Μια κλασσική ελληνική ατάκα..όχι τόσο πρωτότυπη για αρχή...αλλα..πάντα επίκαιρη....ειδικά τώρα που το "Κακό" μας έχει περικυκλώσει......
Μέσα λοιπόν από ένα ακόμα "κακώς κείμενο" προέκυψε η ιδέα ενός ηλεκτρονικού κειμένου ενός ...blog....διότι στην "καταραμένη" πλέον ,ερωτική (και καλά!) ,πόλη του Ζορό και του Παπαγεωργόπουλου... δεν μπορεί κανείς πλέον να εκφραστεί... να διαμαρτυρηθεί....να προτείνει κάτι διαφορετικό και ακόμα χειρότερα να ελπίζει σε κάτι καλύτερο...
Όλα εξαντλούνται σε ένα μόνιμο κλίμα ευδαιμονίας του φραπέ, του ξανθού με οξυζενέ και του δήθεν αδικημένου από τους "χαμουτζίδες" λαϊκού παιδιού....
Μας πνίξαν τα ντερβίσια, οι μπουζουκογκόμενες και οι νεόπλουτοι "αριστοκράτες" που πληρώνουν καταχωρίσεις στον τοπικό τύπο για να τους κάνει "glamorous".
Ε λοιπόν όχι....
Δεν θέλουμε γκλαμουριά, δεν θέλουμε τουαλέτες από όνυχα σε μία αυθαίρετη παράγκα...ούτε γιαπωνέζικο μίνιμαλ στις καφετέριες της παραλίας....
Θέλουμε μία Θεσσαλονίκη όπως ήταν παλιά....
Με το Mediterane, το Όλυμπος Νάουσα, τις μελαγχολικές βόλτες στην παραλία τις βροχερές μέρες..τα ψώνια στον Φραγκομαχαλά, τις μυρωδιές στην Μοδιάνο...
Όλα αυτά μας τα στερούν γιατί??Για να κάνουν "μεγάλα έργα" και για να κονομίσουν οι επιτήδειοι ημέτεροι....
Όπου και να κοιτάξω...αυτή η πόλη με πληγώνει...και ήρθε ο καιρός πέρα από γκρίνια και απογοήτευση,να συντονίσουμε όλοι όσοι ακόμα ενδιαφερόμαστε... και να καταθέσουμε τις δικές καταγγελίες και προτάσεις...
Η πόλη μας καταστρέφεται...και επιστροφή δεν υπάρχει...
Αντίδραση τώρα...όσο ακόμα δεν έχουμε αποβλακωθεί πλήρως από τον φραπέ και από τα διαγγέλματα του Άνθιμου...
Για τι αν δεν αντιδράσουμε τώρα..θα προσπαθούμε κάθε χρόνο μάταια να πετάξουμε τον τεράστιο χαρταετό της Νομαρχίας ντυμένοι ζορό, στα αναχώματα της Υποθαλάσσιας...
Πριν από 1 ημέρα
2 σχόλια:
O Giannis O Hard
Είμαι και εγώ ένας αισθητικός μετανάστης αυτής της πόλης αναγκάστηκα να φύγω να δοκιμάσω την τύχη μου αλλού. Αν και προσπάθησα πολύ να αντέξω αυτήν την πόλη που τελικά η ατάκα ενός φίλου εμπεριέχει όλη την πραγματικότητα για αυτήν. « Σε αυτήν την πόλη φιλαράκι – μου λέει – ή πρεζόνι πρέπει να είσαι ή αραβωνίαρης» και πόσο δίκιο έχει αφού σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις σε μία πόλη που όλα σου προκαλούν κατάθλιψη και ένα τεράστιο κενό. Και τελικά δεν είναι το γεγονός ότι μεγάλωσα, ούτε το γεγονός ότι τα έχω δοκιμάσει όλα αλλά και φυσικά δεν είμαι και από αυτούς που μόνο γκρινιάζουν. Αυτό που και εμένα τον ίδιο έχει κάνει τρομερή εντύπωση είναι το γεγονός ότι πλέον στην Αθήνα την ξένη πόλη αισθάνομαι ποιο οικία και αυτό γιατί απλούστατα όλοι μου οι φίλοι και οι γνωστοί είναι πλέον εδώ. Και τελικά ίσως καλύτερα γιατί εδώ νιώθω ότι αγαπώ την Θεσσαλονίκη πιο πολύ γιατί απλά την θυμάμαι αλλιώς . Την θυμάμαι την δεκαετία του 80 με την Κορμηλά και τα 10 διαφορετικά είδη μουσικής, bar κόσμου που ζει την δική του ιστορία, γιατί θυμάμαι το φεστιβάλ κινηματογράφου που ενώ υπολειπόταν σε ποιότητα υπερτερούσε σε ατμόσφαιρα και σε γλέντι αλλά και την δεκαετία του 90 που ακόμα η πόλη δεν είχε ανάγκη κανέναν βάρβαρο Αθηναίο για να αισθανθεί κάτι για να γλεντήσει και να δημιουργήσει το δικό του style την δική του φάση. Και βλέπω – και δεν μου αρέσει – ότι όλοι οι Θεσσαλονικείς, που μαζευόμαστε μία φορά την εβδομάδα στο Θεσσαλονικιό στέκι Κ44 στο γκάζι πάντα θυμόμαστε πράγματα από άλλες δεκαετίες και όχι από την τρέχουσα η οποία απλά είναι σαν να μην υπάρχει , εμείς η γενιά των 30 something αλλά και οι νεότεροι οι οποίοι και αυτοί ήρθαν εδώ γιατί δεν άντεξαν ούτε και αυτοί την κακογουστιά και την απαράδεκτη αισθητική μιας πόλης που αυτοκτονεί όπως και πολλά από τα παιδιά της που τελικά δεν άντεξαν και πήδηξαν και που μου λείπουν. Επιτέλους τέτοια λειψανδρία σε αυτή την πόλη που τόσα χρόνια διοικείτε από τον κ. Ψωμιάδη και τον κ. Παπαγεωργόπουλο τέτοια έλλειψη από ιδέες από πρωτοτυπία δεν είναι δυνατόν δεν μπορώ να το πιστέψω πια ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΕΙ αυτούς τους τυχάρπαστους απατεώνες ???? ποιος είναι αυτός που ανέχεται και για λόγους κομματικής πειθαρχίας να μην αντιδρά για τους εκπροσώπους που κατεβάζουν τα μεγάλα κόμματα και ποιος δεν ξέρει βαθειά μέσα του ότι επιτέλους ΤΕΛΟΣ ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΒΑΦΤΙΣΙΑ OXI ΑΛΛΕΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΕΣ PSOMIADI GO HOME.
εγώ βασικά είμαι ένα μέλος της ίντελιτζέντσιας στρουχτούρας του undergound κινηματος. Πιστεύω, σφαιρικά, ότι οι συνειδητά ασυνείδητες μάζες εύκολα μετατοπίζονται ως υποχείρια προς κατευθύνσεις που ορίζουν οι λούμπεν κινηματικές τροποποιητικές εξουσίες. Παραταύτα, υπάρχει, αχνοφαίνεται μια ελπίδα, έστς κι αν συνθλίβεται κάτω από τις αριστερίστικες ερπύστριες της μιας τυποποιημένης αντίληψης περί post μαρξιστικής υπο-αντίληψης.
Με άλλα λόγια, αφήστε τα μίση και πάμε για ούζα.
Κι όπως έλεγε και ο Portalis, το δίκαιο πρέπει να είναι ισχυρό και το ισχυρό δίκαιο. Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση θα έδινε : δεν υπάρχει σωτηρία!
Δημοσίευση σχολίου