Φωτογραφίζοντας τον κλέφτη…..

Μέσα στο ανοιξιάτικο λιβάδι….
που φιλοξενεί τα πάθη των εποχών…
φυτρώνει πάντα ένας κλέφτης…
Κλέφτης του χρόνου… ή των στιγμών…
αποδομείται στην επιθυμία…
στο παχύ λάμδα του Λαχταρώ….
Δεν ήξερα την ελληνική του ονομασία…
τον έβρισκα πάντα στην τέχνη…
ή ως εικόνα στο μυαλό…

σαν μία πρόσκαιρη ελπίδα…

ή σαν υπόσχεση λαχανιασμένης ανάσας…
παγιδευμένων ταξιδευτών…

Χωρίς διάρκεια… ή προμελέτη…

χαρτογράφηση στόχων…

έρμαιο επιθυμιών….
Αυθόρμητη παρόρμηση…
απόδρασης των μίζερων καιρών…
στην εκπλήρωση του βασικού ενστίκτου…
στην μαγεία του άγνωστου…
στο μακρινό…

Όμως ο λαός τον είδε σαν κλέφτη…
και τον καταδίκασε ισόβια… σε ένα λεπτό….

Άραγε τι να κλέβει μία απρογραμμάτιστη πορεία….
η διάλυση του αναγνωρίσιμου συμπαγούς…
στην στοιχειώδη εκπλήρωση…
του ελιγμού ενός ένστικτου….
απλούστατου, αέναου… και σίγουρα βασικού?

Μήπως την διαπραγμάτευση υπεραξίας…
μιας απλής φοβισμένης ζήσης?

Και αν πράγματι ισχύει αυτό….
μήπως χάνουμε την απλή αξία,
σε ένα παράλογο χρηματιστήριο-φούσκα…
ασφυκτικά υπερτιμημένων υπεραξιών???

Karma Flower-The Cinematic Orchestra