Το ψέμα της ευθείας…..

Εγραφα.... γράφω… θα γράφω…

την εργασία…τις εργασίες….

για το μεταπτυχιακό….

Πέρασα....περνάω…θα περνάω…
ατελείωτες ώρες μπροστά στο γαμημένο pc….

Δεν βγάζω φωτογραφίες… δεν πάω βόλτες….
και γράφω….

Μέχρι.... που έγραψα την παρακάτω πρόταση…
παρουσιάζοντας την αρχιτεκτονική λύση….

και το μυαλό ξέφυγε…..

«Η κυκλοφορία των πεζών γίνεται μέσω των καμπυλόσχημων διαμορφωμένων πεζοδρόμων αλλά και μέσω μονοπατιών μικρής κλίμακας που ενισχύουν την αίσθηση του φυσικού περιβάλλοντος, στο οποίο δεν βρίσκουμε ποτέ ευθείες ούτε τυποποιημένη μορφολογία.»

Ήρθε στο μυαλό…

η φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω….
και μετά… η σκέψη… πως τίποτα φυσικό…

δεν είναι ευθύγραμμο…
ούτε τυποποιημένο μορφολογικά….
και αυτό το κάνει όμορφο….

ενδιαφέρον….

ταυτόχρονα επικίνδυνο και δελεαστικό…

και τελικά το δένει αρμονικά…
με την πιο τρομερή αλλά ταυτόχρονα φυσική εμπειρία…
τον θάνατο….

Ξέρω… έχω σαλτάρει….
αλλά… δεν είναι αλήθεια????

Υ.Γ. Αν παρέδιδα μόνη μου την εργασία…
θα έβαζα έναν επίλογο…με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις…
από την ανατίναξη.. του γαμω-συγκροτήματος που σχεδιάζω…
Αφού γκρεμίζω ένα στρατόπεδο για να το φτιάξω….
γιατί να μην σχεδιάσω και το τέλος του???