Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Το λάθος διήγημα του Ριζοσπάστη….

Δημοσιεύτηκε στις 28 Δεκεμβρίου στο ένθετο του Ριζοσπάστη, ένα «αθώο» δήθεν διήγημα στο οποίο πιστεύω αξίζει μία απάντηση…..

Πήρα την πρωτοβουλία να την γράψω γιατί μέσα στις γιορτές ένιωσα σαν να περνάει ντούκου μια τόσο φασιστική προσέγγιση στο θάνατο ενός δεκαπεντάχρονου, και δεν μπορούσα να το αφήσω….

Η απάντηση είναι όσο πιο ήπια γίνεται.... και ακολουθεί τα επιχειρήματα του αρχικού κειμένου, χωρίς να προσθέτει όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματα που καθιστούν το κείμενο κατάπτυστο και αισχρότατο….



Άκου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.


Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.

Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.

Λοιπόν, ναι μου την άναψε!

Και δεν το μετανιώνει, το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζε ότι βαρούσε, αν και ήμουν και εγώ κωλόπαιδο, ένα πλουσιόπαιδο που έπαιζε με το σύστημα ,που αμφισβητούσα την τάξη, που έβριζα τους κωλόμπατσους και τέτοια...

Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να βρίσκομαι κλεισμένος σπίτι, με την μητέρα μου, πως δεν έπρεπε να γυρίζω στα Εξάρχεια, πως μπορώ να κυκλοφορώ μόνο στα Βόρεια Προάστια, μόνο στα μέρη της τάξης μου, και αυτό συνοδεία των γονιών μου και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες, οι δικηγορίσκοι και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνοι που γεννήθηκαν φτωχοί έχουν δικαίωμα στην αμφισβήτηση, μόνο εκείνοι μπορούν να βρίζουν τους μπάτσους και να κυκλοφορούν στα Εξάρχεια, στην Ομόνοια ή στις φτωχογειτονιές. Η καριόλα η Λιάνα, μπορεί βέβαια να κυκλοφορεί όπου θέλει… από τα σαλόνια του Καραμανλή και της αστικής τάξης μέχρι τον Περισσό και τα εργοστάσια, από το Κολωνάκι μέχρι τα Ίμια, αλλά αυτή είναι δημοσιογράφος.. και βουλευτής και δεν μετράει όπως εγώ, ένα κακομαθημένο δεκαπεντάχρονο κωλόπαιδο! Έχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, και τις χρησιμοποίησε όπως την βολεύει...

Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή είχε προβλήματα το πλουσιόπαιδο» και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Όπως ας πούμε, δεν έχουν προβλήματα οι νέοι, και όλοι οι ανώνυμοι πολίτες που βιώνουν την αδικία να σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όσοι σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα δικαστήρια και όλες οι υπηρεσίες δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία τους; Πόσοι άνθρωποι που καθορίζουν την καθημερινότητα και το μέλλον μας έχουν κοινωνική συνείδηση και αντικειμενική κρίση ή συμπεριφορά? Δεν μπορεί να είναι ή να φαίνονται καλά και όλοι να έχουνε παράπονα. Να κουβαλάς 15 κιλά τσάντα από πρώτη δημοτικού, να σε επικρίνει καθημερινά μία δασκάλα που είχε νεύρα γιατί την κεράτωσε ο άντρας της, και να αποφασίζεται το μέλλον σου από τον βαθμό που θα σου βάλει, να δουλεύουν οι γονείς σου διπλάσιες ώρες γιατί να εξασφαλίσουν τα δίδακτρα ώστε να μην πας σε ένα ετοιμόρροπο δημόσιο σχολείο χωρίς πράσινο, χωρίς εργαστήρια, τρέχεις καθημερινά σε 2-3 φροντιστήρια για να ανταπεξέλθεις στην «ενταντικοποίηση» των σπουδών και των φροντιστηριακών συμφερόντων, να μεγαλώνεις σε μία κοινωνία αδιάφορη όπου οι φίλοι σου αρχίζουν τα ναρκωτικά από τα 12, όπου ο γείτονας σου δεν ξέρει το όνομα σου παρόλο που συναντιέστε δύο με τρεις φορές στο ασανσέρ καθημερινά, σε μία πόλη όπου δεν υπάρχει πράσινο, τα δάση καίγονται και οικοπεδοποιούνται και οι ελεύθεροι χώροι γίνονται γήπεδα για μεγάλες ΠΑΕ και εμπορικά κέντρα.

Όσοι από μας προβληματιζόμαστε, ζοριζόμαστε και αμφισβητούμε την υπάρχουσα κατάσταση, έχουμε αποκλίνουσα συμπεριφορά και ψυχολογικά προβλήματα? Πρέπει να πάμε στον ψυχίατρο και να κυκλοφορούμε συνοδεία με τον κηδεμόνα μας μέχρι να αποθεραπευτούμε?

Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι ενήλικες, γονείς και δάσκαλοι, που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...

Λοιπόν, εγώ, είναι αλήθεια πως πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο, που λέει ο έτσι. Άλλαξα δύο ιδιωτικά σχολεία, προσπάθησα να βρω ενδιαφέροντα στόχους στο εκπαιδευτικό σύστημα, έπιασα διάφορους καθηγητές, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις ήσυχο πνεύμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή ως παιδί πλούσιου επιστήμονα. Ύστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να βρω άλλο τρόπο να διεκδικώ το μέλλον μου, μέσα από την αμφισβήτηση, μέσα από το προσωπικό ψάξιμο . Αλλά ησυχία δεν είχα ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος ήμασταν η παρέα μου και ολόκληρη η γενιά μου οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «να διαβάζετε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο καθηγητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Νέα γενιά-το μέλλον μας» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.

Ξέρεις πόσες φορές άλλαξαν τον εκπαιδευτικό σύστημα, την ύλη και τα βιβλία που έπρεπε να διαβάσω? Ξέρεις με τι τέχνη καταστρέφουν τα ταλέντα σου, την φυσική κλίση σου και τα ενδιαφέροντα σου? Βγάζουν μία εγκύκλιο, δίνουν μία συνέντευξη, και εκεί που καθόμαστε και προετοιμαζόμαστε, έρχεται η φωτιά-νομοσχέδιο και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει με τις αλλαγές τους και τη γλίτωσα με πολύωρα φροντιστήρια πάνω στην εφηβεία. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με μάτια πρησμένα από το διάβασμα, το σώμα κουρασμένο από τον εγκλεισμό στις τάξεις και με ρωτούσαν οι γονείς μου τι έπαθα και δεν ήξερα ούτε εγώ ο ίδιος τι μου συμβαίνει?

Την υποχρεωτική εκπαίδευση έβγαζα κι εγώ, σαν ένα μέσο παιδί της ελληνικής κοινωνίας, περιμένοντας να μεγαλώσω για να βρω τι τελικά θα μου αρέσει, τι τελικά θα καταλήξω γιατί κανείς ποτέ δεν ήξερε αν θα κατάφερνα να βρω την ισορροπία, την επιτυχία, την υποτιθέμενη ευτυχία. Κανένας συμμαθητής μου δεν ήξερε γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...

Και πώς βρέθηκα στο Σύστημα δε θα το αναλύσω, γιατί ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε με το ζόρι μέσα στην καταβόθρα. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως αρχίζει με τους παιδικούς σταθμούς, όπου πάμε πλέον όλοι για να φέρνει στην οικογένεια, έξτρα εισόδημα η μάνα. Μας αμολάνε στον παιδικό σταθμό και το πρώτο που μαθαίνουμε είναι «θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξαν έναν καλό παιδικό σταθμό, και μέσα σε πέντε μέρες έμαθα να μην κλαίω που με ξυπνούσαν χαράματα, που έφευγα από το σπίτι μου και αποχωριζόμουν την μάνα μου. Έμαθα όλα τα τραγουδάκια και πήρα μέρος σε όλες τις εθνικές εορτές, νομίζω πως με ντύσανε και τσολιά και πήγα στην παρέλαση με τα άλλα παιδάκια. Τα σίγουρο είναι πως μπήκα νωρίς στη σφηκοφωλιά, και έμαθα όλα τα κόλπα.

Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί έγιναν φέτος υποχρεωτικά και τα νήπια, ενώ δεν υπήρχαν νηπιαγωγεία? Αρχίζουν το πλύσιμο εγκεφάλου πριν καν αναπτυχθεί η προσωπικότητα μην τυχόν τους φύγει κανείς από την σκευωρία.

Δειλά πρακτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι όλοι οι υπουργοί παιδείας και οι βουλευτές, πεμπτοφαλαγγίτες θα τους έλεγε ένας σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά δεν τον άφηνε το κόμμα να μιλήσει έξω από την επίσημη γραμμή του.

Λοιπόν, ο μπάτσος το γουρούνι με έφαγε.

Είχε φτάσει λέει, στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα το αναλύσω, λέει πως είχε μπουχτίσει. Τον έβριζαν λέει κάποιοι, τον είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα του - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» του είχε φωνάξει κάποιος το ίδιο απόγευμα - και είχε φτάσει ως το λαιμό - γιατί η μάνα του ήταν παραδουλεύτρα, λέει. Εμένα βέβαια αυτό μου φαίνεται άσχετο, αλλά ίσως να φταίει που είμαι πλουσιόπαιδο, και να επιβάλλεται ο φόνος όταν κάποιος βρίζει μία παραδουλεύτρα. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου προϊσταμένου του την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια, με έφαγε….

Ξέρεις πώς είναι να είσαι με τους φίλους σου, έτοιμος να πας σε μία γιορτή, και να σε βρίσκει σφαίρα ξέμπαρκη επειδή κάποιος έβρισε μία παραδουλεύτρα? Όχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, που δεν είμαι μεν γιος πλύστρας αλλά θέλησα να ζήσω , να γνωρίσω την κοινωνία και βρέθηκα στο φέρετρο μέσα στην εφηβεία.

Με σημάδεψε και εγώ δεν τον είχα δει, ο ίδιος λέει πως πρώτη φορά το χέρι του δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχε πιει πριν βγει περιπολία. Τόσα χρόνια λέει κρατιότανε και δε σκότωνε, γιατί έπινε μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγει περίπολο και πέρναγε ντούκου όσα άκουγε για τη μάνα του και το αντριλίκι του . Άραγε εγώ πέθανα γιατί δεν ήπιε το μισό μπουκάλι ουίσκι? Άμα μεθούσε θα γινόταν καλό παιδί, και δεν θα ήταν μπάτσος, γουρούνι δολοφόνος?

Μπορεί με το ποτό αντί για φόνο να μου έκανε καμία «καλοσύνη»? Σε παρακαλώ μην με περνάς για μαλάκα που το ρωτάω αυτό, μου κακοφαίνεται πολύ η ζωή μέσα στον τάφο. Τι πρόλαβα στη ζωή μου; Τίποτα! Ένας μπάτσος από σπόντα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση, μου την τερμάτισε προτού καν αρχίσει.

Αν την τερμάτιζε ένας μονιμάς, τώρα θα ένιωθα καταξιωμένος νεκρός, καταλαβαίνεις, είναι αλλιώς….

Και να 'ρχονται μετά αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν πονέσει ποτέ στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει αβέβαιο μέλλον, τι πάει να πει αγωνία και ανασφάλεια, και τι σφαλιάρα κάθε είδους από τους ενήλικους κανονιστές και να σου ρίχνονται ενώ είναι επαγγελματικά κομματικά στελέχη…. μεγαλοδικηγόροι μοντελοπνίκτες και δεν έχουν καμία αγωνία για το μέλλον τους….. τα έχουν δώσει όλα, έχουν προδώσει κάθε αρχή κάθε ίχνος ηθικής και να σου πετάνε ό,τι λάσπη βρουν στο δρόμο και σε χώνουν πιο βαθειά.. μέσα στον ανήλιο τάφο…

Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι νέοι ή εργαζόμενοι των 700 ευρώ ? Να σου πω εγώ; Κανένας! Όλοι παίρνουν παχυλούς μισθούς από το κόμμα ή τους πελάτες τους, όλοι είναι βολεμένοι…. και το παίζουν ηθικοί, οι ανήθικοι… κρίνοντας με από την τάξη μου και την διαγωγή μου. Κάτι Κνίτες της συμφοράς , πουλημένοι στη σταλινική Αλέκα ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που ασκούν δικηγορία ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια δικαίου ή πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος δεν θα βγει στους δρόμους, ποιος θεωρεί την αμφισβήτηση πολυτέλεια, και ταξική την αγωνία για δικαιοσύνη και την ελευθερία? Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.

Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: πέθανα!

Πριν, σου έλεγα πως με σημάδεψε και έτσι έγινε, σταμάτησε το αίμα στη καρδιά μου. Όμως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που με σκότωσε ,με σημάδευε ίσως σημάδευε τον φίλο μου ή κάποιον άλλο που βρισκόταν παραδίπλα. Και μη νομίσεις πως παραπονιέμαι γιατί δεν πέτυχε τους άλλους, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια «άτυχη στιγμή» όπλισε το χέρι – που με σκότωσε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.

Και να στο πω; Ένα μέτρο χώμα έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και ένιωσα το σώμα μου να διπλώνεται στις πλάκες. Όταν σκέφτομαι πως με φάγανε στα δεκαπέντε χρόνια μου ενώ δεν είχα κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;

Αλλά φίλε, βρήκε καλό στόχο, αν δεν τράβαγε το πιστόλι εκείνη τη στιγμή τώρα θα ζούσα. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως είδα μπροστά μου τα χρόνια που μου στέρησε, όσα δεν έζησα, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που καρφώθηκε μέσα στην καρδιά μου. Ξέρω καλά πως πίσω δεν μπορεί να γυρίσει ούτε η σφαίρα ούτε η ζωή μου.

Όλοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τον επόμενο φόνο, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, των μπάτσων ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Έτσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια πέθανα και δεν πρόλαβα να μάθω τις αγωνίες των νοικοκυραίων μεροκαματιάρηδων που πληγήκαν από τα επεισόδια που προκάλεσε ο θάνατος μου, αλλά θα παραδεχτώ πως δεν με χάλασαν καθόλου, ίσως και να το χάρηκα και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις αυτό το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.

Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, εγώ θα παραμείνω ένας δεκαπεντάχρονος νεκρός. Ποτέ δεν θα μεγαλώσω. Ναι, ξέρω όσο ζούσα είχα ιδιόκτητο σπίτι, και τρία αυτοκίνητα που δεν πρόλαβα να οδηγήσω, είχα νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Είχα να φάω… ίσως είναι έγκλημα αλλά μου άξιζε να πεθάνω?

Ούτε αληθινή συγγνώμη δεν μου ζήτησε κανείς. Άλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούνται κάθε μέρα από τους άλλους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στην παλιοκοινωνία μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς άκουσαν ποτέ συγνώμη; Όχι, δεν περίμενα καμία ειλικρινή συγγνώμη από κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο τον μπάτσο, αλλά όπως του είπε ο μοντελοπνίχτης, θα ήταν η καταδίκη του, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσε συγγνώμη; Θα με έφερνε πίσω ή θα σταματούσαν οι μπάτσοι να χτυπούνε στο ψαχνό?

Εμένα η μόνη μου ελπίδα είναι ότι δεν θα το κουκουλώσουν, και θα αποτελέσει κίνητρο η δολοφονία μου να αλλάξει κάτι στην κοινωνία. Αρκεί να μην πέσει στα μαλακά.

Τόσα χρόνια κάνουνε τον μαλάκα, και μου το χρωστάνε.

Πρέπει να ανοίξετε όλοι το στόμα σας, πρέπει όλοι στο δρόμο να βγείτε .

Να μην σας το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας σας ήσυχους, μέχρι να περάσει η μπόρα , στο όνομα των γιορτών, της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και των αθώων νοικοκυραίων. Που με τη σειρά τους, αποτελούν μέρος του συστήματος, με την λαμπρή «βοήθεια» τους.

Γιατί άλλη επιλογή δεν έχετε.

Όπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.

Όλοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε γιατί ποτέ δεν προσπαθούμε.

Για την αντιγραφή,

Α.Π.Σ

(ακανόνιστα παρεκκλίνουσα συμπεριφορά )


Υ.Γ. ξετσίπωτος -η -ο [ksetsípotos] : (οικ.) που τον χαρακτηρίζει η έλλειψη αιδημοσύνης· ξεδιάντροπος, αδιάντροπος, αισχρός: Eίναι ένας ξετσίπωτος που γράφει στον Ριζοσπάστη! ξετσίπωτα EΠIPP: Πώς υπερασπίζεται έτσι ~ εναν δολοφόνο; Tο είπε ~ ότι φταίει το κωλόπαιδο. [ξετσιπώ(νομαι) -τος]





25 σχόλια:

tantoguanto είπε...

Αντιγράφω απο ανάρτηση του φίλου Αργεντίνου apos στις 11/12/2008.
"Έχω «αποκλίνουσα κοινωνική συμπεριφορά». Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στα βόρεια προάστια, πήγα σε Πρότυπο Σχολείο, ταξίδευα και ταξιδεύω συνέχεια στην Αργεντινή, όπου –μεταξύ άλλων έδρασαν οι Montoneros."
Σκοτώστε με.
Οσο για τον Ριζοσπάστη και γενικότερα για το ΚΚΕ ας τα πούμε αναλυτικότερα μια άλλη φορά...!Κρίμα!

ikor είπε...

Καλή χρονιά φίλη ακανόνιστη! Υγεία και αιρετικό πνεύμα πάντα στη ζωή σου!

Θεωρώ λάθος και μόνο το να απαντάει κανείς λέξη προς λέξη σε ένα τόσο εμετικό και κατάπτυστο κείμενο.

Συμψηφισμό με έναν θάνατο, μόνο ένας ανώνυμος θα μπορούσε να επιχειρήσει...

Μακάβριο το πρωτοχρονιάτικο "δώρο" του Ριζοσπάστη στην οικογένεια του νεκρού μαθητή. Θα μπορούσαν με μεγαλύτερη ανθρωπιά να περάσουν το μήνυμά τους.

Ανώνυμος είπε...

Καλά του έκαναν του Αλέξανδρου!

Απ' ό,τι μαθαίνω δεν είχε γραφτεί στην ΚΝΕ.

stella είπε...

καλη χρονια!

καλημερα!

marios είπε...

Καλη χρονια και παλι Μαρια
αλλα εκανες λαθος απαντωντας σε αυτο των ανεκδιηγητων αηδιαστικων μικροκομματικων προθεσεων κειμενο γιατι ετσι του δινεις αξια και μαλιστα με βαση την δικη του "λογικη".

b|a|s|n\i/a είπε...

διαβάζω και ξαναδιαβάζω (το ένθετο) και προσπαθώ εδώ και ώρα να γράψω κάτι. που να περιγράφει αυτά που νοιώθω διαβάζοντάς τα. δεν κατεβαίνει κάτι. είναι εκτός της λογικής μου. εκτός λογικής γενικά.
καλή χρονιά σου εύχομαι! με υγεία και αγάπη. ανθρωπιά. λογική. γενικά και ειδικά.

ATHENA είπε...

ΜΠΡΑΒΟ! ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΣΕΙ!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

manetarius είπε...

...!!!

anna είπε...

Να ήταν μόνο αυτό??Ο παραμορφωτικός καθρέφτης που βλέπουν ορισμένοι τα πράγματα είναι τραγικός!!!!

Unknown είπε...

Γεια χαρά.
Θα διαφωνήσω με το κείμενο διότι κανείς δεν μπορεί να βάζει λόγια που θα έλεγε ο Αλέξης και ο κάθε Αλέξης.
Σίγουρα στην εποχή μας χρειάζονται ήρωες αλλά το να πλάθεις ήρωες είναι βλακεία.
Θα σου παραθέσω ένα κείμενο μια κοπελιά 16 ετών που τα λέει απλά και χαλαρά.

ια τον Αλέξανδρο…

Οι τελευταίες νύχτες και η τραγική εξέλιξη των γεγονότων με κρατούν ξάγρυπνη, επιβάλλοντας στην παιδική μου συνείδηση το καθήκον να αγωνιστώ για την απόδοση δικαιοσύνης για τη στυγερή δολοφονία αυτού του παιδιού αλλά και για κάθε δολοφονία που πραγματοποιείται καθημερινά στις ψυχές των νέων ανθρώπων, κατακερματίζοντας τα όνειρά τους και καταπνίγοντας το φυσικό δικαίωμα που έχουν στην ελπίδα.

Το μόνο όπλο που μας απέμεινε πια είναι η φωνή μας, το ελάχιστο δικαίωμα που μας παρέχει η κατ’ επίφαση δημοκρατία που εφαρμόζεται στη χώρα μας, είναι η φωνή μας! Εκμεταλλευόμενη λοιπόν αυτό το ελάχιστο δικαίωμα που έχω θα ήθελα να εκφράσω την δική μου προσωπική οδύνη για τα γεγονότα βασισμένη στα απλά και τρυφερά αισθήματα που διακρίνουν τις εφηβικές καρδιές και όχι σε πολιτικά φαινόμενα και κομματικά συμφέροντα.

Η τυχαία παραμονή μου στην Αθήνα το περασμένο Σαββατοκύριακο μου επέτρεψε να αντικρύσω με τα μάτια μου την ολέθρια καταστροφή μιας ολόκληρης χώρας μέσα από το ξέσπασμα αγανακτισμένων ανθρώπων.

Γιατί οι σπασμένες βιτρίνες και οι καμένοι κάδοι είναι για μένα αντίκρισμα μιας πανελλήνιας οργής και αγανάκτησης, γεγονός που φέρνει στην επιφάνεια την ανικανότητα μιας κρατικής μηχανής να αντιμετωπίσει την κατάσταση και να λάβει δραστικά μέτρα αναλαμβάνοντας τις ευθύνες και όχι κατηγορώντας υποτιθέμενους τρομοκράτες και κουκουλοφόρους κάνοντας, έπειτα παραπλανητικές δηλώσεις προς όφελος της κυβέρνησης.

Όταν πληροφορήθηκα το τραγικό γεγονός της στυγερής δολοφονίας του νεαρού 15χρονου και τις υποτιθέμενες συνθήκες υπό τις οποίες έγινε, βιάστηκα να οικειοποιηθώ την άποψη των μεγάλων, που από τη μία καταδικάζουν την συμπεριφορά του ειδικού φρουρού και από την άλλη θεωρούν τον νεαρό ένα αντιεξουσιαστικό όργανο που πήγαινε γυρεύοντας.

Παρακολουθώντας στη συνέχεια μια τηλεοπτική εκπομπή στην οποία προβαλλόταν η ζωή και ο χαρακτήρας αυτού του παιδιού, από ανθρώπους που τον γνώριζαν και όχι από επιτήδειους συγκαλύπτες του εγκλήματος, ένιωσα ντροπή για την αρχική μου εκτίμηση ενώ παράλληλα ένιωσα το αίμα στις φλέβες μου να παγώνει, ακούγοντας τα όνειρα και τις προσδοκίες που είχε αυτός ο νεαρός.

Έβλεπα στο πρόσωπό του και στα λαμπερά του μάτια την ελπίδα και το όραμα για το μέλλον, που βλέπω στα μάτια των συμμαθητών μου και στον καθρέπτη του σπιτιού μου καθημερινά. Ένιωσα το φως αυτού του παιδιού να ενώνεται με το δικό μου και κάθε παιδιού πάνω σ’ αυτή τη γη και τότε συνειδητοποίησα πως στη θέση αυτού του αγοριού που δολοφονήθηκε με αυτόν τον άκαρδο τρόπο θα μπορούσα να βρίσκομαι εγώ, οι συμμαθητές μου, οι φίλοι μου.

Κι έπειτα εμείς η νεολαία που κατηγορούμαστε για τα πάντα και θεωρούμαστε το εξιλαστήριο θύμα για την συγκάλυψη αδυναμιών της κρατικής εξουσίας, βγήκαμε στους δρόμους να αγωνιστούμε και να παλέψουμε με κίνδυνο τη σωματική μας ακεραιότητα, για να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία που πνίγει τα παιδιά της και καταπατά τα δικαιώματά τους.

Εμείς «οι αναρχικοί» και «οι βάνδαλοι», «οι τεμπέληδες» και «οι χαραμοφάηδες» αυτού του κόσμου τρέξαμε στους δρόμους να παλέψουμε για τον Αλέξανδρο, για σας, για εμάς, για όλους. Δεν εκμεταλλευτήκαμε το κλείσιμο των παιδαγωγικών ιδρυμάτων για να πάμε για καφέ, αδιαφορώντας για τον κοινωνικό πόλεμο και το πλήγμα που δέχτηκε η χώρα μας, αλλά μείναμε εκεί, έξω στους δρόμους, με μοναδικό όπλο την ελεύθερη βούληση του ατόμου και την πηγαία ανάγκη της ανθρώπινης ύπαρξης για δικαίωση.

Μέσα από τα μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που αποτελούν ίσως τη μοναδική παρηγοριά και δυνατότητα έκφρασης της νεολαίας αλλά και κάθε πολίτη θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μου λύπη και αγανάκτηση για αυτό το επιπρόσθετο τραγικό γεγονός και να καλέσω όλους τους γονείς να σταθούν στο πλευρό των παιδιών τους και να τους στηρίξουν στον σκληρό τους αγώνα, γιατί αυτό προστάζει το ιερό καθήκον της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης και γιατί οφείλουμε σαν λαός να απαλλαχτούμε πλέον από την αντίληψη του μεμονωμένου περιστατικού και να αποδεχτούμε τη συλλογικότητα του προβλήματος.

Αν πραγματικά θέλουμε να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από τις ερινύες, καθώς σαν μέλη αυτής της κοινωνίας είμαστε συνυπεύθυνοι για το συμβάν και αν επιθυμούμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας θα πρέπει να απογαλακτιστούμε από τις αδρανείς συμπεριφορές και τις παθητικές αποδοχές της εγκληματικότητας γιατί σίγουρα δεν αποτελούν πρότυπη συμπεριφορά σκεπτόμενου και ελεύθερου ανθρώπου και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρουν λύσεις σε τέτοιου μεγέθους κοινωνικά προβλήματα.

Αν το όνειρο αυτού του παιδιού ήταν να περάσει στη Νομική σχολή και να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη τάσσοντας τον εαυτό του απέναντι στην ανομία και αδικία αυτού του κόσμου, έχουμε το καθήκον, την ιερή υποχρέωση να πραγματοποιήσουμε το όνειρό του!

Καλό ταξίδι μικρέ άγγελε που δεν πρόλαβες να γευτείς τους καρπούς της ζωής…

Αναπαύσου εν ειρήνη εκεί που βρίσκεσαι κι εμείς εδώ κάτω δεν σε ξεχνάμε…!!!

Άρτεμις Σιτέλη

16χρονη Μαθήτρια Λυκείου

http://www.fatsimare.net/profile/blog/view/963/_16_/

ΥΓ
Το ΚΚΕ το θεωρώ ένα κόμμα με ιστορία στην Ελλάδα στο χώρο της Αριστεράς(στον οποίο προσωπικά δεν ανήκω) αλλά με την στάση αποδεικνύει ότι τελικά θέλει να παίξει ρόλο υπερ του συστήματος.

Ανώνυμος είπε...

Κανείς δεν αμφισβητεί το ΚΚΕ και τους αγώνες του και ίσως να ήταν διαφορετική η νεότερη ιστορία της χώρας, αν ο Γέρος της Δημοκρατίας τα έβρισκε μετά την Κατοχή στην προσωρινή κυβέρνηση με τους κομμουνιστές που ζητούσαν το Υπουργείο Άμυνας ή Στρατιωτικών ή όπως αλλιώς θέλετε και δε γινόταν ο Εμφύλιος, ο οποίος στοιχειώνει ακόμη τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ με τη φήμη και μόνο από την Αντίσταση θα έβγαζε σίγουρα πολλούς βουλευτές στις εκλογές μετά την Κατοχή, ίσως και καπεταναίοι ακόμα θα μπαίνανε στη Βουλή. Αυτός είναι ο τρόπος, όχι η βία και το αντάρτικο γενικώς, αλλά το Κοινοβούλιο, και είναι στα χέρια μας να του δώσουμε αξία, όπως και στη δημοκρατία μας, μαυρίζοντας τους αχρείους. Το να λες δεν έχω πατρίδα, όπως τραγουδάει ο Νικόλας Ασίμος και γκρεμίστε τα όλα, σχολεία, πανεπιστήμια, κοινοβούλια, κάψτε τα πάντα, δε βγάζει νόημα. Έγινε στη Σοβιετική Ένωση και επικράτησε υποκρισία και χαφιεδισμός με τους πολίτες να γεύονται τα ελάχιστα το δυνατόν αγαθά στη ζωή αυτή με παράλληλα την δυνατότερη εθνικιστική έξαρση πατριωτισμού που είδαν ποτέ οι Ρώσοι. Έγινε και παλιότερα με τη Γαλλική Επανάσταση με αποτέλεσμα και πάλι την περίφημη Τρομοκρατία. Δεν είναι λύση το κάτω όλα. Με τα υπάρχοντα δεδομένα πρέπει να γίνει κάτι και το κείμενο του Ριζοσπάστη θίγει σοβαρά θέματα, τώρα άλλο το θέμα αν υπερβάλλει κάπως, γιατί κι εγώ γενιά των 700€ είμαι και δε νιώθω άσχημα που χάνω τη χλιδή στη ζωή μου, πρέπει δηλαδή να κρεμάσουμε αυτούς που μπορούν να πληρώσουν για πολυτέλεια στη ζωή τους χάρη στις ικανότητές τους και όχι κλέβοντας, επειδή δε γίνεται να ζούμε όλοι με την ίδια πολυτέλεια? Προσωπικά ήμουν μαθητής του 18-19 και νιώθω ιδιαιτέρως άσχημα που συμμαθητές μου του 10-12 περνούσαν την τάξη χαριστικά με παρεμβάσεις και παράπονα των γονιών τους στους καθηγητές και σήμερα είναι διορισμένοι μόνιμοι με 1500€ το μήνα, πυροσβέστες, λιμενικοί, αρχιφύλακες σε φυλακές κλπ. Όχι ρε παιδιά, όχι ισοπέδωση, δεν αξίζουν όλοι το ίδιο, δικαιοσύνη δεν υπάρχει όταν σε μια κοινωνία ο μαθητής του 10 μπαίνει στο πανεπιστήμιο, έστω και ΤΕΙ, αυτό είναι κατάντια. Δεν ξέρω τι άλλο περιμένατε να ειπωθεί για το θάνατο του Αλέξη από το ότι ήταν 100% άδικος, αλλά λίγη αξιοκρατία επιτέλους παραπάνω στη χώρα αυτή δε θα έβλαπτε και το να επιζείς μέσα στο σύστημα αυτό απαιτεί ικανότητες και όποιος δεν τις έχει εκμεταλλεύεται την ανοχή μας και το βόλεμα του ρουσφετιού. Αν είχε όντως αυτές τις ικανότητες ο Αλέξης, έπρεπε να αυτοπροστατευθεί από ανούσιες συναναστροφές. Δεν έχουν τίποτα τα Εξάρχεια, μια χαρά περιοχή είναι, την προτιμώ από την πλατεία Βάθης ή την Αγίου Μελετίου, αλλά απαγορεύεται να κυκλοφορήσω με κουστούμι, λουστρίνι και Πόρσε, έστω νοικιασμένη λόγω γκόμενας? Γιατί δηλαδή να με σπάσουν στο ξύλο, αντιπροσωπεύω τη βρωμιά του συστήματος? Άι σιχτίρ μαλάκες όλοι σας, μόνο τουρκιστί θα το καταλάβετε τι είστε. Είναι εκατό εκατομμύρια απέναντι και σφάζουν Κούρδους, και μεις είμαστε υποδεκαπλάσιοι και μου καίτε τη σημαία ρεμάλια.

Green_revenger είπε...

Το κείμενο είναι δυνατό, είναι εύστροφο, είναι καίριο και είναι και ενδεικτικό.
Και καλώς το ανάρτησες.
Όχι, μπορεί να μην χρειαζόμαστε ήρωες, όχι μπορεί να μην χρειάζεται να παίζουμε το παιχνίδι των δογματικών προβάτων, όχι μπορεί να μην πρέπει να δίνουμε φωνή στα πράσινα λαμόγια που μυρίστηκαν την αυτοδυναμία και παρατούν τις επαναστατικές τους κορώνες.
Αλλά, από την άλλη, η φλόγα δεν πρέπει να σβήσει μια ακόμα φορά.
Αυτά και πάλι καλή χρονιά (λέμε τώρα)

apos είπε...

Με κάλυψε απόλυτα το Μανιταράκι (και ο tanto, αλλά θα θεωρηθεί αυτοπροβολή)
Καλή Χρονιά, αγαπημένη και θυμωμένη.

aKanonisti είπε...

Γειά σας....
Δεν θα σας απαντήσω ξεχωριστά... διότι δεν νομίζω πως χρειάζονται οι τυπικότητες όταν μιλάμε σοβαρά....
Πιστεύω πως γενικά πάσχουμε από έλλειψη ειλικρίνιας και σεβασμού των άλλων.. και για αυτό θέλησα να γράψω αυτή την απάντηση....
Οχι... δεν μιλάω εκ μέρους του Αλέξη Γρηγορόπουλου... απλά ακολουθώ την υποκρισία και την ύπουλη μορφή του αρχικού κειμενου.
Θεώρησα πως έτσι θα διαφανεί η γελοιότητα του...
Για μένα είναι ένα απόλυτα προβοκατόρικο κείμενο το οποίο... όχι... δεν πρέπει να περάσει ασχολίαστο...διότι εμπεριέχει πολλά κρίσιμα για την κοινωνία θέματα..
Το βασικότερο από αυτά, για μένα, είναι ότι μπαίνουν όρια και ζητούνται διαπιστευτήρια για να μπορέσει κάποιος να αμφισβητήσει ή απλά να ψάξει μία άλλη πρόταση...
Αυτό είναι απόλυτος φασισμός...
Δεν εκφράζεται μόνο από το ΚΚΕ αυτό... αλοίμονο....απλά... με ενοχλεί περισσότερο να το βλέπω τυπωμένο σε μία αριστερή εφημερίδα.. και μάλιστα με τόσο ύπουλο τρόπο...
Δεν απαξιώνω το ΚΚΕ και τους αγώνες του... Ολοι ξέρουμε πως πλήρωσε με αίμα....
Αλλά...
Αυτό το αίμα δεν το σεβάστηκαν αυτά τα ανθρωπάρια που παίζουν με τις αρχές και τις αξίες της αριστεράς για να εξυπηρετήσουν κομματικά ή προσωπικά συμφέροντα????
Γιατί πρέπει εγώ να το παίξω ανώτερη... και να μην τους φτύσω στα μούτρα, όταν πάνε να καπελώσουν... να ελέγξουν... να αποκλείσουν το δικαίωμα μου να σκέφτομαι?
Γιατί πρέπει ένας άνθρωπος να απαρνηθεί την ταυτοτητα του, όταν δεν ταιριάζει στο πρότυπο σταλινικιάς αφίσας, για να μπορεί να εκφέρει γνώμη?
Και ακόμα και αν την απαρνηθεί... κατά τον συγγραφέα του άρθρου.. πάλι... δεν θα έχει τα ίδια δικαιώματα... γιατί... θα φέρει "αστικά" ίχνη ....
Σε μία δίκαιη πολιτεία... όλοι έχουν ίσα δικαιώματα.. και όλοι μπορούν να εκφέρουν γνώμη....
ακόμα και οι φασίστες....
Μόνο που για την γνώμη μας κρινόμαστε.... γιατί τελικά αυτή μας χαρακτηρίζει....

kostaslogh είπε...

Καλή χρονιά .και γόνιμη
ύστερα σου λένε το ΚΚ με τη θρησκεία αλλού κ.τ.λ.π
..εμένα κάτι από παραβολή μου θυμίζει ,
αυτή με τον αφέντη και τους τρείς δούλους,που τους άφησε από ένα τάλαντο
και την έκανε,κι όταν επέστρεψε ,ο πρώτος του επέστρεψε 10 ,ο δεύτερος 5 ενώ ο τρίτος του το πέταξε στη μούρη το 1!
θυμάσαι τι άκουσε,στο πυρ το εξώτερο ένθα ο κλαυθμός κι ο οδυρμός κι ο τριγμός των οδόντων!!!!
ήταν ..ηθικό το θέμα!

Μαύρο πρόβατο είπε...

Καλησπέρα,
σας βρήκα ακολουθώντας ένα λινκ από σχόλιο στης pentanostimi.blogspot.com
Υποθέτω οτι ο αφηγητής σας είναι ο Αλέξανδρος... Ανδρικόπουλος.

aKanonisti είπε...

@Μαύρο πρόβατο.....
Ως γνωστόν... οι υποθέσεις του ΚΚΕ.... είναι πάντα άστοχες...

Ξαναδοκίμασε....

Αν δεν το ξαναβρείς.. θα σε αφήσω να κάνεις ένα τηλέφωνο στον Παυλόπουλο..γιατί... αλληλοσυμπληρώνεστε...

Μαύρο πρόβατο είπε...

οι υποθέσεις του ΚΚΕ.... είναι πάντα άστοχες...
οι δικές μου είναι στοχαστικές, που είναι πάλι άλλο πράγμα


θα σε αφήσω να κάνεις ένα τηλέφωνο στη ΓΑΔΑ σου κόλλησε αυτό;;

aKanonisti είπε...

Στοχασμός και ΚΚΕ... δεν ταιριάζουν....άρα... άστοχο και αυτό το λογοπαίγνιον.....

Τώρα για το δεύτερο...."καρφάκι" σου ....
Νόμιζα πως τους ΚΝΙΤες... δεν τους προσαγάγανε στη ΓΑΔΑ... γιατί κάνουν ελεγχόμενες διαδηλώσεις....

Βέβαια.. πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να συμμετέχουν στις προσαγωγές... για να βοηθήσουν τα λαικά παιδιά των ΜΑΤ... οπότε... είναι λογικός και εντός κομματικής γραμμής ο συνειρμός σου....

Μαύρο πρόβατο είπε...

Ούτε υποψιάζεσαι για τί μιλάω...

Νόμιζα πως τους ΚΝΙΤες... δεν τους προσαγάγανε στη ΓΑΔΑ... γιατί κάνουν ελεγχόμενες διαδηλώσεις.... δεν πειράζει, στις πρακτικές θα τα μάθεις καλύτερα.

λογικός και εντός κομματικής γραμμής !!!

Unknown είπε...

Είναι γελοίο και διασκεδαστικό να τρώγονται άνθρωποι σαν τα κοκόρια για κομματα και για πρακτικές.
Θεωρώ ότι είναι η απόδειξη τρανή ότι η βλακεία και το Σύμπαν είναι τα μόνα άπειρα πράγματα στο κόσμο(όπως λέει και ο Αινσταιν)

ΥΓ
Δεν είμαι με κανένα απο τους 2 απλά γιατί ούτε δεξιά ούτε αριστερά βρίσκομαι μόνο μπροστά...

Μαύρο πρόβατο είπε...

Φίλτατε (ή να σε λέω Δανιήλ; :-)) ) ξεκαθαρίζω από τη μεριά μου οτι κάνω (μόνον) πλάκα, την οποία άλλωστε εφόσον την παρανοείτε θα την κόψω εδώ.

aKanonisti είπε...

@Παιδί της πλατείας....
Αν αυτό κατάλαβες...ότι γινεται εδω... λυπάμαι... αλλα δεν είσαι μπροστα... όπως λες.. είσαι αλλού...

@Μαυρο προβατο...
Καταντάει γελοίο να μιλάει ενας Κνιτης για στοχαστική προσέγγυση.. την στιγμή που είναι το πιο άκαμπτο και αναχρονιστικό κόμμα στην Ελλάδα....
Μπορεί να την χρησιμοποιείτε στην χρηματιστηριακή διαχείρηση των μετοχών των επιχειρήσεων σας.. όχι όμως στην ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας...

Για σένα ίσως είναι πλάκα... για μένα προσβάλλεται ενα νεκρό παιδί....

Μαύρο πρόβατο είπε...

δε με ξέρεις ούτε μένα ούτε τη στοχαστική προσέγγιση.

Κνίτη να πεις τον Τσίπρα και τον Αλαβάνο.

Η ματαιοδοξία σου ίσως προσβάλλεται. Το κειμενάκι σου ήταν πραγματικά nul à chier και δε σου φταίει κανείς άλλος γι αυτό - οπότε μη πιάνεις στο πληκτρολόγιό σου το εκτελεσμένο παιδί.

Αντε καλή υπηρεσία

aKanonisti είπε...

@mouton noir....
τράβα να πιείς κανένα beaujolais nouveau.... και κράτα το πιάνο για πάρτυ σου....

Ματαιόδοξος είσαι μόνο εσύ.... και λυπάμαι που δεν με εντυπωσίασες...
Αλλά...τη γεύση της χολής δεν μπορεί να την σβήσει ένα γαμω-κρασί.. ακόμα και όταν είναι γαλλικό...

Το τι κάνω και τι γράφω... είναι δικός μου λογαριασμός... και υποδείξεις δέχομαι μόνο από άτομα που εκτιμώ.... ή άτομα καλοπροαίρετα...
Εσύ δεν ανήκεις σε καμία κατηγορία... με το εξυπνακίστικο στυλάκι σου....

Petit mouton, vas...