Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Γαμω-ρεπορτάζ... από Θεσσαλονίκη…..

Μαζευτήκαμε…..
Ορισμένοιπήραν καπουτσίνο…..
Πέντε και ο κούκος….
(λιγότερος κόσμος από την προηγούμενη)
Πήγαμία βόλταγιατί ένιωσα να πνίγομαι…..
Βρήκα φίλους….
«Ξεφτίλα!!! Θα ξεράσω!!!»
«Άμα δεν κάνουμε πορείαθα πάω να κάνω στο ΠΑΜΕ»
«ΟΚ θα βρεθούμε στο ΠΑΜΕ….
θα το ζήσουμε και αυτό…εμείς στο ΚΚΕ…..»
(ακολούθησε πικρό γέλιο)
Και ήρθαν τα παιδιά…..
Λατρεμένα πανέμορφα….
(πιο όμορφα παιδιά από τα ελληνόπουλα… δεν έχει πουθενά!)
και μοιράζουν την προκύρηξη….
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ!!!!!!
και ναιιιιιιιιιιι
ναιιιιιιιιιιιιιι
ναι ρε καριόλιολιδες πουλημένοι….
μας ζωντάνεψαν!!!!!
Ευτυχώς θα γίνει πορεία!!!!!!!!!
Όλοι χαμογελάσαμε…..
Εσείςναι
χαμπάρι δεν πήρατε πως ηττηθήκατε
φλώροι πουλημένα τομάρια….
συνεχίσατε να μιλάτε στην εξέδρα….
Ανεβαίνουν…. τα παιδιά….
την καταλαμβάνουν….
καιεσείς συνεχίζεται να το παίζετε...
πως έχετε τον γαμω-έλεγχο
ΟΧΙ ρε αρχίδια είσαστε καμένοι
είσαστε πουλημένοι….
το ξέρουμε
Αποσυνδέουν τα καλώδια από τα μεγάφωνα
και αρχίζουν να μιλάνε με ντουντούκες
και ο κόσμος χειροκροτά….
Πορεία ως το διοικητήριο….
και ξεκινάμε….
Όλοι χαρούμενοι
όλοι ικανοποιημένοι
εκτός από τους αγάμητους
αρχισυνδικαλιστές μας

Φτάνουμε εκεί….
και
καθόμαστε να φωνάζουμε συνθήματα
μέσα από την καρδιά μας
Στήνονται τα παιδιά στα κάγκελα
πίσω από αυτά, μπάτσοι δολοφόνοι
Να τα ακούνε να τους βρίζουνε
και να το παίζουν ψύχραιμοι….
Αρχίζουν να κουνάνε τα κάγκελα
και ένας μπάτσος τρομάζει….
ρίχνει μία πέτρα….. και αρχίζει….
η προβοκάτσια….
ο αγώνας….
Τα παιδιά απαντάν….
«ΜΗ!!!!» φωνάζουμε όλοι….
Αλλά είναι μικράείναι άπειρα….
και δεν φοβούνται….
Τα δακρυγόνα πέφτουνε
Οι κουκούλες μπαίνουν….
Κάποιοι πάνε και σπάζουνε
μία βιτρίνα
«Όχι ρε παιδιάπέστε τους να σταματήσουν»
φωνάζει μία φίλη σε έναν πιτσιρικά
και αυτός της απαντάει….
«να τους το πεις εσύ κυρά μου….
«μα εγώ είμαι γριάδεν θα με ακούσουν»
Τρέχω προς τα παιδιά
να τους σταματήσω….
έρχεται ο σύντροφος και με τραβά
«άσε τις μαλακίες»
Τρέχουμε….
τα δακρυγόνα πέφτουν….
Φτάνουμε στον Αη Δημήτριο….
Το αρρωστημένο μου μυαλό κάνει την σκέψη
«Εδώ σταμάτησε η φωτιά της πόλης
εδώ θα σταματήσει το μακελειό
αχας το σταματήσουν»
και πάμε στο Εργατικό Κέντρο

Συνδικαλιστές πουθενά….
Εμείς στο κέντροτα παιδιά μπροστά
και από πίσω οι μπάτσοι….
Να ρίχνουν καπνογόνα….
και να κυνηγάντα μικρά παιδάκια….
Πανικός….
Αρχίζουν να τρέχουνε….
«Εδώ μας στρίμωξαν άμα γίνει πανικός θα σκοτωθούμε»
Ένας ψύχραιμος πουρός (συνομήλικος)
παίρνει την ντουντούκα
«Ήρεμα…. μην τρέχετε….όσο μένουμε μαζί….
δεν θα μας επιτεθούνε!!!»
Αρχίζουμε όλοι να περπατάμε σιγά….
ηρεμούμε…. (τάχα) ….
Σε μία γωνιά πιο κάτω….
βλέπω κάτι παιδιά….
να ετοιμάζουν πολεμοφόδια….
ακούω ένα να λέει
«Μαλάκα πρόσεχεμην χαλάσεις τα (διπλανά) αυτοκίνητα»
και παθαίνω πλάκα
σπάζανε μία πλάκα πεζοδρομίου
«άμα πετάξουν πέτρες θα τα γαμήσουνε….πρέπει να τα σταματήσουμε»
Η απάντηση ήταν να μην ανακατευθώ….
δεν θα με ακούσουνε
και εγώ απαντάω…..
«είναι καλά παιδιάδεν τις θέλουνε τις φασαρίες....
άκουσα να νοιάζονται για τα αυτοκίνητα »
Γελάει ένας αριστερός δημοσιογράφος
Εγώ δεν άντεξα….
Πάω
«Ρε παιδιά μην το κάνετε μην πετάξετε πέτρες»
«Κυρία μην ανησυχείς το αυτοκίνητο δεν θα το πειράξουμε»
«Βρε ποιος γαμάει το αυτοκίνητοκάψτε τα όλα….
εσάς δεν θέλω να πειράξουνε είναι όλα στημένα….»
με κοιτάνε με απορία….
«Αγόρι μου είμαι μαζί σουσου την έχουνε στημένη
μην το κάνεις σε παρακαλώαυτό περιμένουν….»
έρχεται μία κλώσα γριά με βαμμένο μαλλί….
και αρχίζει να τους κράζει….
«αλήτες, που είναι οι μάνες σας? »
«Μα κυρία είναι για τους μπάτσους οι πέτρεςδεν είναι για εσάς »
γυρνάει και της λέειαλλά αυτή συνεχίζει….
αυτά δεν απαντάν….
«Έχεις το δίκαιο με το μέρος σουμη τους το δώσεις !!! »
φωνάζωμε κοιτάνε με απορία….
ώσπου έρχεται ένας με ένα πλακάτ….
«Αυτή η διαδήλωση είναι δική μαςνα μην την χαλάσετε »
εκείθόλωσα μαζί με τα παιδιά….
και άρχισα να τσιρίζω….
«Η διαδήλωση παλιοπαπάρα ανήκει στον λαό, δεν είναι δική σου»
και τότε με πήρανε με το ζόρι….
γιατί βγήκα εκτός εαυτού….
και τα «άγρια» παιδιάμε κοιτούσαν….
Ήταν αθώα καημένα παιδιά….
δεν ξέραν τι να κάνουν….
δεν ξέραν πώς να αμυνθούν….
δεν ξέραν πώς να αντιδράσουν….
και τα αφήσαμε μόνα ακόμα μια φορά….
Δεν ξέρω τι έγινε μετά….
μου τηλεφώνησαν και μου είπαν
πως μπήκαν μέσα στο εργατικό κέντρο….
Μόνα τα παιδιά…. έξω οι μπάτσοι….
και στην μέση τα συνδικαλιστικά και κομματικά συμφέροντα….
να συμπληρώνουν την παράνοια
και να δίνουν άλλοθι στο γαμω-σύστημα
και την πουλημένη γαμω-γενιά μας….


Υ.Γ. Αφιερωμένο… στo Dedelaki…. που ενώ είναι 18 ετών….
και βραχνιασμένο από τα δακρυγόνα….είπε σε μένα να προσέχω….





13 σχόλια:

Αntidrasex είπε...

ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ
Θα σας θάψουν τα ίδια σας τα παιδιά.

Ανώνυμος είπε...

λοιπον aKanonisti ερχομαι εδω ως εξοριστος αποριπτεος και απελατης υστερα απο την ισχυρη διωξη-εκανα καθε δυνατη προσπαθεια να μεινω στους "κολπους" της στογγυλης τραπεζης αλλα...- που δεχτηκε το περηφανο κρανιοεγκεφαλικο δερματικο και κυταρικο ανω διαζωμα του περηφανου οστεινου συμπλεγματος μου, με τη ελπιδα να βρω λιγη ελπιδα

Καλησπερα

"2ΧΧα"

TeddyBoy είπε...

Θα συμφωνήσω με Αντιδρασέξ.
Έχουν πάρει εργολαβία την αγανάκτηση των καταπιεσμένων, και είναι πάντα πρόθυμοι να την ξεπουλήσουν όσο-όσο!

Ο νόμος λέει ότι κάθε μεγάλη εταιρία υποχρεούται να έχει το συνδικάτο της..

Ακόμα ένα όπλο στη φαρέτρα των 'αφεντικών'..

aKanonisti είπε...

@antidrasi....
για την ώρα θάβουμε τα παιδιά....



@2ΧΧα....
Αραξε αλλά να ξέρεις πως εδώ ο καθένας καθαρίζει μόνος του...
Η φιλοξενεία δεν περιλαμβάνει υπεράσπιση και φοντανάκι...
και άμα πεις καμία μαλακία.. θα πέσει άγριο μπινελίκι...
(δεν ακούγεται πολυ φιλική η υποδοχή... αλλά... τέτοιο είναι το στυλάκι μου)



@Teddyboy....
Αλλο συνδικαλιστής.. και άλλο εργατοπατέρας...
Καμία σχέση δεν έχουν....
Ο συνδικαλισμός είναι απαραίτητος...
Το κακό είναι πως συνήθως επιπλέουν οι κουφάλες... αλλά για αυτό φταίει η αδιαφορία μας...

Σήμερα μου είπαν να ψηφίσω μία γκόμενα... σε κάτι εκλογές... ως αλληλεγγύη σε γυναίκα...
Ρώτησα που είναι να την γνωρίσω.. και μου είπαν πως δεν ήρθε...
Λέω οκ.. θα πάρει τα αρχίδια μου όχι την ψήφο μου...

Λογικό δεν είναι???
Τίτλους χορτάσαμε... καιρός για δράση...

Ανώνυμος είπε...

λυπαμαι ακανονιστη εγω για μαλακιες ηρθα... ευχαριστω παντως για την πληροφηρηση




"2χΧα"

gregory είπε...

οχι σημερα κυλισαν ολα ομαλα...και μαλιστα ειχαν και επιτηχια σε παρουσια κοσμου...
εμενα δεν μου αρεσαν τα τυποπυοιμενα πανω....
που ειναι ρε γαμοτο η εποχη που εφτιαχνα με το χερι....

aKanonisti είπε...

@gregory....
προχωρά ρε η τεχνολογία...
έτσι θα γλύτωνες και τα ορθογραφικά.. τρελαμένε...
(ίσως για σένα φτάχτηκαν...)

Εδώ έγινε πάλι χαμός....
Δεν βλέπω να τελειώνει....

Unknown είπε...

Μαρία, αυτή η ενστικτώδης παραίνεσή σου είναι και δική μου, για το ότι σου έγραψα ως παράπονο την Κυριακή αν υπήρχε δυνατότητα διαλόγου με αυτά τα εξιταρισμένα παιδάκια θα έτσι ακριβώς θα τον έκανα. Όμως υπερασπίζοντας το άκρατο συναίσθημα που αυτά έχουν και παίρνοντάς το σαν το μοναδικό κοστούμι που μπορούμε να φορέσουμε (γιατί τίμιο, άδολο, απονήρευτο κλπ) δεν κάνουμε αυτό που εκείνα ενδόμυχα περιμένουν από εμάς: να είμαστε οι εναλλακτικοί δάσκαλοι, γονείς τους κι όλα τα συναφή. Θυμήσου τον Γιώργο που σε είχε τρακάρει, και του έδειξες μιαν "άλλη" στάση που κρατάμε σε ένα ατύχημα κι όχι την φοβικο-υστερική που θα αναμενόταν. Χθες να με συγχωρήσει η χάρη σου, αλλά στην καλή σας ΕΤ3 ήταν πολύ καλύτεροι ο Γιανναράς με τον Γρίβα, ανατέμνοντας το θέμα της προσωπικής ευθύνης σε μιαν κόλαση αρνητικού επηρεασμού, από τον Αλαβάνο στο ΜΕΓΚΑ που μας συνιστούσε να ξαναδιαβάσουμε τους "Άθλιους" του Βίκτορα Ουγκώ, για να καταλάβουμε ότι στις εξεγέρσεις συνυπάρχουν αγνοί και υπόκοσμος, για να μην πάει βήμα παραπέρα...Θυμάμαι πως ο Κούντερα είχε πει ότι το απόλυτο κιτς στην λογοτεχνία είναι το εν λόγω βιβλίο γιατί απευθύνεται μόνο στο δακρύβρεχτο συναίσθημα. Εκείνος απάντησε με το δικό του έργο, κάνοντας μια άλλη πρόταση. Ανάλογου βεληνεκούς "άλλη" πρόταση σαν προσφορά και όχι σαν χαλιναγώγηση πρέπει να κάνουμε κι εμείς στα όποια "παιδιά", ξέρεις ότι ο μικρός αν δεν σε παραδεχτεί μέσα του θα σε γράψει κανονικά, όσες σοφίες και αν του αραδιάζεις...

Kwlogria είπε...

Α ρε ατομάρα, μου έρχεται να κλαίω γαμώ την κοινωνία μας.

Unknown είπε...

Και προς επίρρωση των όσων προσπάθησα να πω με τον προσφιλή μου (τι να κάνω; έτσι αναπνέω!) γαμω-δομημένο τρόπο, βρήκα το σχόλιο αυτό από ένα blog φίλης του apos: http://agauch-katerina.blogspot.com/2008/12/blog-post_10.html. Ακούω την ηχώ και την ροή της σκέψης της τόσο, μα τόσο καθαρά! Είσαι πάντα πολύτιμη...κι ας πηγαίνουμε ορθοπεταλιά στις ανηφόρες...θα βγεί!

aKanonisti είπε...

@Mano a mano....
Η Κατερίνα είναι και δική μου φίλη...(προφανώς δεν έχεις επισκευτεί όλες τις βλογοτσαρκες που προτείνω)...αλλά στο συγκεκριμένο ποστ.. θα διαφωνήσω...
Μου βγάζει μία κακία... δεν ξέρω γιατί... σαν απενοχοποίηση μου κάνει...
Εγώ γουστάρω τον Αλαβάνο... θανάτου...
Μου αρέσει ο τρόπος του πολύ περισσότερο από του υποκριτή θεομπαίκτη Γιανναρα...

Εγώ έχω συνεργαστεί πολλές φορές με παιδιά... και... γενικά με αποδέχονται...
Ισως γιατί ενστικτωδώς νιώθουν πως τα αγαπάω και τα θαυμάζω..
Την Κυριακή που περιέγραψες.. μίλησες άνετα με τις φιλιππινέζες..και όχι με κάποιο παιδί....δεν ξέρω γιατί προτίμησες αυτό..
Εγώ χτες μίλησα... και τα παιδιά που φτιάχναν πολεμοφόδια... και με άλλους φίλους νεαρούς δικούς μου...
Το θεώρησα χρέος μου να τα προστατέψω...

katerina είπε...

μην με κοιταξεις στα ματια...
η θλιψη μου θα γινει οργη...

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΜΟΥ ΝΑ ΦΑΝΕΙ. ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ.

Η οργη μας γινεται αγωνας.
ειμαστε απο το σαββατο το βραδυ στο δρομο και θα συνεχισουμε.
τωρα δεν χωρανε αμφιβολιες.
τωρα δεν υπαρχει γυρισμος.
ενα διλημμα υπαρχει.
ή μαζι μας στο δρομο, ή στον καναπε σας.
δεν φοβαμαι.δεν φοβηθηκα ουτε μια στιγμη.ουτε οταν διπλα μου ξεσπουσε η οργη των αδερφων μου.ουτε οταν τα ματ ηταν σε αποσταση αναπνοης,ουτε οταν το πρωτο δακρυγονο της ζωης μου εσκασε διπλα μου,ουτε οταν εβλεπα τους ασφαλιτες γυρω μου με κουκουλες να δινουν στα ματ την καλυψη που χρειαζοταν.αυτα δεν τα ειχα ξαναζησει ποτε.αλλα κατι μεσα μου με προετοιμαζε για να τα ζησω. μου πηραν οποια αθωοτητα μπορει να μου ειχαν αφησει στο σχολειο,στο πανεπιστημιο, στην δουλεια,στην κοινωνια.ΔΕΝ θα ειμαι ποτε πια η ιδια.η γενια μου δεν θα ειναι ποτε η ιδια.Η σπιθα του σαββατου αναψε φωτια και δεν θα την αφησουμε να σβησει.δεν θελουμε να την αφησουμε να σβησει.Η μαζι μας ή απεναντι μας.ο καθενας μας εδω επιλεγει.

Το "dedelaki"..

Green_revenger είπε...

να διαβάζω αναρτήσεις σαν την από πάνω κι ας έχω να εξηγώ στα δογματικά προβατάκια του Περισσού γιατί η γη δεν είναι κύβος και γιατί ο Στάλιν δεν ήταν δημοκράτης...
Μπράβο ρε κοπελιά