Ενα ήσυχο βράδυ....

Ορισμένα άτομα.. σου λείπουν…
Τα λαχταράς….
Τα σκέφτεσαι συνέχεια…
και τα κουβαλάς μαζί σου…
Τους μιλάς...
και γελάς με τις υποθετικές απαντήσεις τους…
καμιά φορά μαλώνεις και μαζί τους…
Στους φανταστικούς καυγάδες…
ενώ κερδίζεις πάντα λεκτικά στον διάλογο…
ψυχολογικά γίνεσαι περισσότερο ράκος…
Χάνεις ατελείωτες ώρες…..
να βρεις φανταστικά δώρα να τους κάνεις..
και τους τα δίνεις πάντα με τον πιο μαγικό τρόπο…
Μαντεύεις τις αντιδράσεις τους…
Ξεπηδούν στην σκέψη σου μόλις δεις κάτι όμορφο…
ή μόλις πονέσεις…
Περιμένεις να σου φέρουν παυσίπονο…
ή πιστεύεις πως θα παίρναν τον πόνο με μία λέξη…
Έρχονται μέσα στα όνειρα…
και σε ξυπνάνε ιδρωμένο…
Καμιά φορά τα φέρνει ένα τραγούδι…
ή μία λέξη που θα διαβάσεις ή θα ακούσεις…
Μια τυχαία αναφορά….ενός φίλου…
Ένα όνομα ίδιο με το δικό τους…
Ένα άρθρο που θα τους ενδιέφερε…
Ένα αντικείμενο που είχανε..…
Το τρίτο ή τέταρτο ποτό…
Μία βαρετή παρέα….
Μία φωτογραφία…
Η ουρά σε μία τράπεζα…
σε μία συναυλία….
Η μοναξιά…η ησυχία…
Ένα μακρινό γαύγισμα…
Μια σκοτεινή νύκτα...
ή και μια εκθαμβωτική λιακάδα…
Ένας δρόμος ή μία παραλία…
Τα ψάχνεις πάντα μέσα στο πλήθος…
Και είναι πάντα εκεί…
Να σε δουλέψουν…
να σε χαϊδέψουν…
να σε παρηγορήσουν…
να σου την πουν…
να σε μαλώσουν…
να σε διορθώσουν…
Από ένα σημείο και μετά…
η φυσική υπόσταση γίνεται δευτερεύουσα…
αρκεί να ξέρεις πως είναι καλά…
εκεί που είναι…
Άμα δεν το ξέρεις... υποφέρεις…
Πονάς διπλά από αυτά….
Πανικοβάλλεσαι… και τότε νιώθεις…
πραγματικά μόνος…και αβοήθητος....
Αυτά... είναι τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην ζωή μας...
τα πιο καθοριστικά… τα πιο πραγματικά...
τα φανταστικά άτομα…
που στοιχειώνουν την καρδιά μας…
το μυαλό μας…
το κορμί μας….

και αυτό το ήσυχο βράδυ…