Το κρυφτό…..

Έλα να παίξουμε ένα παιχνίδι….
εσύ θα τρέχεις….
εγώ θ’ ακολουθώ….

Θα αφήνεις πάντα τα πιο κόκκινα ίχνη….
και εγώ θα ψάχνω να τα βρω…

Ένα δικό μας, μυστικό δάσος…
θα γίνει της αγάπης μας το σκηνικό….

Θα με μπερδεύεις όταν διαλέγω….
ποιο φύλλο είναι το μαγικό….

Όταν ιδρώνεις… θα βρίσκω τα ίχνη…
από το άρωμα σου το φυσικό….

Όπου δακρύζεις θα γίνεται βρύση….
για να ξεδιψάνε οι «κακοί»….

Όταν πεινάς θα σου έχω ένα μήλο….
να το δαγκώσεις για να σε βρω….

Θα φας όσα θέλεις…
μα θα αφήνεις πάντα το μισό…
σπονδή σε όσους δεν έχουν…
να φάνε απόψε, φαγητό…

Όταν θα βρέχει…
τότε θα κλέβω…
θα σε χαϊδεύω σα να’ μουν βροχή…

Όταν κουράζεσαι…
θα τρως καστανάκια…
να παίρνεις δυνάμεις…
να τρέχεις γοργά….

Και όταν με σκέφτεσαι…
θα φυτρώνει μαργαρίτα…
για να σου λέει πως σ’αγαπώ….

Όταν πελαγώνεις…
εγώ θα μαζεύω διαμάντια….
τα δάκρυα σου τα λαμπερά….

Και τα δάκρυα μας …
σου λέω, το ξέρω…

θα επιστρέψουν κάποτε…
σαν ορμητική πηγή….

που δίπλα της θα φτιάξεις…
ένα υπέροχο στρώμα….
να ξαποστάσουμε μαζί….

Και εκεί θα αρχίσουμε δυνατά να γελάμε…
να συζητάμε σαν παιδιά….
πόσο απλή είναι η ευτυχία…
όταν είμαστε αγκαλιά…..