Μια εφηβεία που πέθανε...

Μία παράξενη μελωδία σηματοδότησε…

το τέλος της παιδικής μου ηλικίας…

Μία απίστευτη γυναικεία φωνή…

που ακούγονταν λαθραία από την ντισκοτέκ…

κάτω από το φροντιστήριο αγγλικών…

Υποσχότανε ξεδιάντροπα…

 όλα τα δώρα της εφηβείας και του μέλλοντος…

<object width="420" height="315"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/h1ArZEFwRsY?version=3&amp;hl=el_GR&amp;rel=0">

Και μετά…

ήρθαν οι πρώτοι έρωτες…

και τα πρώτα νυκτοπερπατήματα…

Μαλλί φουσκωμένο…

σιδερωμένος ταφτάς και βάτες…

μπαλαρινέ παπούτσια…

και τα πρώτα καμάκια…

Το χορεύαμε όλη η κοριτσοπαρέα…

με τις τσάντες στο κέντρο της πίστας…

μαζί με τα ποτά…

για να μην μας ρίξουν μέσα ναρκωτικά…

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

κοιτάζοντας λοξά…

τους όμορφους τεκνούς…

που φυσικά και κώλωναν να την πέσουν…

σε ένα κοπάδι  από άγρια κοριτσόπουλα στην εφηβεία …

Μα η φύση πάντα βρίσκει τον τρόπο…

και ο έρως άνθιζε…

με ένα φιλί στα σκοτεινά πατάρια …

μία κουβέντα, μια ματιά που σε κοκκίνιζε…

με κάτι απλό χαζό παιδικό…

πανέμορφο…

και οι… "τυχερές"…

τραγουδούσαμε…

πάντα με την υποστήριξη της κολλητής…

που ήξερε όλες τις φοβερές λεπτομέρειες…

Τα ζόρια τότε ήταν όμορφα…

και οι υποσχέσεις άρχιζαν…

με «διφορούμενες» αφιερώσεις …

σε πειρατικούς σταθμούς της πόλης…

Και ο μύθος εκλογικεύονταν…

και όταν ο έρως βαρούσε κόκκινο…

και γινόταν αβάστακτος…

το τραγούδι που χόρευε η παρέα…

που συμπονούσε και στήριζε την άτυχη καψουριά…

γινόταν … το…

Και μετά…

μεγαλώσαμε…

αλλά … πάντα είχαμε μέσα μας…

αυτή την υπέροχη κυρία…

που μας συντρόφευσε στην "άγρια δύση"…

Και σήμερα στεναχωρεθήκαμε…

στεναχωρεθήκαμε πολύ…

κλάψαμε…

για τον θάνατο της…

και για την παρέα…

που διαλύθηκε…

που χάθηκε…