Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Αρχισαν οι ορθοπεταλιές!!!
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Φοβάμαι….
αλλά ξέρω πως φοβάμαι….
Φοβάμαι πολύ….
και τις τελευταίες μέρες…
ζω σε εφιάλτες….
Φοβάμαι όταν βλέπω τους ξένους του ΔΝΤ….
να προχωράνε αγέρωχοι στο κέντρο της Αθήνας...
με τους ζήτουλες ρεπόρτερς να τους κυνηγούν…
και ναι τους βρίζω και τους καταριέμαι…
καμιά φορά προσέχω και τι φοράνε…
αν είναι ωραίοι… ή την ξενική προφορά….
αλλά πάντα στο τέλος με τρομάζουν…
Δεν λειτουργεί ο αντιπερισπασμός….
Και τρομάζω περισσότερο…
όταν βλέπω τους έλληνες πολιτικούς…
να με παραμυθιάζουν…
Με ποίηση και έπη…
να υποτιμούν την νοημοσύνη του λαού….
όμως προσπαθώ να τους ακυρώνω…
να τους αναλύω για να μην είναι τόσο φοβεροί…
Και φτιάχνω έτσι ένα δικό μου καταφύγιο…
που θα με κρύψει…
από το φερέφωνο τον Πρετεντέρη…
τον Λαζόπουλο… και κάθε εμετικό…
αλλά το γκρεμίζει ο πανικός…
που δημιουργούν όλες οι κουβέντες….
που ακούω ξεκάρφωτα από τους διπλανούς….
Και τότε δεν υπάρχει τίποτα….
να με γλυτώσει...
Μία βαριά ανάσα…
ένας αναστεναγμός…
μία βαθειά τζούρα τσιγάρο….
και ένας ψεύτικος αντιπερισπασμός…
Φανταστική επίθεση… μήπως καταφέρω…
από τον παραλαγισμό τους να κρυφτώ…
Κρατιέμαι…
μετρώ ως το 20… και τραβιέμαι…
μήπως καταφέρω να αρνηθώ…
αυτό που νιώθω…
αυτό που με απογοητεύει…
όμως δεν είναι πάντα εφικτό…
Πολλές φορές νιώθω…
στο παρά πέντε…
να πιάσω τους άλλους από τον λαιμό…
να τους ζορίσω…
να τους εξορκίσω…
να τους φιλοτιμήσω…
όμως καταλαβαίνω…
πως τίποτα πια δεν μπορώ…
Και επιστρέφω στον πρωταρχικό φόβο…
στον απόλυτο πανικό…
...
την αδυναμία που μισώ….
Όμως…
δεν μου αφήνουν περιθώριο κανένα…
Ξέρω πως με θέλανε εδώ…
Και ενώ καταλαβαίνω…
πως αποτελώ…
μία προβλέψιμη απώλεια…
μία στατιστική άρνηση του 15%....
με απογοητεύω…
Δεν βρίσκω το θάρρος πια να αντισταθώ…
Αρχίζω και κόβω από τη ζωή μου….
Φτιάχνω σενάρια…
και λύσεις για να μην αφανιστώ…
Όμως πάντα με στοιχειώνει…
ο φόβος….
πως η περιρρέουσα βλακεία…
η αδικαιολόγητη ενοχή των σαχλών…
θα κυριαρχήσει και θα με αφανίσει…
Δεν θα σωθεί τίποτα από τον κόσμο αυτό….
Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους.
Ακούγεται τόσο ρομαντικό…
όμως… όταν τις έχεις μέσα στη μυαλό σου…
η λοβοτομή πάντα πονά….
και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω...
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
GAPλες.....
σίγουρος για την ευφράδεια …
να παραπλανά….
Την έδεσε μέσα σε υποσχέσεις…
αυτοϊκανοποιούμενος στην ικανότητα του...
να γοητεύει και να μιλά…
Και αυτή… με την ίδια λαχτάρα πάντα…
να βρει τον έναν που ξέρει να αγαπά…
παραδόθηκε στο πιο όμορφο ψέμα…
χωρίς τίποτα πια να ζητά…
Έκλεισε τα μάτια… και παρεδόθη…
στην πράσινη καύλα…. χωρίς να ρωτά…
Οι ερωτήσεις όλες ακυρωνόταν…
στο πολυσήμαντο βλέμμα…
«Πάρε με καλέ μου!!! Σώσε με!!!
Από την ξενέρα…του λογικού… »
«Θα σε κάνω μανάρα μου να ανθίσεις…
όπως η άνοιξη την κερασιά… »
είπε πρόστυχα , διαβάζοντας ένα σκονάκι…
από τα μπιμπιλο-e mails… τα ερωτικά….
Και εκείνη??? Ξεγυμνωμένη….
στην κάθε ελπίδα… παραδομένη στη χαρά…
στήθηκε τουρλώνοντας τα κωλομέρια...
να του δώσει κάτι, για πρώτη φορά…
«οι γάλλοι τα λένε καπούλια…
οι γερμανοί… δεν έχω αναφορά…
Κάτσε αγάπη μου να ρωτήσω…
τι λέει η Άγγελα… η θαυματουργά….»
Πήρε το δορυφορικό του…
το έβαλε στο σημείο της καρδιάς…
και άφησε την συνέντευξη τύπου…
με τους Ροδίτες… να ρωτάν….
«Γάμα με αγαπημένε…
γάμα την Μέρκελ… άσε τους Ροδίτες...
Όλα μωρό μου, θα στα δώσω όλα…
γιατί γουστάρω… να με γαμάς!!!»
«Όχι… άτιμη γυναίκα…
πρώτα θα βγάλω άχρηστους…
όλους σου τους παλιούς …
Τον μούσχαρο Κωστάκη που σε γαμούσε….
αλλά δεν έχυνες… για λόγους ιδεολογικούς… »
«Ρε μωρό… έλεος… γάμα με τώρα…
μετά… θα μελετήσω.. το γαμω-αναπτυξιακό …
Ας μην περιμένουμε τις οδηγίες….
Το’χεις μωρό μου… και το θέλω εγώ… »
«Κάτσε μωρή καριόλα… να φωνάξω και κάτι παιδιά…
να χαρτογραφήσουν τον απέραντο κόλπο…
ώστε να μάθουμε καλά τα νερά….
Τον Ντομινίκ... που τον έχει 40 πόντους…
και θα ΣτρώΣουν όλα, όταν σου το ΚΑΝει»
Και η καυλοπυρέζουσα καλή νοικοκυρά…
τι θα μπορούσε άλλο να κάνει…
έκατσε γυμνή… να μαθαίνει γερμανικά….
ώστε να εκτελεί κάθε δύσκολη στάση…
των spreads… των Goldmans …
και του Moody’s της σουπιάς…
για να εκτελεί τέλεια τις οδηγίες…
του απόλυτου παγκόσμιου...
που θαύμαζε ο έρωτας της…
ο Γιωργάκης… της γειτονιάς…
Υ.Γ. Δεν είμαι ΠΑΣΟΚα… έγινα… στο βωμό ενός γαμιά…
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Εορτολόγιο μ.G.
Συνεχίζοντας τον λαμπρό εορταΖμό....
του Αη Γιώργη του Τροπαιοφόρου....
....
Θα μπορούσαμε να παίρνουμε τα μέτρα...
στην ανάλογη ονομαστική γιορτή...
πχ... στις 24Μαΐου...
του αγίου Πνέυματος...
να απολύσουμε όλους...
τους αναπληρωτές καθηγητές....
.....
Στις 29 Μαΐου...
της αγίας Υπομονής...
να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο...
για τις συντάξεις...
και ου το καθ'εξής....
Τι προτάσεις έχετε εσείς, πιστοί????
μετά από ηλεκτρονική διαβούλευση...
ο Αγιος GAP....
θα σας ακούσει....
Αρκεί να ανάψετε...
ένα πράσινο κερί....
για την μετάGap εποχή...
*Χθες βράδυ έκανα αργά την Φοτοσοπιά...
Πέμπτη 22 Απριλίου 2010
γιατί...."Δεν χρειάζονται πολλά λόγια"....
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
Φωνάξτε ΟΥΣΤ!!!!!
Είκοσι αδέσποτα σκυλιά και γάτες
θανατώθηκαν την Πέμπτη 15 Απριλίου,
στη Αράχωβα,
σύμφωνα με δημοσίευμα στο «Πρώτο Θέμα»।
Τα άτυχα ζώα δηλητηριάστηκαν από φόλες
που τους προσέφερε «ανθρώπινο χέρι»,
για να μην ενοχλούν τους επισκέπτες।
Πολυτελές θέρετρο και αγέλες αδέσποτων ζώων, είναι έννοιες ασυμβίβαστες!
υποστηρίζει ο φονιάς των ζώων….
Εμείς λέμε ΟΧΙ!!!!
Πολυτελές θέρετρο και φόλες
είναι έννοιες ασυμβίβαστες
και τιμωρούμε φονιάδες και συνένοχους
με το μόνο τρόπο που μπορούμε :
ΔΕΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΡΑΧΩΒΑ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ!!!
.....
Γιατί οι φονιάδες πρέπει να απομονώνονται…
Γιατί οι φονιάδες πρέπει να τιμωρούνται!!!!!
Η σιωπή είναι συνενοχή….
καιρός είναι να δείξουμε πως πραγματικά νοιαζόμαστε….
για τα μόνα αθώα θύματα…
της κτηνώδους αλαζονείας…
που δείχνουν δήθεν «συνάθρωποι» μας…
Οσοι έχετε FaceBook......
γραφτείτε στην ομάδα.....
ΦΟΛΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΟΒΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΦΟΝΙΑΣ 20 ΣΚΥΛΩΝ
links για την ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ πράξη :
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Το πιο γλυκό τραγούδι....
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Ετοιμόρροπες αναμνήσεις...
Σήμερα πέρασα τυχαία από το σχολείο μου ….
το 11ο Δημοτικό….και συγκινήθηκα…
Είχα να το δω από το ’78…..
Τότε μας χώρισε ένας σεισμός….
τόσα χρόνια μας χωρίζει η αδιαφορία…
της πολιτείας…
Ένα υπέροχο νεοκλασικό…
με το χαρακτηριστικό σαλκίμι …
της περιοχής του Φαλήρου…
ακόμα περιμένει…
τα πιτσιρίκια που του πήραν απότομα…
.
Θυμάμαι ακόμα το πρόσωπο…
της κακίστρως θεούσας διευθύντριας…
που με είχε πάντα στη μπούκα….
Με έδιωξαν από το κατηχητικό…
και έπαιζα με τα αγόρια ποδόσφαιρο…
ημουν ο τερματοφύλακας της τάξης…
Γελούσα όταν έλεγα την προσευχή…
και δεν φορούσα ποτέ ποδιά…
τούρκικες και με ημίφως….
δεν έπρεπε να μας δούνε τα αγόρια….
να μπαίνουμε σε αυτές…
για να μην κάνουν μπανιστήρι…
Τη νόστιμη ξερή τυρόπιτα…
με όλες τις φήμες…
που τη συνοδεύανε…
οι έξυπνοι για να μας τρομάξουν….
Μαγειρεύτηκε με ποντίκια…
χθες βρήκανε μία ουρά…
Βάζουν στα λουκάνικα κρέας από παιδάκια…
Έψαξα να βρω και την παλιά μουριά…
που από κάτω μαζευόμασταν όλα τα κορίτσια…
Παίζαμε λάστιχο…στην πλούσια σκιά…
Τρώγαμε τα μούρα…και μαζεύαμε φύλλα…
για τη σχολική εργασία….
με τους μεταξοσκώληκες…
.
Εντόπισα τις αίθουσες…
που είχα σε κάθε τάξη…
και σκηνές φωτεινές ξυπνήσανε…
με την ίδια ένταση… και τις ίδιες απορίες…
Γιατί δεν μπορώ να σηκώνω το χέρι μου…
αλλά μόνο το δάκτυλο μου…
Ποια η χρησιμότητα του κατηχητικού…
και γιατί αρέσουνε οι κακόγουστες εικονίτσες…
Πως θα καταλάβει ο παπάς…
ότι δεν νήστεψα….
Τι χρειάζονται τα ποτάμια της Ευρώπης…
και γιατί να φοράμε στα μαλλιά…
μόνο γαλανόλευκη κορδέλα...
.
Σε όλα τα σχολικά παράλογα…
ο καλός μου δάσκαλος…
ο κύριος Τσίγκρος....
να γελάει πάντα συγκαταβατικά…
και να επιμένει να μου βάζει δέκα…..
Είναι περίεργα ορισμένα κτήρια….
λες και κρατάνε την ψυχή μας….
.
για να συνηθίσουμε την κόλαση μας…
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
Ελα να ταυτοποιηθούμε, Darling....
Σάββατο 10 Απριλίου 2010
Θαλασσογραφία….
στο φως σαν εστιάζουν….
Χαρίζουν μια ψευδή ασφάλεια…
στο λαμπερό….
ίσως για να προστατέψουν….
Πλάι στη θάλασσα, καμωμένο κουρέλι,
που έψαχνε πάντα για λιακάδες…
και υποτιμούσε κάθε κίνδυνο...
στην αγωνία μιας ανάσας…..
αν το κάλεσμα δεν είναι παρά μια αυταπάτη
Αν πάγωνε όμως η στιγμή….
δραπετεύοντας της ηδονής…
κάθε ανόητης αγωνίας ….
θα έβλεπε ψυχρά σαν κριτικός….
μόνο μια θαλασσογραφία….
σε λικνίζει ένα τιτίβισμα γαλάζιο από ψηλά
για να ξεχάσεις...
Τα κύματα ,σβήνουν την απειλή….
σχηματίζοντας ομόκεντρες σκιές…
να πλαισιώσουν την λύσσα του ανέμου…
και η θάλασσα μαγικά ενώνεται…
με όλες υποσχέσεις τ’ ουρανού….
για ύπαρξη παραδείσου…
.
Ευχαριστώ. Α, μια παράκληση:
*Βλέποντας αυτό το θέαμα…
κολύμπησα με την Αλφονσίνα…
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
Αυθαίρετο Μπιρμπιλίκι…..
Οι μάσκες πέσανε…
και ο πόλεμος θα άρχιζε λογικά…
αν είχε λαϊκή βάση….
Όμως δεν έχει….
Αφού μας ξέσκισε το ΠΑΣΟΚ…
με τα αντιλαϊκά μέτρα….
πήρε το γαμω-κανώ…
και πήγε διακοπές….
να προσκυνήσει… με μία λαμπάδα…
μπροστά στην εκκλησία…
για να δηλώσει έμπρακτα…
το τσατσιλίκι…
Πίσω του άφησε την πιστή σύντροφο γυμναστηρίου…
να τα βρει με τον κάθε φτωχοπαπατζή….
να μοιράσει ρουσφέτια…και φραγκάκια…
και να ρίξει ακόμα μία φορά…
στάχτη…στα πρασινοευαίσθητα ματάκια….
Και ενώ περιμένεις…κάποιος…να πει κάτι…
ένα ΟΥΣΤ ρε αδελφέ….
Τι βλέπεις???
Τα λαμόγια να υπολογίζουν…
πόσο θα πληρώσουν… ή θα πληρωθούν….
που γάμησαν κάθε ελπίδα …
ισονομίας και ευνομίας…
για αξοπρεπή διαβίωση….
...
Οι κοινωνικά ευαίσθητες εφημερίδες…
έχασαν τα λόγια τους…
και προσφέρουν προγραμματάκι…
για να υπολογίζεις το πρόστιμο…
για να υπολογίζεις το τεκμήριο…
για να υπολογίζεις τον φόρο….
Βέβαια ξεχάσανε... τεχνηέντως…
το προγραμματάκι που μετράει την τσίπα μας…
...
Ευτυχώς όμως...
Είμαστε ένα ξεφτιλισμένο κράτος…
φτωχομπινέδων… που ποτέ δεν θα στρώσει…
Πάντα θα προσπαθεί να ξεγελάει τον γείτονα…
τον ψηφοφόρο… τον πολίτη…
με ζαχαρωτά και καραμέλες…
για να του τον χώσει πιο βαθειά στο λαρύγγι…
και να εκσπερματώσει πνίγοντας τον…
ικανοποιημένο από την ανθρώπινη αδυναμία…
....
Και αν ήμασταν επαγγελματίες πουτάνες…
όλο αυτό θα είχε "νόημα"….
Θα είχαμε συνήγορο τον Κούγια…
τον γίγαντα ηθικής....
και θα κολυμπούσαμε στην αυθαίρετη πισίνα…
...
Το κακό είναι πως είμαστε τόσο μαλάκες…
που θα πεθαίνουμε πάντα πεινασμένοι…
αλλά ευχαριστημένοι….
που τάχα διαπρέψαμε κοροϊδεύοντας ...
ΜΟΝΟ τον εαυτό μας…
....
Αλλά είναι πολλά τα λεφτά Άρη….
και δεν αξίζεις ούτε όσο ένα πράσινο παπάρι….
.
Υ.Γ. Σοβαρά για το νομοσχέδιο της Αυθαιρεσίας…
θα μιλήσουμε..όταν μου πέσει η πίεση….
Αν μου πέσει ποτέ….
Γαμώ την πράσινη ανάπτυξη μου, γαμώ…
Δευτέρα 5 Απριλίου 2010
Η γιορτή των ανθισμένων κερασιών.....
μία ονειρική γιορτή…..
που ίσως ποτέ δεν καταφέρετε να πάτε????
από φανταστικό μετάξι????
Που λάμπει και αναδεικνύει…
την ομορφιά… όλων όσων αγαπάτε???
.
Πολλά χρόνια ονειρευόμουνα…
την ονομαστή γιορτή του Κιότο…
Τη γιορτή των ανθισμένων κερασιών….
που όλοι οι έρωτες αποκαλύπτονται….
μέσα στη σκανδαλώδη ομορφιά…
της ανοιξιάτικης φύσης….
Εξεζητημένη επιδίωξη…
απόλαυσης του πεπρωμένου…
χωρίς ίχνος διάρκειας…
πάντα με θριαμβευτικά επαναλαμβανόμενη λάμψη…।
.
να τελειώσει μία αγγαρεία…
το Κιότο μου... με επισκέφτηκε….
σε ένα άρτιο, μα μη οικοδομήσιμο…
(ευτυχώς!!!!!) χωράφι…
.
Περπατάμε στην κόλαση
χαζεύοντας λουλούδια....
Κομπαγιάσι Ἴσσα
(Απόδοση στα Ελληνικά Γιάννης Λειβαδάς)
Κυριακή 4 Απριλίου 2010
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Είμαι αμαρτωλή????Δεν με θέλεις πΧια???
ήμουν θυμωμένη…οργισμένη…
στενοχωρημένη…φοβισμένη….
με όσα συμβαίνουν γύρω μας….
αλλά… σήμερα βρε παιδιά…
ήμουν τόσο χαρούμενη….
τόσο ξεσηκωμένη….
και ενώ αισθάνομαι τύψεις…
δεν είναι ειλικρινείς…
δεν βγαίνουν από την καρδιά…
είναι προϊόν λογικής επεξεργασίας…
και εγώ με την λογική μου…
που είναι τετράγωνη…।δεν τα έχω καλά….
Ήδη είχαν ανθίσει… και τα μη επώνυμα κίτρινα…
που άμα τα ζουλίξεις ψιλοβρωμάνε…
αλλά είναι εντελώς ολότρελα και χαρούμενα…
και τελικά…κατόπιν ωρίμου σκέψεως…
τα γουστάρω θανάτου….
Τι και αν είναι βρωμερά και ανώνυμα??
Χρωματίζουν… την καθημερινότητα μου….
με πείσμα και χαρά….
Μαγικά ποστ…. τα περισσότερα…
εμπνευσμένα σοφά….κτλ…
αλλά εγώ είμαι χαρούμενη….
σε διάφορα σημεία…
και σκέφτηκα ότι αν τις ενώναμε…
με μία γραμμή κόκκινη επάνω στον χάρτη…
θα σχημάτιζαν μία χαμογελαστή καρδιά…
(άραγε περνάει αυτό στο GIS????)
και αγόρασα… μόνο δύο πράγματα…
Βιολέτες…και φράουλες…
Και τα δύο άχρηστα…και περιττά…
στη λογική….
αλλά… τόσο ευωδιαστά…
τόσο όμορφα…
Βιολέτας και φράουλας…
Ένιωσα τόσο ευτυχισμένη….
Ρουφούσα τον αέρα…
να μυρίσω παραπάνω…
και με βλέπει ένα φίλος…
και μου τραγουδάει…
«Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου...»
«Γιάννηηηηηηηη Γιάννηηηηηηηηηηηη!!!
Ελα να μυρίσειςςςςςςςςςς!!!!!!!!
Ευτυχίαααααααα Γιάννη!!!!!!!»
Χαχαχαχαχαχαχαχα έφυγε γελώντας…
και το πιο αμαρτωλό… για Μεγάλη Πέμπτη…..
Τσιγιεροσαρμάδες!!!!!!!!
Μιαμ μιαμ μιαμ!!!!!!!!
Τους έφαγα με τις βιολέτες στο πλάι…
και στο τέλος τσίμπησα και δύο φράουλες…
που βούτηξα πριν στη σαντιγί…
Και νιώθω τόσο χαρούμενη…
τόσο ευτυχισμένη…που προβληματίζομαι…
Είμαι κακίστρω τελικά…ή χαζή???
Μπορεί η ευτυχία να είναι τόσο ρηχή…
τόσο απλή????
Μπορεί να είναι απλά μία φάση της φύσης???
Μία κατάσταση που έρχεται αιτιολογικά…
αν έρθεις σε επαφή με το περιβάλλον????
Αν αφεθείς στις αισθήσεις????
Ή τελικά… εγώ είμαι χαζή και με ξεγελάνε εύκολα???
Τα βρωμερά κίτρινα λουλούδια…
και η σέχτα των παπαρούνων και των βιολετών???
πως ο βαριεστημένος και απέχων βλογερ…
Νδαλικιέρης…με το όνομα…
έκανε μία ανάρτηση ΜΠΟΜΠΑΑΑΑΑΑ…
που ισοδυναμούσε με δέκα λιβάδια φράουλες και βιολέτες μαζί….
Έρχονται…όλα τα αγαπημένα μου συγκροτήματα…
σε μία συναυλία….
Ναιιιιιιιιιι
Ναιιιιιιιιιι ναιιιιιιιιιιιι
Ετοιμαστείτεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!
Εχουμε συναυλίαααααααααα λέμεεεεεεεε…..
Ναιιιιιιιιι ναιιιιιιιιιι ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Αν αυτό δεν είναι κάτι σε πολλαπλός οργασμός…
ενώ τρώει κανείς τσιγιεροσαρμάδες…
σε ένα λιβάδι με φράουλες, βιολέτες και παπαρούνες…
άντε και κίτρινα βρωμερά…χωρίς την βρώμα…
τι είναι τελικά????
Υ.Γ. Όχι…δεν παίρνω ναρκωτικά…..
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Και οι φωτογραφίες δεν είναι τέλειες…
αλλά…δεν με νοιάζει!!!!!!!!
Το λιβάδι…ήταν πανέμορφο….
και να πάτε…να το δείτε!!!!!!!!!