συμφωνώ μαζί σας…
-Ο κόσμος τι απαντάει σε αυτήν την ερώτηση??? Είναι πέμπτη και αυτή στην σειρά, μετά από τέσσερις προφανείς και σίγουρες θετικές απαντήσεις… Έχει απαντήσει κανείς όχι???
-Τι να σας πω??? Το ίδιο είπαμε και εμείς στον καθηγητή μας.... αλλά δεν άλλαξε τίποτα…Γνωρίζετε από δημοσκοπήσεις???
-Όχι… από αλήτες…Έχει και άλλη ερώτηση??? Έχω πάρει ανάποδες… ας το τελειώνουμε…
-Η επόμενη ερώτηση είναι παρόμοια με την προηγούμενη αλλά αφορά όχι όλες τις μεγάλες πόλεις.... αλλά μόνο την Θεσσαλονίκη.

Θεσμοί που θα επηρεάζουν την εικόνα της Θεσσαλονίκης ως μεγάλη πόλη
(παρακαλώ δηλώστε πόσο σημαντικό θεωρείτε τον καθένα από αυτούς )
1)Πανεπιστήμιο…..ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
2)Μέσα μαζικής μεταφοράς….. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
3) Πολιτιστικά Δρώμενα…. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
4) Διακρατικές συνεργασίες και εκθέσεις…… ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!
5) Εμπορικά κέντρα……(αμήχανο γέλιο )

Το πλάνο επιτέλους αποκαλύφθηκε….
Παραχώρηση της ΔΕΘ σε εργολάβους για την δημιουργία Εμπορικού Κέντρου…..
Τόσος κόπος για να συμφωνήσουμε χωρίς να το ξέρουμε σε μία ανίερη εμπορική εκμετάλλευση του πιο κεντρικού χώρου της Πόλης…
Σταματάω εδώ τον σχολιασμό… γιατί μου έρχεται να βρίσω παρά μα πάρα πολύ άσχημα…
Θα συνεχίσω το θέμα στην επόμενη ανάρτηση…

*Η δημοσκόπηση αφορούσε 500 ερωτηματολόγια, και την έκανε η ΜΟΝΑΔΑ ΕΡΕΥΝΩΝ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΣ- ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ σε συνεργασία με το ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΘΕΣΙΑΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ- τηλ. 2310 891789

Shake your money maker!!!

Όλοι οι μύθοι καταρρέουν κάποτε….

Όσο κρατάνε έχουν μια μαγική αστερόσκονη που σε μεθάει...
Και μετά…
έρχεται μία καταραμένη στιγμή που όλα γκρεμίζονται…
Όλα γίνονται μίζερα και συνηθισμένα…
στενάχωρα και προβλέψιμα…
Οι “έξυπνοι” σου λένε υπερήφανοι … «στα έλεγα!!!»
Οι “χαιρέκακοι” βρίσκουν ευκαιρία να φτύσουν την χολή τους…
Και όλοι προσπαθούν να σκυλεύσουν το πτώμα..
το πτώμα του μύθου που είχες πλάσει στο δικό σου μυαλό…
Γιατί ο μύθος είναι καθαρά πνευματική ιδιοκτησία
του ανθρώπου που τον πίστεψε και τον καλλιέργησε…
Κανενός άλλου…
ούτε ακόμα του ατόμου που αφορά…

Ουδέποτε επεδίωξα να ξεμπροστιάσω, να διαψεύσω ένα μύθο...
Υπάρχουν άνθρωποι που ηδονίζονται να το κάνουν αυτό....
Εγώ τους λατρεύω…
Με τρελαίνει η πλάνη..
Νιώθω άνετα μέσα σε αυτήν…
Την αποζητώ, την καλλιεργώ…
Και στο τέλος την φέρνω στα δικά μου μέτρα…
Και δεν με νοιάζει να με χαρακτηρίζουν χαζή…
Ελπίζω να μην γίνω "έξυπνη" ποτέ…

Ρίχνοντας μια ματιά στις ειδήσεις…
Διάβασα για μία δημοπρασία…

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=919805&lngDtrID=253

Κανονικά θα προσπερνούσα την είδηση…
Γιατί έχω ένα άλυτο πρόβλημα με τις δημοπρασίες...
Τις φοβάμαι από μικρή ...
και τις αποφεύγω σαν τρελή…
Είτε σου υποδεικνύουν τα όρια σου….
Είτε σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως ξεπερνάς τα όρια των άλλων...
Εμένα μου θυμίζουν τους γείτονες που έχασαν το σπίτι τους…
Και τις δύο καλές φίλες που έχασα.…
Όταν μετακόμισαν σε άλλη γειτονιά…
Θυμάμαι τις τελευταίες μέρες τους στο σπίτι ,
Πόσο ήσυχα και φρόνημα παίζαμε…
Την βουβή εγκατάλειψη…
Η αδυναμία να κρατήσουν το σπίτι τους…
Να πλειοδοτήσουν ήταν που τους πήρε μακριά...
Όχι η απόσταση αυτή καθαυτή…

Αλλά.. αυτή η δημοπρασία κάτι μου έκανε στο μυαλό
Και είπα να πάω να την χαζέψω…

Ίσως να φταίει που ξεσάλωσα στα νιάτα μου χορεύοντας το sex machine,
ενώ τα άλλα κορίτσια το σνόμπαραν…
Ίσως είναι οι ατελείωτες ώρες χαβαλέ με τον αδερφό μου,
να μιμούμαστε τα πόδια του και τον χορό του…
Ίσως επειδή τον είδα live μικρή πληρώνοντας ενός μηνός χατζηλίκι,
Ίσως γιατί αρνήθηκα να τον δω γερασμένο την τελευταία φορά….

Δεν ξέρω, αλλά πάτησα το link….
http://www.christies.com/LotFinder/searchresults.aspx?intSaleID=22007#intSaleID=22007&sid=5621fd87-295d-4817-a0b2-6de528212be6

και βρέθηκα μπροστά στα προσωπικά του αντικείμενα…
παιδικές φωτογραφίες… προσωπικά γράμματα…..
λαμπερές στολές…δεκάδες αστεία καπέλα… μπέρτες…
δακτυλίδια ….κοσμήματα….
βραβεία… κλειδιά πόλης….
και…
ένα έκθεμα που με σόκαρε….

ένα μπρασελέ ασθενείας…

Για μένα… εκείνη την στιγμή πέθανε ο James Brown…
Όχι στις 25 Δεκεμβρίου του 2006….

Δεν έχει ζάχαρο ή αλλεργίες ένας μύθος…
Δεν το ξέρανε οι αχόρταγοι κληρονόμοι???
Έπρεπε να τα βγάλουν όλα στο σφυρί???
Ακόμα και την ανθρώπινη υπόσταση του???

Γιατί????
Εμείς τι τους φταίμε???

Αγρια γαλλικά!!!

Σήμερα ξύπνησα με άγριες διαθέσεις….
Και μου ήρθε η ιδέα να τις εκτονώσουμε εδώ…
Όλοι μαζί…
Το σημερινό μας θέμα λοιπόν είναι τα μπινελίκια…
Αρκετή κουλτούρα…
Αρκετό χαβαλέ….
Ήρθε η ώρα για την απόλυτη εκτόνωση…
Ορίστε λοιπόν το concept…
Κλείνετε τα ματιά…
Φαντασιώνεστε ένα άτομο που πολύ θα γουστάρατε να το βρίσετε…
Και πληκτρολογείτε το σχόλιο….
Όσο περισσότερο βρίσετε…
Τόσο καλύτερα θα νιώσετε…
Και μπορείτε να γράψετε όσα σχόλια θέλετε..
Γιατί να βρίσετε μόνο ένα άτομο??
Τόσοι μαλάκες κυκλοφορούν…
Και φυσικά δεν θα λογοκριθείτε…
Και στο τέλος θα αναδείξουμε...
επίτιμο ακανόνιστο νταλικέρη…

*Καθόλη την διάρκεια έχει προσληφθεί ινδουιστής μοναχός στο Νεπάλ που θα προσεύχεται να περάσει το άτομο που βρίζετε από εδώ….
Ωμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ!!!!

ΤΣΑΓΚΑΡΟΔΕΥΤΕΡΑ....

Αχ άρχισε η εβδομάδα….
Χωρίς να μας ρωτήσει…
Αυστηρή και τυπική…
Μας έβγαλε από το κρεβάτι μας
Μας φόρεσε ρούχα εργασίας …
Ξεπαρκάραμε…οδηγήσαμε….
Ακούσαμε λίγο ραδιόφωνο…
Τραγουδήσαμε…
Ακούσαμε ένα ξιλομπινελίκι στο φανάρι…
Ξεκινήσαμε χωρίς να απαντήσουμε....
λόγω σαββατοκυριακάτικης αύρας …
Ξαναπαρκάραμε…
Αγοράσαμε 3 πακέτα τσιγάρα…
Κτυπήσαμε την κάρτα…
Παραγγείλαμε έναν καφέ δυνατό…
και στοιχηθήκαμε στα γραφεία μας..
να δουλεύουμε βαρυγκωμώντας και αναστενάζοντας…
λίγο μαυρισμένοι… λίγο τρελαμένοι…
πάντα πειθήνιοι…. και μεθοδικοί…
Που και που ένας «πελάτης» μπαίνει μέσα...
Του χαμογελάμε…
και προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί
το κακό που μας βρήκε και λέγεται

«Δευτέρα, επιστροφή στην δουλειά…»

Restart...

Ηρθε το σαββατοκύριακο!!!!

Επιτέλους!!!

Αργησε πάρα πολύ αυτή την φορά....

με γάνιασε το κακιασμένο για να'ρθει.....

τόσο που πρώτη φορά φοβάμαι σοβαρά

πως θα μου ξεφύγει να πω και εγώ...

μόλις κάνω την πρώτη βουτιά.....

την κλασσική ατάκα των συμπολιτών μου...
«ΚαΛός ρε καρντάση ο παράδεισος,

αλλά σαν την ΧαΛκιδική δεν είναι»

Πάντα την κορόιδευα...

και θεωρούσα χαζούς και κοντόμυαλους...

όσους τη λέγανε γιατί ήξερα πως το πιστεύανε...

εμένα με ενθουσιάζαν τα πιο μεγάλα project....

Ένα οποιοδήποτε σημείο στο χάρτη...

και οργάνωνα ταξίδι στο λεπτό...

πραγματικό ή φανταστικό...

ταξίδι να'ναι και ο,τι να'ναι....

αρκεί να είναι μακρυά.. και διαφορετικά....

νέα μέρη... νέες γνωριμίες...

νέες θάλασσες... νέα τοπία...

νέες ιστορίες....

Ελα όμως που μία εβδομάδα με πολλή δουλειά....

πολύ άγχος... ζόρια....στεναχώριες....ζέστες..

σε γερνάει ... σε μπαφιάζει....

και ... το μυαλό ζητάει επιμόνως...

μία βουτιά σε τυρκουάζ νερά...

για να κάνει restart ???

Ψάχνοντας μία εξήγηση….

Ηταν ένα περίεργο το βράδυ. Το φεγγάρι ήταν μισό, φυσούσε ένας ευγενικός Βαρδάρης και είχε υπέροχη ησυχία.
Θέλησα να ηρεμίσω και βγήκα βόλτα με τον σκύλο μου , ακούγοντας απαλή μουσική.
Η νύκτα ήταν δροσερή, δεν είχε πολύ κόσμο έξω και σε κάποια φάση, αισθάνθηκα τόσο ωραία, που θέλησα να απομακρυνθώ από τα πολλά φώτα και τα αυτοκίνητα και μπήκα σε πιο σκοτεινά μέρη της Παραλίας, όπου είδα κάτι απρόσμενο που στοίχειωσε το μυαλό μου ψάχνοντας μία εξήγηση και πλέκοντας τρελά σενάρια. όλο το υπόλοιπο βράδυ
Σε ένα παρτέρι δίπλα στον γκρεμό της θάλασσας, υπήρχε αφημένο ένα ζευγάρι από γούνινες παντόφλες.
Οι παντόφλες ήταν σε κακή κατάσταση, χρησιμοποιημένες για πολύ καιρό. Είχαν πάρει το σχήμα των μικρών ποδιών του ιδιοκτήτη τους και είχαν πλυθεί αρκετές φορές κρίνοντας από την αλλοιωμένη γούνα , αλλά διατηρούσαν ακόμα τα παιχνιδιάρικα χαρακτηριστικά ενός λούτρινου ζώου
Το ζευγάρι ήταν σε πλήρη στοίχιση, κάτω από ένα μεγάλο πεύκο.

Σαν κάποιος να το άφησε εκεί στα σκοτεινά
Το μάτι μου αναζήτησε κανέναν ξυπόλητο εκεί γύρω, αλλά δεν βρήκε κανέναν , ήμουν ολομόναχη.
Μετά σκέφτηκα πως κάποιος το είχε αφήσει εκεί για να το βρει ο επόμενος χρήστης του, κάποιος που θα το είχε ανάγκη.
Αλλά αυτή η εξήγηση δεν έδενε καθόλου με τον χώρο. Είχε άλλα πιο φωτεινά, πιο κεντρικά σημεία να το αφήσει κανείς προκειμένου να βρεθεί.

Ξαφνικά πέρασε η σκέψη ενός υπνοβάτη, ο οποίος μέσα στο όνειρο του άκουσε την θάλασσα και ξεγύμνωσε τα πόδια του για να κάνει μία ονειρική βουτιά.
Δεν ξέρω πως κατάφερε να περάσει τον κεντρικό δρόμο και να κατέβει τόσα σκαλοπάτια. Άραγε τον πρόσεξε κανείς με την πιτζάμα και τις φουντωτές παντόφλες του να γυρνάει στους δρόμους? Φαντάστηκα την απορία του το πρωί όταν θα ψάχνει σε όλο το σπίτι τις αγαπημένες του παντόφλες.

Μία έφηβη από την απέναντι πολυκατοικία , ξέφυγε κλεφτά από την μάνα της και ήρθε μέσα στα άγρια μεσάνυκτα στο πάρκο, να συναντήσει τον συμμαθητή της από τα αγγλικά. Το φροντιστήριο έχει κλείσει και τον έχει πεθυμήσει τόσο που ξεχνάει να φορέσει παπούτσια μόλις βλέπει το μήνυμα "ήρθα". Ίσως ξέχασε νωρίτερα τις μπαλαρίνες της στο σαλόνι και τώρα που ροχαλίζει ο πατέρας της μπροστά στην τηλεόραση, άμα τον ξυπνήσει να την σταματήσει. Και πήγε εκεί τρελαμένη, ερωτευμένη και αυτός της χάιδεψε ευγενικά τις τρυφερές παιδικές πατούσες τάχα για να την κάνει να γελάσει και αυτή γέλασε τόσο που τα έχασε και γύρισε σπίτι χωρίς μυαλό και χωρίς παντόφλες.

Μπορεί και να ξύπνησε η μάνα της και να σταμάτησε το παιχνίδι απότομα, τραβώντας την από το μαλλί.

Δύο γυφτάκια το βρήκαν στα σκουπίδια το πρωί , ενώ βοηθούσαν την μάνα τους να μαζεύει ρούχα και κουρέλια και το κράτησαν να παίξουν την ώρα του φαγητού το μεσημέρι, κάτω από την σκιά. Οι παντόφλες ζωάκια απέκτησαν ονόματα και χορεύουν τσιφτετέλι. Μετά όμως αρχίζουν να μαλώνουν και βρίζονται . Τελείωσε το διάλειμμα, φωνάζει η γύφτισσα, και αυτά τρέχουν βιαστικά αλλά πρώτα στήνουν τους φίλους τους δίπλα δίπλα....

αεράκι.....

φυσάει ένα υπέροχο αεράκι σήμερα στην πόλη….
και πήρε μακριά όλες τις άσχημες σκέψεις….

όλες τις μιζέριες και τις κακίες...

τους φόβους και τις μαλακίες...
έφερε δε μαζί του και ένα όμορφο ποιηματάκι…
αφιερωμένο σε όλους…

και...

στους άσπονδους και ασπόνδυλους εχθρούς…

ΦΑΝΤΑΣΙΑ(από τή συλλογή ΟΥΛΑΛΟΥΜ)
του Γιάννη Σκαρίμπα

Νάναι σά νά μάς σπρώχνει ένας αέρας μαζί

πρός έναν δρόμο φιδωτό πού σβεί στά χάη,

καί σένα τού καπέλου σου πλατειά καί φανταιζί

κάποια κορδέλα του, τρελά νά χαιρετάει.

Και νάν' σάν κάτι νά μού λές, κάτι ωραίο κοντά

γι' άστρα, τή ζώνη πού πηδάν των νύχτιων φόντων,

κι αύτός ο άνεμος τρελά-τρελά νά μάς σκουντά

όλο πρός τή γραμμή των οριζόντων.
Κι όλο νά λές, νά λές, στά βάθη τής νυκτός

γιά ένα – μέ γυάλινα πανιά – πλοίο πού πάει

Όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο πού πέφτει εκτός:

έξω απ' τόν κύκλο των νερών – στά χάη.

Κι όλο νά πνέει, νά μάς ωθεί αύτός ο άνεμος μαζί

πέρ' από τόπους καί καιρούς, έως ότου – φως μου –

(καθώς τρελά θά χαιρετάει κείν' η κορδέλα η φανταιζί)

βγούμε απ' τήν τρικυμία αύτού τού κόσμου . .

*Οσο και αν το επιθυμούν... δεν θα με παρασύρουν στην μιζέρια τους....

10+1 πληροφορίες για μένα…

Η απάντηση στην πρόσκληση.. πρόκληση του epikuros….

10+1 πληροφορίες για μένα…

1) Ξυπνάω σχεδόν πάντα χαρούμενη και καυλωμένη το πρωί…. αλλά δεν μιλάω μέχρι να πιω τον σκληροπυρηνικό μαύρο καφέ μου με 3 κουταλιές νεσκαφέ και 5 τσιγάρα…

2) Δεν έχω γκρίζο στην παλέτα των συναισθημάτων μου….Είμαι πάντα φανατικά υπέρ… ή φανατικά κατά….και έχω σχεδόν πάντα άποψη για τα πάντα … όπως με κατηγορεί ένας καλός φίλος…
Γενικά είμαι πάρα πολύ έντονη και υπερβολική ως χαρακτήρας…

3) Χαμογελάω σχεδόν συνέχεια…και έχω όμορφο χαμόγελο… Συνήθως γελάω πολύ δυνατά... τόσο που μου κάνανε παρατήρηση στην δουλειά…ότι το γέλιο μου ακούγεται στο ισόγειο από τον 5ο όροφο…Τελικά… εισηγήθηκαν οι συνάδελφοι και οι «πελάτες» στον στριμμένο διευθυντή να με αφήσει να γελάω γιατί φτιάχνω λένε χαρούμενο και δημιουργικό κλίμα…

4) Είμαι αθυρόστομη… αλλά μόνο όταν αισθάνομαι άνετα με κάποιον….
Όταν εκνευρίζομαι βρίζω…ή στολίζω τον άλλο.. χωρίς την χρήση «κακών λέξεων»…. με μόνη εξαίρεση στην λέξη ΜαΛΛΛάκας όταν είμαι πολύ θυμωμένη… (Ενώ είμαι από την Θεσσαλονίκη μόνο τότε λέω παχύ το Λάμδα…)
Λατρεμένη χορταστική βρισιά, η λέξη ΚαρΓιόλης…σκέτη ή σε διάφορους συνδυασμούς...

5) Λατρεύω το καλό φαί…και είμαι καταπληκτική… κατά τις δηλώσεις όλων.. μαγείρισσα… Με χαλαρώνει αφάνταστα να μαγειρεύω για φίλους… και να διδάσκω την τέχνη μου…. Μου αρέσει να δοκιμάζω πολλές γεύσεις.. και από λίγο…και αρκετές φορές έχω κάνει εμετό προκειμένου να δοκιμάσω και τις υπόλοιπες σπεσιαλιτέ ενός μαγαζιού…

6) Πάντα μετά το μπάνιο… πίνω ένα ουίσκι…ή αν δεν έχω ουίσκι….κρασί λευκό…
Γενικά μου αρέσει πολύ το ποτό…και έχω μεγάλες αντοχές…Κάποτε ένας φίλος με ρώτησε «Αμάν πια…Πόσο πρέπει να πιείς για να σε φιλήσω?» και η απάντηση μου ήταν «Άμα περιμένεις να μεθύσω…γάμα τα…»

7) Δεν έχω καλή σχέση με τον χρόνο… Τον χάνω εύκολα… και σπανίως ξέρω τι μέρα τι μήνα και τι έτος έχουμε….Φυσικά και δεν φοράω ρολόι….γιατί με αγχώνει…
Τα ραντεβού με καλούς φίλους δίδονται πάντα κατά προσέγγιση… έως και 2 ημερών…

8) Δεν έχω πολλές φίλες γυναίκες γιατί με βλέπουν πολύ ανταγωνιστικά . Οι καλύτεροι μου φίλοι είναι όλοι άντρες και οι περισσότεροι υπήρξαν εραστές μου. Δεν κρατάω ποτέ κακία μετά από έναν χωρισμό…

9) Όπου βρεθώ πιάνω κουβέντα πολύ εύκολα με τον κόσμο και είμαι μαγικά φλύαρη.. Είχα γνωρίσει όλα σχεδόν τα άτομα που παίρναμε μαζί το λεωφορείο κάθε πρωί, έχω γνωρίσει όσους έχουν σκύλους και τους κάνουν βόλτα στην παραλία της Καλαμαριάς, ξέρω τις ερωτικές περιπέτειες όλων των συναδέλφων, και έχω τον λεγόμενο μαλακομαγνήτη… Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει σε μένα ο τρελός της «γειτονιάς»… που ασφαλώς θα κατανοήσω το πρόβλημα του.. και θα του συμπαρασταθώ… όσο μπορώ…και μετά θα φάω το δούλεμα της αρκούδας από τους «λογικούς» φίλους μου....


10) Δεν συγκρατώ ονόματα και ημερομηνίες… Συνήθως χρησιμοποιώ παρατσούκλια… και πάρα πολλά κοσμητικά… του τύπου «πονηροφατσούλης», «πρωτοκολλού», «καρμίρης», «ξινούλα», «δράκαινα», «ποιοτικός», «καβουροεργολάβος», «καρμιροεργολάβος», «καρμιρομηχανικός» και πάει λέγοντας.. Επίσης σπάνια λέω ένα όνομα χωρίς υποκοριστικό… Γιαννάκης, Γιαννιώς, Γιαννίκος, Γιαννόπουλο, Τζον Τζον , Τζον Μπόι….

11) Σιχαίνομαι την μοναξιά…. Και δεν έχω μείνει ποτέ μου ολομόναχη….


Αυτά…με λίγα λόγια….
Τώρα θα ήθελα να ρίξω το γάντι της πρόσκλησης-πρόκλησης στον Spy, skoinovatis και….. genius….:-))))

ανώμαλη προσγείωση...

Η επιστροφή για μένα είναι πάντα δύσκολη…
Το ψυχοπλάκωμα αρχίζει πάντα μία ώρα προτού ετοιμάσω την βαλίτσα,
και έχω σχεδόν πάντοτε νεύρα και κάτι μούτρα ναααααα…
Σχεδόν πάντα καθυστερώ να φτάσω στο αεροδρόμιο…
ίσως γιατί υποσυνείδητα δεν θέλω να προλάβω την πτήση …
Τελικά πάντα την προλαβαίνω…και πάντα επιστρέφω…
Τα ζόρια αρχίζουν με το που θα προσγειωθεί το αεροπλάνο…
Η πρώτη κίνηση είναι να τρέξω να ανάψω τσιγάρο…
Έτσι έκανα και αυτήν την φορά…
Και αφηρημένη καθώς ήμουν .. πάω προς το μέρος που παίρνει κανείς ταξί…
Και έρχεται ένα ταξί… με ανοικτά παράθυρα…
Ρωτάω τον ταξιτζή… να κάτσω μπροστά να τελειώσω το τσιγάρο μου?
Μου απαντάει άγρια... όχι…
Του λέω... εντάξει.. πάρε άλλον… εγώ θα μείνω να τελειώσω το τσιγάρο…
Και έγινε έξαλλος!!!!
Άρχισε να φωνάζει στους άλλους ταξιτζήδες.. για να ακούω εγώ..
-Μην την παίρνετε αυτήν…. Θέλει να τελειώσει το τσιγάρο της…
Μη χάσει καμιά τζούρα…
Όλα τα είχαμε το τσιγάρο της μας έλειπε…
Έλα εδώ κυρά μου (φωνάζει μια άλλη καημένη)…
Έλα εδώ να σε πάρω γιατί αυτή…(δείχνει εμένα) θέλει να καπνίσει…
Αισθάνθηκα άσχημα… αλλά φυσικά και τελείωσα το τσιγάρο…
Μόλις το έσβησα... ξαναμπαίνω στην ουρά… και παίρνω ένα άλλο ταξί…
Μόλις μπήκα μέσα ακούω... στο τέρμα Ποντιακά…
Χαλάστηκα…αλλά δεν είπα τίποτα…
Με ρωτάει ο ταξιτζής που να με πάει…
και μόλις είπα… με κοιτάζει άγρια…
και μου λέει…με αυστηρό τόνο…
-Βάλε αμέσως την ζώνη σου!
Συμμορφώνομαι εγώ... αν και το θεωρώ εντελώς περιττό…
και μετά από ένα λεπτό…. χαμηλώνει την μουσική
και παίρνει έναν κολλητό του ταξιτζή τηλέφωνο…
και τον ακούω να λέει:
-Άσε φίλε... την πάτησα….
Τόση ώρα περίμενα στην πιάτσα…
Και μου έτυχε το λαχείο (εγώ)
Κρήνη πάω ρε…
Ε ναι… μεγάλη γκαντεμιά…
Που να το ξέρω???
Να μην περιμένω τόση ώρα…να έφευγα ρε…
Μα σε μένα να τύχει???
Πως να βγάλω ρε τα έξοδα???
Άμα μου τυχαίνουν όλο κοντινά αγώγια..
Γαμώ την ατυχία μου…
Και άλλα τέτοια ευγενικά…
Κάθομαι εγώ δεμένη πίσω… και δεν μιλάω…
Αυτός τρέχει σαν τρελός… βρίζοντας…
Παίρνει απότομα τις στροφές..
Φρενάρει τελευταία στιγμή…
προσπαθεί με την οδήγηση του…
να μου δείξει τα νεύρα του…
Δεν ξέρω αν περίμενε να απολογηθώ…
γιατί μένω σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο…
το θέμα είναι ότι αν και έγινα «Τούρκος»
δεν τόλμησα να πω κουβέντα... διότι έτσι που ήταν…
που θα με πλάκωνε στο ξύλο…
Όταν φτάσαμε… δεν θέλησε να με αφήσει εκεί που ήθελα…
για να στρίψει λέει πιο γρήγορα…
εκεί διαμαρτυρήθηκα... διότι είχα και την τσάντα…
-Καλά ρε κοπελιά… δεν φαίνεται βαριά…
(είχε μάτι ζυγαριά)
Απάντησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα…
Με αφήνει τελικά μπροστά στο σπίτι μου…
Πάω να τον πληρώσω…
Και… έχει το θράσος να κρατήσει 3 ευρώ για φιλοδώρημα…
Ενώ συνήθως αφήνω φιλοδώρημα…
αυτή τη φορά θύμωσα….
και ζήτησα τα ρέστα μου….
Και πως αντέδρασε????
Ξεκίνησε το ταξί… πριν κλείσω καλά καλά την πόρτα…

Αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει…
Απλά… ήταν διπλό το περιστατικό…
Και μου κακοφάνηκε…
Και απορώ…
Δεν υπάρχει ούτε ένας καλός ταξιτζής στην Θεσσαλονίκη???
Και αν υπάρχει…
το έχει το κάρμα μου να βρίσκω εγώ όλους τους ανάγωγους???
Με έχει καταραστεί ο θεός των ταξιτζήδων???
Τι διάολο συμβαίνει???

Το παρακάτω άσμα... χλωμό να τους το πω....
με τέτοια που μου κάνουν.....