Καταιγίδες…

Σε κυκλώνει πάντα αιφνιδιαστικά….
κλέβοντας κάθε οικείο…

.

Τσακίζοντας τη ψευδή ασφάλεια…
και όλη της τη ζεστασιά….
που κάποτε αγαπούσες…

.

Παίρνεις μηχανικά…
παθητικά…
την στάση του εμβρύου…
Και απλά αφήνεσαι…
παραδίδεσαι…
στο εξαγριωμένο πεπρωμένο…

.

Το αβέβαιο αποκτάει ορίζοντα…
μόνο για να σε παρασύρει…
στα πιο βαθιά και σκοτεινά νερά…
εκεί που θα πνιγείς, σίγουρα στο τέλος…
Όμως την κοιτάς μπροστά…
Λάμπει πρόστυχα για να σε ξεγελάσει…
Το ξέρεις μα της χαμογελάς…

.
Σε κατέκτησε με το παιχνίδι…
Για αυτό δεν του αντιστέκεσαι…
αν και δεν ποντάρεις στην ελπίδα…

Μα νιώθεις στα χείλη σου…
τις σταγόνες της, υγρές …
τις γλείφεις σαν τις πληγές σου….
Προσπαθείς όσο μπορείς….
τη πλάνη της να απολαύσεις…

Ο αέρας σου παίρνει τα μαλλιά…
και χαϊδεύει το αφτί σου....
με άγριες πρόστυχεςαπειλές…
Ξέρει πως να σε ανάβει…

Προδομένες υποσχέσεις…
πολλαπλών οργασμών…
σε ηλιόλουστους ορίζοντες…
που γνωρίζεις πως έχεις χάσει….

Μα τώρα ξέρεις μόνο πως διψάς….
.

Διψάς τόσο…
που ίσως να πεθάνεις….
.

.

.

Η γοητεία του Φασισμού …..

Δεν πιστεύω στις παρθενογενέσεις…
Όλα έχουν ειπωθεί και γίνει…

πριν από εμάς....
Όπως και η πολιτική κατάσταση που ζούμε τελευταία…

Περιγράφεται τέλεια στη ταινία
της Λιλιάνα Καβάνι
«Ο θυρωρός της Νύχτας»....

Η υπόθεση της έχει ως εξής…
(αν και ελπίζω να την έχετε δει… γιατί τι στο διάολο βλέπετε?)

Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 50, στην μεταπολεμική Βιέννη, με το πρόσφατο παρελθόν ακόμα να βαραίνει. Η Λουτσία (Σαρλότ Ράμπλινγκ), σύζυγος επιτυχημένου διευθυντή ορχήστρας και παλιά κρατούμενη σε Ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, καταλύει σε ένα κλασσικό μπαρόκ Βιεννέζικο ξενοδοχείο. Εκεί, θυρωρός στη νυχτερινή βάρδια είναι ο μεσόκοπος, χαμηλών τόνων Μαξ (Ντερκ Μπόγκαρτ). Ο Μαξ, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Ναζί, υπηρέτησε ως υψηλόβαθμος αξιωματικός στον Γερμανικό στρατό, όντας ένας από τους βασανιστές στο ίδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου βρέθηκε η Λουτσία, αναπτύσσοντας μαζί της μια ιδιαίτερη σεξουαλική σαδομαζοχιστική σχέση. Οι δυο τους, θα ξαναζήσουν ως το τέλος τη σχέση τους, με τους ρόλους θύτη και θύματος να εναλάσσονται.

.

Πρώτα δημιουργήσανε το σύμβουλο εξουσίας…
μία αυστηρή Γερμανική κυβέρνηση…
που θέλει να μας τιμωρήσει….

Χρησιμοποίησαν δημοσιεύματα και Ναζιστικά σύμβολα…

προκειμένου να το νιώσει και ο πιο κουτός….
Και μετά ήρθε ο αγνός πρωθυπουργός μας…
να δηλώσει με στόμφο…

πως θα τιμωρηθούν οι ένοχοι….
και θα μας κόψει τον 14ο μισθό…..
.

Kαι δεν άνοιξε μύτη….
Το βρίσκουμε και λογικό!!!!…..

Και αν αυτό δεν είναι σαδομαζοχισμός…
τι είναι???
Τι κάνει τους έλληνες να νιώθουν ένοχοι
και να δέχονται την υποτιθέμενη «τιμωρία» των Γερμανών?

Απλούστατα είμαστε διεστραμμένοι….
Ηλίθιοι διεστραμμένοι στα χέρια των ισχυρών….
Η πολιτική εφαρμόζεται σαν παιχνίδι εξουσίας….
Σχέση κυρίαρχων και υποταγμένων ενοχικών….

«…Ο Σαδομαζοχισμός ήταν πάντα το απώτατο άκρο της σεξουαλικής εμπειρίας, με το σεξ να γίνεται καθαρά σεξουαλικό, δηλαδή να αποκόπτεται από πρόσωπα, σχέσεις, έρωτα, αγάπη. Το γεγονός πως ο σαδομαζοχισμός πρόσφατα άρχισε να εμφανίζεται ως μέρος των συμβόλων του Ναζισμού δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ήταν η πρώτη φορά που η σχέση κυριάρχων και υποταγμένων αισθητικοποιήθηκε τόσο συνειδητά. Ο Σαντ, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα θέατρο της τιμωρίας και της απόλαυσης, κατέφυγε σε ντεκόρ, σε κοστούμια, σε βλάσφημες τελετές. Τώρα πια υπάρχει ένα σενάριο κυριαρχίας διαθέσιμο στον καθένα. Το χρώμα είναι μαύρο, τα ρούχα δερμάτινα, η σαγήνη είναι ομορφιά, η δικαίωση είναι εντιμότητα, ο στόχος είναι η έκσταση, η φαντασίωση είναι ο θάνατος.»

Σούζαν Σόνταγκ, «Η γοητεία του Φασισμού» , 1974

Και αν αυτό δεν σας χαλάει…..
τουλάχιστον…

να συμφωνήσουμε ...

πως παίζουμε τον ρόλο συνειδητά….
Χωρίς να βρίζουμε τους Γερμανούς....

που μας «φτιάχνουν»…
παρά μόνο εμάς….

Παραδεχόμενοι ,πλήρωςπαραδομένοι….

και προσθέτοντας….
στη γνωστή ρήση του Ντε Σαντ…

το όνομα μας…..

....
"Ε, λοιπόν, καλή μου Ελλάδα!

Μόνο γαμώντας θα μείνεις στη μνήμη της ανθρωπότητας''

Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ

Απεργιακοί προβληματιΖμοί......

Θα έβαζα αυτή τη φωτογραφία....

για την σημερινή απεργία...

(είναι αφίσα του Pascal Colrat,το 1995,

και λέει πως στην απεργία υπάρχει όνειρο....)

..

.

...

αν δεν ένιωθα κάπως έτσι.....

....και πρέπει γαμώτο....

να επιστρέψουμε την μούτζα....

ΠΡΕΠΕΙ!!!!

...

Που???

Διαλέχτε εσείς....

...

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία.....

και δεν χαλάμε χατήρια....

...

..

Αρκεί να μην δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα....

Αστικό θαύμα!!!!....

Ποιος είπε ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω???
Και όμως γυρίζει…..

Στη Σεούλ….υπήρχε ένας μικρός ποταμός….
Σταδιακά με την αστική «ανάπτυξη» …
περικυκλώθηκε από τσιμέντο…
γέμισε με σκουπίδια….
και στο τέλος… το 1976….
«εξυγιάνθηκε» με την κατασκευή μίας λεωφόρου….
μήκους 5.6 χιλιομέτρων…

Μέχρι το 2003…
αποτελούσε πρότυπο…
«επιτυχημένης εκβιομηχανοποίησης και εκσυγχρονισμού»….

Όμως… τίποτα δεν είναι τελεσίδικο…
αρκεί να μην είναι το μυαλό σκουριασμένο….

Το 2003… οι χωροτάκτες την κλείσανε….
για να αναζωογονήσουν το κέντρο της πόλης…
και να το ξανακάνουν φιλικό….
στους δόλιους κατοίκους…..

.

Χρειάστηκαν δύο χρόνια…
και 281 εκατομμύρια δολάρια…
όμως μετατράπηκε σε ένα ολοζώντανο…
τεράστιο αστικό πάρκο….
που ειλικρινά…
ΖΗΛΕΥΩ!!!!!!!!!!!!!!!!

Το 75% των υλικών της κατασκευής…
προήλθαν από επανάχρηση των παλαιών…
της λεωφόρου….
και η θερμοκρασία της περιοχής….
μειώθηκε κατά 3,6 βαθμούς Κελσίου….
.

Το πάρκο λειτούργησε δευτερογενώς…
και σαν περιβαλλοντική εκπαίδευση …
και σταδιακά οι κάτοικοι…
άρχισαν να χρησιμοποιούν ποδήλατα…
και αστική κυκλοφορία…
με αποτέλεσμα να μην επιβαρυνθεί το κυκλοφοριακό…
παρόλο που ακυρώθηκε….
μία από τις κεντρικότερες λεωφόρους…

Ετσι…. ο ποταμός γύρισε….
και έγινε ΤΟ θαύμα…..

Υ.Γ. Αντε βρε… και στα δικά μας….

(όχι δεν παίρνω ναρκωτικά...

απλά χρειάζομαι λίγη ελπίδα!!!)

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Αναδημοσίευση.....

Πολλές φορές ακούμε τη φράση " αιδώς αργείοι "

που σε απλά ελληνικά σημαίνει "ντροπή Αργείοι!

" Με τη φράση αυτή επιπλήττουμε συνήθως

κάποιες ομάδες ή σύνολα ανθρώπων,

όταν η συμπεριφορά ή η στάση τους δε συνάδει

με την ενδεδειγμένη ή την αναμενόμενη.

Σπάνια μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για ατομική επίπληξη.
ου μάν ες γε γε χορόν κέλετ΄ελθέμεν, αλλά μάχεσθαι.
Και , βέβαια, δεν μας προσκαλεί σε χορό, αλλά σε μάχη.
ημιν δ' ου τις τουδε νόος καί μητις αμείνων
Κι όσο για μας, καμιά σκέψη ή ιδέα δεν είναι καλύτερη από τούτη,
η αυτοσχεδίη μιξαι χειράς τε μένος τε.
από το να ενώσουμε δηλαδή τα χέρια με την ψυχή μας σε μάχη σώμα με σώμα.
βέλτερον ή απολέσθαι ένα χρόνον ηέ βιωναι
Γιατί είναι προτιμότερο την ίδια χρονική στιγμή να σκοτωθείς ή να σωθείς
...

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν , κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις..αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα
.

.

.

.

από το βλογ των 100 ενωμένων σοβαρρρών συγγρρραφέων.....

χωρίς καμία απολύτως επέμβαση δική μου!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχα

.
.
.
.

Υ.Γ. Ως Νονά αισθάνομαι πολύ συγκινημένη!!!!!

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Le tutu de l’amandier…

Μία έκπληξη σε περιμένει στη γωνία….
ένα σινιάλο ελπίδας και χαράς…

Κερδίζει για σένα το τέλος του χρόνου…

παρά τις προβλεπόμενες απώλειες…
θερμό μες την παγωνιά…

Η χαρά του άνθισε…
για να στην προσφέρει…

Στα τσαλακωμένα πέταλα…ρέουν οι χυμοί….

Σαν tutu μικρής μπαλαρίνας…

που κάνει πρόβες χωρίς μουσική….

.

έτοιμη να δώσει τα πάντα….
ώστε κάποτε να εναρμονιστεί…

με τον ρυθμό της τρελής καρδιάς της ….
που μόνο εσύ δημιουργείς…

Και ευτυχώς δεν τα καταφέρνει….

και ενώ είναι εκτός τόπου και χρόνου….

κάθε χρόνο σηματοδοτεί….

την άνοιξη….και τον έρωτα μας….

και τον χορό που δεν χορέψαμε μαζί…

ανεμοπαρασυρμένοι…

ξελογιασμένοι…

μεθυσμένοι από χαρά….

για πάντα …

GEORGES BRASSENS - L'amandier

.

.

.

Ναιιιιιιιιιιιιιι ήρθεεεεε η Ανοιξη!!!!!!!!

(και αν δεν έχουμε λεφτά.... θα φάμε αμύγδαλα!!!!!)

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

.

.