Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Καθαρίζοντας ….

Στη δεύτερη τάξη του Δημοτικού,
είχα μια πολύ όμορφη συμμαθήτρια
την Έλενα….

Μικροκαμωμένη, με μακριά ίσια μαλλιά….
τεράστια γαλάζια μάτια
και πανέμορφα ευγενικά χαρακτηριστικά….
Μία μικρή κούκλα με όμορφες χοντρές κοτσίδες
και πολύχρωμα χαρούμενα ρούχα
Κανένας δεν της μιλούσε….
κανένας δεν την έπαιζε…..
Δεν ήξερα τότε το γιατί

Ξαφνικά βρεθήκαμε να πηγαίνουμε,
στην ίδια σχολή χορού….
για κλασσικό μπαλέτο
Αμέσως γίναμε φίλες….
Ας μας απέφευγαν τα άλλα παιδιά
είχαμε τα δικά μας παιχνίδια

Γίναμε αχώριστες
και πολλές φορές την φιλοξενούσαμε στο σπίτι

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα στο δικό της….
Ένα σκοτεινό ημιυπόγειο….
γεμάτο σκουπίδια
και με εκατοντάδες γατιά

Η μάνα της η κυρία Γκόλντη
ήταν ρακοσυλλέκτρια….
Με υποδέχτηκε με μια αγκαλιά….
και μου χάρισε ένα μικρό γκρίζο γατάκι….
Θυμάμαι πως μας κέρασε μερέντα
σε ένα μισοσπασμένο πιάτο….
και μας τραγούδησε όπερα….
Ήταν σαν παραμύθι…..
Αφού ξεκαρδιστήκαμε
πήγαμε να παίξουμε στην αυλή
δίπλα από τα σκουπίδια….

Κάναμε φανταστική παρέα….
και περνούσαμε μαγικά….
Μέχρι που αρρώστησε σοβαρά η μητέρα μου
Τότεη κυρία Γκόλντη….
εμφανίστηκε στο νοσοκομείο….
Δεν ξέρω πως το έμαθε…..
ίσως από την γειτονιά….
πάντως πήγε από την πρώτη μέρα
Ο πατέρας μου δεν την ήξερε προσωπικά
αν και την είχε προσέξει….
έξω από το δωμάτιο της μάνας μου να ξενυχτά….
Ήταν πολύ περίεργη φιγούρα….
Φορούσε πάντα ένα τουρμπάν
και δεν είχε πολλά δόντια….

Την τρίτη μέρα του μίλησε….
«κύριε Κ. είμαι η μητέρα της Έλενας….
θα ήθελα να σας βοηθήσω….»
Ο πατέρας μου παραξενεμένος αλλά και απελπισμένος
δέχτηκε την προσφορά
και η κυρία Γκόλντη, ήρθε….

Ήρθε στο σπίτι μας
μας μαγείρευε…. μας συμμάζευε
και μας φρόντιζε….
για μήνες….
ταυτόχρονα
πήγαινε και στο νοσοκομείο
στην μητέρα μου….

Έγινε μέλος της οικογένεια μας
Αυτή και η Έλενα….
Μέχρι που έγινε καλά η μαμά μας….
Μετά απλά εμφανιζότανε συχνά
και μας βοηθούσε

Όταν μεγάλωσα κάπως….
μου είπε την ιστορία της….
και επιτέλους κατάλαβα,
γιατί δεν μας έπαιζαν τα άλλα παιδάκια.….

Ήταν από καλή οικογένεια της Σύρου
και λάτρευε την όπερα...
ώσπου ερωτεύτηκε έναν Ιταλό τενόρο….
Όταν την άφησε έγκυο και εξαφανίστηκε
η οικογένεια την έδιωξε από το σπίτι και το νησί
έτσι τώρα αυτή μεγάλωνε μόνη το παιδί της

Αυτά ίσως να μοιάζουν εύκολα
τότε όμως ήταν άλλα χρόνια
Πολύ σκληρά και παράλογα

Η κυρία Γκόλντη μας αγαπούσε
και μας φρόντιζε
γιατί απλά της μιλούσαμε
και ήμουν το μόνο παιδί που έκανε παρέα
με την μονάκριβη της κόρη
Αυτό είπε στον πατέρα μου
το βράδυ εκείνο που έπεσε
στα γόνατα του
για να την αφήσει να μας βοηθήσει

Με την Έλενα χαθήκαμε
όταν πήγα στο Γυμνάσιο….
Ψήλωσα και απότομα….
και κόπηκε και το μπαλέτο….

Η κυρία Γκόλντη
που και που ερχότανε….
πάλι και μας βοηθούσε….
Μέχρι που εξαφανίστηκε
χωρίς λόγο και αιτία….

Εμφανίστηκε πάλι ξαφνικά….
όταν η Έλεναείχε μπλέξει….….
είχε μπλέξει άσχημα…..

Ήμασταν τότε 14 ετών…..
και ήρθε η κυρία Γκόλντη σπίτι ,
Χαμένη και κλαμένη….
με παρακάλεσε να ξανακάνω παρέα με την Έλενα…
μήπως και μάθωτι της συμβαίνει…..

Εγώ προθυμοποιήθηκα
γιατί μου λείπανε….
με τον ιδιαίτερο μαγικό τους τρόπο….
Όμως αντίκρισα το απόλυτο κακό…….
και αντέδρασα ενστικτωδώς
Η Έλενα έμπλεξε με έναν αληταρά….
που της έλεγε πως πουλάει εσώρουχα….
και την φωτογράφιζε με αυτά
για να κάνει καλύτερες «πωλήσεις» ….
Έτσι μου είπε….
και μου έδειξε ημίγυμνες φωτογραφίες
ρώτησε μάλιστα αν ήθελα να κάνω και εγώ το μοντέλο….
Εγώ παρόλη την παιδική μου αφέλεια γέλασα….
και της είπα ξεκάθαρα την γνώμη μου….
Τότε αυτή θύμωσε και εξαφανίστηκε
ήταν πολύ ερωτευμένη….

Την ξαναείδα δύο χρόνια μετά….
σε μία πολύχρωμη αφίσα….

Φορούσε μία στολή με φτερά….
και ήτανε μέλος
ενός «γαλλικού» μπαλέτου….
Στην αρχή γελάσαμε….
μετά με έπιασε η θλίψη….
Τόσα χρόνια θυσίες η μάνα της
τόσα χρόνια κλασσικό μπαλέτο
για ένα καλύτερο αύριο
και να καταλήξει γυμνόστηθη….
σε μία κωλοαφίσα…..

Η Έλενα και η μητέρα της….
ξαναχαθήκανε από το σπίτι και την γειτονιά μας….

Άρχισαν πάλι να κρύβονται …..

Μέχριπου την πέτυχα….
εντελώς ξαφνικά….
στο Πανεπιστήμιο….

Καθόμουν στο τρίγωνο της Αρχιτεκτονικής….
και άκουσα κάτι παιδιά να γελάνε….
με μία παράξενη γριά
που μάζευε τα σκουπίδια….
Γύρισα και την αντίκρισα….
και έτρεξα να την αγκαλιάσω….

-Κυρία Γκόλντη!!! Τι γυρεύεις εδώ????
-Μαράκι μου μην μου μιλάς…. θα σε κοροϊδεύουν
Κάνε πως δεν με ξέρεις….

Αυτό ήταν αδύνατον
αυτή την γυναίκα την αγαπούσα….
και έτσι τότε τα έμαθα….

Ήταν καθαρίστρια….
και μοντέλο της σχολής καλών τεχνών….
Στον ενδιάμεσο χρόνο μάζευε…..
τα χαρτιά που πετούσαμε
γιατί η μανία της παρέμεινε
να μαζεύει πάντα τα σκουπίδια

Έμαθα τότε γιατί εξαφανίστηκε….
πριν από τόσα χρόνια…..
Το ενοχικό της μυαλό…. παρεξήγησε
που έχασε η μάνα μου ένα δαχτυλίδι
και φοβήθηκε μην την κατηγορήσουμε
γιατί ήταν πολύ φτωχιά….
η πιο φτωχιά που γνωρίζαμε
Πόσο έξω είχε πέσει….


Έμαθα όμως και για την Έλενα….
πως είχε πολύ άσχημη μοίρα….
Είχε κάνει και αυτή ένα νόθο παιδί
και δούλευε μόνιμα πλέον στην νύχτα

Δεν μιλούσε πια με την μάνα της….
αλλά την κυρία Γκόλντη την έκαιγε….
Έκλαψε, κλάψαμε αγκαλιά….
και μου ζήτησεγια μία ακόμη φορά
να πάω να την βρω….
μήπως και ξανακάνουμε παρέα….
μήπως της βάλω μυαλό……
μήπως της ξαναμιλήσει…..

Την βρήκα….αλλάδεν τα κατάφερα….
Ορισμένα πράγματα δυστυχώς δεν μπορούν να γίνουν….
Η παιδική φιλία υπήρχε…..όπως και η αγάπη….
αλλά…..ζούσαμε πια σε διαφορετικούς κόσμους
Μου είπε τα παράπονα τηςκαι άκουσα….
τις πίκρες της….και την κατάλαβα….
αλλά δεν μπόρεσα να υποκριθώ
πως την νιώθω….

Βγήκαμε 2-3 φορές….
μαζί με το μωρό της….

Είχε ένα πανέμορφο κοριτσάκι….
ξανθόόπως ήταν και αυτή….
πριν από χιλιάδες χρόνια….

Λυπάμαι που δεν ξέρω να σας πω το μικρό όνομα της κυρίας Γκόλντη
αλλά πάντα όλοι έτσι την φωνάζαμε
γιατί ήταν πραγματική Κυρία…..
και ας την καταδικάσανε στο περιθώριο….
της «αγγελικά» πλασμένης γκλαμουροκοινωνίας….
αυτοί που πετούσανε τα χαρτιά τους…..
και γελούσανε….με αυτούς που τα μαζεύουν….

Αυτή με την ψυχή τηςκαι με την αξία της….
τα μετέπλασε σε αγώνα….και αξιοπρέπεια….
Αγώνα που έχασε….αλλά τον έδωσε….
σαν πραγματική ΚΥΡΙΑ…..

Υ.Γ.1 Εγώ στις καθαρίστριες από μικρή….μιλάω πάντα στον πληθυντικό…..
όχι για να κρατήσω απόσταση…. αλλά γιατί τις σέβομαι….
κάνουν από τις πιο δύσκολες… και χρήσιμες δουλειές στον κόσμο….

Υ.Γ.2. Το επίθετο τα παρέφρασα… διότι ζει η Έλενα μαζί με το όμορφο παιδί της… Η κυρία Γκόλντη πέθανε…μόνη… στο σπίτι της…. από πυρκαγιά που προκαλέσανε τα σκουπίδια που μάζευε …..

Υ.Γ.3.Η φωτογραφία είναι από την απογευματινή βόλτα μου…..
Γιατί ο ουρανός…γίνεται αποκτά ενδιαφέρον από τα σύννεφα….
και τις απερχόμενες καταιγίδες…













31 σχόλια:

b|a|s|n\i/a είπε...

...και αστράφτοντας
αυτό μόνο. γιατί τα είπες όλα.

aKanonisti είπε...

@b|a|s|n\i/a ....
Είσαι πολυ γλυκός άνθρωπος....
Ελπίζω να το ξέρεις....
Αυτό μόνο..γιατί θα γίνω καρα-μελο
και θα χαλάσει το γαμω-image....
Η είκονα αυτής της γυναίκας με στοιχειώνει... από το πρωί....
Νομίζω πως εσύ... καταλαβαίνεις...

:-)))

ATHENA είπε...

...

AΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ...

aKanonisti είπε...

@ΑTHENA...
όταν τα καταφέρει... θα έχουμε πετύχει... και θα κοιμηθούμε ήρεμοι...
Ως τότε... δυστυχώς.... θέλει αγώνες...
Γιατί... το δικαιούται...

tantoguanto είπε...

Σωωωωστή!!! Όπως πάντα! Ευαίσθητη που είσαι κι εσύ μωρέ! Με συγκινείς συχνά...
Σε φιλώ κι εύχομαι να πιάσουν τόπο οι αγωνίες μας!

manetarius είπε...

...γαμώτο πως γίνονται έτσι τα πράγματα; ουφ..μ έσκασες πρωί πρωί!
..:(

Χρύσα Πανταζή είπε...

Aνθρώπινη ιστορία γι αυτό πάντα ξεχωριστή. Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Και ο ουρανός? Θερμαϊκός?

aKanonisti είπε...

@tantoguanto...
δεν ξέρω αν είναι ευαισθησία ή επιβίωση.. να παίρνεις μόνο τα θετικά από τον καθένα... και να μην μένεις στους χαρακτηρισμούς που δίνουν οι άλλοι...
Δυστυχώς κυκλοφορούν πολλοί σκάρτοι... και δεν έχουμε την πολυτέλεια... να μένουμε στην επιφάνεια...ή κάτω από το κιόσκι...
:-)))


@Μανιταράκι μου....
Γίνονται γιατί τα αφήνουμε...
Λυπάμαι που δεν είχε χαπι εντ... αλλά... είναι αληθινή ιστορία...
και η πραγματικότητα είναι σκληρή...για αυτό χρειάζονται οι μολοτοφ...(ή οι φακές...)

aKanonisti είπε...

@Here comes the sun....
Οι φωτογραφίες σου... μου θύμισαν την αυλή τους....
Ναι... ο Θερμαικός...είναι ο φίλος μου....κάθε μέρα κάνουμε παρέα...
:-)))

tantoguanto είπε...

Το "κάτω από το κιόσκι" χρειάζεται για να μην ξεχνιόμαστε και να θυμόμαστε ότι δυστυχώς πολλοί για να επιβιώσουν θέλουν ένα κιόσκι μια ομπρέλα να προφυλάξουν την ασχετοσύνη τους!

Χρύσα Πανταζή είπε...

Oλα τα πεταμένα πράγματα έχουν μια μελαγχολία. Αποκτήθηκαν υποτίθεται για να φέρουν χαρά. Πετιούνται μάλλον γιατί δεν εκπλήρωσαν την προσδοκία. Τα πεταμένα παιχνίδια όμως έχουν και κάτι ακόμα. Παιδιά που μεγάλωσαν.
Και γω μεγάλωνα με ένα παράθυρο στη δύση, στο φλεγόμενο Θερμαϊκό. Κι ακόμα τον θεωρώ φίλο μου και ας έχει κακοπέσει.

"ζαχαρούλα.." είπε...

και ανατρίχιασα.. και δάκρυσα.. και εύχομαι η κορούλα της Έλενας, να ακολουθήσει την αξιοπρέπεια της γιαγιάς της....

καλημέρα!

M είπε...

Σου αφήνω το τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το ποστ σου και την καλημέρα μου. Ευχαριστώ. :-)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Green_revenger είπε...

Τώρα θα σου 'ρθει η Τσούμα και θα σου πει :
Καλησπέρα, είμαι η Νανά Τσούμα ΝΕΤ 105,8 (πως λέμε είμαι το νούμερο 8 με ξέρουν όλοι με αυτό;)
Μπορώ σε παρακαλώ πολύ να διαβάσω την ανάρτησή σου το βράδυ στην εκπομπή μου; Ευχαριστώ!!

Αντί να πει :
Γεια σας. Είμαι η Νανά Τσούμα κι έπειτα από πολλές προσπάθειες κατάφερα και μ'έβαλαν στο δημόσιο να βουλώνω τρύπες του βραδυνού προγράμματος. Σας παρακαλώ, επειδή δεν έχω την επάρκεια να βρίσκς δικά μου να λέω, μήπως θα μπορούσα να διαβάσω την ανάρτησή σου; Αλλιώς με βλέπω να κάνω τη γλάστρα σε kitch parties 80's στο Club 22.

xaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxa
smats!!!!

Αntidrasex είπε...

Όλο αυτό για να μας πεις ότι "ψήλωσες πολύ απότομα"?

(καλά, μη μασάς, όταν με πιάνει συγκίνηση και δεν έχω τι να πω, γράφω μαλακίες.... Φεύγω.)

demetrat είπε...

Άστα να πάνε .
Και το χειρότερο είναι όταν καταλαβαίνεις πως δε μπορείς να κάνεις τίποτα.
(ρε παιδιά, επειδή συγκινήθηκα και γω , και θέλω να γράψω μαλάκιες.Ποιά είναι αυτή η Νανά Τσούμα;)
δ

aKanonisti είπε...

@tantoguanto...
δυστυχώς τα κιόσκια δεν έχουν χωρίσματα... και φαίνεσαι... οπότε δεν μπορούν να προφυλάξουν από την αλήθεια...



@Here comes a sun....
Που θα πάει??? Κάποτε θα τον ξαναπάρουμε...Πόσο πια να αντέξει αυτή η ξεφτύλα?
:-)))



@ζαχαρούλα...
κανείς ποτέ δεν ξέρει....
μακάρι....
αν και είναι πολύ δύσκολο...
μακάρι....


@Μ.......
ταιριάζει απόλυτα!!!
Ευχαριστώ!!!!


@deryLove....
δεν νομίζω πως το συγκεκριμένο άτομο τραβούσε την δυστυχία....
Μάλλον... η κοινωνία της φόρτωνε την δυστυχία της....
Εχει διαφορά....
Σε ριάλιτι δεν θα την βγάζανε... γιατί είχε περίεργη όψη....
Προσπαθώ να την φανταστώ.. πως θα ήτανε... αλλά... είναι αδύνατον... να την φανταστώ δίπλα στην Δρουζα...



@greenάκο.....
Θα είχε πλάκα.....
χαχαχαχαχαχαχαχαχα
αλλά σιγά μην τολμά....
εδώ δεν έχει μετριασμό σχολίων....
Σματς ρε...(επιθετικό)


@demetrat....
Εμ δεν ενημερώνεσαι....
Πάνε εκεί... να φρίξεις...

http://nanatsouma.blogspot.com/2009/01/blog-post_27.html

(από εκεί ξεκίνησαν όλα...)

κοκκινη κισσα είπε...

πικρή η ιστορία
αλλά η δική σου βαθιά ευαισθησία με συγκίνησε
και αυτό είναι πού μας "καθαρίζει" τελικά

νασαι καλά ακανόνιστη.

anna είπε...

Η ιστορία είναι όντως κάτι σαν παραμύθι,αλλά με πήραν τα ζουμιά!!! Δεν είναι τόσο το θέμα αλλά ο ευαίσθητος τρόπος που το έδωσες!!!!Να είσαι καλά κοπέλα μου!!!Καλό Σαββατοκύριακο

gregory είπε...

δυστηχως η ζωη μας επιφυλαση πολλες φορες δυσαρεστες επιφυλαξης......να εισαι καλα.εκανες μια προσπαθια παντος...

Green_revenger είπε...

"και εύχομαι η κορούλα της Έλενας, να ακολουθήσει την αξιοπρέπεια της γιαγιάς της.... "
δηλαδή να καεί από τα σκουπίδια που θα μαζεύει;
έλα παναγία μου...

kostaslogh είπε...

Γιαυτό σκοτεινιάζει ο ουρανός
μ αυτά που βλέπει
κι ύστερα ξεσπάει να τα ξεπλύνει
...μάταια

demetrat είπε...

ούυυυιιιιιιι την κακομοίρα!!!!!!!!!!!
δ

marios είπε...

Μαρια μου υπαρχει καποια πρωην κολλητη σου που τελικα να ευτυχησε γιατι θυμαμαι και την ιστορια της συνωνοματης σου που δυστυχησε παροτι εκεινη απο πλουσια οικογενεια και σκεφτομαι μηπως εχεις καποια συγγενεια με τον Μηστοτακη - φτου, φτου μακρια απο μας!
....
Παντως δεν θα ελεγες οτι και οι δυο οι φιλες σου ειναι καλυτερα που ακολουθησαν τα παθη τους εαν η μονη εναλλακτικη που τους "εβγαινε" ηταν ενας μιζερος μικροαστισμος?

ΟΡΕΙΝΟΣ είπε...

Η υπερήφανη καθαρίστρια, παρακαλούσε για να προσφέρει βοήθεια...

Φιλαλήθης είπε...

Δηλώνω παρών!
Δεν προλαβαίνω να διαβάσω άλλα ποστάκια διότι φεύγω...θα επανέλθω πάντως...!

Niemandsrose είπε...

Μετά απ' αυτό το κείμενο λέω να το γυρίσω κι εγώ στον πληθυντικό, κυρία μου! :)
Υπέροχο!

wert01gf είπε...

Τι καταπληκτικό κείμενο!
Τι υπέροχοι άνθρωποι..

Ανώνυμος είπε...

Σε βρήκα χτες τη νύχτα...ξαφνικά...δεν ξέρω πώς.
Έτσι είναι με τα blog...
Κορίτσι μου, μ' έχεις μαγέψει... μ' έχεις αφήσει άφωνη.
Είσαι πολύ ζεστή και τρυφερή γυναίκα.
Μην επιτρέψεις σε κανέναν να πει κάτι αντίθετο πάνω σ' αυτό.

Συγνώμη για την ανωνυμία...

mamma είπε...

Κι εγώ στον πληθυντικό τους μιλάω, ειδικά στους οικονομικούς μετανάστες. Που οι περισσότεροι τους φέρονται λες και είναι σκουπίδια. Τους μιλάνε στον ενικό και με δυνατή φωνή. Ρε σεις, ξένος είναι ο άνθρωπος, όχι κουφός.

Άστα να πάνε στο διάλο... κράτα τον τρόπο σου γιατί έχουμε μείνει λίγοι.