Green Revenge (II)...

O έρωτας αναπτύσσεται…
πάντα μες την ομίχλη…

Πορεία που αποκτά ακμές…
φτιαγμένες με αντιδράσεις…

.

Βελτιωτικές προσμίξεις θηραϊκής γης…
γιατί μιά έκρηξη δεν φτάνει…

περικλείοντας το αδρανές…
υλικό θραυστό, στο λατομείο….

.

Εμφανές ή και κρυφό…
μα πάντα οπλισμένο….
το σκυρόδεμα χυτεύτηκε …
να αντέξει όλες τις κρούσεις….

.

Εφελκυσμών που δεν ξεφύγανε…
από τον λαβύρινθο της θλίψης….
και φτιάξανε το κέλυφος…
ολόκληρης της ζήσης…

.

Όμως η τελειότητα δεν άντεξε….
στην σκληρότητα του χρόνου….
και έφτιαξε πόρους συλλογής…
για ατελείς ελπίδες….

.

.

Και εκεί κρυφά… ήρθε και φώλιασε…
ένας πρωτόγονος μας σπόρος…
Ένας οργανισμός πολύ απλός….
όμορφος και βελουδένιος…

.
Στην υγρασία φίλησε…
την ταπεινή σκουριά μας…
και εισχωρεί αργά και σιωπηλά…
πάντοτε κατακτώντας….
Ιερή διάβρωση επιστροφής…
στο όνειρο της ευτυχίας….

.

.
Πράσινη η εκδίκηση….
στους αστικούς κανόνες….
Πρόκληση για απλότητα….
φθορά της αλαζονείας…

.

.

Το πεπατημένο φθείρεται….
με τρυφερή αγωνία….
που βάζει βαθειά μες τη ρωγμή….
γκρίζα πνοή θανάτου…
για να κρυφθεί εκεί δειλά…
ή να την συμπληρώσει….
Το πλήρες δεν είναι συμπαγές…
όταν λαχανιάζει….

.

.
Μα όλα λες και γίνανε…
για μία πλήρη ρήξη….
για μια γλυκιά παράδοση….
στη δύναμη της φύσης…..

*Και η μουσική... που επέλεξε για την ανάρτηση....

ο Καθηγητής Μουσικής μου...

Green Revenger....