Κάλαντα!!!! Ναι!!!!!!!!

Ξάπλωσα πτώμα το μεσημέρι…
αλλά ήμουν ευδιάθετη….
Σκέφτηκα πως ήταν λόγω των Χριστουγέννων…
Μα είμαι άθεη…γιατί χαίρομαι???
Προσπάθησα να το εξηγήσω…
και κατέληξα πως αγαπάω τα Χριστούγεννα…
γιατί αγαπάω τα Κάλαντα….

Στο σπίτι μου τα κάλαντα…
ήταν ολόκληρη τελετή….
Μία εβδομάδα πριν…
κάναμε πρόβες…
Εγώ με τον μικρότερο αδερφό μου…

Πηγαίναμε μόνο σε συγγενείς…
και σε οικογενειακούς φίλους…
και βγάζαμε πάρα, μα πάρα πολλά λεφτά…

Με τα λεφτά αυτά αγοράζαμε ό,τι γουστάραμε…
Στο Highscore μας αγοράσαμε…
το πανάκριβο οικογενειακό στερεοφωνικό…

Είχαμε ένα σύστημα για την πορεία…
αρχίζαμε από τους πιο κοντινούς…
και το απόγευμα μας πήγαινε η μάνα μου…
στους πιο μακρινούς….
(γεωγραφικά)

Θυμήθηκα μία χρονιά….
που διασπαστήκαμε…
γιατί ο άπληστος μικρός…
έμαθε μελόντικα…
και ήθελε μεγαλύτερο ποσοστό…

Πήγαμε μόνοι μας στους συγγενείς μας …
και ενώ σε μένα κάτι πλούσιοι θείοι…
δώσανε την καθιερωμένη χρυσή λίρα…
σε αυτόν δώσανε ένα τάληρο….
Γύρισε σπίτι πικραμένος…
και εγώ "του την έλεγα" χαρούμενη….
Η μάνα μου σάλταρε από την γκρίνια...
και τους πήρε τηλέφωνο….
να μας συμβιβάσει….
να μοιραστούμε την λίρα…
Όμως εκείνοι είπανε πως η λίρα ήτανε μόνο για μένανε…
γιατί ο μικρός αδερφός δεν είχε πάει….
Ήταν τόσο γέροι που δεν τον αναγνωρίσανε…
και αναγκάστηκε να ξαναπάει το απόγευμα….
με την μαμά του....

χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Μία άλλη φορά…
στον πυρετό των υπέρογκων εσόδων…
εγώ πρότεινα… να πούμε τα κάλαντα και σε ξένους…

Πρώτα πήγαμε στον φωτογράφο της γειτονιάς που τον ξέραμε…
Μας είπε πως θα μας δώσει ένα δεκάρικο…
αν πάμε να του πάρουμε και τρία σάντουιτς…
Εγώ χάρηκα… αλλά τα σάντουιτς κάνανε έξι δραχμές…
Το κέρδος…τελικά ήταν πολύ μικρό…
και ο αδερφός με έκραξε….
αλλά… συνέχισε….
έστω θυμωμένος….
Πήγαμε να πούμε τα κάλαντα λοιπόν …
σε μία άγνωστη οικοδομή…
Άνοιξε μία κυρία… και μας είπε να τα πούμε…
αρχίζουμε να τραγουδάμε κανονικά…
και στο τέλος μας δίνει ένα πενηντάλεπτο…
Παγώσαμε….
Εγώ πικραμένη σκέφτηκα…
πως έπρεπε να πούμε τα κάλαντα σε ολόκληρη την πόλη…
Ο αδερφός μου όμως τσατίστηκε…
Με το που κλείνει η πόρτα…
παίρνει το κέρμα …
και μου το πετάει στη μούρη…
«τσιφούτα… μας ξεφτίλισες!!!»
λέει και αρχίζει να τρέχει….
Εγώ… έμεινα κάγκελο…
Δεν μπορούσα να καταλάβω την αντίδραση του….

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά???
Γιατί σήμερα διαπίστωσα…
πως σχεδόν 30+ χρόνια μετά…
τίποτα δεν έχει αλλάξει….

Μεγαλώσαμε… σπουδάσαμε….
ωριμάσαμε????

και όμως… δεν αλλάξαμε….
Ακόμα έχουμε τις ίδιες αντιδράσεις….
Εγώ… στην πίκρα… θα σκεφτώ…
τον κόπο που πρέπει να κάνω…
για να τα καταφέρω…
Ο αδερφός μου… θα ψάξει…
τον έξυπνο τρόπο…
ή θα τα παρατήσει….
και ακόμα με λέει Τσιφούτα...

για πλάκα....

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Αστείο είναι….

Και τώρα περιμένω κάθε Χριστούγεννα τα κάλαντα…
να επιστρέψω όσα είχα εισπράξει….

Και χαίρομαι…
χαίρομαι πολύ…
γιατί θυμάμαι με καμάρι….
τα πρώτα λεφτά που βγάλαμε….
και τι ωραίες κούκλες είχα πάρει….

...

....

....

...

....

....