Ενας εύλογος αντίλογος.....

Για την προηγούμενη ανάρτηση μου....

ένας φίλος που εκτιμώ....

με πήρε τηλέφωνο....

και μου έγραψε έναν αντίλογο.....

να πλαισιώσει την ακραία προσωπική μου θέση....

Αν δεν τον έβρισκα εύλογο....

και είχα την παραμικρή υπόνοια προβοκάτσιας...

δεν θα τον αναδημοσίευα....

αλλά...

επειδή πιστεύω στην δικαιοσύνη... και την τιμιότητα....

της πολλαπλής ανάγνωσης και ερμηνίας των γεγόνοτων...

Ιδού ο αντίλογος....

για έναν δημιουργικό διάλογο......

Ξ Ε Σ Π Α Σ Μ Α

Σήμερα ξύπνησα στο εργένικο σπίτι μου, και μετά από τις ξινίλες που έφερε η χθεσινή βραδιά (τα είχα ήδη μάθει τα νέα) βομβάρδισα τα αυτιά μου με τον Σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ από τις 8 έως τις 1. Πάντα πιάνω ένα κλίμα από αυτούς και μετά το αποκωδικοποιώ. (Γιατί θα συμφωνήσω με το προηγούμενο post «Εμείς οι Αριστεροί», η αυταρέσκεια μου φέρνει αναγούλα, είσαι ό, τι είσαι χωρίς να το διαλαλείς και χωρίς να επιζητάς αναγνώριση). Πλύθηκα, έσφιξα τα έντερά μου στα ρούχα μου και κατά τις 2 αποφάσισα να κατέβω στη συγκέντρωση. Στο μετρό κυριακάτικα άλλος κόσμος. Πήχτρα στους Μολδαβο-Ουκρανο-Πρώην Σοβιετικούς, που είχαν βγει από τις άθλιες συνθήκες ζωής τους για να μαζέψουν λίγο ήλιο και να κάνουν υποθέτω τις κοινωνικές τους συναναστροφές. Στην Βικτώρια ανέβηκα ρίχνοντας κλεφτές ματιές για «αναγνώριση» οικείου πλήθους, τίποτε. Το μόνο παρήγορο ήταν κάτι δροσερά κορίτσια που πήγαιναν γι αλλού. Πατησίων και Αλεξάνδρας, το κεφάλι της πορείας ήταν ήδη εκεί. Από το πεζοδρόμιο, έκοψα οικείες αλλά μπλιαχχχ φάτσες (μεγαλοστελέχη κλπ) στο μπλοκ του ΣΥΝ. Δεν μπήκα μέσα, ανέβηκα παράλληλα μέχρι την πρώτη γωνία, κι εκεί έπεσα πάνω στον Δαβίδ, νέο παιδί με τον οποίο είμαστε συνάδελφοι, πρόσχαρος, χέρι-χέρι με την γυναίκα του, έλαμψαν τα μάτια μας από την ικανοποίηση να συναντιέται κανείς όχι προ-συνεννοημένα, αλλά αυθόρμητα, επειδή οι συνειδήσεις μας το υπαγόρεψαν έξω από γραμμές και καλέσματα. Ο Δαβίδ είναι εβραίος, με το 1/5 των προγόνων του ξεκληρισμένο στα ναζιστικά στρατόπεδα. Αυτό δεν τον εμποδίζει να είναι αριστερός της καρδιάς. 4 τετράγωνα κράτησε η πορεία μας. Ανακατεμένοι ακατάστατα με το μπλοκ του ΣΥΝ, βγήκαν μπαχαλάκηδες και άρχισαν να σπάν μια βιτρίνα με ταλαίπωρα Νταϊχάτσου. Ένα χαλαρό «Εεεεεεεε!» ακούστηκε από τα περισπούδαστα συντρόφια, κι αυτοί ανενόχλητοι πήγαν στην επόμενη γωνία, Σπύρου Τρικούπη και αφού η ΠΕΙΡΑΙΩΣ εκεί είχε κατεβασμένα τα ρολά άρχισαν να πηδάν με τα λοστάρια σαν να ήθελαν να πάρουν ριμπάουντ, προκειμένου να σπάσουν την Πινακίδα, στα 2, 5 μέτρα. Από το βάθος όρμησαν τα ΜΑΤ. Στην πλάτη μου έσκασε η πρώτη μολότοφ, και διαγώνια προσπέρασα τους επιτιθέμενους ένστολους.

.......

Την έκανα από τα στενά. Σε ένα γκρουπάκι από κατατρομαγμένες Φιλιπινέζες στην κυριακάτικη έξοδό τους, συμβούλεψα να μην κατέβουν στην Αλεξάνδρας «Thank you Sir!» μου είπαν σχεδόν με ευγνωμοσύνη. Η μοναδική φωτογραφία που πήρα, ήταν αυτό το μαγαζί που «χτυπάει» τατουάζ, στην Καλιδρομίου. Νομίζω πώς ταιριάζει απόλυτα στη μέρα, γιατί:

......

Τατουάζ είναι η αριστεροσύνη των μπαχαλάκηδων. ΔΕΝ ήταν στο μετρό, και από τα ρούχα τους φαινόντουσαν παιδάκια μεσαίας τάξης. ΔΕΝ έχουν τραβήξει στη συνείδησή τους ούτε ένα εκατομμυριοστό από την οδύνη που τράβηξε ο Δαβίδ.

......

Τατουάζ είναι η υπεράσπιση της «διαφορετικότητας» που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Απειθάρχητα, πολύχρωμα και πολύφωνα τάχα μου τα θέλει τα πράγματα, αλλά μια σθεναρή υπεράσπιση της οργανωτικής επάρκειας μιας διαδήλωσης δεν έχει τ' αρχίδια για να κάνει. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν με περιφρούρηση και απώθηση έφθαναν τελικά στη ΓΑΔΑ και την περικύκλωναν επί μια ώρα, φωνάζοντας συνθήματα. Ο Γκάντι του 1948 ρίχνει φάπες στον Λαφαζάνη του 2008.

.....

Τατουάζ είναι και η ένοχη συνείδηση μου. Θέλω, αλλά βαράω σε αδιέξοδα. Καθώς πέρναγα –με μια παγωμάρα μυαλού που μου φάνηκε αφύσικη- ξυστά από τη διμοιρία, σκέφτηκα ότι θα ήμουν πρόθυμος ακόμη και να σκοτωθώ, αλλά όχι έτσι. Όχι τυχαία, χωρίς σχέδιο, στρατηγική, στόχο. Κι αν την έπαθε ο άτυχος μαθητής, όποιος επέζησε πέρα από τα 30 δεν δικαιολογείται να την πάθει.

.....

Να κινδυνέψουμε όσο πρέπει, για να πετύχουμε πολιτικούς στόχους, που θα ήταν πχ. ένα νομοσχέδιο για την απαγόρευση της οπλοφορίας στους αστυνομικούς. Αλλά όχι από την καύλα ενός τύπου που αν δεν είναι πράκτορας, ζει από το εισόδημα των γονιών του, καβαλάει τη μηχανή του (ποτέ μέσα μαζικής μεταφοράς), αμολάει τα μπουκαλάκια του, τα σπάει με τους λοστούς του, και μετά γυρίζει σπίτι για να φάει το αυγό που του ετοίμασε η μαμά του.

......

Σοβαρός βετεράνος ανένταχτος αριστερός, με βαρύτητα γνώμης και κρυστάλλινο βιογραφικό στο χώρο -συγγενής μου- μου είπε ότι όλα αυτά τα «αβάσταχτα» στο κλίμα των τελευταίων μηνών (και με το Βατοπαίδιο μέσα) είναι για να επανέλθει η Αμερικανοκρατία, που το φυσάει και δεν κρυώνει από τότε που ο Καραμανλής τα βρήκε με τον Πούτιν για τον ενεργειακό εφοδιασμό.

.........

Τατουάζ κι αυτό;

.........

Μυαλό που δεν παίρνει τους μη προφανείς δρόμους δεν αξίζει να «φωτίζει» τους υπόλοιπους, αυτό λέει η δαρμένη –σαν άλλη μη πληρωμένη σεξουαλικότητα- συνείδηση του πεισματάρη τσαγκού. Προσυπογράφω.

Υ.Γ. Μία κατάπτυστη στυγνή δολοφονία έγινε.... Ολοι σε αυτό συμφωνούμε.... Οι αντιδράσεις μπορούν να είναι διαφορετικές... αρκεί να είναι τίμιες... και αυθόρμητες.....Μπορούμε να το συζητήσουμε.... πάντα με βάση την καλή πρόθεση....και την κοινή αγωνία για το μέλλον... Ολοι πιστεύω το ίδιο θέλουμε.... Ισως να το επιζητούμε με διαφορετικό τρόπο....

Ας το συζητήσουμε.....