Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Καμιά φορά
παίζω κρυφτό

με την ευδαιμονία
μιας μικρής χαράς….

Σα να κρύβεται
πίσω από τις σκιές

Σαν να λαμπιρίζει
στη γαλήνη

Να μου ζωγραφίζει στα σύννεφα μυστικά

….και ξεχνιέμαι

7 σχόλια:

STELIOS PENTARVANIS είπε...

Ήταν τόσο ωραίο αυτό αυτό που έγραψες,φιλιά ρε φιλενάδα.

aKanonisti είπε...

Καλώςςςςς το καλυτερότερο ριζότοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!

Ριζοτοφιλίιιιιιιιιιι!!!!

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

ΕΠΑΝΗΛΘΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

kostaslogh είπε...

αφού το μπορείς ακόμα ,έστω κι αυτό ,τυχερή είσαι !!

Ra Ma είπε...

Αρκεί να πεις και κάποια στιγμή ...φτου ξελευτεριά ε??????

Βάσσια είπε...

Θέλω να με βρει.... γι αυτό δεν θα κρυφτώ καλά.

Καλησπέρα
:-)

kostaslogh είπε...

κι εγώ,άμα έχω φάει,γιατί άμα δεν έχω ,το στομάχι δεν μ΄αφήνει να ξεχαστώ!