Ο Βασιλιάς….

Πίσω από τους ρόζους μιας παλάμης…
τη βρώμικη μπλούζα της δουλειάς…
κρυμμένος ένας άγνωστος κόσμος…
ξεπρόβαλλε δειλά δειλά….

Έπρεπε να πετάξω κάτι μπάζα…
και φώναξα δύο εργάτες δυνατούς…

Ο ένας είπε πως με ξέρει…
άρχισε να μου χαζογελά….
Τους άκουγα να λένε παλαβές ιστορίες…
ενώ πείραζαν ο ένας τον άλλον…
σαν μικρά παιδιά…

Σέβομαι πολύ τους απλούς ανθρώπους…
που κάνουν την άδοξη χαμαλοδουλειά…
και έκατσα μαζί τους… μη τραυματιστούνε…
από κάτι σπασμένα γυαλιά….

Ενώ κρατούσε ιδρωμένος το φτυάρι…
και καθόμουν στο πλάι με προσοχή…
Γυρίζει και μου λέει ξαφνικά….
«Πιάσε!!!»
Ανοίγει το χέρι του αργά…
και εμφανίζει ταχυδακτυλουργικά …
μία πεταλούδα που μου κουνούσε τα φτερά!!!

Με αιφνιδίασε ευχάριστα…
και άρχισα να γελάω…..

«Πιάσε το βασιλιά… και μη φοβάσαι!!!»
επέμενε εκείνος μες τη χαρά…
«Για σένα τον έπιασα…. Έλα , είναι δώρο!!!
Έλα…πιάσε πιο γερά!!!»

Προσπάθησα να τον πιάσω από τα πόδια…
να μην χαλάσω τα φτερά….
όμως… μου ξέφυγε… ζαλισμένος…
και πέταξε μακρυά….

«Αχ βρε Μαρία….
Σου έδωσα τον Ουρανό…
και τον άφησες να φύγει…»
είπε απογοητευμένος….
και γύρισε πίσω στη δουλειά…

...και έμεινα εγώ σαν ένας βλάκας…
…να θαυμάζω πόση σοφία και τρυφεράδα….
μπορεί να κρύβεται σε ένα άγριο πλάσμα….
χωρίς πτυχία…τίτλους… ή λεφτά…


Υ.Γ. Ευτυχώς τον «κουλτουριάρικο» προβληματιΖμό μου…
τον διέκοψε μία ακόμα πράξη… του ήρωα μου….
που ήταν παντελώς ηλίθια…
και με επανέφερε…
στο ρόλο του επιβλέποντα…..

.
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

.
Η πρόνοιααααα της φύσηςςςςςςςςς λέμεεεεεεεεεε!!!!

.
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα