Αειφόρα Παραμύθια…..

Μια φορά και έναν καιρό….
ήταν ένας κρατικοδίαιτος δημοσιογράφος….

Έκανε έρευνες και ρεπορτάζ…
και… είχε οικολογικές ανησυχίες….
Τα βράδια δεν κοιμότανε…. γιατί ανησυχούσε….
«τι να κάνει το δάσος?» , «τι να κάνουν τα πουλιά?»,
έλεγε….και ξεφυσούσε….

Μέχρι… που αποφάσισε…
να πάει στην Ευρώπη να τα σώσει…..
Κατέβηκε υποψήφιος…. με άλλους 21…..

Μίλησε σε εκατομμύρια άσχετους …
για οικολογικές ανησυχίες….
Μάλλιασε όμως η γλώσσα του…
και έκανε ένα σταντ…..
να ξεκουράζεται…
και να μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια….
μπας και τους προλάβει…..

....
Εκεί όμως ξεμπροστιάστηκε…..
γιατί….
Αντί να πάρει ανακυκλωμένα υλικά….
ή έστω ανακυκλώσιμα…
πήγε στο δάσος… και έκοψε…
τα πεύκα που αγαπούσε….
Πριν τα κόψει…. τα φωτογράφισε…
για να τα κάνει αφίσα…..

Τώρα τα κούτσουρα γυμνά…
αποτυπωμένα σε έναν πλαστικό καμβά…
βλέπουν το δάσος που κάποτε ζούσαν….

Βέβαια θανατώθηκαν για καλό σκοπό….
αλλά… μήπως….
κάπως έτσι… δεν κατέστρεψε τα πάντα ο καπιταλισμός???

.....

....
Για έναν «καλό» σκοπό…

με μειωμένο κόστος???

..

..

..

..

....

Y.Γ. Η οικολογία είναι επιστήμη.... δεν είναι από μόνη της πολιτική....και ας λέει ο "Οικολόγος"....

Θα κάνει λέει συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ... αλλά... πάντα θα μπαίνει ο παράγοντας ΚΟΣΤΟΣ.....

Και τότε... θα μπεί ο καπιταλισμός... να δώσει την κραταία λύση....

Εκτός και αν... δεν είναι καπιταλιστικό κόμμα το Πασοκ...

Βρε μπας και δεν είναι????

..........

.......

..........

*Η Αειφόρα Πραγματικότητα, γραμμένη : ΕΔΩ!

Αχ Αλέκα μου...μεράκλωσα!!!!!!

Ο έξυπνος Βλάκας…..

Η πληροφορία σήμερα κυκλοφορεί….
ο καθένας τώρα πια με ένα παλιοπισί…
μπορεί να εκφράζει την γαμω-γνώμη του…
και την γαμω-λογική του….
και το κάνει με κάθε ευκαιρία…
και αυτό είναι κατά βάση καλό…
και δημοκρατικό…
αλλά….
το να εκφέρεις την γνώμη σου…
σημαίνει και πως αναλαμβάνεις…
και την ευθύνη των λεγόμενων σου…
Και δεν μπορώ λοιπόν να μην σχολιάσω…
τι διαβάζω….…
και έχω διαβάσει τόσα… που θα σκάσω…

Διάβασα λοιπόν….σε διάφορα βλογ….
«δεν θα πάω να ψηφίσω….

είναι όλοι αλήτες…. στέλνω ένα μήνυμα…»
και άλλες παπαριές….

Μαγκιά σου ρε φίλε να μην πας να ψηφίσεις… και δικαίωμα σου…
Πάνε να κάνεις μπανάκια…
πάνε να ταίσεις τα περιστέρια…
πάνε βολτίτσα με την πεθερά σου….
τράβα και μία μαλακία…

Κάνε ότι γουστάρεις…
αλλά… επειδή είσαι εσύ στόκος…
πρέπει να ξεχάσουμε τα μαθηματικά εμείς…
και να πούμε…
Μπράβο μεγάλε αγωνιστή???
Μπράβο σύντροφε γκρέμισες το κατεστημένο???

Ε όχι ρε… τέτοια χαρά δεν θα την δεις…
Τέλος…

Γιατί….

το να μην έχεις στοιχειώδεις γνώσεις μαθηματικών…
οκ… μπορώ να το συγχωρήσω…
το να μην έχεις ζόρια…οκ… το ζηλεύω….
το να μην έχεις κανένα όραμα…
οκ… αφορά αυτούς που τρώνε την βαρετή σκατόφατσα σου στην μάπα…

αλλά… ρε μεγάλε… ως εκεί….

μη μας το παίζεις και απόλυτη «υπεράνω» αμφισβήτηση…
γαμώ τον μπελά μου…


Γιατί…

ναι… και εγώ συμφωνώ… δεν είναι όλα ρόδινα πουθενά…
ναι… και εμένα μου την σπάνε τα κάθε είδους κομματόσκυλα και οι πολιτικάντηδες…
αλλά…
δεν θα δώσω το μικρό ποσοστό που αναλογεί στην ψήφο μου…
στο κάθε παπάρα… χάρισμα…

Έχω άποψη…

και θέλω να την υποστηρίξω…
και δεν υποστηρίζεται αφήνοντας…
τον Ψωμιάδηδες να ψηφίσουν αντί για μένα…
ούτε τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ-γάμα με –Εναλλακτικούς-Πράσινους…
ούτε τα φασιστοειδή του ΛΑΟΣ…

Έχω άποψη…

και δεν θέλω ο κάθε αρχίδας να καταχράται την εξουσία…
Θέλω να τρέμει… τι θα πάθει άμα κάνει καμία λαμογιά….
Θέλω να έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα…
και ίσες υποχρεώσεις…
και να πληρώνει τους φόρους που του αναλογούν,
ο κάθε Βουλγαράκης με την Οφσορ…
Θέλω να λειτουργεί η δικαιοσύνη….
και όχι να βγαίνει πως φταίει η γαμω-ζαρντινιέρα…
που έγινε γκάιντα το παιδί…
Θέλω να δω τον μπάτσο που σκότωσε τον πιτσιρίκο στην φυλακή…
και κάθε μπάτσο… που πουλάει τρέλα…
Θέλω να δω το Βατοπέδι, μόνο με έναν μπαχτσέ…
και όχι με τα καλύτερα ακίνητα της Ελλάδος…
Θέλω αειφόρο ανάπτυξη…χωρίς μπαζωμένη παραλία…
και τακτοποίηση αυθαιρέτων...

...
Θέλω, θέλω θέλω…

..

Θέλω πολλά…

...
και αμφιβάλλω αν τα θέλω μου είναι ίδια με των άλλων…
αλλά σε γενικές γραμμές... κάποιος πούστης…
θα έχει τις ίδιες βασικές αρχές…
και θα τον ψηφίσω…
και ας είναι «υποδεέστερος»…
από τα εγωιστικά οράματα μου…

....
Τουλάχιστον θα το παλέψω….
θα το παλέψουμε…
με όσα Θέλω μας, ταιριάζουνε....

....

Γιατί η εξουσία θα δωθεί….
και η Ευρωβουλή θα λειτουργήσει…
το θέμα είναι αν θα ακουστεί…
έστω.. ένα από τα θέλω μου εκεί μέσα….
όχι να υπερισχύσει….
μόνο να ακουστεί…
για την ώρα μου φτάνει…
....
Το ότι έχετε (και καλά) «θέλω» …
που δεν έχουν εκφραστεί…
πράγμα που δεν το πιστεύω…
δεν σας κάνει μάγκες…
ούτε πρωτότυπους…

.....
Σας κάνει λάπατα…
για τους μαγκάκους... που μας γαμάνε…
και οκ… εσείς συμπεριφερθείτε όπως γουστάρετε…
αλλά εγώ δεν θα σταματήσω να σας κράζω…

....
Και… αν τολμάτε ας απαντήσετε…
«έξυπνοι» Βλάκες…
αν λείπει το «αντιηλιακό» …
από το σύνολο έγκυρων ψήφων…
των ευρωβουλευτών….

...

....

....


Υ.Γ Κostaslogh…..δεν έχω τίποτε προσωπικό με σένα…και ξέρεις πως σε συμπαθώ… αλλά.. αν δεν ψηφίσεις… θα σου ρίξω ένα βρωμόξυλο… και θα σου φάω όλους τους κεφτέδες… ΤΕΛΟΣ!!!!!


*korinoskilo.....χώστα !!!!!!!!!!

Εγώ ξελάφρωσα....

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

....

....

...

Εναλλακτικές προτάσεις...

Ο σωστός τρόπος.....

Διάβασα ένα όμορφο ποστ….
και καρφώθηκε στο μυαλό μου….
Αφορούσε τις σφαγές…. και σχολίαζε τις εκλογές….
πολύ δύσκολο(?) θέμα, λέμε….

Είμαι λίγο περίεργη…

αλλά έχω την δουλειά μου να το εκτονώνω….
Kάποτε λοιπόν… με κάλεσε ένας φίλος μηχανικός…
να κάνουμε μία μελέτη...

για ένα σφαγείο στρουθοκαμήλων στο Κόσσοβο…
και φυσικά δέκτηκα με ενθουσιασμό….
Σφαγείο στην εμπόλεμη ζώνη!!!
Το όνειρο κάθε παλαβού… που λατρεύει τα όρια….

Στην αρχή νόμιζα πως μου κάνει πλάκα….
γιατί με ήξερε… ότι ήμουν τρελαμένη….
μετά κλείσαμε ένα ραντεβού… με έναν έμπειρο σφαγέα….
Ενώ μου έβγαλε όλα τα τσιγκέλια και μου περιέγραφε…
όλη την αιματηρή διαδικασία….
γύρισε…και με ρώτησε….
«Τρόμαξες κοριτσάκι μου???»
Τι να πω εγώ, πως σχεδόν είχα καυλώσει???

Μου άρεσε… η λεπτομέρεια του θανάτου….
η αγωνία του σφαγέα… να μην ακούει η στρουθοκάμηλος…
την άλλη που σφάζουν, να τσιρίζει….
Λάτρεψα τα φρεάτια που μαζεύανε το αίμα….

για να μην μυρίζει και τρομάζουν...

....

Την διεστραμμένη λεπτομέρεια…

και τον κρυμμένο ερωτισμό…
στον σωστό τρόπο θανάτου….

....
Γύρισα στο γραφείο μου… και σχεδίαζα μέρα νύχτα….
Σε τέσσερις μέρες… είχα έτοιμη ολόκληρη μελέτη…..
Την έκανα και ένα τευχάκι… με εξώφυλλο του Μπέικον…..
και περίμενα να υλοποιηθεί…
ώστε να πηγαίνουμε για επίβλεψη...

με την Αλφα Ρομέο…
ανάμεσα στις νάρκες….

...

....

...
Που δένουν οι εκλογές, ίσως εύλογα ρωτήσετε….
και όμως… οι πουτάνες δένουν….

Ξέρουμε όλοι πως ίσως(?) μας σφάξουνε….
Ξέρουμε όλοι… τι παιχνίδι παίζει….
αλλά μπορούμε να το παλέψουμε…

...

....
Έστω ζητώντας καλύτερες συνθήκες σφαγής….
Ζητώντας να μην βιώσουμε την απόλυτη αγωνία του θανάτου….

...

....

....

Γιατί… δεν με τρομάζει τίποτα….
όσο ένα σποτάκι στην τηλεόραση….
που γελοιοποιεί τις αγωνίες ενός νέου ανθρώπου…

....

....

....
Δεν υπάρχει πιο σκληρό θέαμα…

από τα μάτια ενός πεινασμένου….

...

....

....

Υ.Γ. Εγινε νέος πόλεμος μετά...άλλαξε η κυβέρνηση...

και δεν πήγαμε....

Φυσικά είχαμε εργοδότες... κυβερνώντες....

Psychosomatic addict....

Μία υπερπαραγωγή.....

για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο....

(ναι ρε... ξύπνησα στις 6.00π.μ.,

και βγήκα βόλτα....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!)

Ευχαριστώ τον αστεράτο μουσικό δάσκαλο,

Green Revenger... για την μουσική....

Το ψέμα της ευθείας…..

Εγραφα.... γράφω… θα γράφω…

την εργασία…τις εργασίες….

για το μεταπτυχιακό….

Πέρασα....περνάω…θα περνάω…
ατελείωτες ώρες μπροστά στο γαμημένο pc….

Δεν βγάζω φωτογραφίες… δεν πάω βόλτες….
και γράφω….

Μέχρι.... που έγραψα την παρακάτω πρόταση…
παρουσιάζοντας την αρχιτεκτονική λύση….

και το μυαλό ξέφυγε…..

«Η κυκλοφορία των πεζών γίνεται μέσω των καμπυλόσχημων διαμορφωμένων πεζοδρόμων αλλά και μέσω μονοπατιών μικρής κλίμακας που ενισχύουν την αίσθηση του φυσικού περιβάλλοντος, στο οποίο δεν βρίσκουμε ποτέ ευθείες ούτε τυποποιημένη μορφολογία.»

Ήρθε στο μυαλό…

η φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω….
και μετά… η σκέψη… πως τίποτα φυσικό…

δεν είναι ευθύγραμμο…
ούτε τυποποιημένο μορφολογικά….
και αυτό το κάνει όμορφο….

ενδιαφέρον….

ταυτόχρονα επικίνδυνο και δελεαστικό…

και τελικά το δένει αρμονικά…
με την πιο τρομερή αλλά ταυτόχρονα φυσική εμπειρία…
τον θάνατο….

Ξέρω… έχω σαλτάρει….
αλλά… δεν είναι αλήθεια????

Υ.Γ. Αν παρέδιδα μόνη μου την εργασία…
θα έβαζα έναν επίλογο…με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις…
από την ανατίναξη.. του γαμω-συγκροτήματος που σχεδιάζω…
Αφού γκρεμίζω ένα στρατόπεδο για να το φτιάξω….
γιατί να μην σχεδιάσω και το τέλος του???

Η υπερπήδηση των γλυκών….

Πολλές φορές νιώθουμε αμήχανα…
δεν ξέρουμε πως να αντιδράσουμε…
άλλες πώς να συμπεριφερθούμε…
Δεν τα καλύπτει όλα τα savoir vivre…
και δεν μας τα μάθανε στα σχολεία….

Έχω προβληματιστεί πολλές φορές…
αν έπραξα σωστά ή λάθος….
έβρισκα διάφορες εκδοχές…
έφτιαχνα υποθετικά σενάρια…
γύριζα τον χρόνο πίσω….
στην ώρα που κάτι στράβωσε….
και ανέλυα….

Πάντα χαμένη… πάντα αβέβαιη…
πάντα παρεξηγημένη εξαίρεση….
ελπίζω όμως δίκαιη…
στην αυτοκριτική και πάντα με διάθεση να μάθω…
Όχι πως πρέπει να συμπεριφερθώ…
αλλά κυρίως πως εκλαμβάνουν οι άλλοι την συμπεριφορά μου...
διότι… όλα έχουν να κάνουν με κώδικες…
και αν θες να παίξεις... να επικοινωνήσεις...
να ενταχθείς… πρέπει να μάθεις να τους ερμηνεύεις…
Αυτό δεν το κατάφερα…
αν και ακόμα το παλεύω…

Μετά από τόσα χρόνια λαθών…
ένα πράγμα έμαθα….
Ο μόνος σωστός τρόπος να κάνεις το λάθος…
είναι ο αυθόρμητος….
Ο τρόπος που εκφράζει τουλάχιστον τα συναισθήματα σου…
χωρίς σκέψη, χωρίς στρατηγική…
χωρίς ανάλυση….αυτόματα….
Τουλάχιστον… έτσι δεν μείνει η οργή…
μένει μόνο η πίκρα….και η αιώνια απορία…

Έτσι και σήμερα….

Κάποιος με πίκρανε….
δεν θα το αναλύσω… δεν θα του το συζητήσω…
απλά θα αποχωρήσω….
και όταν θα έρθει να με κεράσει ένα γλυκό…
λόγο... ή παγωτό….
αντί να πω ευχαριστώ…
θα αρνηθώ το κέρασμα……
διότι… στον «δικό μου κόσμο»…
υπάρχει μία συνέπεια…στην αξιοπρέπεια…
και ας είναι του αγίου Κωνσταντίνου….

Ένα απίστευτο ΤσομπανοΣαββατόβραδο….

Αυτό το Σαββατοκύριακο… ήταν μαγικό…
Άρχισε στραβά.... κλασσικά….
αλλά… ένας απίστευτος ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ… από την Αθήνα….
ήρθε…. με μία φοβερή καρατύπισσα….
και….μου χάρισαν μία από της ωραιότερες βραδιές της ζωής μου….

Τώρα λογικά... θα ρωτήσετε….
Κάνουν μάγια οι Τσομπάνηδες???
Και όμως!!!!!
Ειδικά αν συνοδεύονται από Καρατύπισσες…

Ήρθε λοιπόν.. ο Τσομπάνης….
και με πήρε στην συναυλία των SKA-P….

Εγώ ως σοβαρό άτομο... και ψιλοξενέρωτο…
δεν πολυήθελα….
Θα έλειπε και ο μουσικός δάσκαλος…
που είχε την αρχική ιδέα….
και… είχα ψιλοστραβώσει ….
αλλά… αυτός επέμενε….
και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ έκανε….

Ήταν η απόλυτη, απίστευτη, μαγική, ανεπανάληπτη συναυλία….

Η μαγεία άρχισε… από τον καφέ…που ήπιαμε πριν ξεκινήσουμε….
(κάτσαμε στο μόνο μέρος της Θεσσαλονίκης που δεν είχε φραπέ…
και μου έφερε ο Τσομπάνης…έναν άλλον καφέ… αλλά νοστιμότατο!!
Μας είδαν και μερακλήδες…μας κεράσανε και δύο γλυκά…)

Συνεχίστηκε… στην διαδρομή…προς το γήπεδο….
(με οδηγίες ενός «επιστήμονα» από το ίντερνετ…

μέσω ενός δρόμου που δεν έχει ακόμα διανοιχθεί!!!

Ευτυχώς… είχαμε ρέντα… φοβερό προσανατολισμό…

και…είχαμε δει που είναι από τον δορυφόρο….)

Η πρώτη γυναικεία συσπείρωση έγινε για την αγορά εισιτηρίου…
(δεν είχαμε…αλλά με φοβερούς ελιγμούς… και τσαμπουκά…

το εξασφαλίσαμε σχετικά σύντομα..

υπερπηδώντας όλα τα εμπόδια…

και κυρίως μία ουρά…πολύ ζόρικη….)

Μετά… αγωνιστήκαμε… να βρούμε…κάτι άλλα παιδιά…

αλλά ο Τσομπάνης… στις συνεννοήσεις…

δεν….
(τους βρήκαμε τυχαία…και ήταν ένα ζευγάρι… αστεράτο….

που έκλεινε 10 χρόνια μαζί…

αλλά… έμοιαζε.. με απόλυτη εφηβική καραφρεσκαδούρα)

Ένα υπέροχο τοπικό συγκρότημα…

έκανε την εισαγωγή….
Και με την καρατύπισσα….

πήγαμε… μπροστά…για προθέρμανση…

Εκεί… άρχισε ο χαμός !!!!

Ανακάλυψα την ευεργετική ψυχοθεραπεία….
του σπρωξίματος…

Τι μαγική εφεύρεση !!!!!!!!

Παίρνεις φόρα χορεύοντας... και ορμάς!!!!!

Γιούριαααααααααα

Σπρώχνεις... και σε σπρώχνουν….
και όλα σου τα άγχη… όλα τα νεύρα….
φεύγουν…..

Τι υπέροχο αίσθημα !!!!!

Χοροπηδάς…και ορμάςςςςςςςςςς
Ορμάνε και άλλοι από πίσω….
και σε σπρώχνουν….
και γίνεται το απόλυτο μπάχαλο….
και το μυαλό καθαρίζει….
Τελείως όμως !!!!!!!!

Φυσικά… λόγω ηλικίας…
Άντεξα… μόνο 15 λεπτά….
Μόλις πήραμε την δόση μας…
γυρίσαμε στην Τσομπανική Βάση….

Εκεί ο «επιστήμονας» είχε φέρει μπύρες….

Ήπιαμε κυριλέ τις μπύρες μας….
και……
και…....
ΑΡΧΙΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!
(ιδού η αρχή της απόλυτης συναυλίας… όπως την τράβηξε ο Τσομπάνης…)

Εγώ με την καρατύπισσα… πήγαμε μπροστά…
για ένα ακόμη σφηνάκι… σπρωξίματος…
άλλα 10 λεπτά….

Γινότανε χαμός!!!!!!

Δεν σταματήσαμε να χορεύουμε λεπτό….
Ανάμεσα στα περισσότερα τραγούδια…
φώναζε ο κόσμος…με αρχηγό τον Τσομπάνη…
Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι!!!

Χορός… τραγούδι…και ενίοτε «επιστημονική»¨μετάφραση….

Σε μία φάση παραλίγο να σταματήσει η συναυλία από κάτι κάφρους που πετούσαν μπύρες πάνω στην σκηνή… ευτυχώς σταμάτησαν….

και συνεχίστηκε…

ο χορός…το ξεσάλωμα…

το απόλυτο γλέντι…

Το σπρώξιμο… έφτασε και στα πιο πίσω στρώματα….
αλλά… κάναμε κουμάντο….

Ο Τσομπάνης…μας προστάτευε με τα στιβαρά του μπράτσα….

Δεν έχω ξαναδεί τόσο καλό παιδί… και με τέτοια δύναμη ποτέ….
Τέτοιο ιππότη…τέτοιο παλικάρι….
Μας προστάτευε όλες τις μουρλές….
και ταυτόχρονα χόρευε…ο άτιμος….

μέχρι…που του ξέφυγα…και…. με φάγανε μπαμπέσικα…..

Σε ένα σπρώξιμο…έφαγα μία κλωτσιά… ή μπουνιά… στο πλευρό….

Εκεί… τα είδα όλα….

Μου κόπηκε η αναπνοή…από τον πόνο…αλλά το μόνο που σκέφτηκα…
ήταν πως άμα πήγαινα σε γιατρό… και του έλεγα τι έπαθα….
θα μου έλεγε…και δίκαιο θα είχε…
«που πήγες κυρά μου… στην ηλικία σου??? Καλά να πάθεις…να πονάς…»

Ευτυχώς ο Τσομπάνης πάλι καθάρισε….
Με πήγε με την καρατύπισσα σε ένα κάγκελο…
και ήρθα στα ίσα μου….

Έχασα τρεις χορούς…. αλλά τουλάχιστον… γλύτωσα το νοσοκομείο…
και κυρίως το άγριο δούλεμα….
(ευτυχώς… είδα και το στριπτίζ του ολότρελου, απίστευτου…μαγικού τρομπετίστα…και λύθηκε και η απορία μας… τι φοράνε κάτω από τις φούστες….)
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Η συναυλία τελείωσε…. ακριβώς όταν όλοι είχαν πάρει την δόση τους…
Δεν νομίζω πως υπήρχε άτομο να μην είναι καταευχαριστημένο….

Ήταν όλα ΑΨΟΓΑ!!!!!!!!
Ήταν όλα ΕΞΑΙΣΙΑ!!!!!!!!!!
Ήταν όλα ΜΑΓΙΚΑ!!!!!!

και αν χρειαστεί να θυσιάσω ένα πλευρό για τους SKA-P την επόμενη φορά… ευχαρίστως θα το κάνω….
άξιζε…. όλα τα πλευρά…..

Επειδή παραμεγάλωσε η ανάρτηση…δεν σας λέω τι έγινε μετά…
ούτε την επόμενη μέρα… που επίσης… περάσαμε καλά…..

Θέλω να κλείσω το ποστ…με ένα μεγάλοοοοοοοοοοοοο
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
στο γενναίο Τσομπάνη…..
που δεν είναι άλλος… από την απόλυτη φίρμα της βλογόσφαιρας…
και όχι μόνο….. ο αντιδραστικός σεξομανής……

Υ.Γ. Τα δύο βιδεάκια είναι τρισάθλια… γιατί τα τράβηξα εγώ.. αλλά δεν μπορούσα να σταματάω να χορεύω…και τα βάζω μόνο.. γιατί το υποσχέθηκα στην καρατυπίσσα….

Ραντεβού… στο ROCKWAVE FESTIVAL!!!!!
Τώρα που βρήκα το ταίρι μου… στα σπρωξίματα….
δεν το χάνω με τίποτααααααααα!!!!!!!!!
Νατάσσααααααααααα σου’ρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!

Τίποτα...

Μία ηλιόλουστη μέρα….
σκοτεινιάζει ξαφνικά….
Ο ήλιος πονάει τα μάτια…
Ένα ρίγος διαπερνά το σώμα…
και ξαφνικά η ανάσα δεν σου φτάνει…
αλλά δεν έχεις δύναμη να ρουφήξεις τον αέρα…
Καμπουριάζεις…
και νιώθεις ένα κενό…
εκεί στο στήθος….
στη θέση της καρδιάς…
σιγά σιγά απλώνεται…
στα σπλάχνα…
Η φλέβα στο δεξί κρόταφο…
αρχίζει να διαστέλλεται…
κρυώνεις…
η ημικρανία έρχεται…
και το μόνο που θες…
είναι να χώσεις το κεφάλι σου…
σε μία αγκαλιά…
να σφραγίσει τα μάτια και τον ήλιο…
Θες να κλάψεις…
αλλά…σφίγγεσαι…
Το δάκρυ μένει στο μάτι…σαν τσίμπλα…
και ανοιγοκλείνεις τα ματοτσίνορα...
για να μην φύγει…
Ένας δυνατός πικρός καφές…
μια δυνατή τζούρα…
και αναστεναγμός….
Ένας κόμπος στον λαιμό…
Καταπίνεις με δυσκολία…

Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις…
τίποτα…
μένεις εκεί να σκέφτεσαι ότι πονά…
και αυτό να σε πονάει περισσότερο…

Δεν επαρκείς…
δεν μπορείς να κάνεις τίποτα…
τίποτα…
απλά περιμένεις…
το τίποτα να ελευθερώσει τον πόνο σου…
και να του παραδοθείς…
για να σβήσει όλες τις σκέψεις…
όλο τον ήλιο…
αλλά κυρίως τον δικό του πόνο…

.........

.........

.........

........

.........

.....

Προσοχή στη γκέτααα!!!!

Μποτιλιαρισμένη….
στην γαμω-ερωτική κωλόπολη….
γύρω στα 10 λεπτά…. στο ίδιο σημείο….
με απίστευτο άγχος…να προλάβω…
σήμερα το πρωί…
είδα… το φως μου !!!!
Την μαγική αφίσα !!!!!
Στην αρχή απόρησα….
«μα ποιος τσομπάνης, κάνει τέτοιες αφίσες???»
Μετά όμως κατάλαβα….
τι σατανικό σχέδιο είχε ο άτιμος!!!!!

Να δημιουργήσει περίεργους συνειρμούς…
στους μποτιλιαρισμένους…
και μπαΐλντιζμένους…πολίτες!!!!!
Να τους διασκεδάσει, ώστε να παρηγορηθούν…
που τίποτα σοβαρό δεν γίνεται σε αυτή την κωλόπολη…
του Ψωμιάδη και του Παπαγεωργόπουλου…


Να είσαι καλά ρε Τσομπανογραφίστα….
Γέλασα με φωνή… μόλις….
φαντάστηκα τα αστέρια μας να κάνουν aerobic!!!
Μη σου πω πως άρχισα να χορεύω και να τραγουδάω…
το Let’s get physical…..
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχα

Α ρε Ψωμό…. τι άγριες φαντασιώσεις δημιουργείς….

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Υ.Γ. Το διάλειμμα…θα συνεχιστεί…πάραυτα…
Ακόμα δύο εργασίες μείνανε…..και εξετάσεις….
αλλά ένα ευχαριστώ… έπρεπε να το πω…

Αλοίμονο!!!!!!!!

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχα

Ενα διάλειμμα.....

Le désespoir n’a pas d’ailes,

L’amour non plus,

Pas de visage,

Ne parlent pas,

Je ne bouge pas,

Je ne les regarde pas,

Je ne leur parle pas

Mais je suis bien aussi vivant

que mon amour

et que mon désespoir.

΄

Ώρα για λίγη αυτοσυγκέντρωση.....

Θα τα ξαναπούμε....

σύντομα.....

Ντροπή!!!!

Τι να πει κανείς….

όταν δει κάτι σαν αυτό???

Να κοιτάξει αλλού???
Να νιώσει τυχερός???
Ή να πάρει μία μολότοφ…
και να κάψει…
(χμ… εδώ έχουμε πρόβλημα….
τι να πρωτοκάψει, γαμώ τον μπελά μου???)

Ένα νέο παιδί….
σε αναπηρικό καροτσάκι…
θέλησε να πάει μία βόλτα….
στην Ανθοέκθεση….
και φυσικά… ο "Ολυμπιακός" Δήμος…
της Καλαμαριάς…
δεν είχε ράμπες….
Όχι μόνο ράμπες…αλλά και πεζοδρόμιο….
Γιατί ???
Γιατί προφανώς…
ακόμα δεν απέκτησε ανάπηρο παιδί…
ο «Υπεύθυνος»….

Οπότε… το καροτσάκι…
μπορεί να προχωρήσει…
μόνο κάτω στον δρόμο…
δίπλα στα αυτοκίνητα…
με κίνδυνο της ζωής του παιδιού…

Και εκεί… θα μπει μπροστά…
η δόλια μάνα…
Όχι... δεν αφήνει το παιδί της…
να της το φάνε λάχανο…
οι παπάρηδες που τρέχουν...
να πάνε για καφέ στην παραλία…
να γλεντήσουν την ξεφτύλα μας…

Μπαίνει μπροστά…
Καμαρωτή… έτοιμη να τους τσακίσει τις λαμαρίνες…
και προχωράει…με τόσο θάρρος…
και αποφασιστικότητα…
που με κάνει να ντρέπομαι…

Ντρέπομαι... που είμαι μηχανικός…
Ντρέπομαι... που δεν πάω να πλακώσω στο ξύλο...
όσους στερούνε απροκάλυπτα τόσο βασικά δικαιώματα…
σε τόσους συνάνθρωπους τους…
Ντρέπομαι.. που δεν κάθομαι στο πλάι της...
να σταματήσουμε την κυκλοφορία…

Γιατί… είναι απαράδεκτο…
άλλοι να διεκδικούν την ατιμωρησία…
και άλλοι…να μην μπορούν να χαρούν τον ήλιο…

Ισορροπημένη διατροφή…..

Μαγικός συνδυασμός…
όλων των ενστίκτων μαζί…

τροφή…

επικίνδυνα ακροβατικά…

και αγκαλιά….

Τα σαλιγκάρια λύσανε το θέμα…
της ισορροπημένης διατροφής….

με τον πιο ερωτικό και διαστροφικό τρόπο…

Σε ένα όμορφο ανοιξιάτικο λιβάδι…

μέσα στην πρωινή δροσιά….


το πάθος ξυπνά ευτυχισμένο….

Ο μαϊντανός....

Έφτιαχνε γεμιστά….
Άρεσαν πολύ στο γιό της…
Είχε βρει ωραίες ντομάτες στην λαϊκή…
και τις συνδύασε με κάτι ακριβούτσικες πιπεριές…
Χαλάλι… για τον κανακάρη της…
Πάνω που ετοίμαζε την γέμιση…
γύρισε από τη σχολή….
Πήγε στο δωμάτιο του…
χωρίς να της μιλήσει….
και έβαλε μουσική…

Ξαφνικά.. διαπίστωσε πως δεν είχε μαϊντανό…
Μα πως έγινε αυτό??? Νόμιζε πως είχε πάρει….
-Τρέχα γιόκα μου να πάρεις ένα ματσάκι μαϊντανό…
σου κάνω γεμιστά… το αγαπημένο σου φαγητό…
-Άσε με ρε μάνα… δεν θα φάω εδώ….
-Έλα παιδάκι μου… δίπλα είναι… σε παρακαλώ….
να μην ντυθώ…
-Παράτα με!!!

Φώναξε... και έκλεισε την πόρτα….

Πικραμένη όπως ήταν… ξέχασε να βγάλει την ποδιά…
πήρε λίγα κέρματα… και τα κλειδιά….

Περπατούσε σκυφτή …
όταν άκουσε μία φωνή να την φωνάζει…
-Αναστασία??? Είσαι εσύ????
-Ορίστε??? Αναστασία με βαφτίσανε...
αλλά έχουν να με φωνάξουν έτσι από το σχολείο…
Σε ξέρω???
-Είμαι ο Λάζαρος βρε… ο συμμαθητής σου… από το δημοτικό…

Ξαφνικά χλόμιασε….
Θυμήθηκε… τον παιδικό της έρωτα…

-Λάζαρε!!! Χρόνια έχω να σε δω!!!
Τι κάνεις??? Δεν σε γνώρισα!!
-Ε ναι.. φύγαμε για την Αθήνα….
και χαθήκαμε…. αλλά εγώ δεν σε ξέχασα ποτέ….
Δεν άλλαξες καθόλου!!!
-Μη με δουλεύεις βρε…
το μαύρο μου το χάλι έχω….
γέρασα….
-Εγώ βλέπω το αντίθετο….
Θες να καθίσουμε κάπου… να πιούμε ένα καφέ???
-Πολύ θα το ήθελα.. αλλά βιάζομαι… μαγειρεύω….
-Έλα βρε... ας καθίσουμε εκεί….στο παγκάκι…
να σε δω λιγάκι….Όπως παλιά…θυμάσαι???

Δεν μπόρεσε να αρνηθεί….
Όχι…σε αυτόν… τον μεγάλο παιδικό έρωτα της…
Άλλωστε… ο μικρός…θα έτρωγε έξω…
είχε χρόνο….

Κάθισαν σε ένα παγκάκι… και μιλούσαν….
μιλούσαν ώρες….
Έχασε τον χρόνο… έχασε την καθημερινότητα…
έχασε κάθε επαφή με την λογική…
όταν της φίλησε τα χέρια… που βρωμούσαν κρεμμύδι….
Στην τελευταία της αντίσταση… την ακούμπησε σε ένα δέντρο…
και την φίλησε με πάθος στο στόμα…
Άρχισε να την χαϊδεύει…και της έβγαλε την ποδιά…

Ξέχασε τον μαϊντανό… ξέχασε τα γεμιστά…
ξέχασε τον κανακάρη….
ξέχασε την γειτονιά… και τον κόσμο….
ξέχασε τα πάντα….
και αφέθηκε… στο όνειρο….το παιδικό...
Τι όνειρο!!!!

Μέχρι που άκουσε μία μουσική….
Νόμιζε πως είναι παραίσθηση….
αλλά ήταν το κινητό…του Λάζαρου….
Κοίταξε το νούμερο…και το απάντησε….
ενώ της χαμογελούσε….
-Έλα μωρό μου…. Είμαι σε μία δουλειά στην Καλαμαριά…..
Ναι…. μην ανησυχείς… θα γυρίσω αγάπη μου σύντομα…
Τελειώνω….Ναι… και εγώ σε αγαπώ…




Έκλεισε το τηλέφωνο…και την κοίταξε…
με ένοχη μαγκιά….
-Η γυναίκα μου… ξέρεις…
Δεν σου είπα… που παντρεύτηκα...
έχουμε… και τρία παιδιά…..
-Να σου ζήσουν… Λάζαρε….και εγώ έχω έναν γιό…
Πρέπει να φύγω….
-Όχι ρε μωρό… κάτσε…έχω ακόμα χρόνο….
-Ναι…αλλά δεν έχω μαϊντανό….
-Ορίστε???
-Άστο… δεν θα καταλάβεις….
-Περίεργα μιλάς….Τι συμβαίνει???
Δεν απάντησε… και έφυγε τρέχοντας….

Γύρισε σπίτι…και άρχισε να ζυμώνει με δύναμη….
Γέμισε τα γεμιστά… τα έψησε…
και περίμενε….μόνη στην κουζίνα….

Ήρθε αργά….

-Έλα μανάρι μου… να φας….
Σου έχω σερβίρει…
-Α ρε μάνα… πως με αγαπάς….
Πεινάω σαν λύκος….
-Έτσι πεινούσε και ο πατέρας σου….
όταν γυρνούσε αργά….
-Που τον θυμήθηκες τον αλήτη???
Βάλε μου μία ακόμα πιπεριά….
Ρε μάνα… κάτι λείπει….
Έχουν διαφορετική γεύση τα γεμιστά….
Τι λείπει????
-Ο μαϊντανός γιαβρί μου….
Δεν βρήκα τελικά….
Δεν σου αρέσουν???
-Τέλεια είναι μάνα… άλλη φορά…
να μην βάζεις μαϊντανό…
είναι καλύτερα έτσι…..
-Όχι μωράκι μου… χρειάζεται και αυτός…
για άρωμα….


Υ.Γ. Την ποδιά… την βρήκα όπως την βλέπεται….
σε μία νυκτερινή βόλτα….
Η μουσική του Green Revenger… έκανε τα υπόλοιπα…
Άκουγα τότε… κάτι blues…..