Δεν λέμε αντίο στην ηθική….

Τα αντίο ποτέ δεν μου άρεζαν….
πόσο όταν ο αποχαιρετισμός είναι οριστικός…
και αφορά ένα παιδί 15 ετών…

Στο blog του Green Revenger….
είδα αυτή τη φωτογραφία….
και το στομάχι μου έγινε κόμπος..…

Το φονικό του Σαββάτου….
δεν αφορά μόνο ένα παιδί….
μία οικογένεια….
μία μάνα…

Αφορά ολόκληρη την κοινωνία που έχασε….
με αυτό το φονικό….
στα αθώα παιδικά μάτια του φίλου του….
την ηθική της….
στα γερασμένα τα δικά μας….
το άλλοθι της τάξης και της ασφάλειας…

Διαβάζω παπαριές… ακούω μαλακίες….
από άτομα ανήθικα… ανενημέρωτα… ανάλγητα…
«Τι δουλειά είχε εκεί ένα παιδί???»
«που ήταν οι γονείς του???»
«τι φταίει ο μεροκαματιάρης που του έκαψαν το μαγαζί….»
«τι φταίνε τα αυτοκίνητα του κοσμάκη???»

Όλα πρέπει να τα ξεφτιλίσουν….
για να μην παραδεχτούν την συνενοχή τους…
Οι καθώς πρέπει νομιμόφρονες…
οι γαμω-επιτυχημένοι….
που όλα τους τα όνειρα αγοράζονται…
άλλοτε φτηνά… άλλοτε λίγο πιο ακριβά…
αλλά πάντα με γαμω-χρήματα….
ποτέ με ψυχή… ή με αίμα……

Τόσο λίγο τους κόβει…..
που την ζωή την έκαναν ισολογισμό….
με κέρδη και ζημίες…..
χύνουν για λίγη φοροαπαλλαγή….
και γελάνε υπερήφανα όταν φοροδιαφεύγουν….

Όχι ρε…. είσαστε εκτός…..
εκτός πραγματικότητας…
εκτός ζωής…
εκτός της σκληρής αλήθειας….

Η ζωή του παιδιού με τίποτα πίσω δεν γυρνά….
αλλά… η ηθική…
η πίστη στο μέλλον…
στην κοινωνία…
και στις πραγματικές αξίες….
αυτής της γαμω-ζωής….
μπορεί να γυρίσει στα μάτια του φίλου του…
στα μάτια των παιδιών σας…..

Εγώ σαν κακιασμένη ακανόνιστη….
εσάς σας θεωρώ χαμένους….
καμένους….
ζωντανούς πεθαμένους….
Αλλά… τα μικρά παιδιά…
ας έχουν μία γαμω-ελπίδα….

Μην την γαμάτε με την δική σας βλακεία…
με την δική σας ανικανότητα…
την κεκαλυμμένη ανασφάλεια….
την απόλυτη αποτυχία....

Για μία φορά κάντε γαμώτο μόκο…
και αφήστε…
το δάκρυ… ή και την οργή…
να φέρει την γαμω-κάθαρση….
την ισορροπία….

Τους το χρωστάμε…..

Οχι έτσι.... όχι έτσι.... μήπως προλάβουν....