Δεν θυμάμαι αν μου έκατσε ποτέ …..
Ίσως να συνέβη κάποτε… ίσως και όχι….
Χτες ήταν πάλι μία μέρα… που δεν μου έκατσε….
αλλά… έχω εκπαιδευτεί τόσο… που αρχίζω να το διασκεδάζω…
Ακόμα και η αναποδιά… με κάνει πλέον να γελάω….
Δεν ξέρω αν είναι γέλιο χαράς,
διεστραμμένης απόλαυσης
γέλιο αμηχανίας , γέλιο απόγνωσης…
ή παράνοιας…..
Ξέρω πως στο τέλος…
το μυαλό βρίσκει ένα καλό λόγο να μην κλάψει…
να μην παραιτηθεί… να χαμογελάσει.....
και φεύγει….
Αυτό… ένας κουλτουριάρης φίλος...
το βρίσκει αστικό….
προερχόμενο από την γαλλική κουλτούρα...
που υποτίθεται ότι έχω…
και παρενέργεια του πατέρα μου…
Και μου την είπε….
«είμαι αυτό… είμαι εκείνο… είμαι το άλλο….»
«δεν είμαι έτσι… δεν πρέπει να κάνω αυτό…
κακώς γράφω με μονοτονικό….»
Ένας φίλος αναρωτήθηκε…
πως βγάζω τόση οργή, αφού είμαι "γλυκός" άνθρωπος…..
Ένας παλιός γκόμενος αποφάσισε πως είμαι μια χαρά…..
πως ομόρφυνα και περνάω υπέροχα….
Ένας καμακερός ταξιτζής έκρινε πως είμαι συναρπαστική….
και με ρώτησε αν ξέρω πολεμικές τέχνες….
Και ο αγαπητότατος με χαρακτήρισε ευαίσθητο πιτμπούλ…
και συνέστησε να μην δαγκώνω…
Και αναρωτιέμαι….
Τελικά πρέπει να είμαι κάτι συγκεκριμένο????
Δεν μπορεί απλά… να περιφέρομαι… και να χαζεύω…
πάντοτε να χάνομαι…. να τακιμιάζω με έναν άγνωστο…
να χαμογελάω… να πίνω έναν καφέ….
μετά ένα τσίπουρο…
(με γλυκάνισο γαμώ τον μπελά μου… έστω…
γιατί κάποτε αγάπησα έναν πόντιο..)
να χαρίζω τους μισούς κεφτέδες… και να μένω από τσιγάρα???….
Και τότε να είμαι μόνο αυτό.....
ένα απλό χαρμάνι…
που ψάχνει περίπτερο…
και να μην δίνω εξηγήσεις…
και να μην το γαμάμε στην ανάλυση???…
Να μιλάω όπως γουστάρω….
οι μισές φράσεις να αρχίζουν με το ρε….
και οι άλλες μισές να είναι στον πληθυντικό…
Να μιλάμε για ποίηση, ενώ εγώ παίρνω μάτι κάποιον που περνάει από δίπλα…
και να μην ντρέπομαι που τον φαντάζομαι να γαμάει τραγουδώντας Καζαντζίδη …
Να σκέφτομαι τα ζόρια μου… και να γελάω ενώ πονάω….
Να καπνίζω χωρίς να σκέφτομαι, την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου...
Γιατί πρέπει όλα να είναι κατανοητά...
ξεκάθαρα… δομημένα… γαμημένα???
Για να μπορεί ο άλλος να σε κατατάξει…
και να σου φερθεί κατάλληλα?
Δεν θέλω ρε, να μου φέρονται κατάλληλα….
Θέλω μόνο να μου φέρονται καλά….
Και αν δεν μπορούνε… ας μην μιλάμε…
Και κουράστηκα με την ανάλυση…..
και με τους τύπους και με τις φόρμες...
Με τις γκόμενες που με θάβουνε....
και με τους φίλους που με "καταλαβαίνουν"...
Με … το πρέπων και το προβλέψιμο...
και με την κακή αρχιτεκτονική….
Και αρχίδια γαλλικά ξέρω…
και δεν συγκρατώ ονόματα…
και δεν παντρεύτηκα πλούσιο, ούτε καθηγητή…
και δεν το μετάνιωσα καθόλου….
Και δεν ήταν ένα απλό διάλειμμα… ούτε αντίδραση…..
Ήταν η καύλα μου…. και όσο ήταν, έμεινα….
και μετά πλήρωσα…
και λογαριασμό δεν έδωσα…
(Πόσοι έχουν πληρώσει με την καρδιά τους?)
Και δεν αλλάζω τίποτα….
Και έτσι κάνω πάντα….
είμαι απλούστατη…. και ας μην το καταλαβαίνετε...
ακολουθώ μόνο την καύλα…
Μόνο αυτή εμπιστεύομαι… μόνη αυτή καταλαβαίνω….
Και η καύλα δεν έχει δομή…. δεν αναλύεται… ούτε ακολουθεί φόρμες…
Μπορεί να είναι ένα βλέμμα, ένα τραγούδι, μία μυρωδιά….
Καμιά φορά είναι μία ηλίθια λέξη… ακόμα και ανορθόγραφα γραμμένη….
Ένα χρέος που δεν έκανες…. αλλά γουστάρεις να το πληρώνεις….
Δεν μπορεί να οριστεί….
ξέρω μόνο πως είναι μαγική….
υποχρεωτική, καταλυτική....
ακόμα και αν φωτογραφίζεται με μία μηχανή «Seat»…
για γριές αμερικάνες….
Και κουράστηκα….
Κουράστηκα πολύ…..
Να με κοιτάζουν διάφανα… απλοποιημένα…
να μην με βλέπουν….
να βλέπουν μία ιδεατή εικόνα
που με κυνηγάει… και τους βολεύει....
να με "καταλαβαίνουν" ώστε να με κατατάσσουν,
για να μου βάλουν κανόνες…
Σήμερα ενηλικιώθηκα ….
Κανένας δεν με γνωρίζει….
Όλοι κοιτάνε…την εικόνα…
που θέλουνε….
αυτήν που μπορούν να αναλύσουν, να κατανοήσουν...
Και βγάζουνε κανόνες… και φόρμες…
που ποτέ δεν θα μου κάτσουν....
Μόνο που εγώ νιώθω ακανόνιστη….
και δεν θα σας αφήσω με την γαμω-κουλτούρα σας
και τους γαμω-κανόνες σας...
να με ξεκαυλώσετε….
Όσο μπορώ θα πληρώνω… και μετά βλέπουμε…..
.jpg)
17 σχόλια:
Ξέρω πως είναι δύσκολο πολλές φορές να βρούμε ανθρώπους που να μπορούμε να αφιηγούμαστε τις παράξενες εμπειρίες μας γιατί νομίζουμε πως δεν θα μας πιστέψουν και πως θα μας περιορίσουν από την παρέα τους έτσι το μόνο που κάνουμε είναι να κρατάμε κρυφά τα όσα μας συμβαίνουν μαζεύοντας όλο και περισσότερο μέσα μας την αίσθηση του φόβου και της διαφοροποίησης μας από τους άλλους.Μπορεί με αυτά που λέω να μην βοηθάω στην αλλαγή αυτού του θέματος,τουλάχιστον όμως ανοίγω πόρτες σε άλλους που νιώθουν όπως και εγώ.
Μια Μεγάλη Καλημέρα!!!!
Καλημέρα σας ενηλικιωμένη γλυκιά Κυρία.
Θα ζούμε όμως καταπιεσμένοι; Περιορισμένοι στο πρέπει και στο "σωστό"; Έστω ότι το συνειδητοπούμε και θέλουμε να βγάλουμε τον εαυτό μας προς τα έξω. Να εκφραστούμε με κάποιον τρόπο, να πούμε τη γνώμη μας, ακόμα και αν ξέρουμε ότι κάποιοι θα αντιδράσουν. Πώς γίνεται να βγούμε από το καβούκι μας; Πως θα περάσουμε στην απέναντι πλευρά; Μπορούμε να αντέξουμε τα άσχημα σχόλια; Μπόρουμε να δείξουμε τον εαυτό μας; Μπορούμε να κάνουμε πράγματα μόνο για μας, χώρις να ανησυχούμε πως τα βλέπουν οι άλλοι; Όπως για παράδειγμα να χορέψουμε σε μια πίστα και εκείνη την ώρα να είναι μόνο ο εαυτός μας και η μουσική; Πριν ανέβουμε στη σκηνή θα έχουμε άγχος, αφού ανέβουμε στη σκηνή θα έχουμε πάλι άγχος μήπως πέσουμε, μήπως χάσουμε τα βήματα, μήπως κάτι δε βγει σωστά, πως μας βλέπει ο κόσμος, αν χειροκροτεί....και τότε ο χορός τελείωσε. Πηγαίνουμε στα τραπέζια μας. Και τι μένει; Το άγχος....Γιατί δεν το διασκεδάσαμε; Γιατί δεν απολαύσαμε εκείνη τη στιγμή; Γιατί μπορεί να κάναμε κάτι λάθος και να μας κορόιδευαν....Την καύλα μας την κάναμε;
Σημερα πρεπη να εισαι αθηνα ετσι???
εμενα με καληψες σε ολα .γιατι καπως ετσι ειμαι και κανω και εγω στην ζωη μου...παντα πρεπη να κανουμε και να νιωθουμε οτι γουσταρουμε..και να πληρονουμε αμα.λαχη.....
και σε αυτο το μαραφετι δεν θα εμπαινα ποτε...εαν δεν ειχα μετα το καλοκαιρι καπιο προβλημα....θελω να τα λεω στα ...μουτρα τους στα ισα...
χαιρετε ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ...
@anna... και tantoguanto....
καλώς κάνουμε ό.τι κάνουμε... η ανάλυση το χαλάει....
πρέπει απλά να δεχόμαστε τους άλλους χωρίς να τους αναλύουμε....
μία απλή δράση αντίδραση....
και αυτό μόνο αν γουστάρουμε...
Αν όχι... ας πάνε στο καλό...
Δεν υπάρχει νόημα σε όλα... και αν υπάρχει... τι μας νοιάζει?
Θα τα θυσιάσουμε όλα για να τα αναλύσουμε?
Εγώ διαφωνώ...
:-)
@gregory...
πάντα πληρώνουμε... αλλοι το ξέρουν άλλοι όχι...
και ορισμένοι πληρώνουν απλόχερα...
για άλλους τους έχουν κλέψει...
εγώ προτιμώ να χαμογελώ...
ακόμα και αν ιδρώνω..
τόσο απλά και τόσο σύνθετα μαζί.
την καλημέρα μου. με ένα χαμόγελο.
:)) και δύο.
Μαγκιά σου, προίκα σου η τεράστια καρδιά σου...όποιος νομίζεις πως σε παρατηρεί και δεν σε νιώθει, απλά μπλοκάρεται από τον χείμαρρό σου...και δεν σε φοβάται, σκέψου πως απλά στη φυλακή του μυαλού (που όλοι μοιραζόμαστε) έχει αυστηρότερο δεσμοφύλακα...σε βεβαιώνω πως από την φόρμα προτιμάει την λάβα...μόνο που από τη λάβα που κυλά πάνω στις πλαγιές του ηφαίστειου καρφώνεται μαστουρωμένος πάνω στα σχήματα...αλλοιθωρίζει πάνω τους και δεν σκέφτεται τους 1200 βαθμούς θερμοκρασία...πες τον μειωμένης προσοχής ή ευαισθησίας...ΚΑΤΙ βλέπει από σένα, ΟΧΙ ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που θάθελες εσύ να βλέπει...δεν σημαίνει ότι στην (μικρή, έστω) καρδιά του δεν χωράς! Αλλιώς θα περνάγαμε στην ευγονική του συναισθήματος...μεταξύ ευαίσθητων και NAIF είναι το ακατάληπτον της επικοινωνίας...Ενώ για τους ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥΣ, ισχύει ο παλίος στίχος του ΒΟΒ DYLAN : "if my thoughts and dreams could be seen, they would put my head in a guillotine" (αν μπορούσαν να δούν τις επιθυμίες και τις σκέψεις μας, θα βάζαν το κεφάλι μας στη λαιμητόμο)...Γιατί πρόκειται για τα μη-προφανή που σε άλλον βγαίνουν και σε άλλον ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ...Νταλικιέρισα και χύμα και αδόμητη ανακηρύξου όσο θες, εγώ θα σε βλέπω πάντα πριγκήπισσα και κάνε μου μήνυση γι αυτό!... Μετά τη βέβαια καταδίκη μου, μπροστά στο απόσπασμα θα μασουλάω γλυκόρριζα και θα σκέφτομαι ότι άξιζε τον κόπο....ΦΙΛΙΑ!
Εγώ πάντως μια χαρά σε βρίσκω... Δεν θα το φιλοσοφήσω γιατί νομίζω με κάλυψε το ποστ...
:-)
Ρε παλιόπαιδο, Αθήνα είσαι; Ντροπή, ούτε ένα τηλεφώνημα :-P
Πώ πώ γκρίνιααααα!!!
καλά, με ποιούς κάνεις παρέα και τα παίρνεις έτσι;
Εγώ πάντως διατίθεμαι να κάνω το σάκο
του μποξ άπαξ της εβδομάδας(δεν αντέχω
παραπάνω)άμα είναι να βοηθήσει.
...γιατί μη μου πείς ότι εκτονώνεσαι με το να τα γράφεις!
Πάλι Αθήνα; Και μετά μιλάς για φόρμες.Γλέντα ρε παιδί μου και μην το ψιλοαναλύεις. Από τα 60 και μετά κάνεις όση ανάλυση θέλεις. Και να κάτσει και να μην κάτσει αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο με ευρείες διαστάσεις στο παρελθόν. Αλλά εσύ ζείς τί το ανακατεύεις. Μετά τα 60 είπαμε.
ακανόνιστη,
πληρώνει όποιος έχει ..και εσύ έχεις.
νασαι καλά.
Αχ Ακανόνιστο κορίτσι, το ξέρεις πόσο, πόσο, πόσο πολύ καταλαβαίνω αυτό το ποστ σου. Το ξέρεις. Κι είναι πολύ σημαντικό που Σ' ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ, εσύ μιλάς έτσι. Ξέρω καλά μέσα από τι σωθικά βγαίνει αυτό το ντέρτι, αυτός ο καημός, αυτή η καύλα, αυτός ο θυμός, αυτή η αγάπη… Το ξέρεις ότι ξέρω. Πάλι κατάφερες να με συγκινήσεις, πάλι ένιωσα την αδελφή ψυχή να μου μιλάει στο αυτί. Να είσαι καλά γλυκειά γυναίκα.
καλημέρα σας;
Αν δεν απατώμαι;
Ερώτησις:
έχετε σκεφτεί ποτέ , πως επειδή εσείς κάνετε την καύλα σας, υπάρχουν και ζηλιάρηδες που μιά ζωή κάνουν την καύλα των αλλονών, και ως εκ τούτου ΣΑΣ ΖΗΛΕΥΟΥΝ ΤΡΕΛΛΑ;
Πάντως άμα μέσα σε μία μέρα συναντηθήκατε μ' όλον αυτόν τον πληθυσμό εύγε σας.
(εμένα τώρα γιατί μόκατσε στο λαιμό η χλέμπα ο κουλτουριάρης με τα γαλλικά που δεν πρέπει;)
Με μια λέξη.
Ζωγράφισες...
Μιά χάρη θέλω να σου ζητήσω, μια μόνο.
Μείνε όπως είσαι, για να έχω παρέα, μη μόνος ο μαλάκας...
Είναι η πρώτη φορά που διάβασα τα χαρακτηριστικά του εαυτού μου (με αντικαστάσεις άντρα - γυναίκας σε κάποια σημεία), γραμμένα από άλλον άνθρωπο... δε σου λέω τίποτα άλλο...
ΜΕΙΝΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ !!!
@demetrat.....
1000 καλοί χωράνε....
μην είσαι ωρε απόλυτη..αφού δικιά μας είσαι....
:-))))
Υ.Γ. Αμα ποτέ βρεθούμε.... θα δεις πόσο ευκολα γνωρίζω κόσμο...
χαχαχαχαχαχαχαχα κάτι έχει η φάτσα μου πσιτεύω..και μου μιλάνε όλοι...
¨-)))
@masterpcm....
και να θέλαμε ωρε να αλλάξουμε...
δεν μπορούμε!!!!
χαχαχαχαχαχαχαχα οπότε συνεχίζουμε ακάθεκτοι....
Δημοσίευση σχολίου