Εδώ…

Η επιστροφή…πάντα θλιμμένη…..
σε ένα μίζερο αεροδρόμιο με inox καλυμμένη….
Κανένας πραγματικά να μην σε περιμένει…
και το remix να τελειώνει…
με ένα άσμα τυχαία(?) σχετικό….
Και ενώ καπνίζεις το πολυπόθητο τσιγάρο…
και σκέφτεσαι το καυγά με τον ανάγωγο ταξιτζή…
ένας χλέπουρας κρατάει οπτική επαφή με το βυζί σου…
ακούς τα λόγια….
που αν και τα ξέρεις….
παίρνουν άλλη διάσταση…
και σε γαμάν….


Εδώ δεν πιάνουν οι κατάρες δεν πιάνουν οι ευχές

Εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ το χτες

Εδώ οι άγγελοι δεν κλαίνε ούτε γλύφουν πληγές

Εδώ ή θλίψη δεν κερδίζει ποτέ.

...

Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές

Κι τρικλίζοντας τις ακολουθώ

Εδώ οι σκέψεις ζωντανεύουν ναυάγια ,πυρκαγιές

Καίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ.

....

Εδώ οι νύχτες δεν διψάνε γι άλλες άγριες γιορτές

Μονάχα σκέτα τραγουδάνε με κραυγές δανεικές

Εδώ πεθαίνουν πεθαίνουν νυσταγμένοι οι τελευταίοι εραστές

Εδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ ,δεν κερδίζει ποτέ.

-Είσαι χαρούμενη?
-Είμαι ευτυχισμένη… δεν με βλέπεις?

-Κατάλαβε πως φεύγεις….
-Θα του λείψω?

-Σε όλους αρέσουν τα χάδια εκτός από μένα…
πόσο μάλλον σε ένα σκυλί….
Θα τον κάνεις αδερφή… Καλύτερα που φεύγεις….

-Άρχισε τις αταξίες….
-Τον μάλωσες?
-Ναι αλλά δεν ακούει....

-Τον τιμώρησες?

-Όχι… βγάζει τρέλα… και λέω να τον αφήσω…
για να συνέλθει….
-Να βάλεις ξυπνητήρι… στις 5.00 ξυπνάει από εφιάλτες….
Κοιμάσαι βαριά….
-Εβαλα…..