Υπογλυκαιμία….

Διάβαζα τις ειδήσεις… τις είδα και στην τιβι…
η απορία… πάντα εκεί…
για ποιο γαμω-θέμα να πρωτογράψω...
όλα είναι σκατά…φοβάμαι...
παντού πίκρα…και μοναξιά…
ναι… συμφωνώ πως νιώθουμε μόνοι…
και είναι ένας γαμω-τρόπος διαχείρισης της μοναξιάς το νετ…
Όσοι δεν νιώθετε μόνοι…μαγκιά σας…
Αφήστε την συνταγή please….
Εγώ είμαι ίσως καταραμένη…
την νιώθω ως το μεδούλι…
Πονάει κιόλας…
Είχε πανσέληνο…
έβγαλα τον σκύλο…
αλλά το φεγγάρι σήμερα δεν με γλύκανε…
οπότε… θα ανατρέξω σε μία παλιά δοκιμασμένη συνταγή…
ένα τραγουδάκι…
που το λέμε οι καταραμένοι… συγκινημένοι…
ενίοτε και δακρύζοντας...



Υ.Γ. Γιατί δεν είμαι σε φάση να ακούσω εξυπνακίστικες μαλακίτσες..
και γιατί σήμερα νιώθω αντικοινωνική και αγριεμένη….
προσέξτε τι γαμω-σχόλια θα αφήσετε…
όποια είναι ανάγωγα… ή πικρόχολα… να ξέρετε θα τα κόψω…
αρκετά με τις παπαριές…και τις εκπτώσεις…
Καμιά φορά η σιωπή είναι χρυσός…