Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Hi....


Μεγάλη, σχεδόν γριά….
με ρυτίδες, μαύρους κύκλους,
βαμμένα τα μαλλιά
Πάντα το ίδιο ανώριμη...
το ίδιο αφελής….
αδαής….
σαν μικρό παιδί….
Κουρνιάζω στην κοιλιά μιας αρκούδας
έχει απόλυτο σκοτάδι εδώ
και μία παράξενη υγρασία ...
αλλά είναι ζεστά ….
ευχάριστα ζεστά
και οικεία ...
Δεν στεναχωριέμαι που μ’ έφαγε
μου είχαν πει να προσέχω
αλλά δεν τα κατάφερα ….
Με άγχωνε η προσοχή ….
Ήθελα να της ξεφύγω
Τώρα τελείωσε
η καθημερινή προσπάθεια ...
ο αγώναςο δρόμος
το τρέξιμοτο λαχάνιασμα
η λαχτάρα
Ήταν όμορφα στο δάσος μου ...
Ένιωθα σαν να έκανα περίπατο
σε ένα άγνωστο μονοπάτι
Το μυστήριο μου άρεζε
διότι δεν αισθανόμουν φόβο
ανάμεσα στα θηρία
ανάμεσα στο παράλογο
ανάμεσα στην υποκρισία ...
έστρεφα το βλέμμα μου αλλού ….
Μέχρι που με έπιασε ….
Την χαιρέτησα χαμογελώντας ...
και εκείνη με έφαγε
Δεν θυμάμαι αν χαμογέλασε
Δεν θυμάμαι καθόλου πως έγινε…
Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν
και κατάλαβα πως τελείωσε
Δεν θα μου λείψει τίποτα
τίποτα αξιόλογο
τίποτα συναρπαστικό
κανένα αστραφτερό όνειρο
κανένας ιππότης
τα έχω όλα μέσα μου
στο μυαλό μου που τα συνέθεσε
και τώρα αποσυντίθεται ...
από τα γαστρικά υγρά της αρκούδας
που σίγουρα χαμογέλασε
αλλιώς θα την φοβόμουν
και δεν θα στεναχωρηθώ….
δεν ήξερα τίποτα άλλο να κάνω....
παρά να εμπιστεύομαι αρκούδες.....

23 σχόλια:

oblivion είπε...

αυτό που για κάποιο λόγο βρήκα (σημειολογικές κυρίως) ομοιότητες στις τελευταίες αναρτήσεις μας πολύ μου αρέσει..
μου έβγαλε μια αυτογνωσία η σημερινή σου ανάρτηση, και συναισθήματα γαλήνης κι υπευθυνότητας.. ίσως γιαυτό.
την καλησπέρα μου!

brainwaves είπε...

Αποτυπώνεις με το μοναδικό και ακανόνιστο τρόπο σου τη σημερινή πραγματικότητα... Εμπιστευόμαστε αρκούδες... Γιατί ακόμη είμαστε αδαείς...

Αλλά στο τέλος γκρινιάζουμε. Μετανιώνουμε που τις εμπιστευτήκαμε... Και ξανά πάλι τις εμπιστευόμαστε... Και πάλι γκρινιάζουμε... Φαύλος κύκλος.

Πώς θα ξεφύγουμε από αυτή την ανελέητη τροχιά; Με την αποδοχή της ευθύνης μας και τη συναίσθηση του αποτελέσματος που προκαλέσαμε...

Τα κατάφερες πολύ καλά να περάσεις το μήνυμά σου!!

Καλησπέρες ακανόνιστες!!

Υγ.: Όχι ρε παιδί μου, δε διαβάζω... Δε γουστάρω λέμε!! Μπαααα.....

Green_revenger είπε...

Βασικά,
η περατωμένη δομή της απενοχοποίησης, ανέκαθεν στήριζε την επισωμάτωση του υπαρξιακού κύκλου.
Όπως εύστοχα αναφέρει ο Stephen, "το μουνί δεν είναι αρνί να το κλείνεις στο μαντρί". Συνεπώς, κατά τα ειοθώτα, και με δεδομένο ότι η αρκούδα δεν ζει σε μαντρί, αλλά σε έναν κάποιο πρωτόγονο οικογενειακό ιστό, ο οποίος σαφώς παρουσιάζει επιδερμικές ομοιότητες μ'αυτόν της κάμπιας, μας είναι εξαιρετικά δυσχερές να ορίσουμε και προσδιορίσουμε το μέγεθος, την υφή και εν γένει τα ποιοτικά τε και ποσοτικά χαρακτηριστικά της μικρής νεαράς ήτις εφαγώθει παρά του συμπαθούς θηριοπόδου.
Με άλλα λόγια, εγώ Κυρία που δεν διάβασα σήμερα για την αρκούδα, μπορώ να σας πω για το λιοντάρι;

aKanonisti είπε...

@oblivion.....
πράγματι νιώθω μια γαλήνη... αλλά όχι υπευθυνότητα...με κούρασε η ευθύνη...
Πολλές φορές... απλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...
Αφήνουμε την αρκούδα να μας φάει...

@brainwaves....
Εγώ δεν μετανιώνω για τίποτα....
(διαβάζωωωωωωωω εγώ, ρεεεεεεεεε απαράδεκτε λουφαδόρεεεεε!!!!!!!)

Και δεν θα μετανιωσω που θα σε δείρω.. αμα συνεχίσεις την λούφα.. και δεν διαβάζεις...

Πέρασε το κρύωμα???

@green......
Εσύ μην διαβάζεις καθόλου... είσαι το πουλέν της καθηγήτριας και θα πάρεις Αριστα... ούτως ή αλλως...

Green_revenger είπε...

Καλά,
δεν ξαναδιαβάζω εγώ...
έτσι κι αλλιώς εγώ είmαι ζωολόγος-φιλόσοφος, οπότε το πολύ-πολύ να αναγνωριστώ post-mortem

brainwaves είπε...

Περνάει, περνάει...
Σιγά μη γίνει το δικό του!!!
Δε μασάμε ;-)

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

εγώ πάλι νομίζω πως η αρκούδα είμαστε εμείς οι ίδιοι
όπως είπες
"τα έχω όλα μέσα μου
στο μυαλό μου που τα συνέθεσε"

όχι μόνο τους ιππότες
αλλά και τις αρκούδες
και τα γαστρικά υγρά τους

πάντως οι τελευταίες δύο γραμμές
"δεν ήξερα τίποτα άλλο να κάνω
παρά να εμπιστεύομαι αρκούδες"
είναι ... "όλα τα λεφτά"

είναι η πιο ανθρώπινη, αξιαγάπητη και ερωτεύσιμη δήλωση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος.

manetarius είπε...

Και στο είπα...με φειδώ η σοκολάτα.
Οι μεγάλες ποσότητες προκαλούν παραισθήσεις!

PN είπε...

Γιατί....αρκουδιάρισσα είσαι στο επάγγελμα...;;;

Ανώνυμος είπε...

εδώ, άλλοι, εμπιστεύθηκαν Θεούς...

κοκκινη κισσα είπε...

ακανόνιστη μού άρεσε πολύ αυτή η ιστορία.
Πάντα αγαπούσα τίς αρκούδες ,με συγκινούσαν ....
η εικόνα πού περιγράφει ο Ρίτσος στήν σονάτα του Σεληνόφωτος με τήν γριά αρκούδα να πορεύεται σοφή και μόνη μέσα στην μοναξιά της με τούς κρίκους περασμένους πάνω της και τήν τήν ίδια με παραίτηση να λέει πιά ,μόνο ευχαριστώ ,με συγκλόνιζε..
Νομίζω αισθάνθηκα τήν θαλπωρή πού ενιωσες στήν κοιλιά της ,την απόλυτη ανάγκη για ησυχία,προστασία,γαλήνη,ξεκούραση..

καλό σαβ/κο

elf είπε...

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα γιατί αρκούδα; Τις αρκούδες κανονικά μπορείς να τις εμπιστευτείς, δεν τρώνε ανθρώπους.
Σε φιλώ, πέρνα ένα ευχάριστα και αναπάντεχα ενδιαφέρον Σαββατόβραδο!

Green_revenger είπε...

Εγώ πάλι χαίρομαι γιατί τους τα ΄κανε σκατά ο καιρός στο φεστιβάλ της ΚΝΕ!!!
Άσχετο.
Αλλά είπαμε, δεν ξέρω για αρκούδες.
Να πω για το σαλιγκάρι;

Dimitris είπε...

Πολύ ψαγμένο αυτό...
Δεν ξέρω τι να γράψω, πάρε όμως γι' αρχή ένα αγαπημένο τραγούδι και θα σκεφτώ κάτι και για την αρκούδα :)
http://tinyurl.com/3qulxy

Green_revenger είπε...

Ursus είναι το γένος της οικογένειας των Αρκτιδών (Ursidae)(αρκούδες) που περιλαμβάνει τις καφέ αρκούδες, τις μαύρες αρκούδες και τις πολικές αρκούδες.
Εσένα ποια απ'όλες σ'έφαγε;;

aKanonisti είπε...

dr aparadektos....
με τέτοια δήλωση... θα σου την έπεφτα.. αν δεν είχες τόσο άσχημο αβαταρ...Χαχαχαχαχαχαχα

@μανιταράκι....
είναι θεμιτές οι παριασθήσεις.. ειδικά αν είναι γλυκές...

@vk....
οχι ρε....
δουλευω στον Αρκτούρο....
Χαχαχαχαχαχαχαχα

@houlk...
ναι... αλλά εγώ είμαι άθεη....

@elf....
Μάλλον θα μου κάνεις παρέα και εσύ στην κοιλιά της αρκούδας... Χαχαχαχαχα
Φέρε και τα βιβλία σου μαζί... να διαβάζουμε παρέα...

@dimitris....
Ωραίο το άσμα... αλλά μήπως υπονοείς τίποτα με το σκιάχτρο???
Χαχαχαχαχαχαχα

@green....
εμένα με έφαγε η VODKA URSUS NATURAL .... ήτανε μπόμπα η άτιμη...

Dimitris είπε...

@ακανόνιστη

όχι ρε, δεν κάνω τέτοια πράγματα...
Ότι είναι να πω το λέω στα ίσια... σκιάχτρο ε σκιάχτρο :)

aKanonisti είπε...

Αμα σε σκιάζω... τζους!!!!!!!!!

Χαχαχαχαχαχαχαχα

aKanonisti είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Dimitris είπε...

-- vanished into thin air ...

Albus Genius είπε...

Η Αρκούδα

Μέσα στο πελώριο, ορθάνοιχτο, κοιμισμένο μάτι του βουνού
Η Αρκούδα είναι η λάμψη στην κόρη
Ετοιμη να ξυπνήσει
Και ακαριαία να εστιάσει.

Η Αρκούδα κολλάει
Την αρχή με το τέλος
Με κόλλα απ' των ανθρώπων τα κόκκαλα
Στον ύπνο της.

Η Αρκούδα σκάβει
Στον ύπνο της
Το τείχος του Σύμπαντος
Μ' ενός αθρώπου οστό.

Η Αρκούδα είναι πηγάδι
Πολύ βαθύ για να λάμψει
Εκεί χωνεύεται
Η κραυγή σου.

Η Αρκούδα είναι ποτάμι
Εκεί όσοι σκύβουν για να πιουν
Αντικρίζουν τον νεκρό εαυτό τους.

Η Αρκούδα κοιμάται
Μέσα σ' ένα βασίλειο τοίχων
Μέσα σ' ένα δίκτυο ποταμών.

Είναι ο βαρκάρης
Για τη χώρα των νεκρών.

Η αμοιβή της είναι τα πάντα.
(Ted Hughes)

Για να μην στεναχωριέσαι που ζείς μες την αρκούδα αλλά να χαίρεσαι που λές πράγματα που εμείς θέλουμε αλλά δεν μπορούμε να πούμε.

Κι ένα απόσπασμα από την Ιερά Οδό του Σικελιανού,πόνου πόνος και θεά η αρκούδα στου κόσμου τους βρόχους, καλότυχη και κακότυχη μαζί για αυτό που είναι:

"Μα να στην ησυχία αυτή απ’ το γύρο
τον κοντινό προβάλανε τρεις ίσκιοι.
Ένας Ατσίγγανος αγνάντια ερχόνταν,
και πίσωθέ του ακλούθααν, µ’ αλυσίδες
συρµένες, δυο αργοβάδιστες αρκούδες.
Και να⋅ ως σε λίγο ζύγωσαν µπροστά µου
και µ’ είδε ο Γύφτος, πριν καλά προφτάσω
να τον κοιτάξω, τράβηξε απ’ τον ώµο
το ντέφι και, χτυπώντας το µε το ’να
χέρι, µε τ’ άλλον έσυρε µε βία
τις αλυσίδες. Κι οι δυο αρκούδες τότε
στα δυο τους σκώθηκαν βαριά … Η µία,
(ήτανε η µάνα, φανερά), η µεγάλη,
µε πλεχτές χάντρες όλο στολισµένο
το µέτωπο γαλάζιες, και από πάνω
µιαν άσπρη αβασκαντήρα, ανασηκώθη
ξάφνου τρανή, σαν προαιώνιο να ’ταν
ξόανο Μεγάλης Θεάς, της αιώνιας Μάνας,
αυτής της ίδιας που ιερά θλιµµένη,
µε τον καιρόν ως πήρε ανθρώπινη όψη,
για τον καηµό της κόρης της λεγόνταν
∆ήµητρα εδώ, για τον καηµό του γιου της
πιο πέρα ήταν Αλκµήνη ή Παναγία.
Και το µικρό στο πλάγι της αρκούδι,
σα µεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο
µικρό παιδί, ανασηκώθηκε κι εκείνο
υπάκοο, µη µαντεύοντας ακόµα
του πόνου του το µάκρος και την πίκρα
της σκλαβιάς που καθρέφτιζεν η µάνα
στα δυο πυρρά της που το κοίτααν µάτια!
Αλλ’ ως από τον κάµατον εκείνη
οκνούσε να χορέψει, ο Γύφτος, µ’ ένα
πιδέξιο τράβηγµα της αλυσίδας
στου µικρού το ρουθούνι, µατωµένο
ακόµα απ’ το χαλκά που λίγες µέρες
φαινόνταν πως του τρύπησεν, αιφνίδια
την έκαµε, µουγκρίζοντας µε πόνο,
να ορθώνεται ψηλά, προς το παιδί της
γυρνώντας το κεφάλι, και ορχιέται
ζωηρά …
Κι εγώ, ως εκοίταζα, τραβούσα
έξω απ’ το χρόνο, µακριά απ’ το χρόνο,
ελεύτερος από µορφές κλεισµένες
στον καιρό, από αγάλµατα κι εικόνες
ήµουν έξω, ήµουν έξω από το χρόνο …
Μα µπροστά µου, ορθωµένη από τη βία
του χαλκά και της άµοιρης στοργής της,
δεν έβλεπα άλλο απ’ την τρανήν αρκούδα
µε τις γαλάζιες χάντρες στο κεφάλι,
µαρτυρικό τεράστιο σύµβολο όλου
του κόσµου, τωρινού και περασµένου,
µαρτυρικό τεράστιο σύµβολο όλου
του πόνου του πανάρχαιου, οπ’ ακόµα
δεν του πληρώθη απ’ τους θνητούς αιώνες
ο φόρος της ψυχής … Τι ετούτη ακόµα
ήταν κι είναι στον Άδη …"

Γιατί τελικά όλα μοιάζουν.Και δεν χαίρεσαι μέρος του πανάρχαιου κόσμου νάσαι, γιατί πως αλλιώς να περάσεις από δώ; Σαν βάρος της γής που άφησε μόνο φεύγοντας τις πρωτείνες του σαν σώμα ή σαν κινητό αφοδευτήριο. Για μένα καλύτερα που είσαι έτσι.

wilma είπε...

ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα που σε ξέρω λιιιιγο παραπάνω? ακόμη και το γεγονός ότι εμπιστεύεσαι τις αρκούδες το κάνεις με πλήρη συνείδηση. Και παρόλο που ξέρεις ότι μπορεί να σε φάει απαντάς έτσι όπως εσύ ξέρεις: Στ' ...ιδια μου!
(εγώ όχι, διότι όπως φαίνεται και από τις ανολοκλήρωτες λέξεις μου είμαι κ...στρα!)

aKanonisti είπε...

@κυριε albus...
αυτή τη φορά....μάλιστα....
μου γράψατε σχόλιο κομπλέ...
2 ποιήματα...και τα δύο υπέροχα..
(το πρώτο δεν το ήξερα..και μου άρεσε παρα μα πάρα πολύ..)
Δεν μπορώ να γκρινιάξω με τίποτα...
Ευχαριστώωωωωωωωω καλέ μου βουνίσιε κουλτουριάρη!!!!!!
(ελπίζω να ήταν κοπυ πέιστ... και να μην μπήκατε σε τόοοσοοο κόπο, χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα)

@wilma.....
εισαι φυσιγνωμίστριααααα!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχα ... εγώ μόνο στην τρέλα μου βρίσκω ισορροπία...


Καλή εβδομάδα, σε όλουςςςςς!!!!!