Human flowers......

της Cecelia Webber.....

.

....νομίζω πως με αυτή τη μουσική....

μπορούν να έρθουν στα όνειρα σας.....

Η Mauvaise Reputation...των Πρωτεΐνών...

Κρυμμένος σαν πλήρης…
παραμονεύει…

.

τον μικρόκοσμο της υγρασίας…
για να ξυπνήσει…
.
τα γλοιώδη σάλια του…
καλά να κρύψει …

στις πεντακάθαρες ψιχάλες...

Στη δίψα της φύσης…
ακροβατεί να χορτάσει…





σαν διάφανη γλώσσα…
ίχνη χαράζει…

ποντάροντας στο χρόνο…
και τον αέρα….

Ασπόνδυλη πληρότητα…
επιβίωσης πράξη…

στα ακόρεστα φθινόπωρα…
μιας εφήμερης πρωτεΐνης…

Χοές...

Δυνατές οι αλυσίδες…
σαν την ορμή…
που πάντα σε τραβούσε…
τόσο κοντά...
μα πιο μακριά…

από την αγκαλιά μου...

.

Η θάλασσα ανέντιμα προσέφερε…
ουτοπίες και σειρήνες…
όνειρα ανυπόταχτα…
ανεύφικτης ελευθερίας…

για να μας κερδίσει…
ή να σε αποπλανήσει…

Και το λιμάνι ποτέ δε φάνταζε…
σαν το ενδεδειγμένο τέλος...
θλιμμένο σαν τις ομίχλες του…
θαμμένο στην υγρασία...

Για μια στιγμή όμως…
μες τη βροχή…
απρόσμενα ήρθε η ηρεμία…

…τόσο ήσυχη…
τόσο λιτή…
σαν τίποτα νη μην μας λείπει…

αντέστρεψε τη θλίψη…
σε βουβή γιορτή …

χοή κρυφά συγκινημένη...

.

του τιμημένου κάματου…
της ατελούς μας εκστρατείας…

Η μοναξιά...

πάντα γιγαντώνεται στo πλήθος …
Ξεκινάει με τη φράση...
«Τι έχεις?? Δεν φαίνεσαι καλά…»
και κορυφώνεται με την απάντηση…
ενός Τίποτα…

Η μοναξιά βιώνεται…
πάντα σαν απόρριψη…
μιάς αποτυχίας…
προσγείωσης…
στον μέσο κυρίαρχο όρο…
στα εύκολα νοήματα...
ή στα χαμόγελα χωρίς ουσία…
που ανταλλάσουν οι ξένοι μεταξύ τους…

Η μοναξιά θωρακίζεται…
πίσω από τις δυνατότητες…
που μένουν απραγματοποίητες…
ατελείωτες… ξεχασμένες (???)…
Σε όλα τα κεκαλυμμένα όνειρα ...
τα θαμμένα βαθειά…
στην κοινή λογική...
που δημιουργεί ο υπόκωφος φόβος…
των μέτριων… των συνηθισμένων…
των ευτυχισμένων(???)

Η μοναξιά κρατάει την ανάσα της…
να μην εισπνεύσει ασφυξία…
αλλά δεν τα καταφέρνει…
και παραδίδεται…
στην αυτιστική σιωπή…
να κερδίσει χρόνο…
μέχρι κάποτε να εκδηλωθεί...
δυναμικά και αυτοκαταστροφικά...
στη φλύαρη κοινοτυπία…



Le désespoir est une forme supérieure de la critique…..

Σουρεαλιστική ευτυχία....

Και πάνω που σε κυνηγάει η μιζέρια...

το άγχος της πουτάνας επιβίωσης....

η αδικία του μέσου καταδικασμένου όρου...

έρχεται ο κινέζος...και...

σε φτιάχνει....

Συγχαρητήρια μεγάλε!!!!

Κοιμήσου ήσυχος!!!!

Η βίδα που έστριψε αντέχει!!!!

Ω ναι!!!

Αντέχει γαμώ τον μπελά μου!!!

Και ότι έφτιαξες....

θα κρατήσει...

για πάντααααααα!!!!!!

Για πάντα!!!!!!!!!!!

Για πάντα!!!!!!!!!!!!!!!

....ντααααααααα

....νταααααααααα

......ντααααααααααααα

.

.

.

Υ.Γ. Ο.Κ. Φοραδίτσα μου????

Τώρα που μου έφερε ο G.A.P. τον κινέζο....

αντέχω.......

.

.

.

Λι Λιν και τα μυαλά στα κάγκελα!!!!!

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Αρμονία....

ύπαρξης....

συνύπαρξης....

σε έναν ονειρικό χώρο...

ένα δίκαιο για όλα τα πλάσματα...

πλανητη...

σε ένα όραμα...

ενός καλλιτέχνη...

ενός ποιητή....

ενός δασκάλου....

Οι φωτογραφίες που βλέπετε....

δεν έχουν επιδεχθεί επεξεργασία....

και ανήκουν στη μαγική συλλογή...

Στάχτες και Χιόνι" (Ashes and Snow)...

του Gregory Colbert ....

«Πρόκειται για μια διαδραστική εμπειρία,

ένα άνοιγμα σε έναν κόσμο

που ο θεατής κρίνεται ως άνθρωπος

για τη συμπεριφορά του απέναντι στη φύση,

απέναντι στα ζώα»

είπε ο καλλιτέχνης που χρησιμοποίησε φωτογραφία και βίντεο

για να πλάσει έναν μυθολογικό κόσμο

και να ανοίξει ένα παράθυρο σε ένα παράλληλο σύμπαν

όπου ο άνθρωπος δεν είναι πρωταγωνιστής...

Οι δάσκαλοι του Κόλμπερτ...
είναι «οι ελέφαντες, τα πτηνά, οι Μπουσμέν,
οι άνθρωποι των θάμνων της Αφρικής
και οι καλόγεροι του Θιβέτ»....


Η εικαστική του ταυτότητα...

βασίζεται στην ικανότητά του...

να διακρίνει πέρα από το είδωλο...

να διεισδύει στην ψυχή των μοντέλων του...

όπως έπρατταν οι Αβορίγινες και οι Μάγια....

Το 10% των εσόδων της έκθεσης που γυρίζει τον κόσμο από το 2006...

πηγαίνει στο «Ιδρυμα Ιπτάμενων Ελεφάντων» ...

και η απόλυτη μαγεία εδώ!