Θ Λ Ι Ψ Η...

Η θλίψη έχει πολλές μορφές...
Άλλοτε. είναι ένα χάδι.. ένα βλέμμα... ή ένα τραγούδι...
Και από τα πιο θλιμμένα τραγούδια....
είναι το "Θέλω πελάτη" του Μάνου Ξυδούς.........
Όποτε κάθομαι σε μία μπάρα ή πολυσύχναστη αίθουσα αναμονής.......
μόνη, θλιμμένη, στολισμένη...
παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου...
είναι σαν να το τραγουδάμε όλοι μαζί......
συνωμοτικά.......
άλλοι σκυθρωποί.....
άλλοι απορροφημένοι.....
άλλοι με ένα ψεύτικο χαμόγελο....
άλλοι με βλέμμα και καλά ερωτικό...
άλλοι προβάλλοντας την "πραμάτεια" τους....
αλλά όλοι θλιμμένοι...
απομονωμένοι....
αποκλεισμένοι....
απορριγμένοι.....
και όλοι... πάντα πολλά υποσχόμενοι...

Ιδού λοιπόν οι στίχοι...
και ελάτε να το σιγοτραγουδήσουμε όλοι μαζί...

Θέλω πελάτη να έρθει κοντά μου
Θέλω πελάτη να μπει στη καρδιά μου
Θέλω πελάτη που θα ελπίζει
Εμένα να αλλάξει για να με κερδίσει
Θέλω πελάτη που θα πληρώνει
Τώρα αμέσως προτού να τελειώνει
Θέλω πελάτη καλά μορφωμένο
Για να μου δείχνει τον κόσμο θλιμμένο
Θέλω πελάτη έναν εργάτη
Που θα κάνει να τρίζει το σκληρό μου κρεβάτι
Θέλω πελάτη απ' την πιάτσα κοντά μου
Θέλω πελάτη απ' τα όνειρά μου
Θέλω πελάτη γυναίκα ή άντρα
Να με αγαπάνε στα φώτα της ράμπας
Κι όταν χάνομαι να με γυρεύουν
Θέλω πελάτες που δεν με χορταίνουν
Θέλω πελάτη στο Κολωνάκι
Από τζάκι να βαστάει και να μένει σε τζάκι
Θέλω πελάτη στη συνοικία
Μια ώρα μονάχα θα του δώσω ευκαιρία
Από πάνω μου θα 'ναι και θα αφρίζει από πόνο
Τα φτωχά του λεφτά να πιάνουνε τόπο
Θέλω πελάτη έναν μοιραίο
Από αυτούς του θεάτρου που 'χουν μέλλον σπουδαίο
Για να παίξουμε οι δυο μας έργο που αξίζει
Να το λέω στους γνωστούς και να κλαίνε οι φίλοι
Θέλω πελάτη απ' την πιάτσα κοντά μου...
Θέλω πελάτη απ' τα όνειρά μου...